“WINE at midnight?” Sinulyapan lang ni Elizabeth si Wulfric bago muling sumimsim ng wine. “Isa lang at papanhik na rin ako.” Parang lumiit bigla ang wine cellar nang tuluyan itong pumasok roon. Inabot ang bote ng Chardonnay at tiningnan ang laman kung nagsasabi ba siya ng t
CHAPTER 144 Alas-sais pa lang, ay maingay na sa kusina. Kung dati ay kailangan niya pang buhatin palabas ng kwarto sina Lottie at Theo para sabay-sabay silang kumain ng agahan, ngayon ay maga-alas sais pa lang ay buhay na buhay na ang dugo ng mga bata. “Good morn—”
“Dad would love that.” Bumalik na si Cairus sa Manor nang umalis si Wulfric noon. Kaya malayang nakakapunta roon ang mga bata kung gugustuhin ng mga ito. “Yes, he will.” Nag-angat siya ng tingin dito nang may napagtanto siya. Hindi na galit o malamig ang boses
CHAPTER 145 ‘May isang nanay na marup****k. Ang p****k. Ang p****k!’ Tinampal niya ang braso ni Dorothea na pakanta-kanta sa tonong wheels on the bus ng cocomelon na siyang palaging pinapanood ni Theo. “O ano? Ang sarap ng wine di ba?” Humalakhak ang bruhilda
“Anong tinatanong?” “Tungkol po sa Scones. Marami tungkol sa ‘yo. Hindi ko sinagot pero talagang makulit. Paano mo raw napapayag si Chairman na pumwesto tayo dito. Sinagot ko nga na malamang asawa ka. Natatameme. Inirapan ako.” Tumawa na lang siya. Ngunit nang
CHAPTER 146 Hindi naman siguro si Theo ang kasama ni Wulfric kaninang tanghalian. O baka ito talaga siguro. Ano bang oras ang uwian sa playschool? “Baby, matagal ka ba sa work ni Daddy?” “Yish. I sleep wayl Dy woyrk. And wats cartoon and eat and p
Hawak-hawak pa rin ni Lottie ang bulaklak nito. Hinahaplus-haplos, inaamoy bago ngingiti. “Lottie, ipalagay natin kay Ate Melbs sa plorera iyan.” “No po. I want to hold this.” “Pero malalanta iyan, Anak.” “But Daddy gave this to me. This is the fir
Nanginginig ang labi na nang-angat siya ng tingin sa asawa. Malinaw na wala na ang kahit katiting na pagkamuhi nito sa kanya dahil may dugo siya ng pumatay sa ina at kapatid nito. “It was never your fault, Kitten.” “Wulf…” “I’m sorry that I think worst of you.
“THEY SHOULD BOW DOWN to you. Hindi ba nila alam na ikaw ang anak ng may-ari ng kompanyang ito?” Atrabida na agad si Hanah pagkapasok na pagkapasok nila sa lobby ng Montiner Construction Building. “Mom doesn’t want them to know. Hinaan mo ang boses mo,” saway rito ni Jonas.
CHAPTER 179 Things happened really fast! Nagkapirmahan sila ng marriage certificate sa harap ng judge at pagkatapos ay mabilis na h alik sa pisngi ang ibinigay ni Angus. Viola! May asawa na siya talaga! “Kakaloka! May ipinalit ka agad kay Jonas?” Over-
“Will Jonas be at Montiner construction too? Hindi ba iyon bias? They owned that company.” “Of course, they will be biased. He is the eldest heir, after all. He’s hiding his identity but will still be the future big boss. And when we get married, I will be a spoiled wife at home.”
CHAPTER 178 Kanina pa pinapagalitan ni Frince Hilary Jimenez ang sarili. Mula pa nang magshower siya hanggang sa makahanap ng maiinom na ‘pain reliever’ ay halos murahin na niya ang sarili. Ang tapang-tapang niya kagabi na ibuka ang mga hita para sa kalakihan ni Angus Channi
“My former f uck buddies mentioned about him. They said he’s really good in bed.” “How long he is kaya? I want to be choked by his d ick. Wait, do you know his name ba?” Sa gilid ng kanyang mata, nakita ni Frinzy na tumango ang lalaki. “Angus Channing.” Sabay na n
CHAPTER 177[ANGUS CHANNING STORY]Parang pinupokpok sa sakit ang ulo ni Frinzy nang magising siya. Sumasabay pa ang katawan niya na patang-pata lalo na ang kirot sa gitna ng kanyang mga hita. Napamulagat siya nang may mapagtanto. Hubad siya sa ilalim ng kumot at ang daming marka sa kany
He cupped her face and stared at her lovingly. “What’s with that stare?” Liz tried to laugh to cover her beating heart. “You came into my life like a raging hurricane. You pulled me away from the darkness, Kitten. And I am forever grateful for that. I’m so in love with you.”
CHAPTER 176 “Bye!” Hindi makapasok-pasok si Angus sa pribadong eroplano ng mga Vesarius dahil panay ang yakap niya. “Momma, I will miss you too but the airplane is waiting.” Tumangu-tango si Elizabeth at mabigat sa loob na binitawan ang anak.
“KUYA ‘GUS leb? Wan go wid you pow. Nomnom will gow.” Suminghot si Elizabeth habang tinutulungan ang panganay niya na mag-empake. “Kids are not allowed there.” Kumibot-kibot ang labi ni Theo habang nagsasalubong ang mga kilay. “But wan go go. Wan!” Ang