KEISHA"You should eat vegetables Celestia!" My bestfriend Celine said at her daughter. Here we go again, paniguradong sunod sunod na bilin nanaman ito."I don't want Mom, that was eww!" Natampal na lamang ng kaibigan ko ang noo ang lumipat ito ng pwesto at nagpakandong kay Kuya Kevin. Pinagpatuloy ko lamang ang pagkain at hinayaan ang mag aasawang magpalitan ng masasamang tingin, seriously in front of food. Kahit kailan talaga."Daddy I don't eat that, tell me that to Mommy please Daddy. She's been forcing me to eat vegetables when your at work, I vomit when I eat vegetables that's yuck Daddy its not good for my health kaya" "Kevin stop spoiling our daughter! Kaya nasasanay yan kasi pinapamihasa mo! You should reprimand her for always eating sweet foods and unhealthy foods" My brother can't do anything but to say sorry to his daughter. Well ano bang laban niya kay Celine, her best friend will definitely kick the ass of her brother if he will be on the side on their hardheaded daught
KEISHA"Flight attendant prepare for the landing please"“Cabin crew, please take your seats for landing.”nagising ako dahil sa announcement. My son was now also woke up, as we look from outside the plane we're already reminding the passenger for take off.Until a minute we we're already reach our destination, medyo may kahabaan rin ang byinahe namin. As we go down on the plane we we're all shock and they we're excited to go home already dahil napagod siguro sa biyahe. We take a cab since wala naman kaming inaasahan na susundo sa amin. We we're going to our old house sa ngayon duon puna kaming lahat. Malapit na rin pala ang pasko mas mabuting sama sama kaming magpasko sa iisang bahay. I don't know but I feel nervous my heart fluttered. "You can sleep on my shoulder mom" I nod at him and lay my head on his shoulder hanggang sa tangayin ako ng antok."Hey mom wake up, we're already here" naramdaman ko ang marahang pagtampal ni Noah sa pisngi ko na nagpagising sa akin. He was smiling w
KEISHA"What! That was impossible! I already told them that I am buying that Island! Bakit hindi sila tumupad sa pangako!" I saw my brother massaged his forehead, after we called the owner of the island we got stress! Knowing that he sell the island to someone who offer a money that twice of the origianal price of lot."I don't know either, maybe we can convince the new owner to sell it to us""Can't you understand it brother, do you think we can convince the new owner, the new owner even offer a twice price of its original price!" Isa rin sa dahilan kung bakit nagtratrabaho akong mabuti is i'm planning to buy the island in where we settle down first. We love that paradise that's why we are so eager to buy the island to the owner.But now here we are getting stress because of the new owner, paano na ito!"Alam kong mahirap pero wala namang masama kung magbabakasakali ka. I decided to meet the new owner and convince him or her sa abot ng makakaya ko" my brother all agree at my decision
KEISHAThere are moments in life when fate seems to intervene, weaving unexpected scenarios and situations that catch us off guard. Destiny, they say, often unfolds in the most unforeseen of circumstances, presenting us with outcomes we could never have imagined. And yet, amidst the vast multitude of people in the world, why does it have to be him? Why does he have to be the one I must persuade? Just the thought of it fills me with a sense of hopelessness, as if the odds are already stacked against me in my quest to acquire the island.But perhaps, in this moment, I should heed the age-old adage to expect the unexpected. As I gaze upon him, the shock evident on his face mirrors my own surprise. I had never anticipated encountering him here, in this place and at this time. The revelation that he is the one who purchased the island catches me completely off guard. How could I have not known? This unforeseen turn of events promises to be nothing short of awkward.Maraming katanungan sa i
KEISHAHis words hung heavy in the air, stirring up a whirlwind of emotions inside me – confusion, disbelief, and a deep sense of uncertainty. Without hesitating, I turned and ran, desperate to escape from him and the weight of his confession. Tears blurred my vision as I sprinted away, my heart pounding with each hurried step.I couldn't bear to look back, afraid of facing the truth that threatened to overwhelm me. The sound of my feet pounding against the pavement echoed the turmoil raging inside me. Why did he have to tell me now, when everything was already so complicated?As I ran, I battled with a storm of thoughts and feelings. Should I say yes? Should I say no? The decision loomed over me, heavy with consequence. I knew I couldn't afford to make another impulsive mistake, one that I might regret later on.The fear of repeating past errors gnawed at me, urging me to proceed with caution. I couldn't rush into a decision, not when the stakes were so high. But amidst the chaos of
KEISHA"WHERE DID YOU JUST GO NOAH ARKANGHEL!""Oh my god mom you startled me!" Tinaasan ko ng kilay ang anak ko ng iwasan nya ako. His acting weird, he doesn't even kiss me on my forehead he just passed by. My forehead crease when he keeps avoiding my gaze, what is it this time."I'm asking you Noah Arkanghel, where did you just go. And seriously, buti at naisipan mo pang umuwi at naalala na may naghihintay sayo sa bahay. It past twelve already Noah. Tell me the truth and don't lie" I heard him let a heavy sigh. And before he could speak I sat beside him that made him widen his eyes from shock."Why the hell you smell like alcohol Noah Akranghel""It's not too much mom just a little" I rolled my eyes at what he said. Just a little huh, but as I look at him he look like he already wants to lay and sleep his even massaging his temple."Really huh, and where the hell did you go? Who's with you""D-Dad and I met" napakunot noo ako dahil sa sinabi nito, n-nagkita na sila? Paano nya nalama
KANE COLTEN "I do," I whispered to myself, a smile spreading across my face as I finished watching our wedding videos. It still feels surreal to me that she agreed to marry me, that she said yes. On that day, I felt like I was floating on a cloud of bliss. I can't quite explain the overwhelming joy I felt. The words "happy" and "blissful" don't seem sufficient to capture the depth of my happiness. Ang nararamdaman ko ngayon ay para akong sinasayaw sa alapaap, hindi ko maiwasang mapangiti sa tuwing naaalala ang araw na iyon. As I watched the moments captured on screen, from the exchanging of vows to the first dance as husband and wife, I couldn't help but feel a surge of gratitude. Grateful for her love, for her willingness to share her life with me, and for the journey we've embarked upon together. Each frame of the video is a testament to our love story, a reminder of the incredible bond we share. Looking back on that day, I realize how far we've come and how much we've grown toge
KANE COLTENShe had a hard time delivering our twins sobra ang kaba kong nararamdaman habang nakahawak ito ng mahigpit sa aking kamay. Pawisan ito habang patuloy na umiiri hindi ko na rin inda ang sakit ng pagkakahawak nito dahil alam ko hindi lang triple ang nararamdaman nito sa nararamdaman ko. "You can do it Mrs. Eleazar push!" Hindi ko maiwasang maiyak habang naririnig ang sigaw nito. Ngayon ko lang kasi nasaksihan ang manganak sya. Sobranh hirap pala talaga literal na ang isang paa mo ay nasa hukay. "Congratulations Mr. and Mrs. Eleazar"Halos mahimatay ako ng tuluyan na nitong mailabas ang kambal kinakailangan na lagyan ng oxyge si Keisha dahil sa hirap na pinagdaanan nito. Our twins is a boy and a girl. Nag-aaalala ako para sa asawa ko pero pagkalipas ng sampung minuto ay ayos na ang pakiramdam nito. "What is their name Mrs. Eleazar?" "Stella Luna Eleazar and Apollo Damien Eleazar" then I saw my wife laugh silently as he saw me wiping my tears while holding the hand of our
Nagulantang ang magkakapatid na sina Kevin, Keifer, at Kairon nang biglang dumating ang hindi inaasahang bisita sa kanilang pintuan. Hindi nila inakalang dadating ang asawa at mga anak ng kanilang kapatid na si Keisha. Sa kanilang mga mukha, makikita ang labis na pagkagulat at panggigilid ng kanilang mga mata, nagpapahayag ng kanilang di-paniniwala sa kaganapan. Bilib talaga sila sa taong pinili ng kanilang kapatid na maging katuwang sa buhay. Kitang-kita nila ang dedikasyon at pagmamalasakit ng taong ito sa kanilang kapatid. Bawat kilos ay naglalantad ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nito kay Keisha. Sa tuwing nakikita nila ang magkasama silang dalawa, tila'y nagiging malinaw ang patibong ng pagmamahal na bumabalot sa kanilang kapatid. Ang pagiging responsable at pag-aalaga ng asawa ni Keisha ay isang bagay na hindi nila maitatanggi. Sa bawat kilos at salita, makikita ng magkakapatid kung gaano ito kaalaga at kaibig-ibig. Talagang humahanga sila sa napangasaw
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku