Chapter Four

HARAYA LOCKED THE DOOR OF HER ROOM. Noong masigurong nakaalis na papuntang trabaho si Lucious at iniwan na siya ni Manang Dolores ay nakahinga siya nang maluwang. Kinuha niya ang kanyang ipad at airpods na nakatago sa closet. No one knows she has them or even her laptop.

She’s pretending to be dumb and a fool to gain the sympathy of Lucious. Tagumpay niyang naisagawa ang plano, nakapasok siya sa buhay ng mga Maybach ng walang kahirap hirap. Kasabwat niya ang auction house at suportado siya ng secret government detective organization kung saan siya nagtatrabaho, mainly sa intelligence unit, at kilala bilang Code Red. Ang detective agency ay funded ng iba’t ibang pribadong mga kliyente at korporasyon. She raised this mission to seek revenge. Ngunit kailangan muna niya ng pruweba at matunton kung sino nga ba ang tunay na kumitil sa buhay ng kanyang buong katribo tatlong taon na ang nakakalipas. Ang tanging alam niya ay nasa loob ng Maybach family o kabilang sa pamilyang ito ang salarin.

“Hello, Skull.” Bungad niyang bati sa colleague niyang kanyang kinontak, ito ngayon ang tracker at hacker niya.

“I’m here, Code Red,” tugon ng nasa kabilang linya.

“Mayroon ka na bang lead kung nasaan na si Dr. Rivas?” Walang paliguy ligoy niyang tanong.

“Still no clue. Pero ginagawa ko ang aking makakaya,” sumagot ito at naririnig niya ang bawat pagtipa nito sa keyboard.

“Thank you for trying. How about his allies related to him?” Muli siyang nagtanong.

“Mayroon akong nakitang palaging pinupuntahang bar ni Dr. Rivas diyan sa Raffles Makati. It is called The Royal Bar. Maaaring related ang may-ari sa kanya o di kaya’y ang manager dahil tagged siya as VIP customer doon.” Skull gave out information.

Napaisip siya bago nagsalita. “Ibig sabihin narito lamang ang doktor na iyon sa malapit. Sige. Pupuntahan ko ang bar na iyan kapag nakahanap ako ng tiyempong makatakas dito. Since nandito naman ako sa Forbes Park kung nasaan ang mansiyon ng mga Maybach.”

“Yep. Convenient for you. Basta mag-iingat ka, Code Red. Maghihintay ako sa update mo,” Skull responded as the clicking of the keyboard stopped. Mukhang tapos na ito sa pagtitipa roon.

“Thanks, Skull. Say hi to our team for me. Bye,” those were her last words before she ends their call.

Ibinalik niya sa closet ang mga gadgets matapos makipagkomunika sa kanyang comrade. She made sure that they were hidden properly.

NAISIP NI HARAYA ANG MAGPINTA. Dapit hapon na iyon, mayroon siyang namataang mga gamit sa pagpipinta na nakaimbak sa library ng mansiyon. Binuhat niya ang isang malaking canvas, easel at nakalagay sa bag ang mga acrylic paints, painting palette and brushes na gagamitin niya.

Pumuwesto siya sa hardin at recliner chair ang napili niyang upuan. She set up everything before sketching on the blank canvas then proceeded to paint on it, give it color, give it life and give her subject justice. Abala siya sa kanyang ginagawa at wala siyang kahit na anong pakialam sa paligid. The staffs opened the lights around the garden when it began to get even darker outside.

"Nandito lang pala ang babaeng b*bita na malandi pa," when someone approached her side without her knowledge.

She spat an uninterested look at the person who dares disturb her peaceful recreation activity. Nalaman niyang si Freya ang biglang sulpot na tao. Mas lalo siyang nawalan ng interes na patuloy itong bigyang pansin. Ibinalik niya ang atensiyon sa pagpipinta.

Napasinghap at nagulat siya nang hinaklit nito ang kanyang buhok. Pinipilit siya ng bruhildang ito na lumingon dito.

"Huwag kang bastos. I am talking to you so don't you defy me and turn your back at me!" Singhal pa ni Freya sa mukha niya. Nalanghap niya ang amoy alak nitong hininga.

What a party girl she is.

Napuno siya at hinawakan ito nang mahigpit sa pulsoha nito dahilan upang mapatigil ito sa pagsabunot sa buhok niya, Tumayo siya at pinanlisikan ito ng mga mata. Biglang nagbago ang ekspresiyon ng mukha nito, natakot na ito. She's slowly twisting her wrist until pain registered through her facial expression, she also groaned.

"Ouch, b*tch! Stop! You are hurting me," she demanded while trying to retrieve back her wrist from her tight grip.

"Asa ka! Ikaw ang nauna kaya magdusa ka muna," tudyo niya at inangasan ito. Mas lalo niyang hinigpitan ang hawak sa pulsohan nito. Pinandilatan niya ito para asarin. "Ito ang tandaan mo! Hindi uubra iyang pagiging spoiled brat mo sa akin," nag-iwan siya ng babala bago pinakawalan ang kamay nito.

Nahihintakutan itong nakatitig sa kanya. She's even in a great shock. "You're not a fool?" tanong nitong bulalas. "Nagpapanggap ka lang. It can't be," dagdag pa nito na hindi lubos makapaniwala.

Nginisihan lamang niya ito bilang tugon.

"Humanda ka sa akin! Isusumbong kita kay Lucious. Mapapalayas ka rin!" Freya shouted at her then hurriedly left.

Umakto siyang parang walang nangyari at muling itinuon ang pansin sa pinipinta. Kahit hanggang sa pagbuhos ng malakas na ulan ay nanatili siya sa puwesto at patuloy sa ginagawa. The staffs of Lucious tried to persuade her to get inside the mansion but she's too stubborn. Nakagat pa niya ang mga ito sa pagiging makulit. Ayaw niyang sumilong, hihintayin niya ang pagdating ni Lucious.

She finally finished painting her subject. Nabasa ito ng ulan ngunit hindi niya iyon alintana. Pinakatitigan niya ang canvas hanggang sa makaidlip siya. And the next thing she knew, she's already in her bed - she's all dried up and dressed in pajamas.

LUCIOUS was informed by Dolores that Haraya already gained back her consciousness. He immediately rushed to her room.

“Call a doctor, Manang Dolor. Please,” maagap niyang pakiusap sa ginang bago tuluyang pumasok muli sa silid ni Haraya.

Naupo siya sa gilid ng kama ng dalaga. Namumutla ito at naalimpungatan. Dumako ang mga mata nito sa kanya. Napangiti ito at pinilit bumangon para yakapin siya.

He was taken aback from her sudden action, hugging him and placing her head on his chest. Nagdadalawang isip siya ngunit nanaig ang puso niya. He hugged her back and even kissed the top of her head. That’s his way of showing that he cares for her welfare.

“Are you okay?” Tinanong niya ito matapos niyang pinaglayo ang kanilang mga katawan. He was cupping her cheeks and looking intently at her.

Haraya’s face lightened up and smiled widely before nodding as an answer. He wasn’t prepared when she did the unexpected thing again, she kissed him like it was normal for them to do.

“Why are you doing this? Hindi mo alam kung anong pwede kong magawa kapag patuloy mo akong hahalik*n palagi sa tuwing nag-uusap tayo,” hindi tuloy niya naiwasang batikusin ito at pagsabihan.

Nagitla ang dalaga at nahintakutan. Napaatras ito sa pagkakahawak sa kanyang beywang at nagtalukbong ng kumot. He felt guilty for raising his tone at her.

“Hey, s-sorry,” utal niyang turan at niyugyog ito ng marahan. Doon niya naalala na kasalanan niya rin kung bakit ito nanghahalik na lang bigla. Siya ang naunang gumawa nun at natutunan siguro nito na normal ang paghalik sa pagitan nilang dalawa.

When Haraya didn’t mind him at all and his pursuance, he stopped apologizing and nagging her. He roamed his eyes around the room until he noticed the painting she made. Natuyo na iyon ngunit may bakas pa rin ng iilang tulo ng pintura dulot nang pagkabasa niyon sa ulan. The subject of the portrait was him.

Nilukob siya nang pagtataka. How could a dumb and childish woman paint something on a canvas? Abstract mang sabihin ang ginawa nitong obra ay hindi ito basta basta malilikha ng isang tulad ni Haraya na wala pang gaanong kaalaman at hindi pa ganap na nalinang ang pag-iisip.

Nilingon niya ulit si Haraya. Inalis na nito ang pagkatalukbong mula sa kumot at mataman siya nitong tinitignan.

“How were you able to paint that? Are you finally learning slowly?” Dalawang magkasunod niyang tanong at namamanghang inilapit niya ang mukha rito. “Now you should learn how to speak too.” He demanded.

Wala siyang nakuhang sagot. Nanatili itong nakatitig sa kanya.

“Aha! Nandito ka na pa lang anaconda ka,” ang matinis na boses ni Freya ay biglang sulpot. She just came inside the room and she’s now standing behind him next to the door. “Kuya Lucious?” Then she noticed his presence.

Wala siyang ganang bigyang pansin ito. His eyes remained focused with Haraya.

“What?” Naiirita ang boses niyang kwestiyon sa kadarating na pinsan sa eksena.

“Kuya stop trusting that wench,” Freya didn’t answer him but gave him a warning instead.

“Who’s wench are you referring to?” Nagpanting ang pandinig niya at may disgusto sa boses niyang kinumpronta ito.

Natigilan si Freya matapos niya itong sipatin ng matalim na tingin.

“Talaga bang mas kakampihan mo pa ang babaeng iyan kaysa sa akin, Kuya? I’m your princess remember?” Imbes na sagutin siya ay sinubukan pa siyang i-gashlight ng pinsan. “Maniwala ka sa akin. She’s just pretending to be a fool and mute. Inaway niya ako kanina noong nasa hardin siya.” Ipinagpipilitan pa rin nito ang bintang kay Haraya.

“Freya, tumigil ka nga sa paninira sa fiancée ko.” Ipinagtanggol niya ang dalaga na inosenteng nakatingin sa kanilang magpinsan. “Umalis ka rito kung ang balak mo lang ay manggulo,” utos niya.

Nagdadabog na iniwan sila ng pinsan. Pabalibag pa nitong isinara ang pinto.

He diverted back his attention to Haraya and apologized again for raising his voice awhile ago. She was just all smiles and he took that as her way of expressing that she forgave him.

Dumating ang doktor na tinawag ni Manang Dolor mula sa kalapit nilang ospital. The doctor checked Haraya and informed them that she’s okay. He paid the doctor and he dismissed him even Manang Dolor.

Alam niyang mabilis gumaling mula sa sakit o di kaya’y mga sugat si Haraya dahil sa healing blood na taglay nito. Palaisipan man sa kanya kung paanong mayroong ganitong natatanging dugo ang dalaga ay isinantabi niya iyon. Nabasa na rin niya ang nilalaman ng notebook ni Doctor Rivas at ayon dito ay mas lalong lalakas ang taglay na healing powers ng dugo ni Haraya kung malilinang ang isipan at puso ng dalaga. First step, kailangang linangin ng dalaga ang taglay nitong IQ, pangalawa kailangan nitong madebelop ang emosyon nito at romantikong relasyon sa iibiging lalaki at panghuli, kailangang makipagsiping nito at makabuo ng supling sa sinapupunan. Iyon ang tatlong hakbang upang mas lumakas ang healing blood nito at siyang magiging sapat na lunas para sa kanyang genetic disease.

Nagbuntong hininga siya at iwinaksi ang isipin.

“Huwag mo na ulit gagawin iyon, Haraya. Nakikiusap ako. Hindi maganda ang magbilad sa ilalim ng malakas na ulan. Ang dapat gawin ay sumilong kaagad. Naiintindihan mo ba ako?” Malumanay niyang pakiusap sa dalaga. Magkalapit na naman ang kanilang mga mukha. Ilang dangkal ang pagitan ng kanilang mga labi. Natut*kso tuloy siyang dampian muli ito nang hal*k.

Masayang tumango tango ang dalaga. Nahawa siya sa pagbabalik ng kasiglaan nito at napangiti na rin siya.

“You are important to me, Haraya. I will die without you,” he sincerely conveyed a message out of the blue. “I bought you because I need your blood to control my rare genetic disease from getting worse. I’m sorry if I need to suck you like a vampire just so I can continue living,” he then apologized next and in advance.

Palagi na lamang siyang binibigla ng dalaga sa mga hindi inaasahan nitong aksiyon. Haraya kissed him on his forehead.

That made his heart skipped a beat. Ito ang kauna unahang babaeng nagpadama sa kanya ng ganitong panibagong emosyon. He’s cold and distant to women unless he needs them for his business purposes or to satiate his lust. Naiiba si Haraya kahit unang beses pa lamang nilang pagkikita sa auction house nang nakaraang gabi. She already captivated his attention.

Ginulo niya ang buhok nito at siyang naging dahilan ng pagbusangot nito. She even pouted and her eyebrows met to show annoyance. Hindi tuloy niya napigilan ang sariling kurotin ang matangos nitong ilong.

“Don’t act like that. You are even cuter that way,” nagpipigil nang tawang saad niya rito.

Pinilig ng dalaga sa gilid ang ulo nito at napalitan ng kuryosidad ang naiinis nitong ekspresiyon kanina. Kapagkuwan ay kinurot din nito ang kanyang ilong. He burst out laughing because of her curiosity and the way she always copy his actions. Hindi na lamang panghahal*k ang kinokopya nito sa kanya kung hindi maski na rin ang habbit niyang kurotin ang isang bagay tulad ng ilong nito kapag para sa kanya ay nakakaengganyo o cute ang nakikita niya.