Share
Kabanata 163
I am nervously tapping the wooden table while we're waiting for Theo to come. Beside me is Russel who's less worried than me. Iba na ang awra niya ngayon kaysa kahapon. The stress on his face is no longer evident as we had enough time to fix ourselves before facing this moment.
And yes, we are waiting for Theo right now, the one who happened to get our son from the kidnapper. Ang mga detalye ay hindi ko pa alam. Hindi pa ako nagtatanong dahil ang gusto ko sa ngayon ay makita ang aking anak. Pinaghihirapan ko ang pagkokontrol ng emosyon sa bawat segundong dumaraan. Nadaragdagan ang inip sa bawat paglakad ng mga kamay ng orasan.I sighed as I rested my back against the swivel chair. Nilingon ako ni Russel na kanina pa ako pinakakalma. He can sense how nervous I am. Inabot niya ang kamay kong nasa mesa at inilapag iyon sa hita niya. He slightly caressed it, just like what he used to do whenever I'm obviously not fine.Sa biluhabang mesa'y kasama naming naghihintayRelated chapters
Beyond The Lines Kabanata 164
Natapos ang nakapapagod na araw, pagbalik namin sa mansion ay nagulat pa ako sa mga bodyguard na nakahilera sa entrance. Hindi natanggal ang tingin ko sa kanila hanggang sa pagbaba ko ng sasakyan ni Russel. Humarap ako sa mga armadong lalaki at gayundin si Russel nang tumabi siya sa akin.“Good morning, Sir!” sabay-sabay nilang bati kasabay ng bahagyang pagyuko.“Good morning. This is my wife. You all can call her Mrs. Clausen.”Uminit ang pisngi ko. Nginitian ako ng mga bodyguard at tinanguan ko lang sila.“And this is our son, Alias Usher Clausen. Silang dalawa ang priority niyo mula ngayon. I already cut your assignments from the station. Wala kayong ibang pagtutuunan ng pansin bukod sa bahay na ito at sa pamilya ko. Please, always assure their safety.”“Masusunod po, Sir!”“Hello!” Alias waved at them. Sa munting kilos na iyon ay napangiti sila ng anak ko.“Son, they're your guardians...” I informed him.“Ca
Beyond The Lines Kabanata 165
Ipinirme ko nang maayos ang aking itim na shades habang nilalakad ang kahabaan ng seaside. Binalewala ko na ang nakukuhang atensyon sa mga tao. I am too welcomed by the elegant sea with its waves taming the seashore and perfect rock formations. Sa right wing ay doon nakatayo ang dalawang mataas na condo unit. Sa harapan nito'y nakaipon sa compound ang restaurant, swimming areas, night bar, food stalls, cottages, and rock band gymnasium sa dulo ng malawak na field. One word for this place: vacation. Aside from its summer vibes, nangingibabaw ang kalayaang isinisigaw nito. This is perfect for both lonely and happy persons. Good for families, friends, tourists, bystanders, and even single persons.Nang makalampas sa mahabang seaside: note that this is highly innovated with some cute sheds for couples, saka ko lamang naalala ang ipinunta ko rito. Pagtungtong ko pa lamang sa engrandeng bukana ng unit ay nakuha ko na ang atensyon ng mga naroon. There are guards with their clean u
Beyond The Lines Kabanata 166
Unang araw ng session, simple lang ang get-up ko. Suot ang plain white tshirt, harem pants, at bakya sa paa, pumasok ako sa art room. Nagsitinginan sa akin ang mga taong naroon. Some of them are my co-artists and some are the art muses. May sapat na espasyo ang bawat canvas, mga katabi kong narito rin para sa annual program.Nakapuwesto na si Theo nang lapitan ko siya, tanging manipis na tela lang ang bumabalot sa pang-ibabang katawan. Napag-alaman kong dati siyang modelo ng underwears, not to mention that he was seen in different magazines and brochures too. He has built his new career last year as one of the media members. Ang istasyong hinahawakan nila ay ang parehong istasyong nabanggit sa akin ni Eiser noon na mainly aired for students. Ngayon ko lang nalamang parte si Theo sa management team.“Good morning, Miss!”“Good morning, Miss Martinez!”Nginitian ko sila't binati pabalik. May mga nagkakaedad na dalawampu pababa base sa obserbasyon ko
Beyond The Lines Kabanata 167
“Thanks.” I fakingly smiled after Theo handed me the magazines. Nagkabanggaan kasi kami dahilan kaya nalaglag ang mga ito sa sahig. May dala akong canvas kaya hirap akong kumilos.“Ako na,” he insisted. Ipinaubaya ko na lang sa kaniya ang pagdadala ng mga gamit ko sa suite na tinutuluyan ko.Katatapos lang ng 2nd session namin. Mabilis natapos dahil gamay ko naman ang ginagawa ko. Yung mga baguhan lang ang naiwan sa studio para remedyuhan ang output nila. As usual, Theo is consistent. Mula sa studio ay hindi siya nawawalan ng sasabihin. Idinadaan ko na nga lang sa pagbuntong-hininga ang iritasyon ko. Pakiramdam ko'y mas plastik siya kumpara sa akin. I'm holding a grudge against him while he's trying to play nice when in fact, he looks unbelievably stupid. Sinong mag-aakalang si Martineo Lewisham na siyang founder ng bagong business nila ngayon ay naghahabol sa akin? This is such an unbelievable situation.If it's not only because of my son, I won't take th
Beyond The Lines Kabanata 168
As the days passed by, mas lumalakas ang confidence ni Theo. Sa kabilang banda, mas nakokontrol ko na ang emosyon ko. Isinama ko na sa taktika ang pagpapakitang-tao sa kaniya. Sa ganyang paraan ay mas mapapadali ang plano ko. I am focusing on the canvas while Theo keeps on talking. Included rin yata sa pagiging team leader niya ang pagiging maingay. Sya lang yung nagsasalita ng walang katuturan dito. May mga nakikitsismis na tuloy.“Nanliligaw po pala kayo, Sir?” May kakaibang ningning sa mga mata ng nagsalita.“Uhm... Gusto ko nga sana,” ani Theo sabay sulyap sa akin. Gusto kong matawa sa pilit na pagpapagwapo niya.Well, gwapo naman siya at hindi ko itatanggi iyon. Ang mali lang ay... nagkamali siya ng babaeng natripan. Kahit pa walang Russel sa buhay ko ngayon, hindi ako papatol sa kaniya. Hindi sya yung tipo na gugustuhin kong pagkatiwalaan. Just by the looks of him, parang sya yung tipo na idadaan ako sa materyal na bagay. Maboka siyang tao
Beyond The Lines Kabanata 169
“What did you notice?” Russel asked.“They're a bit distant to me. I didn't bother talking to them too.”“How about Theo? What did he do?” Nakapukol sa akin ang mga mata niya. There's something building up inside me whenever he does this. Those dark eyes and serious face are telling me to listen to him carefully. They're persuasive enough to catch my full attention. Added to the fact that our topic is such a serious matter, it made us both tensed. Tamad akong sumalampak sa couch, sa tabi niya at ipinaubaya sa sandalan ang likod ko. “Dikit nang dikit. I don't know if he's serious about courting me but... he even announced that to his comrades.” Gumuhit na naman ang iritasyon sa mukha niya. “Two weeks, right? After two weeks, uuwi ka na rito. I can't wait for you to come back home and finally eliminate that jerk from my list.”“Do you think he's serious?” “I don't know. I can't tell that unless I check it using my very own eyes.
Beyond The Lines Kabanata 170
Matiwasay kong natapos ang 3rd at 4th session sa kabila ng pangungulit ni Theo. Namomroblema rin ako dahil hanggang ngayon ay wala akong nakukuhang impormasyon sa kaniya. Yun ay dahil hindi pa ako nagsisimulang magtanong. Pinagninilayan ko pa ang mga naging tagpo namin ni Denise mula nang dumating ako rito. Ngayong araw, nang matapos ang 4th session ay napagtanto kong marami na akong sinayang na panahon. Kailangan ko nang kumilos. Kaya naman nang muling magyaya ng dinner si Theo ay pinaunlakan ko na. Malapad ang ngisi ng kumag nang makita ang paglabas ko ng elevator. Pinasadahan ko ng tingin ang suot niya. Kakaiba pala ma-excite ang isang 'to. Pormadong-pormado kahit dito lang naman kami sa vicinity magdidinner. Ganoon na yata talaga ako ka-big deal sa kanya at pinaghandaan niya ako nang husto.“Wala yata si Denise?” pansin ko. Palihim akong nagmamasid sa paligid, nagbabaka-sakaling mamataan ko siya. Pero sa mga taong dumaraan at sa mga nasa kalapit na table ay wa
Beyond The Lines Kabanata 171
Sinadya kong magpaiwan sa baba nang magyaya nang umakyat si Theo. Idinahilan ko na lang na gusto ko pang magpahangin. Mabuti na lang at may trabaho pa siyang aasikasuhin, hindi siya nangulit na sasamahan ako. Pinanood ko pa ang pag-alis niya at nanatili akong nakaupo kung saan niya ako iniwan.Hindi ako umalis o gumalaw man lang sa kinauupuan ko hanggang sa bumalik si Arcel para ayusin ang mesa at ligpitin ang mga pinagkainan. He's a bit stunned when he saw me. Suot pa rin ang itim na cap na sadyang sinusuot ng mga waiter dito, naka-uniporme rin siya.“Bakit nandito ka pa? You should go back to your suite,” aniya nang magsimula nang magligpit. Hindi siya tumitingin sa akin kaya ang sino mang makakakita sa amin ay hindi maiisip na nag-uusap kaming dalawa. This man is indeed smart. Magaling magtago. “Bakit ka nandito?” I acted like I'm busy on my phone while talking to him. Siya naman ay patuloy din sa pagsasalansan ng mga dapat ligpitin. “And...
Latest chapter
