“Nay...Nay..A-aray po, Nay”malakas ang pagkakdaing ko bigla na lang akong sinabunutan ng aking Ina na si Nanay Rose hindi ko pa man alam ang dahilan.“N-nay b-bkit po?Nay masakit po nakakahiya na din sa mga tao. Please po Nay bitawan n’yo na po ako!” pag mamakaawa ko sa aking ina. Hindi ko talaga alam bakit bigla na lang itong nagalit. Habang hawak pa rin ang aking buhok at patuloy sa paghatak sa karamihan ng tao saka namanito nagsalita.“Nagtatanong ka pang kerengkeng ka! Ano Mariemar kating kati na ba ang kike mong talandi ka?Gusto mo bang may kumamot na ng kati mo?. Anong oras ang out mo sa trabaho impakta ka?Diba isang oras na ang nakalipas ba’t ngayon ka lang. sino naman ang naghatid sayo ha?. Marami ka pang obligasyon sa amin unahin ang pamilya hindi ang kati ng puki na yan. Hala doon may steelwhool alud-udin mo ang puki mo!?”malkas na bulalas ng aking ina halos gusto ko ng magpakain sa lupa dahil sa mga salita nito kitang kita ko ang bulungan at pag-uusap ng mga tambay sa kalsa
“Nanay naman! Ano po ba kasi ang gusto niyong gawin ko?I’m happy, Okay. Don’t stress yourself too much. Please Nay don’t overthink because I’m fine”sabi ko sa aking Ina. Totoo nga kayang I'm fine?. May ilang taon na ba ang lumipas mula ng magka ganito ako. Ako mismo ang nag lalayo sa sarili ko sa pamilya ko. Hindi naman sa ayoko na pakialaman nila ko. Alam kong nag aalala sila akin they know how much painful I’ve been true. Hanggang sa nawalan ako ng gana maging open sa kanila. It’s started mula ng mangyari ang bangungot ko ng iwan ako ng first girlfriend ko na si Erra. Erra is my everything that time. Alam ko sa sarili ko na s’ya na talaga ang gusto ko na kasama sa buhay. Kasama s’ya lahat ng pangarap ko at plano ko sa future. Pero wala. Naglahong parang bula ang lahat ng piliin nitong iwan ako over her dreams and career. May mga lumabas pa na isyu dito. That Erra is hell flirtatious women and making out with some random guys while we are still in a relationship. But I really don’t b
Ilang araw na mula ng nagkasakit si Tatay hindi ko na nga alam ang gagawin kong raket para lang magkasya sa lahat ng gastusin namin. Hindi ako nagrereklamo ah. Masaya ako na ginagawa ko ito para sa pamilya ko, hindi dahil sa utang na loob kundi talagang mahal ko sila mula pa noon kahit iba ang turing nila sa akin. Sa tuwing naaalala ko ang gabi na iyon napapangiti ako kahit nasabon ako ng manager ok lang nakakita naman ako ng hunky. Sa tanda ko na ito hindi ako marunong humarot pero sa lalaking iyon nabuhay ang landi ko na matagal ng tulog since birth. Hindi ko nga maiwasang kastiguhin ang sarili ko dahil nag-assume ako na sa akin sila nakatingin ng kasama niya. Hindi pa natapos doon ng mahuli ko itong nakatingin sa akin ng minsan akong mautusan na mag serve. Feeling ko that time nagdadalaga palang ako kasi conscious na conscious ako sa mga galawan ko ng oras na ‘yun. Pero ang laki ng panghihinayang ko ng mula ng gabi na makita ko ang lalaki na bumuhay sa isa kong katauhan bilang bab
“Hey dude”bati ng kaibigan kong si X. Nagulat man ako ay hindi ko pinahalata. Hindi ko alam kung anong masamang hangin ang nagdala sa mga ito. Oo mga pati si Dragen ay narito mukhang may mga gagawin o plano ang mga ito. Alam naman kasi ng mga ito na hindi ako basta mapupuknat ng mga ito basta.,“Hindi ba uso ang pintuan sa inyo?Saka wala naman na itimbre ang secretary ko na narito kayo”sagot ko sa mga kaibigan ko instead na batiin ang mga ito pabalik binigyan ko pa ng tamad na tingin ang dalawa.“Bakit pag sinabi ba namin sa secretary mo na ipaalam na muna sayo ay garatisado ba na papasukin mo kami?. Di’ba hindi naman. Dude mindset ba mindset!”si X isa sa pinaka madaldal at palikero galit na galit nga si Ninang Sandra sa anak nito na si X manang mana raw kay ninong Marus ang kaibahan lang itong si X lahat pinapatulan. Miske pa poste na may palda sunggab kaya ang daming condom na baon. Hindi na ako sumagot bagkos tinaasan ko lang ng kilay ito matanda sa akin ito pero parang magakaedad
Makalipas ang dalawang araw ay tinawagan ako ni She. Ininform ako ng kaibigan ko na may bakante nang raket sa restobar. Magiging sunud-sunod daw ang event sa restobar fully-booked na ang isang linggo. Aba sino ako para humindi at ba’t di ko papatulan ang trabaho na 'yun e, halos 2k ang isang gabi kong kikitain doon. ‘Yun nga lang all around utusan ako doon pero okay na okay naman kasi nga pag good ang trabaho, ay may pa bonus at pa take out pa kaya tipid hindi ko na magagalaw o mababawasan ang sahod ko. Nakakapagod lang din kadi nga para akong turumpo sa trabaho, pero sulit naman. Sobrang excited ako kasi sabi ni She, may isang linggo ako na sure ngayon na raket.Tuwang tuwa ako kaya nga halos na kwenta ko na agad nga ang makukuha kong sahod sa loob ng isang linggo ko na pagtatrabahuhan at saka sa boarding house muna ako ni She at kapatid niya uuwi welcome naman daw ako lagi doon. Ok na ok lang din naman sa kapatid nitong si Pogs na doon ako manuluyanminsan kasi solo lang ni She kas
I was really busy dahil sa daming trabaho kahit maaga pa lang. But I suddenly stopped when my phone beep. I received a text that was the sound of my phone said. Hindi ko pa agad tiningnan ang phone ko, lumipas pa ang ilang sandali bago ko kinuha iyon. Ewan ko parang may hatak ang nagtext sa akin kaya kinuha ko ang rin phone na nasa ibabaw lang rin naman ng table. Then I saw a text message from a friend whose well known us Fuckboy and playboy no other than X ninang Sandra and ninong Marus eldest son. " (Dude kita tayo sa Restobar na tambayan natin. May event doon ang chicks ko e, may mga kaibigan din iyon baka makapili ka ng magiging prospect mo.) " basa ko sa text na mula kay X. Hindi talaga na dadala napag kurot na raw ito sa itlog ni Ninang Sandra pero tuloy pa rin. Nag-aalala ako kay Julie mukhang iba ang kinikilos ng babae, pero wala akong karapatan na mag usisa sa buhay niya o kung ano ba ang estado ng damdamin niya. Umayos ako ng upo muli para makapag-isip ng ititipa na reply
Hindi ko mawari kung dinadaya ba ako ng aking pandinig. Ako daw order-in? Kung siguro nagkataon na ibang lalaki ito o yung basta tambay lang ay baka nasapak ko na ang lalaking ito. Pero kakaiba ang kilabot na bumalot sa akin hatid ng mga salitang binitiwan nito tila ba kilig na kilig pa ako imbis mayabangan at mabastusan. Kailan ba ako naging ganito?. Kahit naman ako ay nasa edad bente singko na ay hindi naman ako nakaranas na makipagrelasyon kaya bago sa akin ang aking nadarama. Pero iba ngayon parang nagdadalaga na ako, feeling ko ngayon palang ako namumukadkad, dahil sa ganun na salita pa lang ni Azul. Hindi ko talaga mahinuha sa aking utak at puso na ako'y binabastos ng lalaki para bang pribilehiyo pa iyon.. Nakakahiya man ngunit natulala ata talaga ako dahil sa sinabi ng lalaki. Halos manginit ng paulit-ulit ang aking mukha sa kahihiyan sa tuwing binabalikan ko ang eksenang 'yon. Makulit din kasi ang aking utak paulit-ulit pini-play ang naganap. Flashback… " The usual, or p
Tila ba tumatagos sa tinted na salamin ng kotse ko ang tingin ng babae. May kakaiba inti na bumabalatay sa akin. Maging ang kakaibang kabog ay nadarama ko sa kaloob-looban ko. Para bang sa kauna-unahang beses ay nakadama ako ng pagkailang sa aking sarili. Knowing me na mataas ang kumpyansa sa sarili ngunit ngayon tila ako'y ilang at nai-intimida. Waring parang walang balakid sa pagitan naming dalawa at tunay na kami lang ang nagkakakitaan—malayang nagkakatitigan at masasalamin ang aming kalooban. Nabalik ako sa aking sarili ng magsimulang mag-ingay ang aking cellphone. Isang incoming call from Dragen. Ano naman kaya ang kailangan ng lalaking ito? Umisang sulyap pa muna ako sa pwesto kanina ng babae na may kausap ngunit wala na ito sa pwesto nila. Mabilis ko na ginala ang aking mata and to my surprise, I just find out that Mariemar and her friend Sheryl are going to hop in Janus' car. Hindi ko mapangalanan ang nararamdaman kong pagkainis kung para kanino. Inis ba na para sa mga babae
Halo-halong kaba, tensyon at excitement ang aking nararamdaman. Ito na 'yung araw na matutupad ko na ang mga pangako ko sa babaeng mahal ko. Kagabi hindi na halos ako nakatulog mula ng sunduin ko siya mula sa kalokohan na bridal shower ni Nanay at mga Ninang. Mukhang sila lang naman ang nag-benifits ng ginawa nila na pakulo. Nababago lang ang usad ng panahon but their bubbliness and playful schemes never changed. Oo hindi nagbago para mabawasan kundi mas nadagdagan pa. The original plan ay kina Ninong Isko kami magmumula pero dahil na nangyari kagabi ay na iba na. Sa bahay na ni Nanay at Tatay ako tumuloy pagkatapos ko ihatid si Mariemar sa bahay namin. Si Kuya Nuke na ang nagdala ng damit ko na susuotin sa importanteng araw na ito. I can't hide my overflowing happiness right now. " Congratulations! Noon pa alam ko na siya na talaga ang para sayo!" Napalingon ako sa likuran ko ng marinig na may nagsalita. Si Dragen 'yun mula ng mangyari ang gulo noon sa amin ay hindi niya na ako kin
Noong sabihin ni na Ninang Romary na kailangan ng bridal shower ay kinabahan ako. Sa totoo lang ayaw ko ng mga ganun sana dahil alam ko ang kalakaran nila. Pero wala naman akong nagawa dahil sa lahat ng tulong, pag-alalay, pagmamalasakit at pagmamahal nila sa amin ay hindi ko yata maatim na mahindian ko pa sila. Dahil pumayag ako magaganap ang bridal shower sa bisperas ng aming wedding. In 2 week time na lang naman ikakasal na kami ni Azul, hindi na ako nagulat o nabibilisan sa totoo lang. Dahil ang totoo ay naiinip nga ako. Gusto ko na nga na agad-agad na. Okay lang naman kasi talaga sa akin kahit simple lang ang lahat sa kasal namin ni Azul. Dahil para sa akin ang tunay na mahalaga naman ay lahat sila kasama namin sa importante na araw para sa amin ni Azul. Gusto ko kasama ko sila sa araw na haharap kami sa panginoon at mangangako na magiging magkatuwang sa hirap o sarap. Sabi ko kay Azul pwede rin silang mag stag party pero mariin niyang inilingan at tinutulan 'yun. Ayaw na daw ni
Almost 30 minutes lang na naghanda kami ng mga gamit ni Mhina at good to go na sila ni Mama Marikit. Hindi na sila nagtagal pero bago tuluyang umalis si Mama Marikit ay nag-iwan ito ng mga salita na tumagos sa puso ko. Dahil sa kabila ng ginawa ko o nagawa ko sa anak nila ay ganitong tiwala at pagtanggap pa rin ang nakuha ko mula sa kanila." Azul, anak! Salamat ha! Salamat sa mga panahon na iparanas mo sa anak ko ang mga bagay na ipinagkait sa kanya noon. Azul sa totoo lang nasaktan ako ng malaman ko ang mga dinaanan ng bunso kong anak. Sobrang sakit sa akin lalot may pagkukulang din kami. Ngunit sa totoo lang bay hindi ko na kailanman mababago pa ang nakaraan kaya babawi kami sa kanya at sa inyo ngayon. Salamat na dahil sayo nalaman ng anak ko na may halaga siya at karapat dapat din siyang mahalin at alagaan. Noon iniisip ko na kalimutan ang lahat dahil sa ginawa mo sa kanya, 'yun bang tablahin kayo pero ng malaman ko ang dahilan mo— ay na kumpirma ko lang na mahal na mahal mo lang
Azul..HINDI naging madali ang mga lumipas na araw, linggo at buwan magmula ng nanggaling kami sa kulungan at nakausap si Erra. Napaisip din ako na all along biktima rin siya at tama si Marie na dapat namin siyang tulungan at bigyan ng second chance, lalo't may naghihintay rin sa kanya. Tsaka ilang buwan naman siya na nagdusa sa loob ng bilangguan. We made a fair decision in that matter. Pero nang simulan namin na ibahagi sa aming mga magulang ay talagang nahirapan kami, na ipaunawa sa kanila. Bilang bagong panganak palang si Marie noon ay na stress siya na feeling niya kasi hindi siya nauunawaan ng parents namin. Alam ko naman na kabutihan at safety namin ang lubos na inaalala nila kaya ayaw nilang basta pagbigyan ang hiling namin. Naging tahimik si Marie dahil doon kaya naman naging worried ako sa kanya o sa pinagdadaanan niya.Lagi ko siyang kinakausap at ang pag-uusap na 'yun ay palaging nauuwi sa pag-iyak niya dahil sa awa kay Erra. Napakalambot ng puso niya para sa lahat.Napaka
Ang bilis na nagbago ang pangyayari o kaganapan sa buhay namin ni Mhina ng magising si Azul. Parang biglang nagkaroon ng mas makulay na buhay ang buhay naming mag Ina at para bang biglang dumami na rin ang mga tao na tunay na nagmamahal sa amin. Ilang araw pa kaming nanatili sa hospital upang masiguro na ligtas na si Azul sa kahit na anong komplikasyon. Maging ako man ay siniguro nila na hindi nagkaroon ng binat sa panganganak dahil sa mga stress at reyalisasyon na sumambulat sa akin.Naging magaan naman ang mga araw na lumipas sa akin dahil maraming nag boluntaryo na mag alaga kay Mhina. Ang baby Mhina namin parang instant celebrity dahil sa atensyon na nakukuha niya mula sa mga Mommy La , Mama la, Papa Lo at Daddy Lo niyo. Grabe ang giliw nila kay Mhina kaya happy na happy din ako. Dahil alam ko na never matutulad si Mhina sa pagiging malungkot ko na bata noon. Kung ano man ako noon ay ang laking bagay o parte niya ngayon sa akin kung ano at sino ako bilang tao. Sa loob ng ilang ara
MariemarNaalimpungatan ako na parang may nakatitig sa aking mukha at may tila banayad rin na humahaplos ng aking pisngi at labi. Para ngang hagya na lang na dumapo ang kanyang kamay o daliri sa mukha ko dahil parang iniiwasan din ng kung sino na maistorbo ako sa aking pagpapahinga. Hanggang sa may lumapat na sa labi ko na isang malambot na labi rin. Labi na pamilyar sa akin at pinanabikan ko na muling matikman at malasap. Napadilat ako nga aking mga mata at ganun na lang ang gulat ko dahil si Azul ang bumungad sa akin. Isang gwapo at nakangiting Azul na kay tagal kong inasam na masulyapan muli ang mukha. Halos maiyak pa ako ng biglang nagsalimbayan sa utak ko ang naganap na komosyon kanina sa aming dalawa kasama ang mga taong mahal namin at nagmamahal din sa amin. Nang magising kasi si Azul kanina ay ang daming naging rebelasyon na sumambulat sa amin. Kay hiwaga talaga ng buhay ng tao. Hinaplos ng huli muli ang aking mukha upang alisin ang mga takas na buhok at maging ang aking mga l
Continuation. “ Holiday ngayon anak kaya maluwag ang kalsada kaya medyo mabilis tayo.” Biglang sabi ni Papa kaya agad ko naman naunawaan kung bakit parang malapit na agad kami. Tahimik naman si Mhina habang karga ng kanyang Mama La. Ako naman ay biglang nakaramdam ng kakaibang saya at excitement na makita ang mga taong hindi ko nakita ng halos 7 months..Halos dalawang oras pa ang mabilis na lumipas, at nasa Manila na kami. Hindi kami malimit mag stop over dahil may baon kami na mga pagkain at may cr rin ang personal van na gamit namin. Tingin ko ay sa Cristobal Hospital kami pupunta, naroon kasi ang mga mahuhusay na doctor. Hindi ko mawari ang sarili ko pero parang umuurong ang pwet ko, para bang ayoko na makita si Azul sa ganun na estado. Tumunog ang cp ko. Bago ito bigay ni Kuya Ja sa akin. Tumunog pala ito para sa isang message na galing kay Paula.Paula:Nasa loob na kami Ate ng hospital.. Kayo ba? Kamusta na ang baby Mhina natin? Hindi ba siya umiiyak o umiyak sa biyahe?Basa
MariemarNang araw na malaman ko ang lahat tungkol sa mga nangyari sa loob ng halos 7 months na nagdaan ay parang hindi na ako mapalagay. Alam ko na makakasama ‘yun sa akin dahil baka mabinat pa ako pero hindi na talaga mawaglit sa isip ko ang kung ano ba talaga na ang tunay na lagay ni Azul sa ngayon. Syempre ang iba na mga detalye ay posibleng na nilaktawan na ni Mama para hindi ako ganun masyado mabahala. Habang magulo naman ang isip ko si Mhina naman ay parang nakikisama na mawisyong bata. Iingit lang ito kapag gutom na or basa na ang suot na diaper. Kaya naman naihandle ko ang sarili ko. Hindi na rin naman ako nanghihina pero kahit ganun parang ang utak ko naman ang napapagod sa kakaisip ng kung ano-ano. Inabala ko ang sarili ko sa pagbabantay kay Mhina habang tulog siya habang ako naman ay nakahiga rin sa hospital bed. Pinilit ko na ipikit ang mata ko hanggang sa tangayin na rin nga ako ng antok. Naalimpungatan lang ako na parang may naglalaro kay Mhina at na bungaran ko ang ak
MariemarParang nasa kung saan ako na punta na malayong lugar. Pakiwari ko ay narating ko ang isang napaka-payapa at ganda na paraiso. Sa paraiso na ito, ay pihado na mai-ingganyo ka na manatili dito at piliin na huwag ng bumalik sa kung saan ka tunay na nanggaling o kabahagi na lugar. Ang bango rin ng lugar na ito para bang inanod ng hangin sa lugar ang mga isipin ko ng mga oras na ito. Pakiramdam ko malaya ako sa kahit na anong sakit, problema at alalahanin sa buhay sa lugar na ito.Habang nagtatagal ako sa lugar para bang may mga nakalimutan ako na sobrang importante na bagay o alaala na kahit pilit ko man ns sariwain sa utak ko ay hindi ko magawa. Nilabang ko na lang ang sarili ko at hinayaan na ang kung ano man ang nakalimutan ko. Hanggang sa may tinig na waring nagmamadali na kunin ang atensyon ko.“ Marie….Marie… Anak nandyan ka ba? Anak ako ito? Nasaan ka?” Sunod-sunod na tawag sa akin ng pamilyar na boses. Ilang taon na pero hindi ko pa rin nalilimutan ang boses at paraan kun