CHAPTER 140 Nakasunod ang mga mata niya kay Wulfric buong durasyon ng party. Subalit, kahit isang beses ay hindi man lang siya nito binigyan ng atensyon. Kung may mga pagkakataon na aksidenteng nakakalingon ito sa direksyon niya, tanging malamig na tingin lang ibinibigay sa kanya.
“Nami-miss. Sobra.” She teared up. Dahil nakatingin sa kanya si Angus ay kita nito ang pagluha niya. Nginitian niya lang ang panganay at pumikit na rin. Naramdaman niya ang pagtayo ni Angus at pagbukas-sara ng pinto ng banyo. Muli na naman siyang napaluha. May
CHAPTER 141 “Hindi po. N-Nakasanayan lang.” Mas lalong nagsalubong ang mga kilay nito. Nakaigting ang panga habang matiim na nakatitig sa kanya. “Scones café, huh. You have branches around the city. Bakit dito pa sa tower? Wala pang sumubok. Why do you think I
Na-praktis niya na nang ilang beses ang magiging akto kapag nag-usap sila ni Wulfric tungkol sa Scones. Dapat pormal siya, propesyunal. Pero anong nangyari? Isang h alik lang nito, sabog na sabog na naman ang sistema niya. “Ano ba ‘yon?” reklamo niya at pinadyak-padyak ang
CHAPTER 142 Ang bangu-bango niya raw kaya panay ang singhot ni Theo sa leeg at mukha niya. Nanunukso tuloy ang ngiti ng mga katulong dahil nag-ayos siya ng sarili. “’Ma, pyetty. Sho pretty.” H alik pa nang h alik ang bunso sa pisngi niya. “Thank you. You’re s
CHAPTER 143 “But tomorrow is Saturday,” sabay-sabay na protesta ng tatlo nang sabihin niyang oras na ng pagtulog. “Shatoryey. Deyr howm.” Palakpak si Theo kahit bulol-bulol naman. “At anong gagawin niyo ngayon?” taas-kilay niyang tanong. “Watch mov
“WINE at midnight?” Sinulyapan lang ni Elizabeth si Wulfric bago muling sumimsim ng wine. “Isa lang at papanhik na rin ako.” Parang lumiit bigla ang wine cellar nang tuluyan itong pumasok roon. Inabot ang bote ng Chardonnay at tiningnan ang laman kung nagsasabi ba siya ng t
CHAPTER 144 Alas-sais pa lang, ay maingay na sa kusina. Kung dati ay kailangan niya pang buhatin palabas ng kwarto sina Lottie at Theo para sabay-sabay silang kumain ng agahan, ngayon ay maga-alas sais pa lang ay buhay na buhay na ang dugo ng mga bata. “Good morn—”
“THEY SHOULD BOW DOWN to you. Hindi ba nila alam na ikaw ang anak ng may-ari ng kompanyang ito?” Atrabida na agad si Hanah pagkapasok na pagkapasok nila sa lobby ng Montiner Construction Building. “Mom doesn’t want them to know. Hinaan mo ang boses mo,” saway rito ni Jonas.
CHAPTER 179 Things happened really fast! Nagkapirmahan sila ng marriage certificate sa harap ng judge at pagkatapos ay mabilis na h alik sa pisngi ang ibinigay ni Angus. Viola! May asawa na siya talaga! “Kakaloka! May ipinalit ka agad kay Jonas?” Over-
“Will Jonas be at Montiner construction too? Hindi ba iyon bias? They owned that company.” “Of course, they will be biased. He is the eldest heir, after all. He’s hiding his identity but will still be the future big boss. And when we get married, I will be a spoiled wife at home.”
CHAPTER 178 Kanina pa pinapagalitan ni Frince Hilary Jimenez ang sarili. Mula pa nang magshower siya hanggang sa makahanap ng maiinom na ‘pain reliever’ ay halos murahin na niya ang sarili. Ang tapang-tapang niya kagabi na ibuka ang mga hita para sa kalakihan ni Angus Channi
“My former f uck buddies mentioned about him. They said he’s really good in bed.” “How long he is kaya? I want to be choked by his d ick. Wait, do you know his name ba?” Sa gilid ng kanyang mata, nakita ni Frinzy na tumango ang lalaki. “Angus Channing.” Sabay na n
CHAPTER 177[ANGUS CHANNING STORY]Parang pinupokpok sa sakit ang ulo ni Frinzy nang magising siya. Sumasabay pa ang katawan niya na patang-pata lalo na ang kirot sa gitna ng kanyang mga hita. Napamulagat siya nang may mapagtanto. Hubad siya sa ilalim ng kumot at ang daming marka sa kany
He cupped her face and stared at her lovingly. “What’s with that stare?” Liz tried to laugh to cover her beating heart. “You came into my life like a raging hurricane. You pulled me away from the darkness, Kitten. And I am forever grateful for that. I’m so in love with you.”
CHAPTER 176 “Bye!” Hindi makapasok-pasok si Angus sa pribadong eroplano ng mga Vesarius dahil panay ang yakap niya. “Momma, I will miss you too but the airplane is waiting.” Tumangu-tango si Elizabeth at mabigat sa loob na binitawan ang anak.
“KUYA ‘GUS leb? Wan go wid you pow. Nomnom will gow.” Suminghot si Elizabeth habang tinutulungan ang panganay niya na mag-empake. “Kids are not allowed there.” Kumibot-kibot ang labi ni Theo habang nagsasalubong ang mga kilay. “But wan go go. Wan!” Ang