Chapter 6

Zion West

Buong byahe pabalik ng University ay nanatili kaming tahimik. Pinilit akong ihatid ni Steve matapos ang naging usapan naming dalawa kanina. Marami din kaming napag-usapan dahil mabilis niya rin na iniba ang topic namin. Nalaman ko din na mula rin siya sa isang Christian family. Hindi pa rin ako makapaniwala sa kanyang sinabi tungkol sa kanyang plano. Parang gusto ko hindi na pumayag sa kanyang gusto dahil alam kong hindi maganda ang maaring balak ni Steve.

A part of me wanted to agree with his plan and another thought it was a dangerous game. I felt like the more I agreed to the plan the more I would fall and it would be hard for me to get up. It feels like I had to sacrifice my happiness to save my father's mistakes. We also talk about his family and their beliefs. I notice that we have a lot in common.

"Tell your dad. Sabihan ko na rin ang Kuya Leon mo. Don't worry it was also my older brother's idea. Luke will not know about the agreement," paliwanag sa akin ni Steve. Bumaling ako sa kanya na para bang alam niya ang naiisip ko.

"I won't tell my dad about your feelings for my brother. We will plan out everything so that no one will notice that we are pretending to be a couple." dagdag pa niya habang nakangiting kumindat sa akin.

Napahawak ako sa aking bibig

Nalilito siyang nakatingin sa akin bago napatawa na din at sumabay na rin siya ng tawa. Tumigil ako ng aking pagtawa at bumuntong hininga bago nagsalita.

"To be honest, I hate guys. The last thing my dad did to our family was pain and suffering. Pero dahil nakilala ko ang isang tulad mo, naintindihan ko na dapat hindi husgahan ang ibang tao," bumaling ako sa kanya at ngumiti.

"Salamat, Steve. This time I want to help my family despite the chaos. Alam ko may dahilan bakit nangyari ito sa pamilya ko, at hindi pa siguro it ang panahon para malaman ko. I cannot forgive my dad for now," I smiled at him.

"But the least I can do is forgive my brothers. Alam ko sila din nahihirapan. I will let you know, once I have already talked to them. I hope we can be friends then. " matabang na sabi ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin at tumango.

"I may not know what happened to you, but I will pray for you and your family. Always know that God has a purpose for every pain that happens in your life." nakangiting sabi niya. I never thought he was also from a Christian family.

Maybe God wanted me to learn something in this season. Maybe that is the reason why it happened. It feels like God wanted me to go back to Him. I have to learn to forgive my father.

Maybe not today, not tomorrow, but someday.

Mabilis kami nakarating sa parking lot at pinagbuksan niya ako ng pintuan. Nagpaalam agad siya sa akin dahil may klase pa daw siya ng ala-una. Kaya naman iniwan na lang ako rito sa parking lot. Napabuntong hininga ako bago naglakad papunta sa cafeteria ng university kung saan alam long nag-aantay sa akin ang aking mga pinsan. Ilang metro lang ang layo ng main cafeteria kaya naman minadali kong maglakad.

Ilang minuto ang nakalipas ay nakarating agad ako sa roon. Nanlumo ako sa dami ng estudyante at puno ang bawat lamesa. Malaki ang espasyo rito at marami ring mga food stalls sa loob ng university. Maingay din ang mga estudyante dito at mostly mga iba-ibang department ang tumatambay sa lugar na ito.

I don't know why they are here.

Hindi ko naman ugali ang mainis sa mga ganitong bagay but this time, masakit na sila sa tenga. Hindi mo alam kung bumili ba rito para mag-relax o para lang sa clout. Hinanap ng aking mata ang aking mga pinsan at nabuhayan ng loob ng makita sila.

Agad na kumaway sa akin si Ate Estelle na kasama ngayon ang ilan sa kanyang mga kaibigan. Sa kabilang table naman ay nakita ko agad sila Raya, Shivani at Daphne kasama ang kambal, si Kuya Levi at si Adam maging si Carson ay naroon. Mukhang si Hannarah ay may klase na kaya naman wala siya sa canteen. Magkakaiba na schedule naming magpipinsan kaya alam kong hindi na kami magkakasama madalas nito. Mukhang lunch break pa nila at 1:00 mostly ang mga klase nila.

"Saan ka galing, Lex?" tanong agad sa akin ni Kuya Levi sa akin ng makalapit ako sa kanila.

"May pinuntahan lang sa labas kanina Kuya. " tamad na sabi ko bago umupo sa tabi ni Raya.

"May audition kami mamaya sa may auditorium at 4:00 pm. Sasali kami sa banda ng school kasama ang mga Cuevas," paliwanag ni Kuya Levi sa akin.

Mahilig sumali sa auditions ng banda ang aking mga pinsan. Lagi kong nabalitaan na nag chachampion sila dahil sa kanila banda. Pero dahil hindi na sumama si Adam ay parang nawalan na din ng pianist ang banda ni kuya sinabayan pa ng injury sa kamay ni Thor siya drummer ng banda, nung nakaraang taon dahilan kung bakit isang taon silang hindi na sumali sa banda.

Sino kaya ang papalit sa dalawang yun sa banda nila? Sasali ba siya sa banda nila Kuya?

"If you like to watch you can come. Hindi kita pipilitin." dagdag pa niya na ikinatigil ko sa pag-iisip.

"Sama ka na, Lex. Maganda boses nung kakanta I tell you," akbay na sa akin ni Theo.

"Kailangan niyo manood girls, kasi for sure sisikat banda namin sa school na ito." mayabang na sabi naman ni Carson. Inis kong inalis ang pagka kaakbay sa akin ni Theo at sinamaan ng tingin.

"Tumigil ka nga kuya, saling pusa ka lang naman sa banda nila eh pangit ng boses mo," panlalait ni Raya sa kanyang kapatid. Humalagapak kami ng tawa sa table namin maging mga kaibigan ni ate Estelle ay napatawa na rin.

"Raya Chantal Serviano, inggit ka lang kasi maganda boses ko at ikaw naman ganda lang meron." namula ang mukha ni Raya sa sinabi ng kanyang kapatid kaya naman inis niya itong binatokan.

Umiling-iling na lamang ako sa dalawang magkapatid habang patuloy ang pagtawa ng aking mga pinsan sa kanilang magkapatid.

"Tumigil na nga kayong dalawa mamaya may mangyaring world war. Mauna na kami sa inyo, unang araw may rereviewhin agad kami," pagsasaway ni Ate Estelle sa kanya.

"Bye, Ate Estelle," saad ni Adam bago bumaling sa tatlong babaeng kasama ni ate Estelle.

"Bye, girls." dagdag pa niya sabay kindat. Uminit yung pisngi nung dalawang babae ngunit ang may kulot na buhok na babae ay sinaman ng tingin si Adam.

Napaawang ang bibig ni Adam at natulala na hindi niya ata iyon akalain. Nagpipigil kami nang tawa ng makita ang kanyang reaksyon. Tumayo sila at nagpaalam sa amin bago naglakad papalabas ng canteen.

"Woah, for the first time and forever. Looks like someone hates your charms," si Daphne na mapang-asar na kinanta.

"Ang dakilang si Farrell Adam Serviano, natulala dahil mukhang hindi nakapasa sa standard," asar naman ni Thor sa kanya.

"What happened bro? Dahil ba hindi ka na nakakasira ng kotse kaya ka ganyan," si Theo naman na hawak ang tiyan at humalagapak ng tawa.

"Adam mukhang di ka pasado sa mga accountancy majors," ani naman ni Shivani na tumawa rin.

"Man, that was devastating," saad naman ni Levi sa kanya at inakbayan siya nito.

"Okay lang yan Adam, hindi naman bawas kagwapuhan eh." Sabi ko sa kanya na mas lalong namula ang kanyang mukha dahil sa hiya.

Habang inaasar namin si Adam hindi ko mapigilang isipin kung anong mangyayari pag magkaaway kaming magpipinsan. Sigurado akong hindi magkaroon ng kapayapaan para sa mga matatandang Serviano.

"Tama na yan, anong oras na klase niyo? Malapit na mag 1:00 eh." pagpapatigil ko sa pang-aasar nila. Tumingin sa akin at nagmamadaling mag ayos ng kanilang gamit. Mukhang huli nilang napagtanto na malapit na matapos ang lunch break.

"Mauna na ako sa inyo saktong 1:00 klase ko. Sabay na kami ni Shivani." paalam ni Daphne sa amin bago umalis ng canteen.

"Sabay kami ni Kuya Carson at Adam since papunta kami sa CEA building tapos katabi nun building naman ng school ni Adam at Kuya Carson," paliwanag naman ni Theo.

"Mauna na kami, Kuya Levi. Sabay na lang kami pumunta sa auditorium mamaya." dagdag naman ni Carson. Nagpaalam na din sila sa akin bago tumayo at naglakad papalabas ng Canteen. Bumaling naman ako kay Kuya Levi na ngayon ay nakaupo pa rin sa table namin.

"Wala ka bang klase kuya Levi?" pagtanong ko sa kanya dahil wala ata siyang balak na umalis.

"I have class. But I have to deal with my little sister's little lies that is why I am here," nanlaki ang aking mata na hindi makapaniwala sa aking narinig.

"Kilala kita, Lex. You went to meet Steve Colton Cuevas outside without telling me or your cousins. No one knows you more than I do, Lex." dismayado ng pagkakasabi niya sa akin. I bit my lip and sighed.

"I did go to meet him," pag-amin ko kay Kuya. He looked at me with defeat.

"I want to scold you and leave the burden to your brothers. Pero alam ko na kaya mo naman na ang sarili mo. I am not like your Kuya Leon who does not want you to do what you want," malumanay na sabi niya.

"Forgive me, Lex. I tried to keep this family intact while you were away. But I want our mom to be happy." malungkot na sabi niya.

"It's okay, kuya. I know I can't do anything either. If God has a purpose for why this happened, then I trust that it has a reason. Nakita ko rin kung gaano kayo nahirapan." sabi ko kay Kuya. I rarely saw the soft side of my brother, Levi. He does not show anyone he cares so much.

"This time Lex, I want you to tell everything that is going on with the Cuevas. I don't like any of them. It's not your fight alone, Lex," sinabi sa akin ni Kuya.

My eyes dropped on my lap holding back the tears in my eyes. But no matter how hard I tried my tears can no longer hold on. Everything is so depressing and out of my control. It's still not easy for me because when it comes to my family I would trade myself just to make it possible to make my family whole again.

"I'll give you time, Lex. Sabihan mo ako pag may kailangan ka. Gusto kong protektahan ka bilang kuya mo. Aalis na ako, gamitin mo na lang sasakyan ko pauwi huwag mo lang gasgasan. Always know that I will be watching you from now on. I love you, Lex." dagdag pa niya at hinalikan ang aking noo. Umangat ang aking paningin sa kanya at pinunasan ko ang aking mga luha.

"Thank you, Kuya. See you later." Matabang na sabi ko sa kanya na nakangiti. Nilapag niya sa table ang susi bago tumayo at naglakad papalabas ng canteen.

I sat there alone at the table for a few minutes to gather myself up. I want to be strong in choosing what is right for myself but I don't want to be selfish and hurt my family. I want to help my family even though it might kill me.

Napabuntong hininga na lamang ako bago tumayo at lumabas ng canteen. Habang naglalakad ako pabalik ng parking lot ng University. Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit kailangan gawin ko ang marriage proposal na iyon. Napatigil ako sa aking paglalakad ng tumunog ang cellphone ko. Nanlaki ang aking mata ng makita ko ang pangalan ni Luke sa screen ng cellphone ko. Kinalma ko ang aking sarili bago sagutin ang tawag.

"Hello," kinakabahan na bati ko sa kanya.

("Where are you?") rinig ko ang kanyang mahinahon na pagtatanong.

"Going home. Why?" wala sa mood kong sabi sa kanya.

("Nothing, I just want to check if your okay,") nagulat ako sa kanyang tono ng pananalita.

"I'm okay." pinigilan ko ang aking sarili na suminghot.

("I know your not. Where are you? I'll drive you home,") napakagat ako ng labi sa kanyang sinabi ngunit nawala iyon ng maalala ang scene na iyon kanina.

"No, it's okay. I'm going to use my brother's car." mariin na sabi ko.

("Ohh okay, take care,") sabi niya na aking pinag taka.

"Thank you, I guess?" naguguluhan ako kung bakit ganito na ang kanyang trato sa akin.

("Uhmm lastly Lex,") he paused which made me clueless.

("I will find a way to steal you away from my brother and even though your brothers and cousins don't like me and threaten me, I am going to fight for you. Even if you push me away or hurt me I will never stop.")

Natulala ako matapos niyang sabihin iyon bago binaba ang tawag at hindi ko alam kong uminit ang aking pisngi sa kanyang huling sinabi. Binaba ko ang aking cellphone at binuksan ang aking libro upang ilapit sa aking mukha na namumula.

I gathered up my strength and walked towards the parking lot. As soon as I saw my brother's expensive car. I pressed the key and silently went inside my brother's car. I was shocked to see a high-class design inside my brother's car. I curiously open the small drawer near the dashboard of the car. I blushed to see a small pack of condoms. But something caught my attention, a small black box beside it.

Binuksan ko iyon at bumungad sa akin ang mga bala ng isang baril na alam kong kilala ko rin. Nanginginig ko iyon na sinira at wala sa sariling napatulala.

Bakit may mga bala sa loob ng kotse ni kuya?

I knew my brothers loved to go to a firing range whether they were in a bad mood but I never expected to see bullets in my brother's car because I know that hiding bullets and a gun is illegal. I calmed myself and drove my way home. I want to rest and take this thought away. I don't want to ask my brother about this because I am scared to know the truth. I will find the answers on my own. This time, I have to find out what my brother is doing but I'm not for now.

I rode his car to Lola's mansion and took two hours of my free time to sleep in my room before returning to the University.

"Welcome, to the official auditions for this school year's university band," agad kong tinakpan ang aking mga tainga dahil alam ako puro hiyawan na naman ang maririnig ko.

Kasalukuyan kaming nasa auditorium ng university dahil dito gaganapin ang auditions nila kuya kasama ang aking mga pinsan. Nakaupo kami sa mga upuan malapit sa stage na binigay sa amin. Umuwi si ate Estelle kaya hindi makakanood kasama si Hannarah at si Adam mga masisipag kasi mag-aral kaya naman hindi na sila nag atubiling manood sa audition nila kuya. Tanging kami lamang nila Raya, Shivani, Carson at Daphne ang tanging manonood. Sila kuya Levi naman at ang kambal ang sasali sa auditions hindi ko nga lang alam kong sino ang kasama nila.

Maraming mga estudyante ang manonood ngayon at sa pagkakaalam ko ay ang mga estudyante na wala ng klase o kaya naman vacant nila kaya naisipan na manood ng auditions para sa pipiliing mga banda ng university. Nasa harapan na ang mga judges at mukhang nasa backstage sila kuya kasama ang iba pang mag audition. Natawa ako ng makita ang banner na nakalagay ay Serviano.

My brother and my cousin's charms are unbearable to the crowd.

"Let's give it up for the first band who will be auditioning. May I call Zion West, their first performance in this university," anunsyo ng mc.

Ilang saglit pa ay lumabas na nga sila Kuya Levi kasunod ang kambal. Ngunit nagulat ako ng sumunod na lumabas si Carson kasabay si Luke na bitbit ang kanyang electric guitar. Sa aking palagay ay si Colton ang magiging Pianist at si Theo ang mag bass guitar. Napahiyaw sila Tamara at Raya ng makita si Thor na lumabas na mukhang makakapag drums na agad. Lumapit si Kuya Levi sa mic at biglang nagsihiyawan ang mga babae. Tinakpan ko ang aking tenga dahil sa labis na hiyawan. Mabilisan sila nag set up ng kanilang mga instrumento.

"Good Afternoon everyone, we are Zion West. I am Levi Zyrell Serviano the main vocalist together with Carson our acoustic guitarist, Thor our drummer, Theodore our bass guitar master," hindi pa natatapos ipakilala ni Kuya Levi ang kambal ay mas lalo ng lumakas ang hiyawan.

"And of course, our band will not be complete without Luke our electric guitarist and Steve Colton our pianist. I hope you will enjoy our music tonight." sumenyas si kuya at simulan agad ni Thor and pagdrums.

The familiar rhythm of the song made the crowd. We, on the other hand, rolled our eyes and just breathed in and out. It was one of the songs that my cousins liked as if they were already in love without us knowing. As my brother sang the first verse and the chorus, I cannot stop but fixed my eyes on Luke who was so focused on plucking the chord. Then after a few minutes, I saw my brother handing him a mic stand and an extra mic.

Nabalot ng katahimikan ang buong paligid na tila hinihintay ang kanyang pagkanta.

'Sa bawat sandaling ikaw ay pinagmamasdan

May dumadapong kiliti na 'di maunawaan

Walang imik, 'di mabanggit

Nasa aking isip ikaw lang ang nagmamarka.'

Napatulala ako dahil sa kanyang makapanindig-balahibong boses sa kanyang pagkanta na nagpatambol sa aking puso. Nakapikit ang kanyang mga mata ng magsimula siyang kumanta at hinawakan ang micropono malapit sa kanyang mapupulang labi habang patuloy ang pagkanta ng lyrics. Tahimik nakinig ang madla napawang dama ang kanyang pagkanta.

"Lex, para sayo ba yung kanta?" sabi ni Raya.

Nagulat ako ng tumili ang ilang babae sa aking paligid.

Dinilat niya ang mga mata niya. Hindi ko alam kung guni-guni ko ba yun o ano pero sa akin diretso ang tingin niya. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi dahilan para umangat ang kanyang dimples.

'Kahit mabitin aking salita, mata'y ibinubunyag na

Sa'yo lang magpapaangkin, 'di palalampasin

Wag ka sanang kumawala.'

At that moment, I knew he had stolen something. Everything around me seems to move slower. His smile. My heartbeat is beating so loud and fast. I swallow hard. I slowly felt Raya moving my shoulders.

"Lexie! Nakatingin siya sayo!" kinikilig na bulong niya sa akin.

Alam ko. Pero ramdam ko ang isa pang mga matang nakatitig sa akin at yun ay ang mga matang mapanuri ni kuya Levi. Habang patuloy ang kanyang pagkanta ng chorus ay nanatili ang kanyang mga mata sa akin.

"Di' pinapansin

Ingay sa tabi

Magulong kapaligiran

Sa'yo lang ang tingin.'

Sa kagwapuhan, kakisigan, at sa galing ng lalaking ito, mukhang nahulog na ako ng tuluyan at hindi ko alam kung paano babangon.