PAGHIHIRAP

Lumipas ang mga linggo, naka-confine pa rin si Albania sa ospital, habang na-comatose pa. Bumubuti na ang kalagayan niya dahil unti-unti nang gumagana ang mga meds na itinurok sa kanyang katawan, minsan nawawala ang kanyang pulso ngunit kalaunan, bumalik naman kaagad. Siya ay sapat na malakas upang mabuhay mula sa dalawang bala na tumama sa kanyang puso, at balikat na nagtulak sa kanya sa bingit ng kamatayan.

Alam niyang may pamilyar na amoy sa tabi niya habang nakahiga siya sa hospital bed habang patuloy na ginagamot, kahit wala pang malay ang katawan niya pero gising ang Sistema at isipan niya na siyang nagbibigay sa kanya ng lakas para maging malakas at gumaling.

She can smell something familiar beside her maybe the monster was sitting beside her right now. Sa hindi malamang dahilan, walang tigil ang pagpatak ng mga luha mula sa kanyang magagandang mata at gustong buksan ang kanyang mga mata upang muling makita ang masakit na mundo. Pero napakahirap pa ring buksan at tila nagyelo