KANE COLTEN "I do," I whispered to myself, a smile spreading across my face as I finished watching our wedding videos. It still feels surreal to me that she agreed to marry me, that she said yes. On that day, I felt like I was floating on a cloud of bliss. I can't quite explain the overwhelming joy I felt. The words "happy" and "blissful" don't seem sufficient to capture the depth of my happiness. Ang nararamdaman ko ngayon ay para akong sinasayaw sa alapaap, hindi ko maiwasang mapangiti sa tuwing naaalala ang araw na iyon. As I watched the moments captured on screen, from the exchanging of vows to the first dance as husband and wife, I couldn't help but feel a surge of gratitude. Grateful for her love, for her willingness to share her life with me, and for the journey we've embarked upon together. Each frame of the video is a testament to our love story, a reminder of the incredible bond we share. Looking back on that day, I realize how far we've come and how much we've grown toge
KANE COLTENShe had a hard time delivering our twins sobra ang kaba kong nararamdaman habang nakahawak ito ng mahigpit sa aking kamay. Pawisan ito habang patuloy na umiiri hindi ko na rin inda ang sakit ng pagkakahawak nito dahil alam ko hindi lang triple ang nararamdaman nito sa nararamdaman ko. "You can do it Mrs. Eleazar push!" Hindi ko maiwasang maiyak habang naririnig ang sigaw nito. Ngayon ko lang kasi nasaksihan ang manganak sya. Sobranh hirap pala talaga literal na ang isang paa mo ay nasa hukay. "Congratulations Mr. and Mrs. Eleazar"Halos mahimatay ako ng tuluyan na nitong mailabas ang kambal kinakailangan na lagyan ng oxyge si Keisha dahil sa hirap na pinagdaanan nito. Our twins is a boy and a girl. Nag-aaalala ako para sa asawa ko pero pagkalipas ng sampung minuto ay ayos na ang pakiramdam nito. "What is their name Mrs. Eleazar?" "Stella Luna Eleazar and Apollo Damien Eleazar" then I saw my wife laugh silently as he saw me wiping my tears while holding the hand of our
KANE COLTEN"I can't help but to massage my temple as I look at my daughter Luna. Hindi ko naman magawa na magulit na tuluyan sa kanya dahil panigurado iiyak ito na tila wala ng bukas. "Nagkakaintindihan ba tayo Luna?" "Yes Daddy" mahinang sabi nito at bahagyang nakayuko ang ulo. Hindi namin gugustuhin na lumaking suwail si Luna kung kaya't hanggat bata pa ito ay pinagsasabihan na namin pero sobrang hirap pala bilang isang magulang na hindi nakikinig sayo ang anak mo. Maraming pagkakataon na hindi talaga namin ito nagawang pagsabihan at kahit kailan ay hindi namin sila nagawang pagbuhatan ng kamay. Habang lumilipas ang taon ay mas lumalaki ang responsibilidad namin bilang isang magulang na hubugin sila na may mabuting asal ngunit may pagkakataon siguro talaga na susubukan ang pasensya mo. Katulad na lang ngayon."Colten look after them, this is really urgent i'll be back ar lunch" "Yeah, take care i'll bring them to my office don't worry I can handle them" "Okay as you say so" I
Today is our 15th birthday at abala ang lahat sa bahay sa tuwing may magbibirthday sa amin ay ganito lagi ang tagpo. Our parents will invite a lot of ordinary people and their relatives para raw masaya. Well I don't care about it ang problema lang is it was so annoying. Andaming tao wala man lang pinagpala sa kanila! I was just in the garden and the birthday party still haven't start. I didn't invite any of my classmate not like Apollo na sinakop na ata ang space sa pool! Daddy and Mommy was busy talking to the visitors. I'm not really into celebrating birthdays, especially with my annoying twin brother Apollo Damien, but our parents really want us to. They're pretty insistent about it, so I guess we'll have to figure something out. I wore this simple summer dress with sunflowers all over it, in this nice green color. But, honestly, I'm not keen on being out in the sun too much. I mean, I've got this good sunscreen, and it wasn't cheap, you know? And its not being maarte you know I j
KEISHA The party was over already at kasalukuyan kami ngayong nasa sala. Muntik ng nagkagulo hindi ko maiwasang mapamasahe sa sintido ko dahil ano mang oras ay sasabog na ako. Hindi ko na rin magawang makapagtimpi katulad ng asawa ko. He has this dark aura right now kung kaya't nakayuko ang kambal while Noah was sitting with us. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa kambal dahil sa inis kahit saan mo sila dalhin ay nag-aaway at yung ginawa nila kanina ay hindi ko talaga mapapatawad. They just fight in the middle of the crowd! Hindi na nga naming magawang makapagpalit dahil agad silang pinapasok ni Colten. I don't wanna stop him when his like this dahil panigurado ako nag-iisip ito ng gagawin. I feel so drain while looking at Luna and Damien sitting on the couch silently. "What now, aren't you two going to apologize! Nakakasawa na kayong dalawa! Kailan ba kayo magkakasundo huh! At isa pa hindi nyo man lang kami binigyan ng kahihiyan ng mommy nyo!" Napapikit ako dahil sa lakas ng pagka
KEISHAFor the second time, our lips met in a moment so enchanting, as if the world around us ceased to exist. He gently placed the apple he had been peeling onto the nearby table before cupping my cheeks, drawing me closer into a kiss that seemed to transcend time itself. His lips, tender and sweet, elicited a sensation that compelled me to shut my eyes, fully immersing myself in the magic of the moment. With each embrace, it felt as though we were transported to a realm where nothing else mattered but the connection between us. The outside world faded away, leaving only the warmth of his touch and the intoxicating taste of his kiss. In those fleeting moments, any discomfort or pain I may have felt seemed to dissolve into the ether, replaced by a profound sense of contentment and healing. Our kisses, though seemingly simple gestures, held an inexplicable power to transport us to a place where time stood still, and every touch was imbued with a sense of wonder and reverence. In each
KEISHA As I slowly opened my eyes, the first thing I saw was my husband's handsome face. It always made me happy to see him, who wouldn't be happy waking up to such a sight? I sat up in bed, still enjoying the warmth of his presence, and for a moment, I forgot I was completely naked under the sheets. As I moved, the fabric slipped down, revealing my body, including the two marks on my skin—a reminder of our passionate moments together. Despite the surprise, I couldn't help but laugh. With a playful grin, I looked at my husband, who's sleeping beside me. Well I understand we are both tired last night. Without feeling shy, I got out of bed, the sheet trailing behind me as I walked across the room. There was a sense of freedom in my movements, as if I had cast off any worries about modesty. In that moment, I embraced my nakedness, feeling proud of the natural beauty of my body. As I went about my morning routine, I didn't bother to cover up, letting the sunlight touch my skin as I mo
Habang nakatingin ako sa aking asawa na nasa puno, hindi ko mapigilang tumawa. Sa simula, may konting pag-aalinlangan pa siya. Hindi talaga sya sanay o marunong kung paano umakyat ng puno. Karaniwan kasi, ang dalawang anak naming sina Noah at Damien ang siyang nag-aani ng mga mangga. At isa pa hindi na ako magtataka kung hindi ito marunong lumaki kasi ito sa mayamang pamilya. Pero masasabi ko naman ngayon na talagang nagsisikap sya kasi sinasamahan nya ang mga anak namin sa pag-aani. Ang porselana nyang kutis ay naging isang moreno at masasabi ko na mas bumagay iyon sa kanya. I could clearly see the beads of sweat on his forehead, and it was evident that climbing was a challenge for him. Despite this, I really wanted him to get some mangoes for me because I knew I would enjoy eating them.It touched me deeply to see the effort he was putting in despite the difficulty. His determination and willingness to go the extra mile for me filled my heart with gratitude and admiration. Despite
Nagulantang ang magkakapatid na sina Kevin, Keifer, at Kairon nang biglang dumating ang hindi inaasahang bisita sa kanilang pintuan. Hindi nila inakalang dadating ang asawa at mga anak ng kanilang kapatid na si Keisha. Sa kanilang mga mukha, makikita ang labis na pagkagulat at panggigilid ng kanilang mga mata, nagpapahayag ng kanilang di-paniniwala sa kaganapan. Bilib talaga sila sa taong pinili ng kanilang kapatid na maging katuwang sa buhay. Kitang-kita nila ang dedikasyon at pagmamalasakit ng taong ito sa kanilang kapatid. Bawat kilos ay naglalantad ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nito kay Keisha. Sa tuwing nakikita nila ang magkasama silang dalawa, tila'y nagiging malinaw ang patibong ng pagmamahal na bumabalot sa kanilang kapatid. Ang pagiging responsable at pag-aalaga ng asawa ni Keisha ay isang bagay na hindi nila maitatanggi. Sa bawat kilos at salita, makikita ng magkakapatid kung gaano ito kaalaga at kaibig-ibig. Talagang humahanga sila sa napangasaw
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku