KABANATA 5

“Best, thank you for this.” Nakangiting pasasalamat ni Zarina sa kaibigan n’yang si LC na naging punong-abala sa pag-organize ng surprise party para sa kaniya. Kung tutuusin advance party itong ginawa sa kaniya dahil next two weeks pa talaga siya mag-bi-birthday.

“Tsk, puwede ka naman magpasalamat. Bakit kailangan may pagyakap at paghalik pa sa pisngi?” pagrereklamo nito at saka lumayo nang kaunti sa kaniya.

Natatawang lumayo si Zarina sa kaibigan na pinupunasan ng tissue ang pisngi kung saan niya ito hinalikan.

Napailing na lang siya sa ginawa ng kaibigan.

Kung hindi niya talaga kilala si LC iisipin niya maarte ito at mayabang gaya ng pinapakita nito sa karamihan.

“Arte! Ganda ka, girl?” pang-iinis niya habang nakapamaywang.

"Are you lesbian?" balik na tanong nito na ikinatawa niya nang malakas.

"Duh! I’m not. Okay? Nag-kiss lang sa pisngi lesbian na? Baka ikaw?" ganting tanong niya.

“Me?” Exaggerated na itinuro ni LC ang sarili at pinasadahan ng tingin ang suot na black midi dress na hindi umabot sa tuhod.

"Look at me, Zia. Do you believe that this dress makes me a lesbian?"

Isang malutong na tawa ang isinagot ni Zarina sa kaibigan na may inis sa mukha. Pareho ang suot nila ni LC pero kulay pulang midi dress ang suot niya na mas maigsi sa suot nito. Lantad ang mahaba at makinis niyang mga hita.

"LC, you're too serious. I'm just kidding, okay!"

“Kung hindi mo lang birthday ngayon, papakaladkad kita sa mga bodyguard ko palabas ng South Ville,” pagbabanta pa nito sa kaniya na tinawanan lang niya.

Kilala niya ang kaibigan, ganito ito kahit noon pa man. Palaging panakot nito ang mga bodyguard na kasa-kasama nito sa mga kaklase nila na o sa mga nakakaaway nito.

LC is a spoiled brat just like her. Kaya nga pareho ang likaw ng mga bituka nila. Isang tinginan pa lang nila alam na alam agad nila ang ibig sabihin kahit hindi pa sila nagsasalita.

“Tara sa dance floor, Zia! Hindi ako nag-invite ng mga fafables dito para mabulok na nakatayo kasama ka. Sa ganda ko ngayon. Sure ako na maraming lalaki ang pipila sa akin para mapansin ko lang.”

Natawa siya nang mahina sa litanya ng kaibigan at napailing ng ulo, sumenyas siya rito na mauna na muna sa dance floor dahil wala pa siya sa mood para sumayaw.

Tumango naman ito at kumindat pa sa kaniya. 

“Sumunod ka,” bilin pa nito sa kaniya bago tumalikod. 

Sinundan niya na lang ng tingin si LC habang naglalakad ito na panay ang kembot ng baywang.

Nang makalayo ito ay saka naman niya naisipan na lumabas. Kumuha siya ng isang cocktail drink at naglakad palabas ng pavilion. 

Wala naman sa plano niya ang maki-party, kung hindi lang siya na-prank ni LC na nagpanggap ito na may mabigat na problema at kung natunugan n’ya na may ganitong ganap. Hinding-hindi siya pupunta rito.

Ngayon, namomroblema pa tuloy siya kung papaano makakauwi sa kanila ng hindi nagigising ang bantay sa gate nila. 

Papaano kung malaman pa ng magulang niya na wala siya sa kuwarto niya ngayon? Ano na lang iisipin ng Mommy niya kapag nalaman nito na umalis siya? 

Malamang! Iisipin ng mommy mo na talagang umiiwas ka kay Antoine, anang ng epal sa isip niya.

Napabuga na lang siya sa hangin dahil sa frustration. Ipinatong niya ang dalawang braso sa balustre habang pinapagalaw ang inumin sa baso.

“Zia, what are you doing here?” tanong ng baritonong boses na nagpalingon at nagpaayos ng tayo niya.

Tanging liwanag ng buwan ang nagsisilbing ilaw nila sa madilim na bahagi ng balkonahe, pero hindi hadlang ‘yon para hindi niya makita ang taong naglalakad papalapit sa kaniya. 

It’s Marlon Uy the chick magnet in their university. Katunayan, maraming babae ang nahuhumaling dito. Maraming babae ang tumataas ang kilay sa kaniya kapag kasama niya ito. 

“I know that look, lady? So, are you attracted to me?” nanunudyong tanong nito na inaangat-baba pa ang kilay habang naglalakad palapit sa kaniya.

Nagpakawala ng isang maharot na tawa si Zarina at hinampas ang balikat ni Marlon. Kung hindi lang ito pusong babae malamang magugustuhan niya ito. Maaari na ‘tong pamalit kay Antoine. Hindi man nito kasing guwapo si Antoine pero hindi naman ito papahuli sa lalaki.

“Baka ikaw? You’re attracted to me?” ganting pagbibiro niya rito at ikinawit ang isang kamay sa leeg nito.

Ito naman ang tumawa nang mahina at hinawi ng mga daliri nito ang buhok at kumindat sa kaniya. Ang isang kamay nito ay mabilis na pumulupot sa baywang niya.

“Hindi pa ako baliw, girl! Maganda ka lang, ako D’yosa na!” paanas na bulong nito sa tainga niya. 

Nagkatinginan sila at sabay nagkatawanan. Kung may makakakita sa kanila iisipin may relasyon sila at iisipin ng iba ay naghahalikan sila dahil sa lapit ng mga mukha nila.

“D’yosa ka, pero nakatago ka pa rin sa katawan na ‘yan. Kaya sa akin pa rin bagsak mo, babe,” ganting bulong naman niya rito na ikinatawa nito nang mahina.

“Babe, tara na sa loob. Baka kasi ‘di ako makapagpigil sa’yo—”

“Hahalikan mo ako?” gagad niya na hindi na ito pinatapos magsalita.

“Baka masabunutan kita sa kilay,” inis nitong bulong na tinawanan lang niya.

Napailing na lang si Marlon at umayos na ng tayo.

“Pasok na tayo,” pag-aaya nito sa kaniya.

“Okay, tara na,” pagsang-ayon niya.

Awtomatikong pumulupot ang braso nito sa baywang niya at iginaya na siya nito papasok muli ng pavilion.

“Zia, Marlon! Here!” Malakas na tawag sa kanila ni LC at kinawayan pa sila nito. Sabay pa sila nagkatinginan at nagngitian bago naglakad pahayon sa dance floor.

“Saan kayo galing?” tanong ni LC na punong-puno nang pagdududa habang nakatingin sa kanila.  

Tumawa siya nang mahina at napailing ng ulo. 

Lingid sa kaalaman kasi ni LC ang tunay na pagkatao ni Marlon, tanging siya lang ang nakakaalam no’n.

"Zia?"

“Awat na!” aniya at hinila ang dalawang kaibigan sa gitna ng dance floor. Hindi niya gustong sagutin ang mga tanong nito na puro pagdududa.

Sa bawat tapos ng isang tugtog ay agad na kumukuha si LC ng inumin nilang tatlo na parang ginawa na lang tubig ang alak para hindi sila ma-dehydrate sa kakasayaw. 

Habang palalim nang palalim ang gabi, pataas naman nang pataas ang tama ng alak kay Zarina. Panay ang tawa nila ni LC habang sumasayaw habang si Marlon naman ay hindi makadiskarte sa mga lalaking natitipuhan nito dahil inaalala sila. 

Bandang alas kuwatro ng umaga ay inihatid na siya ni Marlon sa kanila.

“Babe, we’re here.” Mahinang tapik ni Marlon sa pisngi niya.

Agad niyang inilinga ang ulo at tila siyang binuhusan ng malamig na tubig dahil sa mismong tapat ng bahay nila ipinarada ni Marlon ang sasakyan nito.

“Atras mo nang kaunti,” utos niya rito na ikinakunot-noo nito. 

"Why?"

“’Wag ka ng magtanong, basta atras mo na lang.”

Muli s’yang tiningnan ni Marlon bago pinaatras ang sasakyan lampas sa bahay nila.

“Ihinto mo d’yan.” Turo niya sa tapat ng kapitbahay nila.

Nang maihinto nito ang sasakyan ay dali-dali niyang tinanggal ang pagkakabit ng seatbelt niya at binuksan ang pinto. 

Nanlalamig siya sa pawis dahil nakita niyang naroon na sa garahe ang sasakyan na ginamit ng magulang niya kagabi. 

"What the hell are you—"

“Shhh! ‘Wag ka ngang maingay, nakikita mo na ngang umaakyat ‘yong tao,” inis na saway niya rito. 

Hindi siya makaakyat nang maayos sa pader gawa nang nanginginig ang mga tuhod niya. Hindi niya alam kung sa rami ba nang nainom n’yang alak o sa kaba na baka mahuli siya?

Lumingon siya kay Marlon na nakatingin lang sa kan’ya. Tinaasan niya ito ng kilay at sinenyasan na lumapit sa kan’ya na agad namang sumunod.

"Why?"

"Buhatin mo 'ko."

"What? Are you serious?"

“Oo, ano? Gusto mo bang mapagalitan ako kapag nahuli ako rito kasama ka?” Hinila niya ito palapit sa kaniya para hindi na ito makatanggi.

“Fuck! Kung alam ko lang na ganito mangyayari—”

“Kapag nahuli tayo ni Daddy sasabihin ko na boyfriend kita at malamang ipapakasal ako sa’yo. Gusto mo ba ‘yon? Ano bubuhatin mo ba ako—”

Nagulat si Zarina nang biglang umupo patalikod si Marlon sa harap niya at hinawakan ang magkabilang binti niya para igiya sa balikat nito.

"Sure, ka ba?"

“Tsk, andami mong tanong. Kanina, nagagalit ka—”

“Hindi ako nagagalit,” pag-alma niya sa sasabihin ni Marlon.

Hindi naman siya nagagalit, naiinis lang siya dahil tila wala itong balak na tulungan siyang umakyat ng pader. Sa taas niyang 5’6 ay hindi naman niya maaabot ang pader at makasampa dahil mas mataas ‘yon.

“Sumampa ka na! Baka magbago pa isip ko hayaan kita rito, babe.”

Inis na inirapan niya ito at dahan-dahan niyang inilagay ang dalawang binti sa harap nito at umupo sa may bandang batok.

“Fuck!” mahinang mura nito na ikinabigla pa niya dahil tumayo ito agad nang hindi pa s’ya nakakaayos ng upo. Kamuntikan pa s’yang mahulog kung hindi siya nakakapit sa ulo nito.

“Ano ba? Gusto mo ba talaga akong mamatay?”

“Bakit kasi hindi ka man lang nag-short o kahit na cycling man lang? Nakakainis ka naman, kababaing mong tao!” naiinis nitong wika sa kaniya. 

Ramdam niya sa boses ng kaibigan na may hindi ito nagugustuhan, at gusto n’yang matawa dahil parang alam na niya kung bakit gano’n na lang ang reaksyon nito? At kung bakit parang diring-diri ito?

Nakaramdam tuloy siya ng hiya pero hindi naman puwedeng bumaba pa siya dahil wala ng ibang bubuhat sa kaniya.

"Shhh…! At least you have an idea about my—"

“Oh, Fuck! Bibilisan mo bang umakyat o sisigaw ako para magising ang security guard n’yong tulog?” nawawalan na pasensiya nitong tanong sa kaniya. Kita niya rin ang pagpunas nito ng pawis sa noo at leeg na tila init na init.

“Oo, na! Ito na nga at aakyat na. Masyado kang high blood. Siguro, nagiging lalaki ka na sa akin?” pang-iinis niya pa sa kaibigan na hindi komportable sa ilalim niya.

Mabilis na isinampa ni Zarina ang dalawang kamay sa ibabaw ng pader at isinunod niya ang kanang paa para maingat ang katawan. Nang makaakyat ay agad siyang tumalon pababa nang hindi nagpapasalamat sa kaibigan. 

Dahan-dahan ang ginawa niyang paglakad at maingat na dumaan sa gilid ng gazebo para makaikot pahayon sa bandang swimming pool area, dahil doon siya dadaan para makapasok sa loob ng bahay nila. Iniwanan niyang bukas ‘yon kagabi bago siya umalis.

Kahit malamig ang simoy ng hangin, pakiramdam ni Zarina pinagpapawis siya nang malapot. Ang mga kamay niya nanlalamig at ang puso niya parang tinatambol nang malakas. Hindi na niya maintindihan ang nararamdaman niya dahil sa halo-halong emosyon ang nag-uunahan sa kaniya.

Para siyang matatae na ewan. 

"Where have you been, young woman?"