SA ISANG beach sa Batangas igaganap ang kasal ni Beckett at Vivianne. Pamilyar sa dalaga ang lugar, pero hindi niya maalala kung saan nga ba niya ito nakita rati.Hindi ito isang simpleng Beach Wedding lang. Nagkalat ang mga mamahaling dekorasyon sa lugar, maging ang ilang mga team na kinuha ni Beckett upang masigurong magiging maayos ang kasal at reception nila.Nagkalat na rin ang ilang reporters dahil si Beckett ang ikakasal, at matunog ang pangalan nito sa media kamakailan lang. Nandoon din ang iba pang mabibigat na celebrities, maging si Jeru at ang partner nitong si Paige, na siyang pinagkaguluhan din sa kasal.Dahil may inaasikaso pa si Beckett sa loob ng dressing room niya, naiwan munang mag-isa si Vivianne sa photography room. Doon sila kukuhaan ng litrato pagkatapos ng kasal, ngunit ginawa niya munang tambayan ‘yon dahil niya pang makisalamuha sa ibang tao.Pero may isang tao talaga na makulit na ayaw siyang iwan.“Grabe, sobrang bongga naman pala nito ni Beckett, ano?” ani
“EVERYONE, can I borrow my future husband for a moment?” kinakabahan ngunit ma-awtoridad na saad ni Vivianne. “I believe we should rest for a bit before the wedding, right?” dagdag niya pa nang tingnan siya ng reporters bago tumingin kay Beckett. Maging si Beckett ay nagtaka dahil sa biglaang pagsingit niya sa usapan. Hindi naman kasi ‘yon gawain ni Vivianne. Madalas ay nakikinig lang ito sa mga usapan at walang pakialam, ngunit iba ang babae ngayon. Muli lang nabalik si Beckett sa wisyo nang kurutin siya ni Vivianne. Nakatingin ito sa lalaki nang masama at tila sinasabing tulungan siya nito. “Ah, right,” ani Beckett at naintindihan na ang gustong mangyari ng dalaga. Tumingin siya sa reporters at ngumiti. “I will let you interview me after this. Kindly excuse us.” Naglakad na si Beckett paalis habang nakahawak pa rin siya sa beywang ni Vivianne. Dinala niya ang babae sa isang sulok. Balak pa sanang makiusyoso ng ibang bisita at ng ibang reporters na sinusubukang kumuha ng exclusi
MATAPOS ang wedding ceremony, reception naman ang sunod na ginanap. Sa isang hotel malapit sa beach ginanap ang reception, at katulad sa kanilang kasal kanina, nagkalat na roon ang reporters at iba’t-ibang kilalang personalidad.“Congrats, man,” bati ni Jeru kay Beckett na kapapasok lang sa loob ng hotel kasama si Vivianne.“Congrats!” pagbati rin ni Paige, abot-langit ang ngiti, at tumingin kay Vivianne pagkatapos. “I hope you will be able to handle him,” pagbibiro pa ng babae.Ngumiti na lang si Vivianne bilang tugon. Hindi niya rin kasi alam ang sasabihin. Isa pa, tila may kirot sa puso niya ngayon, lalo na nang makita kung paano ngumiti si Beckett kay Paige.‘Model si Beckett noon pa, at dahil lalo siyang sumikat ngayon kaya lumawak din ang koneksiyon niya, kaya ano ‘yang nararamdaman mo, Vivianne? Itigil mo ‘yan!’ ani Vivianne sa isip niya habang pinipigilang batukan ang kan’yang sarili.“Are you okay?” biglang tanong ni Beckett, dahilan para mabalik si Vivianne sa reyalidad.“Ha
PAGKATAPOS ng kanilang kasal, dire-diretso silang pumunta sa airport. Walang kamalay-malay si Vivianne na nag-book na pala si Beckett ng tickets nila papuntang Italy. Nasa first class silang dalawa, at nakabusangot pa si Vivianne habang nakatingin lang sa bintana.“You can’t see anything there except the clouds,” saad ni Beckett habang namimili ito ng panonoorin niyang pelikula. He doesn’t like movies, but he thought he might kill some time habang nasa biyahe sila.“Ayos lang, kaysa ikaw ang makita ko,” sagot naman ni Vivianne bago humalukipkip.Napatigil si Beckett sa pagpindot sa maliit na screen sa kan’yang harapan at napatingin kay Vivianne. “Are you mad because I didn’t tell you that we’re going to Italy for our honeymoon?” tanong niya, ang boses nito ay tinatantiya ang mood ng dalaga. “I thought you would like it.”“I do, but…”“But?” Tumaas ang kilay ng binata.“‘Yong maletang napunta sa ibang eroplano…” Yumuko si Vivianne, hindi malaman kung ano ang gagawin. “May mahalagang bag
NAPALUNOK si Vivianne bago umiwas ng tingin. Hindi niya alam ang isasagot, at hindi niya rin alam kung bakit imbes na magalit siya dahil sa mga kahalayang sinasabi ni Beckett ay mas lalo pang nag-init ang katawan niya. “M-Manood ka na nga lang diyan!” singhal ni Vivianne bago inayos ang pagkakaupo at ipinagkrus ang magkabila niyang kamay. Natawa na lang si Beckett bago ipinagpatuloy ang ginagawa niya kaninang panonood ng movie, habang si Vivianne naman ay nag-soundtrip. Hindi na rin inisip ng dalaga ang tungkol sa suitcase niya dahil tulad nga ng sinabi ni Beckett, wala silang magagawa roon. Kaya ngayon, napagdesisyunan niyang i-enjoy na lang ang kanilang bakasyon, at huwag na munang mag-isip ng iba pa. MAKALIPAS ang labing-anim na oras, nakarating din sila sa wakas sa Venice Marco Polo Airport. Nasa Venice, Italy na sila, at walang pagsidlan ang saya ni Vivianne habang tinatanaw ang buong lugar. “Wow! Ang ganda naman dito!” ani Vivianne habang nakangiti nang malapad. “We’re just
BECKETT kissed Vivianne like it’s their last day on Earth, and Vivianne did the same thing. Nakapulupot ang magkabilang braso sa leeg ni Vivianne, habang ang mga kamay ng binata naman ay naglakbay sa kan’yang puwetan at bahagyang pinisil iyon.“Ah…” mahinang pag-ungol ni Vivianne. Nagugustuhan niya ang ginagawa ng binata, lalo na ang paraan ng paghalik nito sa kan’ya. Malalim ‘yon, mainit, at tila ay binabaliw siya. “M-More…”“As you wish, my wife.” Tinupad naman ni Beckett ang kahilingan niya. Mula sa labi nito ay dahan-dahang lumipat sa kan’yang leeg ang labi ni Beckett, habang ang kamay na nasa puwetan lang nito kanina ay nasa gitna na ng hita niya.He immediately found her sweet spot, at napangiti na lang ang lalaki dahil sa impit na pag-ungol ni Vivianne nang pasadahan ng kamay niya ang p.agkababae nito.“Even if you ask me to stop now, I won’t,” bulong ni Beckett sa isang nakakaakit na tono bago ipinasok ang dalawang daliri sa loob ng dalaga.As much as he wanted to pound Vivia
PAGKATAPOS nilang maligo, tila lantang gulay na humiga si Vivianne sa sofa. Naka-bathrobe pa ito at basang-basa pa ang buhok niya, pero hindi na talaga niya kaya ang tumayo pa.Hindi naman kasi natupad ang sinabi ni Beckett kanina na mags-shower lang sila. They ended up f.ucking each other in the bathroom, at hindi lang ‘yon isang round. Marami ‘yon. Karamihan pa sa mga posisyon ay nakatayo siya kaya nanginginig na ang legs niya.Sinamaan niya ng tingin si Beckett, at naramdaman naman ‘yon ng binata kahit nakatalikod ito habang nagpupunas ng katawan. “Why are you looking at me like that?” tanong ni Beckett pero hindi siya humarap sa dalaga.“Ang sabi mo, shower lang!” pagmamaktol ni Vivianne.“I said that, but you’re the one who requested me to enter my c.ock inside you.” Humalakhak ito.“You tricked me!” sagot naman ni Vivianne bago umupo nang maayos sa kama. “Y-You made me feel good!” nautal pa nga siya.Totoo naman kasi ang sinabi ni Beckett. Noong nadadarang na siya sa sarap ng g
PINANINDIGAN ni Beckett ang sinabi niya. Inilibot pa siya ng asawa sa iba’t-ibang lugar, at ipinaranas sa kan’ya ang mga kakaibang bagay dito sa Italy. Ni hindi siya hinayaan ni Beckett na mag-isip ng mga problema kahit sa loob lang ng ilang segundo. Kada matutulala siya saglit kapag naaalala kung kumusta na ang ina, kaagad ginigising ni Beckett ang diwa niya. “We’ll go back soon. For now, let’s enjoy the view.” Itinuro ni Beckett ang paintings sa loob ng Scuola Grande di San Rocco—Ang huling pupuntahan nila ngayong araw. Sinunod naman siya ni Vivianne. She let herself be immersed by the paintings’ elegance, and feel the emotions inside it. At habang nagtitingin doon, may isang painting na pumukaw sa atensiyon niya. [Miracle of The Slave by Jacopo Tintoretto] “A slave was punished by his master because he prayed to the tomb of San Marco, causing him to be blind and have his legs fractured… But San Marco appeared, breaking the instruments used to torture the slave before he freed h
Hello, readers!Una po sa lahat, thank you po sa mga nagbasa ng story ni Beckett at Vivianne mula umpisa hanggang huli. Salamat po sa mga nagwa-watch ads, nagco-comment, nagbibigay ng reviews at gems, at bumibili ng coins para basahin ang next chapters. Kung hindi dahil sa suporta ninyo, hindi ko rin matatapos ang pagsusulat nito.Maraming salamat din po kay Ate Sophia at sa iba pang founders sa Wild Men Series! Sobrang saya ko na napabilang ako rito sa collaboration na ito.Ngayon po, ang ANNOUNCEMENT ko ay tungkol sa special chapters. If may curious sa inyo if may special chapters si Beckett at Vivianne dahil ganoon ang ending nila, YES PO. Pero bago ko pa man matapos ang story nila, matagal ko nang pinaplano na i-publish sila as a physical book at doon ilagay ang special chapters.Hindi pa ngayon, pero soon po ‘yan.Puwede rin po kayong mag-suggest kung ano ang gusto n’yong mabasa sa special chapters, and kung may message po kayo sa akin at sa story, go lang din po hahahaha. Sana po
ITINAAS ni Alfred ang kanang kamay, at lumabas ang lahat ng tauhan ng Allamino mafia. Ganoon din ang ginawa ni Beckett, at nagsilabasan din ang mga tauhan niyang nagtatago lang sa puno at mga damuhan kanina.Seeing how the two leaders are determined to clash with each other, it only means one thing: this place will be in bloodshed soon.At ganoon na nga ang nangyari. Nagsimulang maglabanan ang mga tao sa pagitan ni Beckett at Alfred. Dumanak ang dugo, at maraming buhay ang nawala. It was a long-time war between the two of them, and Beckett won.Ngayon ay nasa harapan na sila ng isa’t-isa. Si Alfred ay nakaupo sa sahig habang puno ng sugat at pasa ang katawan dahil sa pambubugbog ni Beckett sa kan’ya, habang si Beckett naman ay nakatayo. Nakatutok ang baril nito kay Alfred.“I know you want to kill me… But why can’t you fucking pull the trigger?” tanong ni Alfred habang nakangisi. “Bumalik na naman ba ang takot mong pumatay ng tao?”“Hah.” Beckett clicked his tongue, annoyed.Ngunit hin
SA GALIT ni Alfred, lumapit siya kay Vivianne sa malalaking hakbang bago hinawakan ang kuwelyo ng damit nito. “Bawiin mo ‘yang sinabi mo.”“Hindi kita tatay para sundin ka.” Ngumisi si Vivianne, lalo na nang makitang mas lalong nag-alab ang galit sa mga mata ni Alfred. “Kahit kailan, hindi kita itinuring na ama dahil wala akong demonyong ama kagaya mo—”Hindi na natapos ni Vivianne ang sasabihin dahil bigla na lang binitiwan ni Alfred ang kuwelyo niya at sinampal siya. Hindi lang isa, kun’di tatlong beses.Vivianne smiled painfully. ‘Yong masayang pamilyang pinapangarap niya… Kahit kailan ay hindi niya makukuha ‘yon. At kailangan niyang tanggapin ang masakit na katotohanan.“Wala kang modo! Pagkatapos ng lahat ng ginawa ko para sa ‘yo, ganito ang igaganti mo sa akin? Ang labanan ako at insultuhin?!” Pumalibot ang sigaw at galit ni Alfred sa buong office.Natawa si Vivianne nang sarkastiko. “Wala akong modo? At para sa akin ang lahat ng ginawa mo? Bakit, tinanong mo ba muna kung gusto
PAGKATAPOS no’n, pinag-usapan nila magdamag kung ano ang susunod nilang plano. Nagkasundo sila sa isang bagay. Itatakas nila si Ella sa ospital, at ituturok ang panibagong gamot na ginawa ni Beckett upang magising ito.“I will distract Alfred and his men,” ani Beckett bago itinuro ang kanang bahagi ng footprint. “We will go here, since Ella’s room is on the left side of the hospital. And while we’re here, use the opportunity to escape with your mother.”“Pero delikado ‘yon.” Umiling si Vivianne. “Baka napaghandaan ‘to ni Alfred, at ipapatay ka sa mismong ospital. Kayang-kaya niya ‘yon gawin. Maniwala ka sa akin.”“I believe you, but it doesn’t matter. What’s important for me right now is to save your mother, and fullfil my promise to you…” Muling humalik si Beckett sa noo ng asawa. “So let’s do this… and see the end together.”KINABUKASAN ay oras na para maisakatuparan ang plano. Nandoon na sa parking lot si Beckett, maging ang mga tauhan na magpapanggap bilang doktor, nurse, at janit
NAGPUNTA si Alfred sa ospital matapos no’n para tingnan ang kalagayan ni Ella. He’s making sure Ella will be alive, but not enough to wake her up. Ipagagamot niya lang ito sa oras na sumunod si Vivianne sa mga kagustuhan niya.Pero tila hindi yata umaayon sa kan’ya ngayon ang tadhana, dahil laking gulat na lang niya nang makitang kalalabas lang ni Vivianne sa kuwarto ni Ella, at may hawak itong isang malaking maleta.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong ni Alfred sa isang malalim at galit na tono. “Iiwan mo ang nanay mo para sa lalaking 'yon?”“Kakapaalam ko lang sa kan’ya kanina, at sigurado akong maiintindihan niya ako,” sagot naman ni Vivianne.“How can she understand if she's already dead?”“She won’t die.” Nagtiim ng bagang si Vivianne, ngunit pinilit niyang ikalma ang sarili. Hindi ito ang oras para makipag-away siya sa ama. Sobra na rin siyang pagod sa dami ng nangyari. “Aalis na ako.”Humakbang si Vivianne paabante, at akala niya ay hindi na magsasalita ang ama, ngunit nagkamali
“TWENTY million dollars.”“Twenty million? Dollars? Nahihibang ka na ba?!” biglang sigaw ni Vivianne nang mapagtanto kung ano ang gustong gawin ng asawa. “Huwag! Masyadong malaki ang pera na ‘yon! Iwan mo na lang ako rito!”“Shut up, lady,” saad ni Raul sa malalim na boses. Nakakunot ang noo nito at mukhang naingayan dahil sa pagsigaw ni Vivianne sa lenggwaheng hindi naman niya maintindihan.“Non maledire con mia moglie, Raul.” [Don’t curse at my wife.]At hindi rin naman nagustuhan ni Beckett ang ginawang pagsita ni Raul sa asawa, lalo na ang tono ng boses nito. Sumama ang tingin niya kay Raul, ngunit mabilis din naman niyang napakalma ang sarili.“So, is this enough for you to buy guns from their organization?” tanong ni Beckett bago itinaas ang diamond card. “You have collateral, and remember how I saved your ass when we’re in elementary school?”Lingid sa kaalaman ng lahat, hindi lang basta magkakilala si Raul at Beckett. Magkaklase sila noon, at nang may magtangkang gumulpi kay Ra
“DON’T talk shit with me. Alam kong ikaw ang dahilan kung bakit siya nawawala.” Lumapit si Beckett kay Alfred. Halata na ang galit sa mga mata nito. “Saan mo siya dinala?”“Hindi ko alam. Alin doon ang hindi mo maintindihan?” Padabog na inilagay ni Alfred ang diyaryo sa gilid bago tinapatan ang masamang tingin ni Beckett. “And don’t forget that you’re in my territory. Kaya kong pasabugin ang bungo mo ngayon mismo.”Ngumisi si Beckett. “Kung talagang balak mo ‘yon gawin, dapat kanina pa.”“Saka na, kapag nasa akin na ang lahat ng yaman mo.”Nang marinig ni Beckett ang mga katagang ‘yon, hindi niya mapigilang mapahalakhak. Tama nga ang hinala niya—Na may ibang binabalak si Alfred kaya pumayag ito sa kasal nila ni Vivianne, at kaya pilit siya nitong pinakikisamahan.“Mangarap ka lang,” bulong ni Beckett habang nag-iigting ang panga. “Mahahanap ko siya, kahit gaano pa katagal. Mark my words, Alfred Allamino.”Tumalikod na si Beckett at aalis na sana ng mansiyon, ngunit napatigil siya nang
KAAGAD nahampas ni Beckett ang pader nang maisip ‘yon. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras. Binilisan niyang maghanap ng papel at ballpen para isulat doon ang mga nasa isip niya.Mabuti na lang at memorize niya pa ang ingredients, at alam niya rin ang mga gamot na puwedeng makagulo sa chemicals.Dahil sa walang katapusang pag-iisip, naging mabilis tuloy para kay Beckett ang tatlong araw na lumipas. Ni hindi niya namalayang dalawang beses sa isang araw na lang pala siya kumakain, at halos buong araw ay nakaupo lang siya sa gilid at nag-iisip.Halos isang buong notebook na ang nasulatan at na-drawing-an niya ng kung anu-ano. Everything was settled, kaya naman ang kailangan na lang niyang gawin kapag nakalabas ay pumunta sa warehouse at i-test ang lahat ng naiisip niya.“Kung tama nga ang naiisip ko, ibig sabihin ay ‘yong isa pang ininom ni Ella ang dahilan kung bakit siya na-comatose. It was the reason for her nosebleed, too,” bulong ni Beckett habang nakatitig sa notebook niya.Nabo-bo
PUMASOK na si Vivianne sa loob ng kuwarto ng ina. Umupo siya sa gilid nito habang tahimik na umiiyak. Hindi siya mapakali dahil kanina lang ay nakakausap niya pa ito nang maayos, ngunit ngayon, para na itong lantang gulay. Namumula ang balat, at nakaratay sa kama.“Ma… I’m sorry,” bulong niya sa ina at bahagyang pinisil ang kamay nito.Pakiramdam ni Vivianne, kasalanan niya ang lahat ng nangyari. She couldn’t blame anyone on this, pero kanina ay sumabog na siya sa dami ng problemang pinagdaraanan.Her trauma hasn’t healed yet. Malaki ang trust issues niya. Alam niya rin na dapat hindi naging ganoon ang trato niya kay Beckett kanina, lalo na at gusto lang naman nitong tumulong. But because of what happened, her walls were up again.“I’m sorry, Beckett…” aniya, at maya maya ay tuluyan nang bumuhos ang luha nito.Pero lingid sa kaalaman ni Vivianne, sumunod si Beckett sa kan’ya. Nabuksan na nito ang pinto at handa na sanang pumasok sa loob, pero nang makita kung gaano kalungkot si Vivian