CHAPTER 145 ‘May isang nanay na marup****k. Ang p****k. Ang p****k!’ Tinampal niya ang braso ni Dorothea na pakanta-kanta sa tonong wheels on the bus ng cocomelon na siyang palaging pinapanood ni Theo. “O ano? Ang sarap ng wine di ba?” Humalakhak ang bruhilda
“Anong tinatanong?” “Tungkol po sa Scones. Marami tungkol sa ‘yo. Hindi ko sinagot pero talagang makulit. Paano mo raw napapayag si Chairman na pumwesto tayo dito. Sinagot ko nga na malamang asawa ka. Natatameme. Inirapan ako.” Tumawa na lang siya. Ngunit nang
CHAPTER 146 Hindi naman siguro si Theo ang kasama ni Wulfric kaninang tanghalian. O baka ito talaga siguro. Ano bang oras ang uwian sa playschool? “Baby, matagal ka ba sa work ni Daddy?” “Yish. I sleep wayl Dy woyrk. And wats cartoon and eat and p
Hawak-hawak pa rin ni Lottie ang bulaklak nito. Hinahaplus-haplos, inaamoy bago ngingiti. “Lottie, ipalagay natin kay Ate Melbs sa plorera iyan.” “No po. I want to hold this.” “Pero malalanta iyan, Anak.” “But Daddy gave this to me. This is the fir
Nanginginig ang labi na nang-angat siya ng tingin sa asawa. Malinaw na wala na ang kahit katiting na pagkamuhi nito sa kanya dahil may dugo siya ng pumatay sa ina at kapatid nito. “It was never your fault, Kitten.” “Wulf…” “I’m sorry that I think worst of you.
CHAPTER 147 “How are you these past years I’m not around?” Nakakalma ang ulan sa labas. Katulad ng kung paano naghahatid ng kapayapaan sa isip at puso niya ang boses ni Wulfric. Umayos siya sa pagkakandong dito at mas nagsumiksik pa sa leeg ng asawa.
CHAPTER 148 Naalimpungatan si Elizabeth na may humahalik-h alik sa kanyang pisngi. Nabibigatan din siya sa nakadagan sa dibd ib niya at tiyan. Pero mas may kabigatan ang nakapatong sa kanyang tiyan na humahagikhik. “Theo, ang bigat mo baby. Dito ka na lang sa tabi ni Mommy.
CHAPTER 149 Oo nga naman. Lamang si Ariana dahil sinamahan nito ang asawa niya sa dilim. She’s not jealous but it’s bothering her. “My, churprays!” Umakto siyang nagulat nang sumulpot sa harap niya si Theo. Humagikhik ito at niyakap ang kanyang tuh
“THEY SHOULD BOW DOWN to you. Hindi ba nila alam na ikaw ang anak ng may-ari ng kompanyang ito?” Atrabida na agad si Hanah pagkapasok na pagkapasok nila sa lobby ng Montiner Construction Building. “Mom doesn’t want them to know. Hinaan mo ang boses mo,” saway rito ni Jonas.
CHAPTER 179 Things happened really fast! Nagkapirmahan sila ng marriage certificate sa harap ng judge at pagkatapos ay mabilis na h alik sa pisngi ang ibinigay ni Angus. Viola! May asawa na siya talaga! “Kakaloka! May ipinalit ka agad kay Jonas?” Over-
“Will Jonas be at Montiner construction too? Hindi ba iyon bias? They owned that company.” “Of course, they will be biased. He is the eldest heir, after all. He’s hiding his identity but will still be the future big boss. And when we get married, I will be a spoiled wife at home.”
CHAPTER 178 Kanina pa pinapagalitan ni Frince Hilary Jimenez ang sarili. Mula pa nang magshower siya hanggang sa makahanap ng maiinom na ‘pain reliever’ ay halos murahin na niya ang sarili. Ang tapang-tapang niya kagabi na ibuka ang mga hita para sa kalakihan ni Angus Channi
“My former f uck buddies mentioned about him. They said he’s really good in bed.” “How long he is kaya? I want to be choked by his d ick. Wait, do you know his name ba?” Sa gilid ng kanyang mata, nakita ni Frinzy na tumango ang lalaki. “Angus Channing.” Sabay na n
CHAPTER 177[ANGUS CHANNING STORY]Parang pinupokpok sa sakit ang ulo ni Frinzy nang magising siya. Sumasabay pa ang katawan niya na patang-pata lalo na ang kirot sa gitna ng kanyang mga hita. Napamulagat siya nang may mapagtanto. Hubad siya sa ilalim ng kumot at ang daming marka sa kany
He cupped her face and stared at her lovingly. “What’s with that stare?” Liz tried to laugh to cover her beating heart. “You came into my life like a raging hurricane. You pulled me away from the darkness, Kitten. And I am forever grateful for that. I’m so in love with you.”
CHAPTER 176 “Bye!” Hindi makapasok-pasok si Angus sa pribadong eroplano ng mga Vesarius dahil panay ang yakap niya. “Momma, I will miss you too but the airplane is waiting.” Tumangu-tango si Elizabeth at mabigat sa loob na binitawan ang anak.
“KUYA ‘GUS leb? Wan go wid you pow. Nomnom will gow.” Suminghot si Elizabeth habang tinutulungan ang panganay niya na mag-empake. “Kids are not allowed there.” Kumibot-kibot ang labi ni Theo habang nagsasalubong ang mga kilay. “But wan go go. Wan!” Ang