ตอนที่10.  what

คนขับอุทานออกมา ปนหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะคิดว่าจะได้ส่งผู้โดยสารในระยะไกลกว่านี้ แล้วจะได้เงินเพิ่มมากขึ้น

“แค่นี้แหละลุง โธ่.... แดดใกล้เที่ยงมันร้อน หนูไม่อยากเดินตากแดดมาสถานีรถไฟฟ้า”

กิ๊ฟตอบเลี่ยง ๆ ซึ่งความจริงแล้วที่เธอกระโดดขึ้นรถแท็กซี่เพราะต้องการหลบหนี ถ้าจะนั่งไปถึงคอนโดเลยก็กลัวว่าจะต้องจ่ายเงินเยอะ เธอจึงต้องลงตรงนี้แล้วนั่งรถไฟฟ้ากลับคอนโดจะประหยัดกว่า

เมื่อรถจอดแล้ว มิเตอร์ขึ้นที่เลข 53 บาท เธอก็ล้วงเอาแบงก์ห้าสิบ แล้วค้นหาเศษเหรียญ 3 เหรียญแล้วยื่นให้คนขับพอดิบพอดี จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องแท็กซี่ไม่มีเงินทอน หรือบางรายอาจจะมีแต่ไม่ค่อยอยากจะทอนเงินให้ลูกค้า เพื่อหวังจะได้เงินเพิ่มเล็ก ๆ น้อย ๆ

ณ คอนโด@กิ๊ฟ

หลังจากกลับจากสัมภาษณ์งาน ตลอดทั้งช่วงบ่ายเธอก็จัดการโละชุดทำงานตัวเดิมขายทอดตลาดมือสองออกทั้งหมด แล้วซื้อชุดทำงานใหม่มาแทนตามคำแนะนำของนิวนี่

เพื่อนชายหัวใจหญิงของเธอส่งข้อความเข้าไลน์มาจิกเธอเป็นระยะ ๆ

Line@นิวนี่ : ‘แกถ้าแกคิดไม่ออกว่าจะซื้อชุดแบบไหน ก็เปิดดูซีรี่ย์เรื่อง What's Wrong With Secretary Kim’

Line@กิ๊ฟซ่า :  ‘what?’

Line@นิวนี่ : ‘หัดดูหนังดูละครบ้างนะแก ไม่ใช่ดูแต่ตัวเลข และหนังสือ’

Line@กิ๊ฟซ่า :  ‘ส่งรูปมาให้ดูเลยได้ไหม ตอนนี้ฉันอยู่ห้าง Xxx’

Line@นิวนี่ :  ‘ได้’

จากนั้นไอ้เพื่อนเลิฟมันก็ส่งรูป เลขาคิมมีโซ ใน Line รัว ๆ เป็นรูปชุดทำงานสไตล์เกาหลีน่ารัก แต่ดูปราดเปรียว แอบเซ็กซี่เล็ก ๆ ในเวลาเดียวกัน

บางรูปจะเป็นภาพคู่ระหว่างนางเอกกับพระเอกในชุดสูท กิ๊ฟเห็นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาแรง ๆ พลางพึมพำออกมาว่า

“ทำไม บอสในชีวิตจริงถึงไม่หล่อใส อ่อนโยนแบบนี้นะ !”

ในหัวของเธอปรากฏภาพใบหน้าดุ ๆ ของว่าที่บอสคนใหม่ กิ๊ฟจึงรีบสะบัดศีรษะเพื่อไล่ภาพนั้นออกจากหัวด้วยความสยอง

เมื่อจัดการเรื่องเสื้อผ้าเสร็จสับ ก็ล่วงเลยเวลาเข้าสองทุ่ม เธอกินมาม่าแทนข้าวเย็นเหมือนเช่นทุกวัน แม้จะได้งานแล้วแต่เงินเดือนยังไม่ได้รับจนกว่าจะสิ้นเดือน ดังนั้น อะไรที่ประหยัดได้ เธอจะต้องประหยัดเอาไว้ก่อน เช่น การเปิดพัดลมแทนการใช้เครื่องปรับอากาศ

จากนั้น กิ๊ฟก็เปิดโน้ตบุ๊คต่ออินเทอร์เน็ต ค้นหาข้อมูล “นายภูวเดช พิพัฒน์พัฒนาไพศาล”

ในเมื่อเขารู้จักประวัติเธอละเอียดถี่ถ้วน เธอก็ควรจะรู้ประวัติเขาให้ละเอียดเช่นกัน รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง !

เนื่องจากตระกูล “พิพัฒน์พัฒนาไพศาล” เป็นตระกูลมหาเศรษฐีอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย ข้อมูลของเขาจึงปรากฏนับร้อย ๆ หน้า

กิ๊ฟไล่สายตาอ่านไปทีละหน้า.... ทีละหน้า.... แล้วจดข้อมูลที่จำเป็นเอาไว้ทั้งหมด

.....นายภูวเดช พิพัฒน์พัฒนาไพศาล (คิง) ปัจจุบันอายุ 35 ปี ส่วนสูง 175 เซนติเมตร น้ำหนัก 60 กิโลกรัม....

“สัดส่วนน้ำหนักถือว่ากำลังดีเลยนะเนี่ย ฉันสูง 165 หากยืนข้าง ๆ กัน หัวฉันคงจะสูงเท่าไหล่เขาพอดี”

กิ๊ฟพึมพำกับตัวเอง ระหว่างที่อ่านชีวประวัติของเจ้านายคนใหม่

......เป็นบุตรชายคนโตของ คุณพันฤทธิ์กับคุณนริศร มีน้องชาย 1 คนชื่อ นายภูวเดช พิพัฒน์พัฒนาไพศาล (เค) อายุ 28 ปี  ปัจจุบันอยู่ระหว่างการศึกษาปริญญาเอก สาขาธุรกิจ ที่ประเทศอังกฤษ....

“อืม... น้องชายดูหน้าเป็นมิตรกว่าพี่ชายแฮะ”

กิ๊ฟมองดูภาพผู้ชายในจอโน๊ตบุ๊คอย่างเคลิบเคลิ้ม

เขาคนนั้นผิวขาวกว่าพี่ชาย ในขณะที่คุณคิงผมสีดำเข้ม แต่น้องชายผมสีน้ำตาลดำทำให้ใบหน้าดูสว่างกว่า สดใสกว่า อีกทั้ง คนในรูปยังยิ้มจนตาหยี เรียกได้ว่ายิ้มทั้งปากทั้งตา ทำให้คนมองรู้สึกสบายใจไปด้วย

หากเปรียบเทียบกันแล้ว คุณคิงก็คงจะเป็นซาตานในแดนนรก ส่วนคุณเคก็คงจะเป็นเทพบุตรในแดนสวรรค์

.......ในปี 2559 คุณพันฤทธิ์ พิพัฒน์พัฒนาไพศาล ได้เสียชีวิตลงอย่างกะทันหันด้วยโรคเส้นเลือดในสมองแตก ดังนั้น บุตรชายคนโตซึ่งเพิ่งเรียนจบปริญญาเอกจากสหรัฐอเมริกา จึงต้องเข้ารับตำแหน่งประธานบริษัทแทนบิดา

ดังนั้น คุณภูวเดช พิพัฒน์พัฒนาไพศาล จึงนั่งตำแหน่งผู้บริหารบริษัทเดอะคิง ที่อายุน้อยที่สุดในวัยเพียง 30 ปีเท่านั้น.......

เมื่ออ่านถึงตรงนี้กิ๊ฟรู้สึกเศร้าไปกับเขาด้วย เพราะเธอเองก็สูญเสียแม่ไปเช่นกันเมื่อหลายปีก่อน

การเสียชีวิตของแม่ เป็นหนึ่งในสาเหตุเรื่องราวทั้งหมดที่เธอต้องตัดขาดจากครอบครัว

กิ๊ฟหลับตาลงช้า ๆ แล้วถอนหายใจออกมาแรง ๆ เพื่อขับไล่ความรู้สึกเศร้าเสียใจที่กำลังพวยพุ่งขึ้นมา จากนั้นก็ทำสมาธิไล่สายตาอ่านข้อมูลของบริษัทเดอะคิงต่อไป

..... บริษัทเดอะคิง เป็นบริษัทผู้ผลิตและจำหน่ายเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพรายใหญ่ของประเทศไทย รายได้ต่อปี 5,520 ล้านบาท มีกำไรสุทธิต่อปี 100 ล้านบาท อีกทั้ง บริษัทยังมีธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ โดยเปิดให้เช่าพื้นที่ในตึกเดอะคิง เพื่อประกอบธุรกิจอื่น ๆ เช่น อาคารสำนักงาน ที่พักอาศัย และศูนย์อาหาร เป็นต้น มีรายได้รวมประมาณ 20,000 ล้านบาทต่อปี กำไร 1,000 ล้านบาทต่อปี.....

 “โอ้มายก๊อด.... แท้จริงแล้ว รายได้หลักของบริษัทมาจากการปล่อยพื้นที่ให้เช่านี่เอง”

จากนั้น กิ๊ฟก็อ่านข้อมูลสำคัญในส่วนอื่น ๆ หากมีประเด็นไหนน่าสนใจ เธอก็จะบันทึกไว้ในไอแพดของตน กว่าเธอจะอ่านข้อมูลทั้งหมดเสร็จเวลาก็ล่วงเลยจนถึงห้าทุ่มครึ่ง

เธอจึงรีบปิดโน๊ตบุ๊ค แล้วรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้เธอต้องไปรายงานตัวเข้าทำงานวันแรก ตอนแปดโมงเช้า !

ณ ห้องประธานบริษัท 

....ข้าพเจ้าสัญญาว่า จะทำงานทุกอย่างตามคำสั่งของ นายภูวเดช พิพัฒน์พัฒนาไพศาล ประธานคณะกรรมการผู้บริหารบริษัทเดอะคิง และระหว่างการปฏิบัติหน้าที่ในตำแหน่งเลขานุการ ให้พึงระลึกเสมอว่า ‘ประธานฯ ถูกเสมอ’

สัญญานี้ เป็นสัญญาตกลงทำงานในตำแหน่ง เลขานุการ เป็นเวลา 1 ปี และจะต่อสัญญาการทำงานทุกปี ตามดุลยพินิจของประธานฯ

หากข้าพเจ้า ลาออกจากงานก่อนครบกำหนด 1 ปี ตามสัญญา ข้าพเจ้ายินดีชดใช้ค่าเสียหายให้บริษัทเป็นจำนวนหนึ่งพันเท่าของเงินเดือนที่ได้รับ.....