TANYA CAMILLE... Hindi s'ya gumalaw sa pinagtataguan n'ya hangga't hindi umalis si Donna. Patuloy pa rin ang pagbabarilan sa lugar at sa tantya n'ya ay marami ang lumusob sa kota ni Donna. Alagad ng batas ang asawa n'ya at pati na rin ang mga pinsan nito kaya hindi malabo na ang lalaki ang dumating at kasama ang mga pinsan nito. Kahit kailan ay hindi talaga pumalya ang kan'yang asawa sa pagpapa-impress nito sa kan'ya. At dahil dito ay mas lalo n'ya pang minahal si Simon. Sinilip n'ya mula sa maliit na siwang ng dahon ng pinagkukublian na halaman kung may tao pa sa paligid ngunit wala na s'yang makita kaya naman ay dahan-dahan s'yang lumabas at ipinagpatuloy ang kan'yang pagtakas. Tinakbo n'ya ng may buong pag-iingat ang kabilang banda at matiwasay naman s'yang nakarating sa kabila. Walang katao-tao sa bahahing iyon at kay isang pintoan ang naroon kaya naman ay binuksan n'ya ito at mabilis na pumasok. Nakakatulong sa kan'ya ang inilagay ni Abrielle na parang cushion sa kan'yang t
TANYA CAMILLE... "S-Simon!" kinakabahan na tawag n'ya sa asawa ng makita ang makapal na usok ng gas. "Tanya! Run!" sigaw ng asawa ngunit hindi s'ya papayag na s'ya lang ang aalis sa lugar na ito. Pwede s'yang tumakbo pabalik sa pinasukan n'yang pinto kanina ngunit hindi n'ya gagawin iyon ng hindi kasama ang asawa. "No! Hindi ako aalis dito ng hindi ka kasama!" matigas na sagot n'ya sa lalaki. "Damn baby, don't be stubborn!" sagot nito at naririnig n'ya sa boses nito na parang hinihingal. May mga boses din s'ya ng ibang lalaki na naririnig at hinala n'ya na nagpambuno ang asawa n'ya sa mga kalaban. Nang maisip ang bagay na iyon ay dali-dali s'yang lumabas at pinigilan ang kan'yang paghinga sabay takbo sa kinaroroonan ni Simon. Sinuong n'ya ang makapal na puting usok mula sa natamaan na tangke ng gas. At ng marating ang kinaroroonan ng asawa ay ganon na lang ang kan'yang hilakbot ng makita si Simon na duguan ang mukha at pinagtutulongan ng mga taohan ni Donna. "Simon!" sigaw n'ya
TANYA CAMILLE... Nanghilakbot s'ya ng makita ang malaking apoy na bigla na lamang sumiklab. "Simon! Tumayo ka please, tulongan mo ako na ilabas ka dito," natatarantang utos n'ya sa asawa. Tinapik n'ya ang pisngi nito ng makita n'ya na ipinikit nito ang mga mata at mukhang nalawan ng ulirat. Naghanap s'ya ng pwedeng magamit para hindi sila agad-agad na masunog ng apoy ngunit wala s'yang makita kaya mas lalo s'yang nag panic. "Simon! Gumising ka! Kailangan mo kaming samahan ng anak natin palabas dito. Hindi kami aalis kung hindi ka namin kasama!" mangiyak-ngiyak na sabi n'ya rito at bahagyang niyugyog ang balikat ng lalaki. Mukhang narinig naman s'ya nito dahil agad itong nagdilat ng mga mata at nabuhayan s'ya ng loob ng makita na gumalaw ang asawa para tumayo. Agad n'ya naman itong inalalayan para mapabilis ang pagtayo nito at para hindi ito matumba. "Thank you Simon, thank you!" pasasalamat n'ya sa asawa ng makita na ginagawa din nito ang lahat para makatulong sa kan'ya na makal
TANYA CAMILLE... Nagising s'ya sa kakaibang amoy sa paligid kaya dahan-dahan n'yang iminulat ang kan'yang mga mata at bumungad sa kan'ya ang purong puti na paligid. "N-Nasaan ako?" mahinang tanong n'ya habang salubong ang kan'yang kilay. Isang gala pa ng kan'yang mga mata sa paligid at doon n'ya lang napansin ang mga IV drip na nasa lagayan nito at ang dulo ay sa kan'yang kamay. "Nasa hospital ba ako?" tanong n'ya sa sarili at agad namang nasagot ang kan'yang mga tanong ng biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang lalaki na doctor kasunod ang ina ni Simon. At ng maalala ang asawa ay doon na s'ya at nataranta. "Simon! Simon! Mommy nasaan ang asawa ko?" hysterical na tanong n'ya sa byenan. Dali-dali naman itong lumapit sa kan'ya at hinawakan s'ya sa balikat para pigilan ng akmang bababa s'ya sa kama. "Calm down, Tanya at baka mapaano ang anak mo," pampakalma sa kan'ya ng byenan. Natigilan naman s'ya ng maalala ang kan'yang anak sa sinapupunan. "Mommy ang anak ko? Kamusta ang
TANYA CAMILLE... Dalawang linggo na ang nakalipas simula ng makaligtas sila ni Simon mula sa mga kamay ni Donna. Na confine sa ICU si Simon ng isang linggo dahil sa maraming dugo na nawala dito at nag-aagaw buhay pa ito ng dinala sa hospital. Pati na rin ang anak nila na muntik ng mawala sa kanila ngunit mukhang nagmana yata ang anak nila ni Simon sa ama nito na palaban at hindi sumusuko agad dahil katulad ng ama ay lumaban din ito sa buhay. Nang malaman n'ya ito ay hindi n'ya mapigilan ang mapahagulhol at paulit-ulit na nagpasalamat sa taas dahil sa isa pang pagkakataon na ibinigay sa kanila ni Simon na makasama ang isa't-isa pati na ang anak nila. Pagkalipas ng isang linggo ay naging maayos ang kalagayan ng asawa at inilipat agad ito sa kwarto na kinuha nila. Magkasama silang dalawa dahil s'ya ay nagpagaling din. Sa lahat ng kan'yang mga pinagdaanan ay doon n'ya napagtanto na mahal s'ya ng Dyos dahil hindi s'ya nito pinabayaan at habangbuhay n'ya itong pasasalamatan. "Baby," n
TANYA CAMILLE... Another two weeks had passed and Simon was fully recovered from the threat of death. Lumabas agad sila ng hospital at nagpasya na sa bahay na lang magpahinga. Babalik na lang sila sa hospital for follow cgeck-up. Maayos na din ang kalagayan nito at pati na s'ya at ang anak nila. Isang mainit na welcome party ang inihanda ng mga magulang ni Simon ng makauwi sila, kasama ang mga pinsan nito at ang iba pang pamilya. Masaya din sila pareho dahil sa wakas ay natapos na ang lahat. Namatay si Donna sa mismong engkwentro sa gitna ng gulo sa fortress nito ngunit ang mas nakakagulat ay nang malaman n'ya kung sino ang pumatay dito. Si Abrielle ang bumaril at tumapos sa kasamaan ni Donna. Kung paano n'ya nalaman ay iyon dahil sa nakuhang impormasyon mula sa pinsan ni Simon na si Henry na s'yang nakakita kung paano binaril ni Abrielle ng paulit-ulit si Donna. Habangbuhay n'yang hindi makakalimutan ang dalaga at ang mga ginawa nito sa kan'yang pamilya. "What are you
TANYA CAMILLE... "Get ready everything!" natigil s'ya sa kan'yang pagngiwi dahil sa sakit ng marinig ang pamilyar na boses na kapapasok lang sa delivery room. "Everything is ready Dr. Harper," sagot ng isang nurse at napag-alaman n'ya na doctor ang may-ari ng pamilyar na boses na narinig n'ya. "A-Abrielle," tawag n'ya sa pangalan ng babae. Hindi s'ya pwedeng magkamali, boses ni Abrielle ang kan'yang narinig na nagsalita. Hindi s'ya nagdedeliryo lang, sigurado s'ya na si Abrielle ang kan'yang narinig. "Sino ho si Abrielle, Mrs. Carson?" tanong ng nurse na umasikaso sa kan'ya ng marinig ang kan'yang pagtawag sa pangalan ng babae. "Ang babae na kakapasok lang, hindi ba si Abrielle yon?" "Ang babaeng kapapasok lang ma'am ay si Dr. Lopez ho," nakangiti na sagot ng nurse sa kan'ya. Gusto n'ya pa sanang sumagot ngunit sumigid ang sakit sa kan'yang t'yan kaya nawala na lang sa kan'yang isip ang tungkol kay Abrielle. "Ma'am ready na po ba kayo?" tanong ng nurse sa kan'ya. Pakiramdam n'
TANYA CAMILLE... "Hmmmmm!" ungol n'ya. May nauulinigan s'yang mga boses na nagkakagulo ngunit hindi n'ya makita ang mga ito. "Nasaan ako?" lihim na tanong n'ya sa sarili. May mainit na palad ang humaplos sa kan'yang pisngi at sobrang sarap ng kan'yang pakiramdam dahil sa haplos na iyon. "Baby? Gising ka na please! Miss na kita, wife," pamilyar na boses ng isang lalaki ang kasunod n'yang narinig. "Hoy! Briggs, papahingahin mo muna ang asawa mo!" boses naman ng isang babae ang kan'yang narinig. At doon n'ya napagtanto na kaya pala hindi n'ya makikita ang mga ito dahil nakapikit ang kan'yang mga mata. Kaya naman ay dahan-dahan n'yang iminulat ito para lang mapapikit ulit bg masilaw sa liwanag na sumalubong sa kan'ya. "Tanya! You're awake wife? Damn! Thank you Lord! Thank you!" masayang turan ng pamilyar na boses. Nagmulat s'ya ulit ng kan'yang mga mata at nagsalubong ang kan'yang kilay ng makita ang napakaraming tao. "S-Simon!" tawag n'ya sa pangalan ng asawa ng makita ito. "Yes