Kabanata 0003

Kaya nga siya na lang ang nag-aadjust upang makaiwas sa gulo. Okay lang noon dahil solo katawan siya. Ngunit ngayon kailangan na niyang protektahan ang anak maliban sa sarili niya. Hindi niya hawak ang utak ni Lezlie. Kung nagawan siya nito ng masama noon, hindi malayo na gagawin din nito ulit yun. Isa pa sa kinakatakot niya ang nangyari after niyang manganak. Alam niyang may nagtakip ng ilong niya kaya nawalan siya ng malay. Malaki ang pasasalamat niya at nandito pa ang anak niya. Isa pa iyon sa lihim niyang imbestigahan. Kapag sinabi niya ito kay Tyler hindi naman soya paniniwalaan dahil wala namang nangyari sa kanya. Isiniksik ni Lezlie sa utak nito na mahilig siyang gaunawa gawa ng kwento kaya iyon ang paniniwala ng asawa niya.

Hindi na siya nakipag argumento pa kay Tyler. Baka isipin pa nito na kukunin ang anak sa kanya. Baka lalo lang silang magkagulo.

"Fine," tipid niyang sagot.

Makalipas ang tatlong araw, lumabas na rin sila sa ospital dahil healthy naman si Daric at walang kumplikasyon. Daric Ivan Hanes ang full name ng anak niya dahil iyon ang gusto ni Tyler. Ito ang pangalan na ibinigay sa nurse ng magtanong ito. Ng tanungin niya kung bakit iyon ang napiling pangalan sinagot lang siya ng ganito: "Ang Daric Ivan ay sumisimbolo ng aking tunay na pagkatao. Daric means a strong heart and you'd rather know Ivan through his thoughts and not in his actions." Napangiwi siya dahil sa naging paliwanag nito sa kanya. Strong heart? Maybe..dahil manhid ang puso nito pagdating sa kanya. Through his thoughts and not in his actions? Mukhang ayaw niyang maniwala. Nahihiwagaan lang siya dahil gusto nitong ipaalam sa kanya na magkaiba ang nakikita niyang ginagawa nito kaysa iniisip.

Nakabalik siya sa sarili ng maramdaman na huminto ang sasakyan sa tapat ng white mansyon. Agad na um-alerto ang mga gwardiya na nakahilera sa labas ng gate.

Hindi na niya hinintay pa na pagbuksan siya ng pintuan ni Tyler. Siya na ang kusang nagbukas niyon at lumabas habang karga ang anak niya.

"Dalhin mo ang mga gamit nila sa taas."

Sa kalagitnaan ng kanyang paglalakad, huminto siya sa kanyang paghakbang ng marinig ang sinabi nito kay Mang Kulas, ang kanilang Family Driver. Nagtaka siya kung bakit sa itaas nito ilalagay ang mga gamit nila gayung nasa ibaba ang silid niya.

Binalingan niya ito upang magtanong sana, ngunit hindi siya hinayaan dahil dumaan lang ito sa tabi niya. Halatang umiiwas na pag-usapan ang tungkol sa desisyon nito. Nagtataka man ay sumunod na lang siya kay Mang Kulas kung saan nito dadalhin ang mga gamit nila ng baby.

Ganun na lang ang pag-awang ng mga labi niya ng makitang sa master's bedroom pinasok ang mga gamit.

"Ipaliwanag mo nga sa akin kung ano ang ibig sabihin nito?"

Boses ni Lezlie ang kanyang narinig mula sa loob ng silid ni Tyler kaya hindi na niya tinuloy ang pagpasok doon. Nagtangka sana siyang pumasok sa loob ng guest room ng marinig ang sigawan ng mga nito.

"Akala ko ba hiwalayan mo na siya! Bakit dito mo pa pinauwi ang babaeng yan! Isasama mo kami sa isang silid lang? Nababaliw ka na ba?"

"Babe, doon ka na muna sa Condo ko. Pupuntahan na lang kita doon, okay?" Narinig niya ang malambing na boses ni Tyler maging ang tunog ng halik nito na iginawad sa labi ng nobya. Ngunit hindi pa rin nakuntento si Lezlie.

"Hindi! Ayoko! Kapag ginawa mo yan, Do you think I will not die early?"

"Babe, isipin mo naman, may anak na ako." Pagsusumamo ni Tyler.

"So what? Kaya ko naman alagaan ang anak mo! Hindi niya kailangan ng nanay at lalong hindi mo kailangan ng asawa dahil nandito ako!" Parang wala lang itong sakit kapag sumigaw.

"Babe, please.. Ayaw ko pag-awayan pa natin 'to."

"Hindi, Tyler. Mahal mo ako di ba? Patunayan mo sa akin na mahalaga ako sa buhay mo. Isipin mo, kahit niloko mo ako, nandito pa rin ako. Kahit may binuntis kang ibang babae, nandito pa rin ako. Walang ibang nagmamahal sayo ng totoo kundi ako lang! Alam mo bang nasasaktan ako dahil hindi magtatagal iiwan na kita? Sana man lang kahit sa mga huling araw ko dito sa mundo iparamdam mo naman sa akin na hindi lang ako ang nagmamahal, pati ikaw rin!"

Hindi niya maiwasan na lumapit sa dalawa upang magpaalam na aalis na lang siya, ngunit natigilan siya ng makita ang mga itong naghahalikan habang mahigpit na magkayakap sa isa't-isa.

Unang nakabawi si Tyler ng makita siya. Agad itong kumalas kay Lezlie.

Nakita niya ang demonyong ngiti na pinakawalan ni Lezlie habang nakatingin sa kanila ng anak niya.

"Babe, gusto ko rin maramdaman kung paano maging ina. Hindi ko na kasi magagawa iyon dahil pinatanggal ko na ang matres ko sa pag-akalang ayaw mo ng anak. Kaya masamang-masama ang loob ko dahil lahat ginawa ko para sayo. Ngunit ibang babae lang pala ang gusto mong anakan." Lalong humagulgol ito sa dibdib ni Tyler dahilan upang lalong maawa ito.

"Tyler, sa tingin ko sa apartment na lang kami ng anak ko." Sumingit siya sa moment ng dalawa. Akmang aalis na siya ng marinig si Lezlie na nagsalita.

"Iwan mo ang anak ko. Simula ngayon ako na ang ina niya."

Parang kay sarap sa pandinig ang sinabi nito. Talagang sasabog siya sa galit sa sobrang sarap pakinggan.

"Anak mo? Saan banda? Sayo ba ang tainga ng anak ko? Kahit kuko wala kang ambag sa anak ko, paano mo nasabi na anak mo ito?"

"Enough!"

Nakipag tagisan siya ng tingin kay Tyler ng marinig ang pagsaway nito. Hindi siya magpapatalo kahit pa nahalata na nito ang namumuong luha sa mga mata niya.

"Kaye, look! May sakit si Lezlie, kaya hindi mo na kailangan pang patulan ang mga hinaing niya." Nakikiusap ito sa kanya.

"So ano ang gusto mong palabasin? Dahil may sakit siya papayag na lang akong iwan sa kanya ang anak ko, tapos aalis ako? Ganun ba?"

Nagbuga ito ng hangin tanda ng pagsuko. Hindi alam kung paano sumagot sa kanya.

"Babe?"

Napukaw ang atensyon nilang dalawa dahil sa pagtawag ni Lezlie. Nakikiusap ang mga mata nito habang nakatingin kay Tyler.

"Nangako ka na lahat gagawin mo para mapasaya lang ako." Dagdag pa nito.

Binalingan ni Tyler si Jeckaye na tila nakikiusap. "Kaye, pwede mo na munang ipahiram sa kanya si Daric. Nandito naman ako, hindi ko pababayaan ang anak natin. Hindi kita pinapaalis, pwede kang manatili sa bahay na ito upang lagi mong makasama ang anak mo."

"No! Ano ang palagay mo sa anak ko, aso, pwedeng hiramin?" Humigpit ang pagkayakap niya sa anak.

"Jeck, bakit ba napaka selfish mo? Para anak lang? Mamahalin ko siya ng higit pa sa pagmamahal mo bilang ina."

"In your dreams! Hingin mo na ang lahat sa akin pati ang asawa ko, ngunit huwag ang anak ko dahil magkakamatayan tayo rito! Sayo ang asawa ko! Akin ang anak ko! Mamatay ka man ngayon sa pagmamakaawa hindi ko ito ibibigay!"

"Kaye!" Malutong na sigaw ni Tyler dahilan upang tumigil siya sa pagsasalita.

Mapang-uyam niya itong tiningnan. "Don't provoke my wrath, Tyler. Dahil hindi mo magugustuhan kapag pinilit mong kunin sa akin ang anak ko!" Halata ang galit sa tono ng boses niya.

"Huwag mo akong pilitin na daanin natin ito sa legal na paraan. Ayokong maging marahas sayo, Jek.. please.." Pagsusumamo nito.

Nagpahid siya ng luha. Inipon niya sa loob ng dibdib ang natitirang lakas niya upang lumaban. "Then do it! I'm not afraid kahit na umabot pa tayo saan mang lupalop ng mundo! Anak ko ang pinaglalaban ko, hindi ikaw! Ang asawa kaya kong palitan, ngunit hindi ang aking dugo at laman. See you in court!" Mabilis ang kanyang paghakbang na nagtago sa loob ng kanyang silid sa ibaba. Dito lang ang pinaka safe niyang pwedeng pagtaguan sa ngayon. Alam niyang pag lumabas siya ng mansyon ay pipigilan siya ng mga nakakalat na bodyguard ni Tyler. Kailangan niyang mag-isip ng paraan. Ilang sandali pa, tinawagan niya ang numero sa kanya telepono.

"Hello, Kuya,"

"Princess? Umiiyak ka ba?" Puno ng pag-alala sa kabilang linya.

"Kuya, I need your help."

"I Know. Ikaw lang ang hinihintay ko na lumapit sa akin." Sagot ng baritono na boses sa kabilang linya ngunit ramdam ang pagmamahal sa pananalita nito.