Hello po sa lahat! Salamat sa mga nagpapatuloy magbasa kahit mabagal po ang updates! May isang chapter na po akong imbak pero hindi ko po muna siya iu-update kaagad. Pararamihin ko muna siya para hindi kayo masyadong mabitin sa pagbabas.a Again, thank you so much for reading! <3
SAMANTALA, pumunta na si Vivianne sa Allamino Mansion. Pagpasok niya pa lang sa sala ay nandoon na si Alfred sa sofa, nagbabasa ng diyaryo at tila hinihintay ang pagdating niya. “Alam mong darating ako, ano? Ang bruhang Joan na naman ba ang nagbalita sa ‘yo?” ani Vivianne bago umupo sa couch katapat ni Alfred. “Mas maayos siyang kausap kaysa sa’yo, kaya huwag mo siyang pagsalitaan nang gan’yan,” sita naman sa kan’ya ng ama. “Kung siya lang sana ang naging anak ko, hindi na magiging ganito kahirap sa akin ang lahat,” dagdag pa nito. Umismid si Vivianne at umirap. “E’di ibigay mo sa kan’ya ‘yong kumpanya at ang mafia. Akala mo ba ay maghahabol ako rito sa yaman mong nakuha naman sa kasamaan?” “Yamang nakuha ko sa kasamaan pero ginagamit mo rin at ng nanay mo, Vivianne,” sagot ni Alfred. Malalim at nakatatakot ang tono ng boses nito. “Kung wala itong pera ko ngayon, akala mo ba ay mapagagamot mo si Ella? Kahit umiyak ka ng dugo ay hindi mo kakayaning makuha ang halaga para mapanatilin
THERE’S no use crying over spilled milk.Iyan na lang ang paulit-ulit itinatatak ni Vivianne sa isip habang pilit ginagawan ng paraan ang problemang kinahaharap. The situation is not getting any better. Hindi man lang sila ine-entertain ng client, at mas lalo lang dumadagdag ang disappointment ni Alfred sa kan’ya.Dinadagdan pa ito ng panggagatong ni Joan sa ama tungkol sa kakayahan ni Vivianne pamahalaan ang Mafia. Paulit-ulit itong pinakikiusapan si Alfred na baka kailangan nito ng makakatulong sa pamamahala, at alam naman ni Vivianne na ang sarili nito ang irerekomenda niya sa oras na pumayag ang ama.“No need. My daughter needs to handle this alone, or else, she will rely on someone kada mahihirapan siya sa mga problema. Mag-focus ka na lang sa trabaho mo, at sundin ang mga iuutos sa ‘yo ni Vivianne,” saad ng ama habang naglalakad ito at chine-check ang ibang operasyon sa loob ng warehouse.Napangisi si Vivianne na nasa likuran lang ng ama matapos marinig ang tinuran nito. Napatin
“MA’AM Fiona…” mahinang pagtawag ni Vivianne sa dating katrabaho.Hindi na niya alam ang sasabihin pagkatapos no’n. Kahit naman hindi nito sabihin, alam niyang ayaw ni Fiona sa kan’ya noon pa man. Siguro dahil alam nito kung ano ang gagawin niya… na sasaktan niya lang din si Beckett pagdating ng panahon.‘Kung galit man siya sa akin, wala naman akong magagawa roon,’ pakunsuwelo ni Vivianne sa sarili. Alam niya namang wala na siyang lugar dito sa Syneverse sa umpisa pa lang.Pero hindi niya inaasahan ang susunod na pangyayari. Mabilis na lumapis sa kan’ya si Fiona at niyakap siya nang mahigpit. Nanlaki ang mga mata niya at hindi kaagad nakagalaw.“M-Ma’am Fiona?”“Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa inyo ni Beckett, at ayoko rin naman siyang tanungin. Alam kong gusto niyang pinagdadaanan ang mga bagay-bagay nang mag-isa…” ani Fiona. May lungkot sa tono ng boses nito. “Pero alam mo ba kung gaano kapariwara ang buhay ni Beckett nang mawala ka?”Vivianne was not even surprised upon hea
TILA NAPASO ang buong katawan ni Vivianne sa tingin na ‘yon, pero kaagad niya ‘yon iwinaksi sa isip.“Alam mo kung bakit.” Umupo si Vivianne sa couch at nagdekuwatro. “You’re not usually like this. Artista ang clients mo madalas, pero hindi naman artista ang top client namin. Marami ka na rin namang client sa dami ng koneksyon mo, pero bakit kailangan mong kunin ang sa akin?”“It’s because business is business, Vivianne,” sagot ni Beckett bago tinapik ang lamesa gamit ang mga daliri niya. “Hindi ba at sa ‘yo ‘yon galing? Trabaho lang at walang personalan.”“Nagtatagalog ka na?” tanong ni Vivianne, tila gulat na gulat sa narinig. “Infairness, ha. Mas maganda ang accent mo ngayon kaysa noon.”“And I believe it is none of your business, Miss Allamino,” ani Beckett sa malamig na tono. “Anyway, I didn’t expect you to know that it was me who stole your client that fast. But I was more shocked, seeing that you know about my illegal business. You’re stalking me. You’re still into me.” Bigla
“OW. FUCK!” reklamo ni Beckett nang bigla na lang inuntog ni Vivianne ang noo sa lalaki. Napangiwi siya, at ganoon din si Vivianne. That move was really a double-edged sword, but it was effective. “Shit, are you okay—”“Huwag ka lalapit sa akin!” biglang sigaw ni Vivianne at inangat ang mahabang payong na nakita niya sa tabi ng couch, dahilan para hindi matapos ni Beckett ang sasabihin. “I swear, ihahampas ko ‘to sa ‘yo! Huwag mo isiping n-nagbibiro ako!”Pero imbes na matakot ay mas lalo lang lumawak ang ngisi ni Beckett. Napatawa pa nga ito nang bahagya dahil sa ginawa ng dalaga. “Damn, baby. Mas lalo yata akong natu-turn on kapag nagagalit ka—”Itinaas ni Vivianne ang hawak na payong kasabay ng matalim nitong tingin. Napahalakhak na lang muli si Beckett bago itinaas din ang magkabilang kamay, tila sumusuko na. “Fine. I’ll shut up, baby.”“‘Yong client ko, Beckett,” ani Vivianne, muling ibinabalik ang tunay na dahilan kung bakit siya nandito, at siguradong hindi ‘yon para tugunan
“MA,” pagtawag ni Vivianne sa ina na si Ella habang nakakunot ang noo. “Bakit po kayo nandito? Hindi ba dapat ay nagpapahinga kayo roon sa kuwarto?” aniya bago lumapit sa ina. Inalalayan niya ito. Baka kung mapaano ka.” “Nanghihina lang ako, anak, pero kinaya ko namang maglakad.” Ngumiti si Ella sa kan’ya bago itinuro ang pinto. “Tingnan mo, mula sa kuwarto ko ay nakapaglakad ako hanggang dito. Kahit papaano, g-gumaan ang pakiramdam ko…” Biglang nahirapang magsalita si Ella. Hindi na rin siya makahinga nang maayos. Matagal nang ganito ang pakiramdam niya at hindi niya rin alam kung bakit. Wala siyang ideya sa kung ano ang sakit niya. Siguro ay dahil ikinulong lang siya ni Alfred dito sa bahay kaya naman hindi na rin kinaya ng katawan niya. “Hay. ‘Yan ba ang gumagaan ang pakiramdam, ma? Halos pinagpapawisan na nga ang noo mo.” Napailing na lang si Vivianne. Inalalayan niya sang ina para umupo roon sa gilid. “Paano ka pala nakapunta rito, ma? Wala bang nagbabantay sa ‘yo roon sa kuwar
“ARE YOU sure?” Tumaas ang kilay ni Alfred. “Nakuha mo ang kliyente mula kay Beckett? Wala pa akong natatanggap na tawag.” Tiningnan niya ang phone para i-confirm ‘yon. “Baka hindi pa tapos i-process. You know, busy ang taong ‘yon. He’s doing his jobs and businesses at the same time,” sagot naman ni Vivianne. “But I will call him again to remind him. Give me thirty minutes, and I will take back that client.” Hindi kaagad sumagot si Alfred. Imbes ay tinitigan lang nito si Vivianne na tila binabasa ang nasa utak nito. Matapos ang ilang segundo ay saka pa lang ito nagsalita. “Make sure you’re not bluffing,” aniya bago umalis at iniwan si Vivianne sa loob ng gym. Bumuntong hininga si Vivianne bago kinuha ang phone niya sa bulsa. This is the last thing she wanted to do, pero ito ang kailangan niyang gawin. Gamit ang personal number ay tinawagan niya si Beckett. “To what do I owe the pleasure, mademoiselle?” tanong ni Beckett pagkasagot nito ng tawag, may halong pang-aasar pa sa tono n
NAPASAPO na lang si Vivianne sa kan’yang noo nang marinig ang sinabi ni Beckett. Hindi siya makapaniwala kung gaano karumi ang mga sinasabi ng dating nobyo, maging ang unprofessional na ginagawa nito sa loob mismo ng kan’yang office.“Goodness, Beckett. Ano ba ‘yang pinagsasasabi mo?” tanong ni Vivianne habang pilit pinapakalma ang sarili. “Saka grabe ha, sobrang informative talaga ng sinabi mo. Marami talaga akong natutuhan pero sana sinarili mo na lang.”Kinuha na ni Vivianne ang dokumento sa kamay ni Beckett pagkatapos no’n. Umupo siya sa couch, at sinimulang basahin ang kontrata. “Ang haba nito, ha. Baka naman Marriage Contract na ‘to at ginogoyo mo lang ako!” asik ng dalaga.Humalakhak naman si Beckett. Tumayo ito at nagpunta sa direksyon ni Vivianne. Umupo ito sa tabi niya. “That is a good idea, but no. I will not stoop that low to have you.”“So sinasabi mong hindi ako karapat-dapat paglaanan ng effort?” Tumaas ang kilay ni Vivianne.“No. I’m saying that you are worth all the
Hello, readers!Una po sa lahat, thank you po sa mga nagbasa ng story ni Beckett at Vivianne mula umpisa hanggang huli. Salamat po sa mga nagwa-watch ads, nagco-comment, nagbibigay ng reviews at gems, at bumibili ng coins para basahin ang next chapters. Kung hindi dahil sa suporta ninyo, hindi ko rin matatapos ang pagsusulat nito.Maraming salamat din po kay Ate Sophia at sa iba pang founders sa Wild Men Series! Sobrang saya ko na napabilang ako rito sa collaboration na ito.Ngayon po, ang ANNOUNCEMENT ko ay tungkol sa special chapters. If may curious sa inyo if may special chapters si Beckett at Vivianne dahil ganoon ang ending nila, YES PO. Pero bago ko pa man matapos ang story nila, matagal ko nang pinaplano na i-publish sila as a physical book at doon ilagay ang special chapters.Hindi pa ngayon, pero soon po ‘yan.Puwede rin po kayong mag-suggest kung ano ang gusto n’yong mabasa sa special chapters, and kung may message po kayo sa akin at sa story, go lang din po hahahaha. Sana po
ITINAAS ni Alfred ang kanang kamay, at lumabas ang lahat ng tauhan ng Allamino mafia. Ganoon din ang ginawa ni Beckett, at nagsilabasan din ang mga tauhan niyang nagtatago lang sa puno at mga damuhan kanina.Seeing how the two leaders are determined to clash with each other, it only means one thing: this place will be in bloodshed soon.At ganoon na nga ang nangyari. Nagsimulang maglabanan ang mga tao sa pagitan ni Beckett at Alfred. Dumanak ang dugo, at maraming buhay ang nawala. It was a long-time war between the two of them, and Beckett won.Ngayon ay nasa harapan na sila ng isa’t-isa. Si Alfred ay nakaupo sa sahig habang puno ng sugat at pasa ang katawan dahil sa pambubugbog ni Beckett sa kan’ya, habang si Beckett naman ay nakatayo. Nakatutok ang baril nito kay Alfred.“I know you want to kill me… But why can’t you fucking pull the trigger?” tanong ni Alfred habang nakangisi. “Bumalik na naman ba ang takot mong pumatay ng tao?”“Hah.” Beckett clicked his tongue, annoyed.Ngunit hin
SA GALIT ni Alfred, lumapit siya kay Vivianne sa malalaking hakbang bago hinawakan ang kuwelyo ng damit nito. “Bawiin mo ‘yang sinabi mo.”“Hindi kita tatay para sundin ka.” Ngumisi si Vivianne, lalo na nang makitang mas lalong nag-alab ang galit sa mga mata ni Alfred. “Kahit kailan, hindi kita itinuring na ama dahil wala akong demonyong ama kagaya mo—”Hindi na natapos ni Vivianne ang sasabihin dahil bigla na lang binitiwan ni Alfred ang kuwelyo niya at sinampal siya. Hindi lang isa, kun’di tatlong beses.Vivianne smiled painfully. ‘Yong masayang pamilyang pinapangarap niya… Kahit kailan ay hindi niya makukuha ‘yon. At kailangan niyang tanggapin ang masakit na katotohanan.“Wala kang modo! Pagkatapos ng lahat ng ginawa ko para sa ‘yo, ganito ang igaganti mo sa akin? Ang labanan ako at insultuhin?!” Pumalibot ang sigaw at galit ni Alfred sa buong office.Natawa si Vivianne nang sarkastiko. “Wala akong modo? At para sa akin ang lahat ng ginawa mo? Bakit, tinanong mo ba muna kung gusto
PAGKATAPOS no’n, pinag-usapan nila magdamag kung ano ang susunod nilang plano. Nagkasundo sila sa isang bagay. Itatakas nila si Ella sa ospital, at ituturok ang panibagong gamot na ginawa ni Beckett upang magising ito.“I will distract Alfred and his men,” ani Beckett bago itinuro ang kanang bahagi ng footprint. “We will go here, since Ella’s room is on the left side of the hospital. And while we’re here, use the opportunity to escape with your mother.”“Pero delikado ‘yon.” Umiling si Vivianne. “Baka napaghandaan ‘to ni Alfred, at ipapatay ka sa mismong ospital. Kayang-kaya niya ‘yon gawin. Maniwala ka sa akin.”“I believe you, but it doesn’t matter. What’s important for me right now is to save your mother, and fullfil my promise to you…” Muling humalik si Beckett sa noo ng asawa. “So let’s do this… and see the end together.”KINABUKASAN ay oras na para maisakatuparan ang plano. Nandoon na sa parking lot si Beckett, maging ang mga tauhan na magpapanggap bilang doktor, nurse, at janit
NAGPUNTA si Alfred sa ospital matapos no’n para tingnan ang kalagayan ni Ella. He’s making sure Ella will be alive, but not enough to wake her up. Ipagagamot niya lang ito sa oras na sumunod si Vivianne sa mga kagustuhan niya.Pero tila hindi yata umaayon sa kan’ya ngayon ang tadhana, dahil laking gulat na lang niya nang makitang kalalabas lang ni Vivianne sa kuwarto ni Ella, at may hawak itong isang malaking maleta.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong ni Alfred sa isang malalim at galit na tono. “Iiwan mo ang nanay mo para sa lalaking 'yon?”“Kakapaalam ko lang sa kan’ya kanina, at sigurado akong maiintindihan niya ako,” sagot naman ni Vivianne.“How can she understand if she's already dead?”“She won’t die.” Nagtiim ng bagang si Vivianne, ngunit pinilit niyang ikalma ang sarili. Hindi ito ang oras para makipag-away siya sa ama. Sobra na rin siyang pagod sa dami ng nangyari. “Aalis na ako.”Humakbang si Vivianne paabante, at akala niya ay hindi na magsasalita ang ama, ngunit nagkamali
“TWENTY million dollars.”“Twenty million? Dollars? Nahihibang ka na ba?!” biglang sigaw ni Vivianne nang mapagtanto kung ano ang gustong gawin ng asawa. “Huwag! Masyadong malaki ang pera na ‘yon! Iwan mo na lang ako rito!”“Shut up, lady,” saad ni Raul sa malalim na boses. Nakakunot ang noo nito at mukhang naingayan dahil sa pagsigaw ni Vivianne sa lenggwaheng hindi naman niya maintindihan.“Non maledire con mia moglie, Raul.” [Don’t curse at my wife.]At hindi rin naman nagustuhan ni Beckett ang ginawang pagsita ni Raul sa asawa, lalo na ang tono ng boses nito. Sumama ang tingin niya kay Raul, ngunit mabilis din naman niyang napakalma ang sarili.“So, is this enough for you to buy guns from their organization?” tanong ni Beckett bago itinaas ang diamond card. “You have collateral, and remember how I saved your ass when we’re in elementary school?”Lingid sa kaalaman ng lahat, hindi lang basta magkakilala si Raul at Beckett. Magkaklase sila noon, at nang may magtangkang gumulpi kay Ra
“DON’T talk shit with me. Alam kong ikaw ang dahilan kung bakit siya nawawala.” Lumapit si Beckett kay Alfred. Halata na ang galit sa mga mata nito. “Saan mo siya dinala?”“Hindi ko alam. Alin doon ang hindi mo maintindihan?” Padabog na inilagay ni Alfred ang diyaryo sa gilid bago tinapatan ang masamang tingin ni Beckett. “And don’t forget that you’re in my territory. Kaya kong pasabugin ang bungo mo ngayon mismo.”Ngumisi si Beckett. “Kung talagang balak mo ‘yon gawin, dapat kanina pa.”“Saka na, kapag nasa akin na ang lahat ng yaman mo.”Nang marinig ni Beckett ang mga katagang ‘yon, hindi niya mapigilang mapahalakhak. Tama nga ang hinala niya—Na may ibang binabalak si Alfred kaya pumayag ito sa kasal nila ni Vivianne, at kaya pilit siya nitong pinakikisamahan.“Mangarap ka lang,” bulong ni Beckett habang nag-iigting ang panga. “Mahahanap ko siya, kahit gaano pa katagal. Mark my words, Alfred Allamino.”Tumalikod na si Beckett at aalis na sana ng mansiyon, ngunit napatigil siya nang
KAAGAD nahampas ni Beckett ang pader nang maisip ‘yon. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras. Binilisan niyang maghanap ng papel at ballpen para isulat doon ang mga nasa isip niya.Mabuti na lang at memorize niya pa ang ingredients, at alam niya rin ang mga gamot na puwedeng makagulo sa chemicals.Dahil sa walang katapusang pag-iisip, naging mabilis tuloy para kay Beckett ang tatlong araw na lumipas. Ni hindi niya namalayang dalawang beses sa isang araw na lang pala siya kumakain, at halos buong araw ay nakaupo lang siya sa gilid at nag-iisip.Halos isang buong notebook na ang nasulatan at na-drawing-an niya ng kung anu-ano. Everything was settled, kaya naman ang kailangan na lang niyang gawin kapag nakalabas ay pumunta sa warehouse at i-test ang lahat ng naiisip niya.“Kung tama nga ang naiisip ko, ibig sabihin ay ‘yong isa pang ininom ni Ella ang dahilan kung bakit siya na-comatose. It was the reason for her nosebleed, too,” bulong ni Beckett habang nakatitig sa notebook niya.Nabo-bo
PUMASOK na si Vivianne sa loob ng kuwarto ng ina. Umupo siya sa gilid nito habang tahimik na umiiyak. Hindi siya mapakali dahil kanina lang ay nakakausap niya pa ito nang maayos, ngunit ngayon, para na itong lantang gulay. Namumula ang balat, at nakaratay sa kama.“Ma… I’m sorry,” bulong niya sa ina at bahagyang pinisil ang kamay nito.Pakiramdam ni Vivianne, kasalanan niya ang lahat ng nangyari. She couldn’t blame anyone on this, pero kanina ay sumabog na siya sa dami ng problemang pinagdaraanan.Her trauma hasn’t healed yet. Malaki ang trust issues niya. Alam niya rin na dapat hindi naging ganoon ang trato niya kay Beckett kanina, lalo na at gusto lang naman nitong tumulong. But because of what happened, her walls were up again.“I’m sorry, Beckett…” aniya, at maya maya ay tuluyan nang bumuhos ang luha nito.Pero lingid sa kaalaman ni Vivianne, sumunod si Beckett sa kan’ya. Nabuksan na nito ang pinto at handa na sanang pumasok sa loob, pero nang makita kung gaano kalungkot si Vivian