Chapter 5: Lumpia

“Buti na lang hindi ako napagod sa paglalaba. Hindi naman pala sira ang washing machine. Baka ‘yong nantrip ang sira, ‘no?” Pagpaparinig ko sa binata na kunwari pa akong nakatingin sa malayo.

“Nagpaparinig ka ba?”

“Oh, Sir bakit kayo nagreact? Natamaan po ba kayo doon? Sorry naman po,” palusot ko at sinadyang paliparin ang aking buhok.

“Tss. H’wag mo ko simulan dyan ah. At para sabihin ko sa’yo, hindi ako nasisiraan ng bait.”

“Wala naman po akong sinabi ah. Ikaw ‘tong nagrereact bigla. Tinamaan ka, ‘no?”

 “Alam mo ikaw, napakatapang mo para sagut- sagutin mo ako ng ganyan, ‘no? Hoy! Yaya ka lang dito at kami ang may-ari ng bahay na ‘to kaya umayos ka. “

Sumagot ako na napakamot pa sa aking ulo. “Nakaayos naman po ako.”

“Tangina,” pagmumura ni Rhaiven sa inis. “Ipaghanda mo na nga lang ako ng meryenda ko baka ano pa magawa ko sa’yong negra ka.” Singhal nito na akma akong hahambalusin.

_

“Sir, eto na po ang meryenda niyo,” masiglang wika ko ng malapit na ako sa pwesto niya. Kaagad ko na inilapag ang mga dalang pagkain sa mesa at nilagyan ng juice ang baso niya.

“Ano ‘yan?”

“Meryenda nyo, Sir, ano pa ba?”

 “Alam ko na meryenda ‘yan pero bakit ganyan ang dala mo?”

“Bakit Sir ayaw niyo po ba?”

“Magrereklamo ba ako ng ganito kung gusto ko?”

“Sir, masarap po at masustansya ‘tong lumpia na ginawa ko at talagang para sa inyo lahat ‘yan.”

“Lumpia? Sa tingin mo kumakain ako ng ganyan? Itapon mo ‘yan at umorder ka ng pizza saka fries. Dalian mo,” utos ng lalaki saka ibinalik ang tingin sa telebisyon.

“Pasensya na po pero hindi ko po susundin ang gusto niyo.”

“At bakit hindi?”

“Inutusan po ako ni Si Russel na pakain kayo ng gulay e.”

“Inutusan ka na naman? Tss. Sino ba ang alaga mo sa’ming dalawa, siya ba? ‘Di ba ako? Kaya sige na itapon mo na ‘yan at umorder ka na. Nagugutom na ako.”

“Bawal nga po kasi.”

“Itatapon mo ‘yan o ikaw mismo ang itatapon ko sa labas?”

“Sir naman e,” reklamo ko na nakasimangot’t nagpapadyak pa sa sahig.

“Dali na, nagugutom na ako, “

Umiling ako kaya lalo siyang nainis sa akin.

“Isa!” Pagbibilang nito.

“Sir bawal nga kasi.”

“Dalawa!”

“Mapapagalitan po ako ni Sir Russel nito..”

“Tatlo!” Pagpapatuloy na pagbibilang ng binata na halos salubong na ang kanyang dalawang kilay. “Pag ‘to umabot ng apat makikita mo na talaga.”

“Oo na, heto na itatapon na po,” nakasimangot na wika ko at padabog na kinuha ang mga iyon.

_

 “Haila, ikaw na muna ang bahala dito sa bahay at pinapapunta kami ni Sir Russel doon sa bodega upang maglinis,” wika ni Manang Selya sa akin habang abala ako sa pagpupunas ng mga kubyertos na nagamit.

“Opo manang, ako na po ang bahala dito.”

Wala naman na akong ibang gagawin. Napakain ko naman na ‘yong alaga ko ng meryenda niya at hanggang ngayon hindi pa rin ako nakakamoveon sa pangrereject niya sa lumpia ko

“Hoy! Tubig nga.”

Tinignan ko lamang ito saka inalis din kaagad ang tingin. “Bingi ka ba? Sabing pahingi ako ng tubig, nauuhaw na ako dito.”

“Sir, sa tingin ko naman po abot niyo na ‘yang ref kaya magkusa na po kayong kumuha ng tubig niyo,” pagsusungit ko at ipinagpatuloy nalang ang ginagawa.

“Inuutusan mo ba ako?”

“Hindi naman, Sir pero po kasi----”

 “Pwedeng wala ng madaming satsat? Kanina ka pang umaga na nambabadtrip sa’kin e.”

“Kayo naman po kasi ang nauna e,” pakikipagtalo ko naman.

“What? Ako? Sino ‘tong nambulabog ng tulog ng napakaaga? ‘Di ba ikaw? Tss. H’wag mo nga isisi sa’kin ‘yong mga kabalastugan mo.”

“Psh!” Napakamot ako sa ulo ko sa inis saka padabog ako na naglakad  papunta sa ref upang ikuha na ang alaga ko ng tubig upang tumahimik na. “Oh,” padabog ko na nilapag  ang baso ng tubig sa lamesa na kung saan siya nakasandal.

Nabalot na kami ng katahimikan at pilit pinapakalma ang sarili ko. Umayos ako nang mapansing papalapit sa amin si Sir Russel.

“Hello po, Sir..” Masayang bati ko.

Sa pagkagulat ay namilog ang mga mata ni Rhaiven na tumingin sa kanyang ama.

“Hello din sa’yo. Nga pala, pumunta ako dito upang itanong sa’yo kung ano ang ipinameryenda mo dito kay Rhaiven kanina,” dinuro nya pa ng bahagya ang kanyang panganay na anak na si Rhaiven na muntik ng mabilaukan pagkarinig sa sinabi ng kanyang ama.

Nagkatinginan kaming dalawa at hindi ko alam ang isasagot.

Napalunok ako sa kaba.

“Ahhh-ehh ano Sir uhm ‘yong-----”

“Daddy, lumpiang gulay po ang ipinameryenda niya sa’kin. Ang sarap nga e, nabusog po ako,” bahagya nya pang hinawakan ang kanyang tyan upang mapaniwala ang ama.  “Subukang mong magsumbong sigurado akong ‘di ka na masisikatan ng araw,” pasimpleng bulong niya sa akin na ikinatayo ng mga balahibo ko sa braso.

“Wow! That’s good to hear, Haila.”

“Thank you, Sir,” pilit na ngiti na lang ang nagawa ko.

“Rhai, sana naman magtuloy-tuloy na ‘yan para naman tumaba ka kahit konti.”

“Sure dad, kahit isang libo pang lumpia ipaluto nyo kay yaya, kakainin ko po lahat kung ‘yun ang gusto nyo.”

“Aasahan ko ‘yan, ha.”

“Yes Dad..” Rhaiven replied.

“Keep up the goodwork, Hija.” Bahagya niya pang tinapik  ang aking braso. “So, maiwan ko na kayo pupunta lang ako sa bodega kasi pinalinis ko ‘yun..” Paalam ng matandang lalaki.

Tuluyan na ngang umalis si Sir Russel. Kaagad na inalis ni Rhaiven ang pagkakaakbay niya sa akin at inihilamos ang dalawang palad sa mukha. Tinignan ko siya ng masama dahil sa ginawa nito. Isinama ba naman ako sa kalokohan niya at kung hindi lang ako tinakot baka sermon ang aabutin ko.

“What?”

“Sir, bakit tayo nagsinungaling kay Sir Russel?”

 “Hoy! H’wag ka ngang magmagaling dyan. Kung sinabi mo ang totoo hindi lang ako ang malalagot kundi madadamay ka rin.” At inalis niya ang tingin sa akin.

“Kahit na, Sir. ‘Di ba po bawal magsinungaling?”

“Bakit, masweswelduhan ka ba ng pagkahonest mo? Ha?!”

“Hindi po pero ba----”

 “Sa oras na magsusumbong ka, black eye na aabutin mo sa’kin. Naiintindihan mo?!”

Tumango nalang ako bilang pagsagot. Padabog na binawi ng binata ang kamay at tuluyan na syang umalis.

“Haila, ano ba ‘tong pinasok mo kasi,” usal ko sa sarili at pinukpok ang ulo gamit ang kamay.