Chapter Thirty-TwoBeelzebub’s First LoveSAYA ANG namumutawi sa mga mata ni Rana habang nakatingin sa garden nila na napupuno ng mga itim na rosas na si Beelzebub ang may gawa, tinapos nito kagabi ang sinimulan nito habang pinapanuod siya ni Rana, simula ng magising si Rana at magkausap sila ni Beelzebub at mangyari ang first kiss nilang dalawa ay sinamahan na niya si Beelzebub na itanim na ang natitirang mga buto ng rosas hanggang sa tumaas na ang araw, at ‘yun ang naabutan nina Endemion sa kanila.“Ikaw ba ang may gawa nito, Beelzebub?” baling na tanong ni Endemion kay Beelzebub na nagpapagpag ng kamay nito.“Sino pa ba? Nakakabwisit lang dahil lahat sila kulay itim.” Ani ni Beelzebub na bahagyang ikinatawa ni Endemion sa kaniya.“Ginamitan mo ba ang mga bulaklak na ‘yan ng kapangyarihan mo?”“Kung hindi ko gagamitan ng kapangyarihan ko ang mga bulaklak na ‘yan hindi ‘yan tutubo agad.” Ani ni Beelzebub na nilingon si Rana na nakikita niya ang saya sa mukha nito habang nakatingin sa
Chapter Thirty ThreeBeelzebub’s First LoveINIIKOT NI Escanor ang kaniyang mga mata sa kabuuan ng kinatatayuan ng bahay na tinutuluyan nina Beelzebub pagkarating niya. Walang makikitang ekspresyon sa mukha ni Escanor habang tinitingnan niya ang buong paligid ng kinatatayuan niya, nakikita niya sina Beelzebub sa kaniyang harapan habang naagaw ang pansin niya ng mga itim na rosas na nasa hardin nina Beelzebub ng bumagsak ang tingin ni Escanor sa katabi ng kaniyang bunsong kapatid na ikinangisi nito.“Hindi ko inaasahan ito, Beelzebub.”pahayag ni Escanor habang seryosong nakatingin lang si Beelzebub sa panganay nilang kapatid ni Zeldris.“Anong dahilan bakit nagpunta ka sa teritoryo ko Escanor?”“Masama ba kung bibisitahin ko ang aking bunsong kapatid na pangalawang beses ng umapak sa mundo ng mga taon a kinamumuhian mo at hindi ko inasahan na may kasama kang hindi ko inaasahan.”pahayag ni Escanor habang ngising deretsong nakatingin sa katabi ni Beelzebub na bahagyang yumuko dito.“Pagb
Chapter Thirty FourBeelzebub’s First LoveSA ISANG malayong kagubatan malayo sa bayan kung nasaan ang bahay nina Beelzebub na binigyan ng hindi inaasahang pagbisita ni Escanor, ay kalalapag lang ng paanan ni Zeldris sa lupa at ibinaba si Rana at Victoria sa pagkakahawak niya.“Sigurado ka bang hindi tayo matutunton ng isa niyo pang kapatid dito?” tanong ni Victoria kay Zeldris na naglalakad papunta sa may malaking puno at pabagsak na umupo at sumandal doon habang nakatingin sina Rana sa kaniya.“Huwag kang mag-alala bampira, hanggat tinatago ko ang presensya ko hindi tayo matatagpuan ni Escanor sa lugar na ‘to. Kaya hindi mo kailangang mag-alala, mabubuhay ka pa ng matagal.”saad ni Zeldris na bahagyang ikinaingos ni Victoria.“Kasing gwapo siya ni kamahalan pero ayoko sa ugali niya.”bulong ni Victoria kay Rana na bahagya nitong ikinatawa.“Rinig kita bampira, hindi masamang humanga sa gwapo kong mukha pero huwag kang mahulog. Ayoko sa babaeng may mga pangil.”ngising saad ni Zeldris n
Chapter Thirty FiveBeelzebub’s First LoveSA ISANG DI KALAKIHANG parke sa may bayan ay hindi na natanggihan ni Endemion si Malinoé sa pag-uusap na hinihingi nito sa kanila. Kakaunti lang ang mga tao na naroroon sa may parke at nasa pwesto sina Endemion at Malinoé na malayo sa mga ito katabi ng isang malaking puno.“Anoman ang sasabihin mo Malinoé ay sabihin mo na, hindi ako pwedeng magtagal dahil may kailangan pa akong gawin.”seryoso na pahayag ni Endemion.“Naiintindihan ko ang galit mo sa akin Barach---““Hindi ako galit Malinoé, pero nasaktan ako.”putol ni Endemion kay Malinoé na ikinabuntong hininga niya sa kinatatayuan niya.“Aaminin ko sayo hanggang nagyon nasasaktan ako dahil pinaglaban naman kita, handa kong talikuran kung ano ako dati pero iniwan mo ako, binitawan mo ako.”pahayag ni Endemion na ikinailing ni Malinoé sa mga sinabi niya.“N-Nagkakamali ka Barachiel, kahit kailan hindi kita iniwan, kahit kailan hindi ako bumitaw sa pagmamahal ko sayo. Kinailangan ko lang gawin
Chapter Thirty SixBeelzebub’s First Love“Hindi pa ba tayo babalik sa bahay? Ilang oras na rin tayo na nanatili dito, baka wala na doon ang panganay niyong kapatid na pinagtataguan natin.”saad ni Victoria habang magkatabi silang nakaupo ni Rana sa malaking ugat ng punong kinalalagyan nila, habang si Zeldris ay nakahiga sa isang malaki at matabang sanga ng puno.“Hoy! Zeldris, hindi pa ba tayo aalis dito?”tanong ni Victoria na habang nakatingala ito sa pwesto ni Zeldris sa taas ng puno.“Huwag ka masyadong mainipin bampira, hindi tayo pwede bastang bumalik sa bahay ni Beelzebub hanggat maaring naroon pa si Escanor.”sagot ni Zeldris na bahagyang ikinasimangot ni Victoria.“So paano natin malalaman na wala na doon ang kapatid niyo aber? Baka abutan tayo ng gabi dito sa gubat hindi pa tayo sure kung naroon pa o wala na ang kapa---“Hindi natapos ni Victoria ang sasabihin niya ng mapalingon siya kay Rana na biglang napatayo sa kinauupuan nito habang nakatingin sa malayong direksyon, haban
“Kapalit? Ano pong kapalit?”tanong ni Rana na ikinatapat ng mukha ng diyosa sa kaniya.“Ang kalahati ng iyong buhay mortal, tutulungan kitang makabalik sa lugar kung nasaan ang gusto mong makita kapalit ng kalahati ng iyong buhay.” Pagbibigay ng kondisyon ni Aranyani kay Rana na may gulat na hindi nagawang ikasalita ni Rana.“What?! Kalahati ng buhay ni Rana ang gusto mo?! Sabi ni Zeldris matutulungan mo kami pero bakit parang dehado pa kami? Lintek na demonyo ‘yun, magsa-suggest na nga lang buhay pa kapalit.” singhal na pahayag na angal ni Victoria sa diyosa ng kagubatan.“Ang kaya kong itulong sa inyo ay ang itago kayo sa aking kagubatan, pero ang hihigit pa doon ay kailangan ko na ng kapalit. Hindi ko naman kayo pipilitin, malaya kong manatili dito sa aking kagubatan at magtago hanggang mawala na ang panganib sa labas nito.”pahayag ng diyosa na ikinahila ni Victoria kay Rana at ipinaharap ito sa kaniya, habang pinapanuod sila ng diyosa.“Listen to me Rana, hindi mo kailangang ipa
MABILIS ANG HAKBANG na ginagawa ni Rana makapasok lang agad sa bahay at makita ang kalagayan ni Beelzebub katulad ng sinabi ni Zeldris sa kanila. Sobrang pag-aalala ang nararamdaman niya, nararamdaman niya ang pagkabog ng kaniyang dibdib sa sobrang kaba na nararamdaman niya para sa sitwasyon ni Beel.Nakasunod lang si Victoria sa kaniya habang nakikita nito ang paghangos ni Rana makapasok lang agad sa loob ng bahay nila.“Beel?!”Agad na hinanap ng mga mata ni Rana si Beelzebub pagkapasok na pagkapasok niya sa loob ng bahay kung saan si Belial ang kaniyang naabutan na nakatayo lamang sa labas ng pintuan ng kwarto nila ni Victoria.“Belial?”Agad na lumapit si Rana kay Belial na nakatingin lang sa kaniya.“Nasaan si Beel?” agad na tanong ni Rana ng magbukas na ang pintuan ng kwarto nila ni Victoria at lumabas doon si Endemion na bahagyang nagulat ng makita silang dalawa ni Victoria.“Rana? Bakit narito ka na? Inihatid ka ba ni Zeldris dito?” sunod-sunod na tanong ni Endemion kay Rana
SA BUBUNGAN ng bahay nina Beelzebub ay nakaupo silang dalawa ni Rana habang pinapanuod ang pagbaba ng araw, hindi naging maganda ang buong araw nila dahil sa biglaang pagpunta ni Escanor. Nagluluto sina Victoria ng kakainin nila habang sina Endemion at Belial ay inaayos ang mga gamit na dadalhin nila sa pag-alis nila upang lumipat ng ibang bayan, dahil ipinaliwanag ni Endemion kay Beelzebub na mas mabuting iwasan muna nila na balikan sila ni Escanor at makita na nito si Rana.“Sigurado bang okay ka na, Beel?” tanong ni Rana kay Beelzebub na inalis ang tingin sa araw at ibinaling sa kaniya.“Hindi ako katulad niyong mga tao na mahina, wala na ang ginawang butas ni Escanor sa dibdib ko, wala na din ang lason na nilagay niya, kaya itigil mo na ang pag-aalala mo sa akin.”“Sorry, nag-alala lang talaga ako sayo. Nang makita kitang nanghihina kanina hindi ko na alam kung anong gagawin ko, mabuti nalang talaga okay ka na.”saad ni Rana na napatili ng buhatin siya ni Beelzebub at iupo sa kandu
HINDI MAWALA ang ngiti ni Reina habang naglalakad siya sa hallway papasok sa classroom niya. Hindi niya maiwasan kiligin dahil bukas na ang araw ng kaarawan ni Abel at may date sila nito kaya sobrang excited ni Reina. Hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwala na may relasyon na sila ni Abel, at kahit kailangan nilang ilihim iyon para sa ikabubuti nilang dalawa ay ayos lang para kay Reina dahil ang mahalaga sa kaniya ay parehas na sila ng nararamdaman ni Abel sa isa't-isa."Excited na ako para bukas, saan kaya kami pupunta para i-celebrate ang birthday niya? Hindi na ako makapaghinta---" hindi natapos ni Reina ang sasabihin niya ng may umakbay sa kaniya at sa paglingon niya ay Peter ang nakita niya."Mukhang maganda ang gising mo, Reina. Kanina pa ako sa likuran mo, pansin ko ang maaliwalas mong awra. Sinong may birthday ah?" ani na tanong ni Reina na inalis niya ang pagkakaakbay ni Peter sa kaniya."Huwag ka ngang bigla-biglang susulpot diyan Peter, pasalamat ka wala akong sakit sa p
Chapter 07MATAPOS ANG dinner ng pamilya ni Reina kasama si Abel ay sinabihan siya ng kaniyang ama na dalhin si Abel sa may rooftop nila para ipakita ang mini auditorium na pinagawa ng kaniyang ama. Habang tumutulong ang kaniyang ama sa ligpitin ng kaniyang ina ay excited na pinasunod na ni Reina si Abel sa kaniya.Hindi mawala ang ngiti ni Reina habang naglalakad siya sa hallway at alam niyang nakasunod si Abel sa likuran niya. Hindi mapigilan ni Reina ang saya na may halong kilig sa mga oras na 'yun dahil sa labas ng university nila, may mutual relationship na sila ni Abel. Masaya si Reina na ang umusbong niyang pag-ibig kay Abel ay agad din namang natugunan nito kahit nasungitan muna siya nito."Magugustuhan mo ang auditorium na pinagawa ni Daddy, may malaking telescope doon para makita mo ang buwan at bituin. May maliit na shelves din ako dun kung saan madaming history books na nakadisplay na puwede mong basah--"Hindi natapos ni Reina ang sasabihin niya ng mapalingon siya sa kamay
"Sigurado bang okay ka lang, Reina? Baka dapat hindi ka muna umalis ng clinic at nagpahinga ka pa ng maayos." ani ni Farrah kay Reina dahil kanina pa niya napapansin na tulala ito simula ng bumalik ito sa next calss nila pagkagaling nito sa clinic.Hindi maiwasan ni Reina na matulala dahil sa nangyaring paghalik ni Abel sa kaniya. Sobrang kabog ng puso niya sa mga oras na 'yun, na kahit si Abel ay ng marealize ang ginawa ay namumulang mabilis na lumabas ng clinic.Buong class ay walang ibang naiisip si Reina kundi angga labi nila ni Abel, ang mga sinabi nito. Ang pag amin din nito na gusto na din siya nito, pero may part na kinakabahan si Reina dahil pag nagkita sila ni Abel ay baka sabihin nito na mali ang mga sinabi nito, at hindi tama ang paghalik nito sa kaniya."Gusto mo bang samahan na kita pauwi sa inyo? Nag-aalala ako sayo, Reina." ani ni Paul."O-okay lang ako, hindi mo na ako kailangang ihati dahil ibang way ang daan mo pauwi, Paul. Salamat sa pag-aalala pero okay na naman a
BREAK TIME AT nakapangalumbaba lang si Reina sa may upuan niya. walang ibang tumatakbo sa isipan niya kundi ang nalaman niya sa mga nag uusap na guro about sa kaarawan ni Abel na ngayong darating na sabado mangyayari. Naguguluhan si Reina kung bakit interesadong-interesado siya sa kaarawan ni Abel, hindi niya alam kung bakit ganito ang nararamdaman niya sa bagong guro nila na ilang araw palang niya nakikita."Ano bang nangyayari sa akin?" tanong ni Reina sa kaniyang sarili ng mapalingon siya kay Farrah na umupo sa harapan niya."Wala kang balak mag break time? Uupo ka lang diyan?""Busog pa naman ako, tsaka ayokong lumabas ng room." sagot ni Reina.Iniiwasan lang niyang makasalubong si Abel dah hindi niya alam paano ito haharapin lalo pa at bahagya siyang nasaktan ng sabihin nitong hindi big deal ang pagkakayakap nito sa kaniya."So tutunganga ka dito? Dahil mabait akong kaibigan, ibibili kita ng makakain mo. Bawal kang mamayat." ani ni Farrah na tumayo na at lumabas na ng room.Baha
"Damn it! What the heck did I do that?! She's my student, bakit ko siya niyakap!" angil ni Abel habang mag-isa siyang umiinom ng ilang can ng alak na binili niya kanina bago siya umuwi sa apartment niya.Naguguluhan si Abel sa kung anong nangyayari sa kaniya, hindi niya alam kung bakit simula ng makita niya si Reina ay may kakaibang nangyayari sa kaniya. Pakiramdam niya ay nakilala na niya ito, at ang kakaibang pakiramdam na biglang sumulpot ng makita niya si Reina ay may idea siya pero ayaw niyang i-entertain dahil maliban sa mali ay apat na taon ang tanda niya kay Reina."Get a hold of yourself Abel, you cannot have an interest with your student." ani pa na singhal ni Abel sa kaniyang sarili ng magpambuntong hininga siya at isandal niya ang likuran niya sa kaniyang maliit na sofa."At sino ang Rana na biglang pumasok sa isipan ko? Bakit sa kaniya ko nakikita ang Rana na lumilitaw sa utak ko? What hell! Ano bang nangyayari sa akin?" ani ni Abel.Walang ideya si Abel sa kung sino ang
LUNCH TIME na at bago pumunta si Reina sa canteen para kumain ay dumaan muna siya sa teacher's office upang silipon kung kinakain ni Abel ang binihlgay niyang lunch box dito. Alam ni Reina na may rules ang bawat paaralan na bawal magkaroon ng romantic relationship ang isang estudyante at isang guro, pero sinasabi ni Reina sa kaniyang sarili na hindi iyon ang rason bakit kakaiba ang nararamdaman niya para kay Abel. Ang pakiramdan na parang matagal na niya itong kilala, ang wirdong pagkabog ng dibdib niya na tanging kay Abel niya lang nararamdaman, ay ayaw niyang isipin na pag-ibig o love at first sight.Bahagyang nakasilip lang si Reina sa may pintuan pero hindi niya nakikita si Abel sa loob, kahit sa mesa nito ay wala ito."Nasaan kaya si Sir Abel?" pagka-usap ni Reina sa kaniyang sarili."Lunch time na, anong sinisilip mo diyan?"Gulat na napaayos ng tayo si Reina sa kinatatayuan niya bago nilingon si Abel na kadarating lang at may hawak na mga lesson plan at libro."S-Sir...""May
“Good morning, Reina. Pasenya na talaga kung hindi kita nasabayan sa pag-uwi kahapon, nakakainis kasi ‘yung mga co-student council ko.” ani ni Farrah ng magkita na sila ni Reina sa classroom nila.“Okay lang, ganiyan talaga pag part ka ng student council” ngiting ani ni Reina.Ayaw niyang sabihin kay Farrah ang nangyari kahapon dahil alam niyang mag-aalala ito sa kaniya, Nagpapasalamat talaga si Reina dahil dumating si Abel at nailigtas siya nito sa mga holdapper na muntik ng makuha ang pera niya. At bilang pasasalamat ay dalawang lunch box ang niluto at binaon ni Reina, ang isa ay bilang pasasalamat kay Abel.Akala ni Reina kagabi ay ang muntik ng pagkakaholdap sa kaniya ang mapapanaginipan niya, pero same na panaginip parin ang dumaan sa kaniya kagabi. Panaginip parin sa lalaking Beelzebub ang pangalan, at ang naiba lang may tinawag siya nito sa pangalang Rana na akala niya ay narinig niyang sinabi ni Abel kahapon.“Sino kaya si Rana?” bulong na tanong ni Reina sa kaniyang sarili.“
"You really are familiar to me? Something is happening to my heart simula ng makita kita. Sino ka ba?" tanong ni Abel na hindi magawang makapagsalita ni Reina dahil kahit siya ay 'yun ang mga katanungan na tumatakbo sa isipan niya.Nakatitig lang si Reina kay Abel ng magbuntong hininga ito, bago paupong bumangon sa kama niya bago binalik ang tingin kay Reina na hindi makapag-salita sa kaniyang tinanong."Sorry for asking you, naguguluhan lang ako bakit iba ang dating mo sa akin but don't worry hindi ako perverted teacher, i'm just wondering and clueless." ani ni Abel."Pa-parehas tayo sir..." sambit ni Reina na ikinasalubong ng kilay no Abel."What do you mean?""May nararamdaman din po akong familiarity sa inyo, nang pumasok po kayo sa classroom at nakita ko kayo, nag-iba ang reaksyin ng puso ko. Hindi ko din po alam kung bakit, pero sir Abel wala po akong maisip kung nakita na po kita, wa-wala po talaga." pahayag ni Reina na bahagyang ikinatango ni Abel."Then huwag na nating pansin
TAHIMIK lang na nakaupo si Abel habang napapaisip sa isa sa kaniyang estudyante na pakiramdam niya ay pamilyar sa kaniya. Meron siyang pakiramdam na nakilala na niya ito o nakita pero wala naman siya maisip kung saan. Pamilyar ang magandang mukha nito sa kaniya, may nararamdaman pa siyang kakaiba dito. Bahagyang iniling no Abel ang kaniyang ulunan dahil sa kanina pa gumugulo sa isipan niya Reina. Ayaw niyang isipin na live at first sight ang nararamdaman niya dahil unang-una, estudyante niya ito at bawal ang relasyon sa loob ng eskwelahan ng guro at estudyante."Mr. Romero, kanina pa kita tinitingnan. Mukhang malalim ang naiisip mo, naninibago ka ba sa bagong university na papasukan mo?" malawak na ngiting tanong ng isa sa co-teacher ni Abel na ikinaligon niya dito."No, may iniisip lang ako but not that important." sagot ni Abel na binalik ang atensyon sa ginagawa niya sa mesa niya ng maupo sa gilid ang co-teacher niya sa kaniyang mesa."Gusto mo bang ikutin natin ang buong universit