T H R E E : THE 13TH

•••

Hindi mapakali si Andrel sa kinauupuan. Katatapos lamang ng pagpupulong Coven at napagpasyahan nilang lahat na ipadala ang pack sa iba't ibang mga lahi upang tipunin ang mga ito. Samantala, maiiwan siya kasama ang Witches upang pukawin ang Alpha nila. Napatingin siya sa kalendaryo ganoon din si Zey at nakitang ikalabindalawa ng Pebrero ngayon.  Tumingin siya sa orasan sa gitna ng salas at nakitang alas onse kwarenta y singko na ng gabi. Napamura siya. Naalala niya ang sinabi ng ama patungkol sa pagdating Alpha.

"The time will probably come that the Alpha's position will be filled. Only one thing's for sure. HE will come with the thunder and lightning. Together with the raging storm on the 13th. And if that happens, make sure to welcome him with your deepest respect as the Alpha will now reign."

Nagkatinginan sila ni Zey na nanlalaki ang mga mata, tila pareho ang kanilang mga iniisip. Hindi nila alam kung nagkataon lang ba ang lahat o sadya.

"Andrel, may bagyo ba?" Tanong ng kasintahan. Kinuha niya ang cellphone sa mesa aat tiningnan kung may bagyo. Tumatangong tumingin siya kay Zey. Muli siyang napatingin sa orasan. Hindi na siya mapakaling lalo. Kung ngayon darating ang Alpha, paano? Lilitaw lang ba ito sa tarangkarahan? O kaya, lilitaw lang dito mismo sa loob? Napamura siyang muli. Paano niya sasalubungin ang Alpha? Napahawaka siya sa ulo, kinakabahan siya, shit!

"Relax, Andrel. Don't think too much, okay?"

Alas onse singkwenta na. Ang ulan na kanina ay mahina ay biglang lumakas. Rinig na rin nila ang pagsipol ng hangin kasabay ng pagguhit ng kidlat sa kalangitan at ang pagdagundong ng kulog.

Alas onse singkwenta y singko na. Magkahawak-kamay na tumngo sila ni Zey sa tapat ng bintana. Hindi nila alam ngunit may nag-uudyok sa kanilang gawin iyon.

Alas onse singkwenta y otso. Alas onse singkwenta y nuebe. Pumailanlang ang tunog ng orasan nang tumapat ito sa alas dose. Tumigil ang ulan.

Alas dose uno. Gumuhit ang napakaliwanag na kidlat sa kalangitan.

Alas dose dos. Dumagundong ang napakalakas na kulog.

Alas dose tres. Muling bumuhos ang napakalakas na ulan.

Alas dose kwatro. Isang pinaghalong asul at luntiang liwanag ang gumuhit sa di-kalayuan. Nanlaki ang mga mata niya nang mapagtantong ang pinanggagalingan ng liwanag ay ang Coven Cave.  Nagkatinginan sila ni Zey.

"It's the Alpha!" Akma silang tatakbo ni Zey patungo roon ngunit natigil sila nang makarinig ng isang malakas na pagsigaw ang nagmumula sa silid ni Ember.

HINDI maintindihan ni Ember ang nararamdaman. Kanina pa siya nangangati at init na init. Good thing, mabilis na gumaling ang sugat niya dahil sa spells na binigkas kanina ni Zey at ng iba pang witches kanina na tinatawag nitong COVEN. Umuulan sa labas at binuksan pa niya ang bintana upang pumasok ang malamig na hangin ngunit hindi nito naibsan ang init na nararamdaman niya. Hinubad niya ang damit niya at itinra lamang ang bra ngunit wala ring kwenta kaya isinuot niya itong muli.  Napatingin siya sa orasan sa itaas ng pintuan at hindi niya alam kung bakit may biglang bumundol sa dibdib niya nang makitang alas onse singkwenta y otso na. Napalingon siya sa bintana nang bigla itong sumara. Napayakap siya sa sarili nanag biglang makaramdam ng lamig. Uusal na sana siya ng pasasalamat na sa wakas ay hindi na siya naiinitan ngunit kasabay ng paghaplos ng kakaibang lamig na iyon ay ang paghaplos din ng isang mabalahibong kamay sa braso niya.  Lumingon siya ngunit wala siyang nakitang iba sa silid. Napapitlag pa siya nang tumunog ang orasa hudyat na alas dose na. Binuksan niya ang bintana at kataka-takang tumigil ang ulan. Akmang isasara niya itong muli nang kudidlat. Kasunod niyon ay kumulog na napatakip pa siya ng tainga. Pagkatapos ay bumuhos muli ang napkalakas na ulan. Isinara na niya ang bintana at dali-daling umakyat sa kama at nagtalukbong ng kumot.  Hindi niya alam ang nangyayari pero alam niyang hindi ito ordinaryo.

"Selene."

Napalingon-lingon siya sa paligid nang marinig ang napakalamig na boses na iyon.

"Selene. I've missed you." Nasapo niya ang ulo nanag mapagtantong nagsisimula na namang  bumaha ang isang di-kilalang ala-ala sa utak niya. Nagsimula ito noong tumuntong siya ng disi-otso at hanggang ngayon ay nararanasan niya na bente anyos na siya. Nakikita na naman niya ang projection ng isang babaeng nakagapos. Hindi niya maaninagan ang hitsura nito dahil sa mga buhok na nakatabing sa mukha nito. Sa harap nito ay nakatayo ang isang lalaking hindi niya rin  maaninagan ng maayos ang hitsura. Kinalas ng lalaki ang taling nakagapos sa babae at nang mapakawalan ang babae ay sabik na sabik na nagyakap ang dalawa. Ngunit agad din silang napaghiwalay nang dumating ang grupo ng mga babaeng nakasuot ng itim na belong nagtatakip sa mukha ng mga ito. Bumubuka ang bibig ng mga ito na tila may inuusal at kahit hindi niya ito marinig ay alam niyang bumibigkas ang mga ito ng spells. Biglang napaluhod ang babae  at napasigaw sa sakit. Napasigaw din si Ember nang tila maramdaman ang sakit na dinaranas ng babae.

Napamura siya sa isipan habang walang patid ang pagsigaw niya. Ang sakit. Sobrang sakit!

Dinig niya ang pagkatumba ng pinto at ang mga nag-aalalang boses nina Andrel at Zey ngunit nanlabo na ang paningin niya. The is unbearable and she can't take it  anymore.

She was about to pass out nang isang bisig ang umalalay sa kaniya at binuhat siya. Hindi na rin niya narinig ang boses pa nina   Zey at Andrel. Sa nandidilim niyang paningin ay naaninagan niya ang pinaghalong kulay asul at luntiang mga mata na matiim na nakatitig sa kaniya.

"Selene." She heard the voice again and then her consciousness bid farewell to her.

TULALA  at 'di makagalaw sa kinatatayuan sina Andrel at Zey nang makita ang kaganapan sa loob ng silid ni Ember.  Right as they arrive inside Ember's room, a tall, masculine, and a handsome guy with a blue-green piercing eyes carried Ember as she passed out.  Andrel immediately tinakpan Zey's eyes when realizations came that the guy's naked. Hindi naman umangal si Zey at tumalikod na rin at lumabas. May hinala siyang ang Alpha na ang nasa harapan nila ngayon at mas makabubuti kung si Andrel na ang bahalang kumausap sa lalaki. Joy filled her heart. Finally, the Alpha has appeared. Hinawakan niya ang pintong nakatumba at umusal ng spell. Pagtalikod niya ay kusang tumayo ang pinto at bumalik sa dati.

Hindi naman mapakali si Andrel at agad na tumungo sa walk-in closet sa silid.  Kumuha siya ng kailangang damit ng lalaki at lumabas na. Hindi maipaliwanag ang kabang nadarama niya nang makaharap na ang Alpha. Sa loob ng napakaraming taon na paghihintay sa pagdating nito, ay sa wakas, dumating na ito. Iniabot niya rito ang damit at agad na nagbihis ito. Siya na ang tumalikod dahil mukhang wala itong hiya, charot.

"Alpha." Tawag niya.

Lumingon ang lalaki at nilapitan siya.

"Let's talk outside." Tila nahihipnotismong sumunod siya rito nang mauna na itong lumabas.

Pagdating nila sa salas ay naroroon na ang Coven at nakayukod na. Ang pack lang niya ang wala dahil nga may mission.  

"We're glad you've appeared now, our Alpha." The Assistant Chief of the Coven said, Alyana, Zey's Mother.

Inilibot ng Alpha ang paningin.

"Where's the pack?" Tanong nito.

"They're on a mission. A war broke out in the Vampire Race and we intend to help them by searching for other races who side with the Fallen Clan of  Eleazar's. That way, we can build a force, and then we'll find the successors of Eleazar's."

Akmang sasagot na ang Alpha nang biglang bumukas ang main door at pumasok ang isang babaeng kaedad ni Alyana. Puti ang napakahaba nitong buhok ngunit pulang-pula namna ang mga labi na tila ba sa bampira.

"You finally has came back to life, Montavros, you son of a b*tch!" Malakas nitong saad sabay sampal sa Alpha. Nanlaki ang mga mata nila sa ginawa ng babae ngunit walang gumalaw upang pigilan ito. Takot sila. Dahil ang babaeng iyon ay ang Chief ng Coven at buhay na mula sa panahon ng digmaan.  Aakalaing kaedad lamang ito ni Alyana dahil sa physical features nila ngunit mistula itong imortal sa tagal na ng paglalagi nito sa mundo.

"I've missed you too, Amara." Natatawang saad ng Alpha bago ginulo ang buhok ng Chief.

"By the way, how come you appeared? We've been trying for so many years on finding ways how to wake you up but we're always ending up with nothing."

Sinenyasan niya ang ibang Witches na pumunta sa dining hall upang hayaang makapag-usap ang Chief at ang Alpa. Seems like naparami nilang magiging chika.

"Selene." Andrel can see the spark and the electricity through the Alpha's eyes as he muttered the name, Selene.

"No. That can't be, Montavros. Selene has died so many years ago. Isn't that the reason why you wished to be asleep 'till you wish to wake up again?" Bakas ang pagtataka sa mukha ni Amara. Tila ba hindi ito makapaniwala sa binanggit na pangalan ng Alpha.

"No, Amara. Selene is alive. Before I've been asleep years ago, I told myself that I'm only going to wake up if I can feel Selene's presence and power again. I felt her presence, Amara. Here on the mansion."

"No, that can't be." Umiiling na sambit ng Chief.

"Yes, it can be. Actually, she's sleeping." Inginuso nito ang hagdan na tila ba sinasabing nasa itaas.

Maging siya ay napakunot ng noo at nag-isip kung sino ang Selene na tinutukoy ng Alpha gayong si Ember lang namnan ang walang malay sa itaas-shit!

Don't tell him, Ember is Selene?

"I saw her died! You're lying, Montavros!" tears streamd down Amara's face as she shook her head. Pain are visible non her eyes. Ngayon lamang nangyari na umiyak ang Pinuno ng Coven. Mukhang malaki ang naging papel ng Selene na 'yon sa buhay ng Alpha at ng Chief.

"I know, Amara. Hindi lang ikaw ang nakakita sa kaniya nang mamatay siya. Pati ako." saad naman ng Alpha. Hindi niya mabasa ang mata nitong tila ba napakalalim. "I also saw her died. Because she died in my arms. But what about my waking up? I can't be mistaken. I very well know Selene's presence and fragrance. I also remembered how she looks like."

"But Ember is a witch." Napatingin silang lahat sa babaeng naglalakad papalapit sa kanila.  Zey. "Momma told me that Selene is the Goddess of the Moon. Your Luna. If you're saying that Ember is Selene, it doesn't add up because Ember is a Witch."

"Does anyone knows the story behind the Ember you're talking about?" asked the Alpha.

"I know who she is." Sabay-sabay silang napalingon s aisang maputlang nilalang na iniluwa ng pinto. Ardin. Saan ba nanggaling ang batang 'to?

"Ember isa witch under her grandma, Desirina. The Legend Desirina. 'Wag na kayong magtanong kung saan ko nakuha ang impormasyong 'yon. A thank you, is enough, hihi." Anito at umalis na patungo sa dining hall.

"Who's Desirina? Zey asked.

"Desirina is... she's ... my ... my mother." Amara said na ikinagulat nila ni Zey.  Walang reaksyon ang Alpha at nanatili lamang tulala sa bintana.

"Who's your Mother? Grandma Desirina?" Gulat silang napatingin sa hagdana at nakitang hira na hirap na naglalakad pababa si Ember. Sapo nito ang dibdib na tila ba may nararamdaman itong sobrang sakit.  

"Selene?!" Nanlalaki ang mga matang tanong ni Amara nang makababa na ng hagdanan si Ember. Sinugod ito ng yakap ni Amara. Hindi yumakap pabalik si Ember. Nagtataka pa rin ang mga mata nitong nakatigin kay Amara.

"If your mother is Grandma. That makes you my mother. Tell me, Lady, are you my Mother?"

Hindi nakakilos si Amara. Tila na-stuck lamang sa kinatatayuan.

"Answer me, Lady! Are you my Mother?"