CHAPTER 4

"Being single is smarter than being in the wrong relationship."

"So what kung late na ako umuwi? May problema ba roon, asawa ko?" nakangising sabi niya sa kanyang asawa habang nakalagay ang dalawang kamay sa kanyang baywang.

Nagulat na lang siya nang bigla siya nitong hinila sa kanyang kanang braso at iginiya paakyat sa taas. "Patay mukhang dadalhin pa ata niya ako sa kuwarto niya," sabi niya sa kanyang isip habang sumusunod sa bawat galaw nito dahil sa takot niya na mahulog o makaladkad sa hagdan.

"I think kailangan mong maturuan ng leksyon, asawa ko," seryosong sabi ni John sa akin habang puno ng galit ang kanyang mga mata.

"Ba-bakit? Anong gagawin mo at dadalhin mo ako diyan sa kuwarto mo?" pakunwaring tanong niya kahit nasa isip niya na kung ano ang gusto nitong gawin sa kanya.

"Sa tingin mo ano ang ginagawa ng lalaki't babae kapag nasa kuwarto sila?" mapang-uyam na tanong niya sa akin habang nakakunot ang kanyang noo.

Umisip siya ng paraan para hindi matuloy ang binabalak nito kaya mabilis niyang iniikot ang kanyang braso kaya nawala ang pagkakahawak ni John sa kanyang braso. Mabilis niyang inapakan ang paa nito nangg ubod lakas kaya nakita niyang nagtatalon ito sa sakit, dahil na rin sa nakasuot siya ng 2 inches na heels at alam niyang masakit talaga 'yon.

"Oh shit! Why did you do that? Pangalawang beses mo ng ginagawa ang pag-apak sa paa ko talo mo pang a****n," hindi maipintang sigaw ni John habang hawak-hawak ang kanyang kanang paa na inapakan ko.

"Ooh! Masakit ba? Bagay lang sa iyo 'yan. Akala mo, porke't mag-asawa na tayo ay papayag na ako sa gusto mo, neknek mo!" sabi niya habang nakaturo sa leeg niya.

Nakita ni Khrystal na ibinaba nito ang kanyang paa at parang walang nangyari na ngumisi lang si John sa kanya. Dahil doon ay nakaramdam siya ng takot kaya napaatras siya. Naisip niya kung ano ang maaari nitong gawin sa kanya dahil sa ginawa niyang pag-apak rito, sa laki ba naman ng katawan nito ay puwede siya nitong ihulog mula sa panglimang baitang pababa ng hagdan na ito.

"Ha-ha, sige na pupunta pa ako sa taas para magpalit ng damit. Bye!" mabilis na siyang tumakbo papunta sa kuwarto niya. Pagkapasok ay ni-lock niya agad ang pinto para siguruhing hindi makakapasok dito sa loob si John.

Nakatayo lang siya malapit sa pinto habang nakapamaywang. Pinapakiramdaman niya ito dahil baka gamitin nito ang susi para makapasok. Ilang minuto rin ang pinalipas niya bago siya napanatag na hindi na ito papasok sa kanyang kuwarto.

Nakarinig siya ng yabag na naglalakad papunta sa kabilang kuwarto. Siguro umakyat din si John para magpalit ng damit dahil pagdating niya ay nakapang- Americana pa ito habang nakatayong naghihintay sa kanya kanina. Mabuti na lang kumain muna sila ng kaibigan niya bago umuwi kaya wala ng dahilan pa para makita niya ang gu...este pangit niyang mukha.

"Sa susunod akala mo makakatakas ka pa sa akin, asawa ko? Huwag kang mag-alala dahil kapag natikman mo ang hindi mo pa natitikman sa buong buhay mo ay hahanap-hanapin mo na 'yon!" malakas na sigaw ng baliw na asawa siya sa labas ng kanyang kuwarto. Mayamaya ay narinig niya pang tumawa ito na animo'y iniinis siya. Nakaramdam siya ng panggigil dahil sa boses nitong masakit sa tainga.

"BASTOS!" malakas na sigaw niya sabay bato ng unan sa kanyang pinto, inisip na lang niya na si John ang nabato niya nito. Inisip niya na kung puwede lang pumatay ng asawa para maging biyuda na agad ay ginawa na niya.

Nagbihis na siya nang manipis na pantulog pagkatapos ay humiga na sa kanyang malambot na kama. Napansin niya na bagong palit lang ito dahil sa sapin nito na kulay pink at puno ng disenyong bulaklak. Sa mahigit dalawang buwan siyang nasa bahay nito ay wala pa ata silang matinong pinag-usapan o sweet moment na dalawa dahil sa nahahawa na siya sa pagiging bipolar nito.

Dahil sa sobrang stress at pagod na naramdaman niya ay unti-unting pumipikit ang kanyang mga mata hanggang sa nakaramdam siya ng kapanatagan at tuluyan na siyang nilamon ng kadiliman.

LUMIPAS ang mga araw na wala silang ginawa kung hindi ang magtalo tuwing nagkikita sila. Pero ngayong araw ay cease fire muna sila. Dahil um-absent pa siya sa school para lang sa daddy niya na bibisitahin nila mamaya sa bahay nito.

"Nakapagbihis ka na ba? Bilisan mo kasi kanina pa tawag nang tawag ang daddy mo at mukhang gusto ka na niya makita," kumakatok na sigaw nito sa kanyang pinto.

"Oo, sandali lang! Susunod na lang ako sa 'yo sa kotse," pasigaw na sagot niya kay John. Mabilis niyang kinuha ang maliit na sling bag niyang itim na itinerno niya sa kulay rosas niyang bestida na paborito niyang suotin dahil ito 'yong huling naging regalo ng mommy niya sa kanya. Pagkatapos ay kinuha niya sa kabinet ang itim niyang sandals na may 2 inches na takong. Ito ang sinuot niya dahil baka sakaling may maisip na namang kalokohan si John ay madali siyang makakatakbo.

Bago siya tuluyang magbukas ng pinto ay sinulyapan niya muna saglit ang kanyang sarili sa salamin. Naglagay lang siya ng kaunting pulbo, lip tint at blush on sa kanyang pisngi para kahit papano ay mukha pa rin siyang diyosa kahit may kasama siyang halimaw o bipolar sa tabi niya. Gusto niya kasing maging maganda pa rin sa paningin ng daddy niya. Ayaw niya kasing isipin nito na nag-asawa lang siya ay mukha na siyang may sampung anak dahil mukha na siyang losyang.

Pagpihit niya sa doorknob at saktong bumukas ang pinto ay nakita niyang nakatayo sa hallway si John habang nakasandal sa railings. Tumikhim siya para malaman nitong nakalabas na siya ng kuwarto dahil baka hindi nito napansin mukha kasing malalim ang iniisip nito. Nakita niyang umayos ito ng tayo at magkasalubong ang kilay na tumingin sa kanya.

"Tsk," tanging lumabas sa bibig nito na kinainis niya. "Ang tagal mo namang kumilos kaunti na lang ata ay uugatin na ako rito sa labas," walang kangiti-ngiting sabi nito sa akin.

"Oo na! Ito na o binibilisan na ang kilos," sagot niya sabay lakad papunta sa hagdan. "Ano? Nagmamadali ka kanina di ba? Bakit nandiyan ka pa rin nakatayo?"

Tiningnan lang siya nito nang masama pagkatapos ay naglakad na rin kasabay niya pababa ng hagdan. Siguro nagtataka na siya sa pinapakita niyang ugali ngayon. Pangatlong araw na kasi simula ng ganito ko na siya tratuhin ko, na kapag galit siya ay mas galit ang pinapakita niyang ugali rito. Ayaw niya na kasing maging sunud-sunuran, umiiyak at palagi siya nitong inaapi.

Pagdating nila sa parking lot ay akala niya magpapaka-gentleman ito sa kanya pero hindi pala. Dire-diretso lang si John pumasok sa kotse pagkatapos ay binuhay ang makina nito. Naiwan siya sa labas na naghihintay para pagbuksan nito pero nginisihan lang siya nito. Nagmamartsang pumasok na lang siya sa likod ng kotse nito para doon na umupo.

Mabuti na lang bukas ang pinto sa likod. Ngumisi siya nang makita niya na nakatingin si John sa kanya sa review mirror ng kotse nito. Tumingin siya sa labas ng bintana at naghintay na makaalis na sila pero lumipas na ang limang minuto ay nandito pa rin sila kaya napatingin ulit siya kay John.

"Bakit di pa rin tayo umaalis? Bilisan mo kasi baka naghihintay na si daddy," nakataas ang kilay na sabi niya.

"Hindi tayo aalis hangga't hindi ka lumilipat dito sa front seat. Ano ako drayber mo?" kunot ang noong sagot niya sa akin.

Sumunod na lang siya sa utos nito para walang away. Isa pa nami-miss niya na rin ang dad niya kaya gusto niya na makarating sa bahay nila. Lumabas na siya ng kotse para lumipat sa front seat nang makaalis na sila. Pabalagbag siyang umupo sa tabi nito habang nakasimangot na isinara niya ang pinto. Napansin niya sa gilid ng kanyang mata na ngumisi si John sa kanya na parang nang-aasar dahil siguro nasunod ang gusto niya. Kung hindi lang sila dadalaw sa daddy niya ay hindi talaga siya sasakay sa kotse nito.

Habang umaandar ang kotse ay talo pa nilang nasa simbahang dalawa dahil sa sobrang katahimikan sa loob. Kulang na lang may paring magsasalita sa harap habang nakikinig sila rito. Hanggang sa nakarating sila sa tapat ng gate ay wala pa rin silang imikan. Bago binuksan ng guwardiya ang gate ay sumaludo muna sa kanila ito bilang paggalang siguro sa kanila. Ngumiti muna siya kay Kuya Art at kumaway, bata pa lang kasi siya ay guwardiya na siya rito.

Ilang minuto lang ay nasa harap na sila ng bahay. Paglabas niya sa kotse ay nalanghap niya agad ang sariwang hangin sa paligid at malamig na simoy nito na dumadampi sa kanyang mukha. Wala pa ring pinagbago ang ganda ng buong paligid dahil sa maraming puno, halaman at mga bulaklak na nakapaligid sa kanilang mansion. Idagdag pang may malaki at malawak na espasyo kung saan maaaring pagdausan ng kasiyahan. Dalawang buwan din siyang hindi nakapunta rito kaya na-miss niya ang lugar na kanyang kinalakihan.

"Tara na, naghihintay na sa atin ang dad mo. You know what to do, my wife, Khrystal."

Tumingin na lang siya nang masama kay John bilang tugon sa sinabi nito.

Pagkatapos ay humawak sa kanyang braso para kahit papaano ay magmukha silang sweet sa harap ng kanyang daddy. Naglakad lang sila papasok sa bahay na akala mo talaga ay isa silang mag-asawang perpekto at nagmamahalan.

1568/5000