Share
Kabanata 158
Nang gabi ring iyon kung kailan nagsidatingan sina Nanay ay nagkaroon pa ng paunang kasiyahan. Iyon ang unang beses na nakita kong uminom si Kleen. Kainuman niya si Daimler at ang amang si Tiyo Carlos.
Kasalukuyan akong naghahalo ng sauce nang lumapit sa akin si Blythe, dala ang mangkok na kanina'y puno ng fruit cocktail at ngayon ay wala nang laman. Sa kabilang banda'y nag-iinuman din sina Nanay. At syempre, kainuman niya ang mag-inang Olive at Tiya Marga. Umiinom din si Venus pero halatang tipid tumagay. Nakatalikod sya sa gawi nina Daimler at wala siyang ibang ginawa kundi umiwas dito.“Kukuha raw po ulit ako, Ate,” magalang na paalam ni Blythe.“Sure. Kuha ka lang.” I smiled at her.Nang dumaan siya sa gilid ko'y nahuli ko ang pagsulyap ni Kleen sa gawing ito. Hindi sumakto kay Blythe ang tingin niya kaya't sigurado akong sinadya niya iyon. He's trying to steal some glance at her. Agad rin naman niyang ibinalik ang atensyon sa kainumang si DaiRelated chapters
Beyond The Lines Kabanata 159
Mas maaga akong gumising kinabukasan upang maghanda ng almusal. Si Alias naman ay gising na rin kaya't isasabay ko na ang pagpapakain sa kaniya.Tahimik ang buong kabahayan sa paglabas namin ng kwarto, hindi gaya kagabi na umaalingawngaw ang ingay nina Olive at Venus. Inasahan ko nang malalasing si Olive samantalang si Venus ay kaunti lang ang ininom. Pinanindigan talaga.Umuwi si Daimler kagabi at aniya'y kasama na niya si Madeley at ang parents niya pagbalik mamaya. Sina Nanay at Tiya Marga ay naglasing nang husto kaya naman mukhang tatanghaliin sila ng gising ngayon.“What do you wanna eat, son?”“I want bacon and hotdog!” magiliw na sagot niya.“Your Papa said that you should start eating vegetables, Usher.”“But Papa isn't here, Mama. He won't know,” he whispered on my ears. I just grinned that made him pout. “Are we going to make a secret from him?” Lumiko na ako sa kusina at pinaupo siya sa sink. Kapag
Beyond The Lines Kabanata 160
“Your girlfriend?” palihim na tanong kay Eiser. Nilapitan ko siya sa buffet table para lang itanong iyon.He quickly glanced at the girl I was talking about. “No. She's my friend.” Pagkatapos ay nagpatuloy siya sa pagkuha ng pagkain. “Hmm. Bakit hindi mo isinama yung assistant mo? Hyacinth, right?”“She resigned.”“Why?” Upang 'di magmukhang ewan ay kumuha na rin ako ng plato at nilagyan iyon ng shanghai. Pangiti-ngiti sa akin ang mga katapat namin. The Clausens are here. I mean, the Clausen family I know: Sir Ridley, Ma'am Navillie, Madeley, and Daimler. May kasama silang ilang empleyado na ipinakilala rin sa akin. Si Russel lang yung wala rito, bagay na kanina ko pa ikinalulungkot. Hanggang ngayon kasi ay wala pa rin akong natatanggap na mensahe mula sa kaniya. Hindi pa nasusundan ang pag-uusap namin kanina. I don't even know if he knows about my birthday. Nalulungkot ako pero ayaw ko namang banggitin sa kaniya. Ewan ko ba. May parte sa akin na
Beyond The Lines Kabanata 161
I can't really rely on my fantasies. May mga bagay na nananatili at mayroon ding araw-araw nagbabago. May mga planong magandang planuhin lang kaysa tuparin, depende sa tawag ng sitwasyon. May mga taong hindi mo inaasahang nariyan pala para sa 'yo sa kabila ng mga nangyari at mayroon ding tatalikuran ka kung kailan kailangang-kailangan mo sila.Walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko habang nilalaro ang singsing sa aking daliri. Ang pagtangis kong bagama't tahimik ay mabigat... masakit... nakadudurog. Ni hindi ko alam kung paano haharap sa kanila. Nahihiya ako. Nagi-guilty ako kahit paulit-ulit na akong pinaalalahanan nina Nanay na wala akong kasalanan sa nangyari.It's been five days and I miss Usher so much. Sa bawat araw na lumipas, walang oras na hindi ko sinisi ang sarili ko. Nagulo ang selebrasyon ng kaarawan ko at ayos lang sa akin iyon. I didn't wish for a big party in the first place. Ang hindi lang ayos ay ang mabilis na pagkalat ng isyu. Sa dami ng mga bisit
Beyond The Lines Kabanata 162
Ilang araw nang pugto ang mga mata ko pero wala akong pakialam. I would cry my eyes out over and over again until I become sober. I glanced at the wall clock and it says it's 6am in the morning. From the large mirror I'm facing, I turned my back to the king size bed where I slept alone. Hindi umuwi si Russel at halos sa station na nina Arcel tumira sa sobrang tutok sa paghahanap sa aming anak. And now I'm here... helpless and weak. Wala akong maitulong. Wala akong ibang kayang gawin kundi umiyak.Nanakit ang mga mata ko nang muling mamasa ang mga ito. Masakit na hindi lang ang mga mata ko kundi pati na rin ang puso ko. Sobrang bigat.My knees trembled remembering my son's smile and laughter. Bawat minutong gising ako, naaalala ko ang lahat ng bagay tungkol sa kaniya. I miss his presence in each corner of this house. Nasanay akong gumising na katabi siya at ngayon ay wala... mag-isa ako.Napaluhod ako sa paanan ng kama at sumubsob doon. I cried so hard that
Beyond The Lines Kabanata 163
I am nervously tapping the wooden table while we're waiting for Theo to come. Beside me is Russel who's less worried than me. Iba na ang awra niya ngayon kaysa kahapon. The stress on his face is no longer evident as we had enough time to fix ourselves before facing this moment.And yes, we are waiting for Theo right now, the one who happened to get our son from the kidnapper. Ang mga detalye ay hindi ko pa alam. Hindi pa ako nagtatanong dahil ang gusto ko sa ngayon ay makita ang aking anak. Pinaghihirapan ko ang pagkokontrol ng emosyon sa bawat segundong dumaraan. Nadaragdagan ang inip sa bawat paglakad ng mga kamay ng orasan.I sighed as I rested my back against the swivel chair. Nilingon ako ni Russel na kanina pa ako pinakakalma. He can sense how nervous I am. Inabot niya ang kamay kong nasa mesa at inilapag iyon sa hita niya. He slightly caressed it, just like what he used to do whenever I'm obviously not fine.Sa biluhabang mesa'y kasama naming naghihintay
Beyond The Lines Kabanata 164
Natapos ang nakapapagod na araw, pagbalik namin sa mansion ay nagulat pa ako sa mga bodyguard na nakahilera sa entrance. Hindi natanggal ang tingin ko sa kanila hanggang sa pagbaba ko ng sasakyan ni Russel. Humarap ako sa mga armadong lalaki at gayundin si Russel nang tumabi siya sa akin.“Good morning, Sir!” sabay-sabay nilang bati kasabay ng bahagyang pagyuko.“Good morning. This is my wife. You all can call her Mrs. Clausen.”Uminit ang pisngi ko. Nginitian ako ng mga bodyguard at tinanguan ko lang sila.“And this is our son, Alias Usher Clausen. Silang dalawa ang priority niyo mula ngayon. I already cut your assignments from the station. Wala kayong ibang pagtutuunan ng pansin bukod sa bahay na ito at sa pamilya ko. Please, always assure their safety.”“Masusunod po, Sir!”“Hello!” Alias waved at them. Sa munting kilos na iyon ay napangiti sila ng anak ko.“Son, they're your guardians...” I informed him.“Ca
Beyond The Lines Kabanata 165
Ipinirme ko nang maayos ang aking itim na shades habang nilalakad ang kahabaan ng seaside. Binalewala ko na ang nakukuhang atensyon sa mga tao. I am too welcomed by the elegant sea with its waves taming the seashore and perfect rock formations. Sa right wing ay doon nakatayo ang dalawang mataas na condo unit. Sa harapan nito'y nakaipon sa compound ang restaurant, swimming areas, night bar, food stalls, cottages, and rock band gymnasium sa dulo ng malawak na field. One word for this place: vacation. Aside from its summer vibes, nangingibabaw ang kalayaang isinisigaw nito. This is perfect for both lonely and happy persons. Good for families, friends, tourists, bystanders, and even single persons.Nang makalampas sa mahabang seaside: note that this is highly innovated with some cute sheds for couples, saka ko lamang naalala ang ipinunta ko rito. Pagtungtong ko pa lamang sa engrandeng bukana ng unit ay nakuha ko na ang atensyon ng mga naroon. There are guards with their clean u
Beyond The Lines Kabanata 166
Unang araw ng session, simple lang ang get-up ko. Suot ang plain white tshirt, harem pants, at bakya sa paa, pumasok ako sa art room. Nagsitinginan sa akin ang mga taong naroon. Some of them are my co-artists and some are the art muses. May sapat na espasyo ang bawat canvas, mga katabi kong narito rin para sa annual program.Nakapuwesto na si Theo nang lapitan ko siya, tanging manipis na tela lang ang bumabalot sa pang-ibabang katawan. Napag-alaman kong dati siyang modelo ng underwears, not to mention that he was seen in different magazines and brochures too. He has built his new career last year as one of the media members. Ang istasyong hinahawakan nila ay ang parehong istasyong nabanggit sa akin ni Eiser noon na mainly aired for students. Ngayon ko lang nalamang parte si Theo sa management team.“Good morning, Miss!”“Good morning, Miss Martinez!”Nginitian ko sila't binati pabalik. May mga nagkakaedad na dalawampu pababa base sa obserbasyon ko
Latest chapter
