LOGINShare
Kabanata 19
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Wala na akong sinayang na sandali bagama't hindi naman ako nagmadali sa pag-alis. May ilang employees akong nakasabay sa elevator na gaya ko ay maaga ring nag-out.
Pagdating ko sa exit, hinarang ako ng guard.
“Bago ka rito, hija?”
“Opo,” maagap kong sagot.
Mabilis niyang itinuro sa akin ang logbook. “Hangga't wala ka pang ID, kailangan mong pumirma sa logbook sa tuwing papasok at lalabas ka.”
Sinunod ko ang sinabi niya. Napansin kong marami-rami rin pala ang bagong employees na kapapasok lang ngayong araw.
Nang tuluyan akong makalabas, agad hinanap ng mga mata ko ang lokasyong binanggit ni Glen. Naglakad lang ako para makatipid, hindi ko man alam kung gaano kalayo iyon. Mabuti na lang at walang hirap kong nahanap ang ice cream shop na kulay dilaw. Sa tabi no'n ay ang art store na sadya ko.
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 20
“Tinatawag na ako ni Mommy, Alliyah! Good luck sa 'yo d'yan. Mag-iingat ka palagi. Mag-usap na lang ulit tayo bukas! I love you, frenny!”Patuloy ang malalakas na pagkabog ng dibdib ko dahilan para hindi ko na masagot si Venus. Itinago ko na lang ang bahagyang panginginig ng kamay ko sa agarang pagbaba ng cellphone mula sa aking tainga.Napalunok ako nang mapagtantong marahil ay narinig ni Russel ang sinabi ko kanina. Tuloy ay gusto kong tawagan ulit si Venus at siya na lang ang kausapin!Tahimik na inilapag ni Russel ang dalang tray kung saan mayroong cookies at gatas na alam kong para sa akin.“Come here. Give yourself a break,” sa namamaos na boses ay sinabi niya.Umupo siya sa gilid ng kama, sa harap ng mini table kung saan niya inilapag ang tray.“N-nag-abala ka pa...” nahihiyang sam
Beyond The Lines Kabanata 21
Dahil may trabaho pa kami pareho, saglit lang ang paglibot namin. Nakita ko ang lahat ng area pero sulyap lang. Dinala ako ni Ruan sa food area pagkatapos.We had a good chitchat there. Habang kumakain, inisa-isa kong pagmasdan ang bawat parte ng malawak na resto, located iyon sa 1st floor ng building. Halos mapuno ang lugar nang magdagsaan ang mga empleyado, hudyat na sakto lamang ang pagdating namin dahil lunch time na.Nagpaka-busy na ako sa trabaho kahit lunch time pa lang. I was alone in the whole department that time dahil ang lahat ay nasa baba. Bawal kasing magdala ng pagkain o kumain sa ganitong open place. Sa opisina lang puwede.Inasahan ko na ang paglapit sa akin ni Denise, bitbit ang isang case na mukhang mabigat dahil sa dami ng laman nito. I don't know if it's because the heaviness o sadyang padabog niya iyong inilapag sa desk ko.“You wanna prove yourself, huh...&rdq
Beyond The Lines Kabanata 22
Air-conditioned ang bawat sulok at parte ng building pero naglandas pa rin ang pawis ko sa noo dahil sa pagpapabalik-balik. Yakap-yakap ang makapal na kimpal ng mga papel, pinasadahan ko ang huling floor na pupuntahan ko.“Miss, saan po rito ang opisina ni Ma'am Vierro?”“Right way, hija. Diretsuhin mo lang. Mababasa mo sa pinto yung tag kaya hindi ka mahihirapan,” agarang sagot niya nang hindi ako nililingon.Tumango pa rin ako at nagpasalamat.What makes it hassle for me is the way they look at me. Kung sa technical na trabaho lang, nakakaya ko naman ang pressure. Ngunit tila walang katapusan ang pagkailang ko sa bawat atensyong nakukuha sa mga empleyado. Alright. I look like a kid. Who would've thought that I'm basically working here? Bukod sa shy-type ako, my confidence isn't enough. Maybe I should start knocking them down by reciprocating their judgemental stares. Maybe n
Beyond The Lines Kabanata 23
Maaliwalas ang panahon ngayong araw kaya saktong-sakto ang liwanag sa paningin ko. Hindi gaya kahapon na makulimlim ang langit dahilan para hindi ko maituloy ang plano ko sanang tapusin ang drowing. Tuwid akong nakaupo at nakaharap sa malaking glass wall ng opisina ni Russel. Sa pangatlong pagkakataon ay sinuyod ko ng tingin ang syudad na nasasakop ng view sa baba.Nasa meeting si Russel ngayon kaya mag-isa lang ako rito. Trenta minutos pa lang din ang nakalilipas matapos kong mag-out. Iniwan ko na si Glen doon at nagpaalam akong pupunta rito. Hindi na rin naman bago sa kaniya na palagi kaming sabay uwuwi ni Russel. Minsan ay tinutukso niya ako pero sa tingin ko naman ay purong biro lang iyon. Wala ni isang nakakaalam sa relasyon namin. I'm not even sure if she'll believe me if she knows too.Masaya na malungkot. Masaya dahil... kahit hindi kami official, pakiramdam ko'y pagmamay-ari ko na siya. Malungkot dahil lihim lang ang kun
Beyond The Lines Kabanata 24
It's a usual day at work. Ang naiba lang, wala si Russel dahil may important meet up na dadaluhan. Wala rin si Denise so it bothers me to assume na magkasama sila.Paunti-unti, nakuha ko ang loob ng ibang employees. Glendal mentioned to them na artist ako at hindi ko inasahang dadami nang ganito ang commission ko. I know how busy I am pero nakakahiya silang tanggihan. I didn't expect them to be this kind to me too.“Marami akong kilalang artist. Some of them are my friends. Gusto sana kitang ipakilala sa kanila, kung okay lang sa 'yo?” si Braeum, nakapangalumbaba sa desk ko.I felt a sudden excitement after hearing it. “Talaga?”May mga kilala rin akong artist pero hindi ko sila close. One of the things I want is to have an artist friend too. Kahit isa lang, sapat na iyon. That's why hearing from Braeum na marami siyang ipakilala sa akin, naging sabik ako.
Beyond The Lines Kabanata 25
I handed him my phone.Sinalubong ko ng parehong talas ng tingin ang babaeng nasa tabi niya ngayon. Mukha naman itong nailang at ito na rin ang kusang bumigay at nag-iwas ng tingin.“K-kahit kailan naman... wala siyang pakialam. S-siguro nga masaya pa siyang makita akong miserable! Masaya siyang ipagtanggol ng mga babae niya! I swear, ayoko na siyang makita! B-bukas na bukas din... m-magda-drop out ako at lilipat ng ibang school!”Ang pagtataka ni Daimler ay mabilis na nilukob ng pagkagulat at paninilim. Humigpit ang hawak niya sa cellphone habang pinakikinggan ang mahahabang litanya ni Venus.“K-kanina lang, nabalian ako sa paa. S-sobra na yung ginagawa sa akin nila Mayen! W-wala naman akong g-ginagawang masama, e! Ang gusto ko lang naman sana...” naputol ang sasabihin ni Venus. Nasundan iyon ng malalalim na hikbi.If I know, nagpi
Beyond The Lines Kabanata 26
“Dad! Kuya Daimler keeps on teasing me!”“I'm not teasing you, brat. I'm just stating the fact—”“Dad! Mommy!”Tulala pa ako't nakahiga habang pinakikinggan ang ingay ng magkapatid sa baba. Wala na si Nanay sa tabi ko. As usual, maagang umalis para dumilihensya ng pera. Nanibago lang ako sa narinig na nandito ang mag-asawa ngayon, alas otso na ng umaga.Binigyan ako ni Russel ng one day leave. Namaalam ako sa kaniyang gusto kong puntahan si Venus. Baka kasi mamalayan ko na lang, inilayo na siya ni Tita Chime nang hindi man lang kami nakakapag-usap nang maayos. Walang nabanggit na school sa akin si Venus kagabi pero malakas ang kutob kong sa Camberlidge siya posibleng ilipat ni Tita Chime.Nakaligo na ako't nakabihis nang babain ko sila sa sala. My eyes darted on the two large boxes na nasa sahig. Nakasambulat ang mga damit doon.&nbs
Beyond The Lines Kabanata 27
I don't know if it's because of my one day absence o talagang bumalik lang ang panunuri sa akin ng mga empleyado nang pumasok na ulit ako kinabukasan. Para bang bumalik ako sa unang araw ng paninibago. Napapansin ko ring walang pag-aalinlangan nila akong inoobserbahan kapag wala si Russel. At kapag nariyan, animo'y takot silang tingnan ako. And speaking of Russel, sinamantala ko ang pagkakataong may sumalubong na businessman sa kaniya sa lobby kaya't nagawa kong mauna nang walang lingon-lingon.Kung hindi lang dahil sa nagsusumigaw na suot ni Denise habang nakatanghod sa dadaanan ko, binilisan ko na ang paglakad. But then her fake smile is even getting more attention! Nadadamay akong lalo sa kalokohan niya.Umakto siyang maaliwalas ang mukha at sadyang hinintay ako for a “friendly” talk. Saka lang nawala ang mala-anghel niyang ekspresyon nang makaliko na kami sa hilera ng private rooms at kumaunti na ang employees na
Latest chapter
Beyond The Lines Wakas
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
Beyond The Lines Kabanata 270
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
Beyond The Lines Kabanata 269
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Beyond The Lines Kabanata 268
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
Beyond The Lines Kabanata 267
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
Beyond The Lines Kabanata 266
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
Beyond The Lines Kabanata 265
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
Beyond The Lines Kabanata 264
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
Beyond The Lines Kabanata 263
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik
