ISANG LINGGO ANG NAKALILIPAS...Isang masayang handaan ang naganap sa bahay ng Uncle Carding ng araw ng Linggo. Ito ay pagdiriwang ng ikaanimnapung taong kaarawan nito at isa sina Jino at Naikkah sa importanteng tao na naroon. Kaunting salu-salo lang naman kaya hindi na pinasundo pa ni Naikkah ang kaniyang mga magulang. Nagkatay lamang ang pamilya ng dalawang tandang na manok at nagluto ng isang kilong pansit at spaghetti. Hindi man marami ang handa, asahan na kapag kasama at buo ang pamilya, ang handaan ay hindi na tungkol sa marami at masaganang handa kundi tungkol na ito sa malapit na pagsasama ng magkakapamilya. Nagkasya na lamang sina Jino at Naikkah na nakaupo sa isang tabi habang pinapanood ang mga maliliit na bulilit na pawang mga kamag-anak ni Jino sa side ng Favila."Tingnan mo naman sila, ang saya-saya nila ano?" Si Jino na siyang bumasag sa katahimikan na namamayani sa kanilang dalawa. "Parang wala silang problema."Napalingon si Naikkah nang marinig ang sinabi niya. Ng
ISANG ligaw na hayop ang nakasalubong ni Jino sa masukal at madilim na kagubatang iyon. Ito ay walang iba kundi ang isang malaking baboy-ramo at isang lupon ng mga unggoy na bigla na lamang siyang pinalibutan. Sa tanang buhay niya ay hindi siya halos nakapunta sa mga ganito ka-isolated na forest.Bihira ang mga taong kagaya niya ang mapadpad sa ganitong uri ng lugar kaya laking gulat niya ng makita ang mga ganitong endangered species ng hayop.Kakaiba para sa kaniya ang mga pigura at laki ng mga hayop na kasalukuyang nasa harapan niya na nagdulot ng takot at pangamba sa kaniya. Takot na baka daluhungin siya ng mga ito bigla at pangamba sa kaniyang kaligtasan sa mga mabangis na hayop na ito.Nakatakas nga siya sa kamay ng mga humahabol sa kaniya pero dito naman pala siya mamalasin. Ang tingin niya sa mga hayop ngayon ay nagdiriwang sa isang napasarap na prey ng mga ito. Imagine, isang first class na uri ng karne ang matitikman ng mga carnivores na ito. Isang karne na made in city pa, w
HINDI niya makuha ang ibig ipahiwatig ng babaeng kausap niya sa harap niya ngayon. Wala naman siyang ginagawa o sinabing maaring ikasakit nito pero bakit ito umiiyak? Ang tanong lang naman niya ay kung sino siya, sino ito at ano ang ginagawa niya sa lugar na iyon.That was all, nothing is humaliating words. But why this kind of person found confusing?"H-hindi mo na ba ako nakikilala pa?" garalgal ang boses nito nang muling magtanong sa kaniya.Parang nainsulto siya sa tanong nito. Sa totoo lang kasi ay hindi na siya magtatanong kung alam niya din ang kaniyang pangalan. Gayunman, bilang lalaki at anak na hindi pinalaking magaspang ang ugali, sinikap niya pa ring makipag-usap rito na bilang gentleman at low-tempered."Woman, I don't want to waste my time in playing lame jokes to anybody. So please, kindly tell me and speak to me right away, who am I and what I've been doing here?"Alam niyang puro english ang pagkakadeliver niya ng kaniyang mga tanong pero siyempre, magtatanong din na
MADALING araw na. Kasabay ng pagtilaok ng manok ay nasa pantalan na si Jino. Dala ang ilang mga personal na gamit ay hindi na niya inabala ang sarili na dalhin ang lahat ng mga bagay na pag-aari niya. Hindi naman niya talagang kaylangan ang mga bagay na iyon dahil may kakayanan naman siyang bumili ng mga bagong gamit pagdating niya kina Mommy Arianne niya. Buong ingat siyang nakalabas ng bahay ng kinikilalang Uncle Carding niya. Malaki ang pasasalamat niya na hindi siya nakalikha ng anumang ingay na maaring maging dahilan ng pagkagising ng mga tao sa bahay lalong-lalo na ang kaniyang asawang si Naikkah. Mabuti na lamang at masuwerte siyang may naabutang isang bangkang papuntang bayan. Hindi man pamapasahero ang naturang bangka at mabuti na lamang ay napakiusapan niya ito pasabayin siya dahil emergency.Sa totoo lang ay hindi niya sana kaylangang gawin ang bagay na makiusap kung may pera lamang siya. Kung kaylangan niyang magbayad ng doble ay gagawin niya para lamang makaalis na siy
MUNTIK nang himatayin ang Lola Leah ni Jino nang mapagbuksan siya at makita sa labas ng saradong gate ng kanilang bahay. Sino nga ba naman ang hindi magugulat lalo pa at magtatatlong taon na siyang nawawala. "A-aapo? I-iikaw ba iyan? nanginginig ang mga labi na tanong nito sa kaniya. " B-baka naman minumulto mo lang kami?" Lumuwang ang kaniyang ngiti at nilapitan pa ang kaniyang Lola."Lola naman e. Kung patay ako, bakit niyo ako nakakausap? Nakakapagsalita ba ang patay na?" pangungumbinsi niya na akmang hahawakan ang matanda ngunit agad itong napaurong. "T-taatlong taon kang nawala! Paaaano mo ipapaliwanag na--" Nagkakandabuhol ang dila na muling wika ng kaniyang Lola na ang mga mata ay nababakasan pa din ng pagkasindak. "Utang na loob, apo! Manahimik ka na!" patuloy na pagsasalita nito na hindi naiwasang mapalakas ng boses. "Lola?! E hindi nga ako patay! Buhay nga po ako! O, hawakan niyo ako nang mapatunayan mo." Iiling-iling na wika ni Jino na muling humakbang palapit sa kaniyang
HINDI napigilan ni Naikkah na mapaiyak na lamang ng umagang iyon. Pagkamulat na pagkamulat ng kaniyang mga mata ay unang hinanap ng kaniyang mga mata ang asawa. Kagabi lang ay maligaya pa nilang pinagsaluhan ng ilang ulit ang mainit nilang pagmamahalan. Hindi na niya matandaan kung ilang beses silang nagtalik. Ang alam lang niya, masaya sila pareho at maligayang-maligaya. Sa kabila niyon, hindi niya akalaing ganito pala ang kapalit! Ang magising siyang wala na ito sa tabi niya at mag-isa na lamang siya! Halos mapiga ang puso niya sa sakit at sobrang lungkot. Mataas na ang araw ay nanatili pa din siyang nakahiga at nakapamaluktot sa kuwarto nila ni Jino. Wala siyang balak na bumangon, kumain o kahit magkape. Wala siyang ginawa kundi ang yakapin ang unan na siyang higaan ni Jino. Mga impit na luha at pagtangis ang naging kaibigan niya upang sandaling pagaanin ang naninikip na dibdib. 'No! Higit pa sa paninikip ng dibdib! Parang sasabog na dibdib!' Kung ilang oras na siyang na
~~~ SA WAKAS ay gumaling na din ang binata. pagkalipas ng halos ilang araw na nakahiga lamang ito sa kama niya ay sa wakas ay nagmulat din ito ng mga mata. Naghilom na din ang sugat at mga galos nito sa katawan sa tulong ng regular na pagalaga niya sa mga sugat nito. Hindi man payag ang kaniyang Inay Rosing at Itay Ramon sa kagustuhan niya na doon sa kaniyang kuwarto ang lalaki ay wala na din nagawa ang mga ito. Wala siyang ginawa kundi ang pagmasdan ang maamong mukha ng binata sa umaga. Naroon siya palagi sa tabi nito upang alagaan ito at lapatan ng gamot ang mga sugat nito. Hindi na niya binigyan ng problema ang mga magulang o abala sa pagasikaso sa binata. Gaya ng pangako niya sa mga ito noong dinala niya ito sa kanilang bahay. Hanggang ngayon nga ay hindi pa din siya makapaniwala dahil nagawa niyang madala sa kanila ang binata kahit sobrang bigat nito na natural lang dahil sa pagiging lalaki nito. Idagdag pa ang lokasyon ng bakawan sa bahay nila. Binalewala na lamang niya i
GABI. Kasalukuyan noong nasa kuwarto niya si Jino at nag-aayos muli ng porma ng kaniyang higaan. Halos tatlong taon din siyang namalagi sa Isla Maambeng puwera pa sa ilang taon siyang nasa Cebu dahil sa kompanya nila roon.Kung tutuusin ay mahigit walong taon na siyang hindi na nakakahiga sa kama niya ngayon. Hindi naman iyon napabayaan ng kaniyang Mom na araw-araw ay bisitahin, linisin at ayusin o kaya naman ay palitan ang bedsheet, punda ng mga unan at labhan ang kumot niya.Sumagi sa isipan niya ang mga isang magara at desinyadong aparador. Sa tantiya niya ay mahigit dalawampung taon na ang nasabing aparador ngunit matibay at maganda pa ding tingnan.Natagpuan na lamang niya ang sarili na binuksan ang nasabing aparador. Sabik na ginulo ang mga nakalagay doon. Naroon ang mga regalo niya mula sa iba't ibang tao na pinaingat-ingatan niya ng sobra. Mga mamamahaling soveinir na mula pa sa mga bigating business partners ng kaniyang Dad na inieregalo sa kaniya noong sixth years birthday
BONUS CHAPTER: GANOON na lamang ang palahaw na iyak ni Yna, asawa ni Joshua Arevallo ng araw na iyon. Iyon ay ganap nang alas -singko ng hapon pero hindi pa din nakakauwi si Glory Belle, ang panganay na anak ng mag-asawa. Magaanim na taon pa lamang ito at kasalukuyang nasa ikatlong baitang at nagaaral sa Central Cebu Elementary School. Hindi kalayuan sa bahay nila kaya may tiwala siyang hindi mapapano ang bata. Idagdag pa na kasa-kasama nito ang yaya Cherry nito at hatid-sundo sa school na pinapasukan nito. Ano kaya ang nangyari at wala pa din ang kaniyang anak at ang kaniyang Yaya?May ilang minuto na ang paroo't parito ang ginawa ng babae habang ang mga mata ay hindi inaalis sa may pintuan. Alalang-alala na si Yna dahil supposed to be ay hindi pa din nakakauwi ang kanilang anak. Dapat alas-singko pa lamang ay nakauwi na ang bata. Dahil sa labis na pag-alala ay nagawa niyang tawagan ang asawang si Joshua. Batid niyang nasa office pa nito ito at tiyak na busy pa sa lahat ng mga pape
LUMIPAS ANG ILANG BUWAN... "LADIES and gentleman, I would like and proudly to announce you, our new CEO of Hotel Uno, Mr. Kent Jino Zeke Domingo!" Malakas na anunsiyo ni Zieth kate sa lahat ng mga staffs, employees, co-partners, guests at iba pang importanteng tao na dumalo sa pagtitipong iyon. Sinundan naman iyon ng masigabong palakpakan na mula sa mga karamihan ay pamilya Del Fuego at Domingo. "Mr. new CEO, please come forward." hiling ng kaniyang Tita Zeith Kate. Nakangiti namang pumagitna si Jino sa nakahilerang mga tao at masayang kumaway sa lahat. Isang palakpakan muli ang iginawad sa kaniya ng lahat. "Thank you. Thank you po sa inyong lahat." Pahayag niya na hindi mapunit-punit ang mga ngiti at iginala ang mga mata sa lahat. Naroon ang kaniyang Mommy Arianne at Daddy Jake, ang kaniyang tito Nikko at pamilya nito, ang kaniyang Tito Joshua kasama din ang pamilya nito, ang kaniyang Lolo Ron at Lola Zen, ang kaniyang Lola Adelaida at asawa ni Zieth Kate na si Kurt Justin Steve D
KAAGAD na sinalakay ng kaba ang dibdib ni Jino nang makita ang muling pagtutok ni Donya Fatima ng baril sa likuran ng ulo ni Naikkah. Iyon ang pagkakataon na hinihintay niya upang sumalakay rito. Hindi niya sinayang ang bawat segundong nalingat si Donya Fatima. Huli na nang makita nito siyang pasugod. "Walang--" Wika nitong naputol dahil matapos niyang tabigin ang baril na hawak nito ay tumama ito sa isang bahagi ng poste. "Ano bang ginagawa mo! Bitawan mo ang baril ko!" Wika ni donya Fatima sa kaniya na patuloy na ayaw patalo sa pakikipag-agawan ng bala. Nagkaroon naman ng pagkakataon si Naikkah na magmulat at nakita nito siya na patuloy na nakikipag-agawan ng baril sa matanda. "Jino??" Sambit ni Naikkah nang makita siya. Ramdam niya ang kakaibang tuwa sa puso nito nang makitang bumalik siya para rito. "Tumakas ka na, sige na Naikkah. Iligtas mo ang sarili mo at ang anak natin!" Malakas na sigaw niya sa babae na nanatiling pa ding nanonood sa kanila. "Sabi kong bitawan m
GULAT na gulat si Naikkah nang ganap na makilala kung sino ang bumaril sa kaniya. Agad siyang natumba dahil sa impact ng tumamang bala sa balikat niya. Sapo-sapo ang tinamaang kanang balikat na ngayon ay nagdurugo na, nahihilong tumingala siya upang tiyakin kung sino nga talaga ang nasa likod ng pagkabaril niya. Hinintay niyang makalapit ang nasabing bulto ng taong papalapit ang mga yabag at kahit sa kabila ng panlalabo ng kaniyang mga mata ay nakilala niya pa rin ang may-ari ng bultong iyon.Isang babae, may hawak na baril na bahagya pang umuusok ang nasa kaniyang harapan ngayon at tinitingnan siyang walang kaemo-emosyon. "I-ikaw??" Gulat na bulalas niya. "P-paano niyo po ito nagawa sa akin? A-ano bang k-kasalanan ko sa inyo?" Hirap na hirap niyang wika sapagkat napapaimpit siya ng daing sa walang tigil na pagdurugo at pangingirot ng kaniyang sugat. Hindi siya makapaniwalang si Donya Fatima nga ito nasa harapan siya. "Oo Naikkah! Ako nga ito!" Mayabang na wika ni Donya Fatima. Kit
HINDI nakaligtas sa mata ni Naikkah ang lihim na ngiti na gumuhit sa mga labi ni Jino. Hindi niya alam kung ano ang ikinakatawa nito pero para siyang nainsulto na ewan."Ano'ng nginingiti-ngiti mo diyan? May nakakatawa ba?" Mataray na naman niyang wika na gusto pang sapakin si Jino kung hindi lang siya natakot na baka makabig ang manibela sa gagawin niyang iyon sa lalaki.Nilingon naman siya ng lalaki at sinagot. "Wala naman. Nakakatuwa ka lang tingnan kapag naasar." Tugon nito na pinapungay na naman ang mga mata. Inirapan lamang niya ang lalaki at muling inawas ang tingin. "You look disgusting but i swear, you still beautiful in my eyes."Hirit pa nito na hindi na niya pinansin. Iniwas niya ang mukha hindi dahil ayaw na niyang makita pa si Jino kundi dahil---'My gosh! Why do i blushed?'Sa huli ay dinaig pa din ng kaniyang mataray na mukha ang namumula sanang pisngi niya dahil sa kilig na naramdaman. Bagay pa sa kaniya ang bagay na iyon? Hindi na siya tinedyer para makaramdam noon k
MATAGAL nang nakaalis sina Jino At Naikkah nang bigla namang dumating sa mansiyon De Domingo si Nikko. Nagulat na lamang sina Arianne at Jake nang madatnan nito silang mag-asawa sa sala ng mansiyon kasama ang kanilang mga magulang."Nikko? Come over here, my son. Join us for this merienda!" Masayang tawag ni Zenaida, ang mommy nila. Katabi nito ang asawang si Ronaldo na ngayon ay nasa edad otsentay tres na."O Nikko? Napabalik ka? May nakalimutan ka ba?" Agad na tanong ni Jake sa kapatid. Nagtataka kasi ito kung bakit bumalik ang kapatid gayong nagpaalam na ito kanina na uuwi na kasama ang pamilya nito.Kita sa mukha nito ang pag-alala."I am sorry, Kuya...but I have something more important to tell you right away!" Tugon nito na hindi mapakali. Napansin ni Arianne na may hinahanap ito."Who are you looking for?" Nakakunot-noong tanong naman nito kay Nikko."Where's Jino? May kailangan siyang malaman tungkol sa ina ni Juno at kailangan niyang mag-ingat sa mga ito.""Kanina pa siya na
TAHIMIK na nakasakay lamang si Naikkah sa driver seat katabi si Jino. Hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa din maabsorb ng utak niya ang mga nalaman. Ayon sa mga datos na nakalahay sa folder na ipinakita ni Jino, may mental disorders si Juno. Ito ay matagal nang tinatago ng lalaki sa kaniya. Lingid sa kaalaman niya na may dahilan pala ang bilang pagbabago ng ugali nito paminsan-minsan. Binalewala na lamang niya iyon dahil para sa kaniya, lahat naman ng tao ay may tinatagong moody swing. Imbes na bigyan niya iyon ng maling kahulugan ay inisip na lamang niyang natural na iyon sa mga lalaki.Hindi nakapagtataka kung bakit naging mabigat para sa kaniya na tanggapin na lang bigla ang mga nalaman. Ang isa pa niyang ipinaglalaban ay naniniwala siyang mahal siya ni Jino at hindi siya nito sasaktan ng ganoon-ganoon na lang.Mas nanaig pa din ang pagmamahal niya sa lalaki. Kaya ang nangyari, gusto pa din niyang makauwi sa mansiyon ng mga Dolmenazav upang kahit paano ay mapaghandaan ang ba
NAGULAT si Jino sa naging reaksiyon ni Naikkah matapos nitong mabasa ang nilalaman ng folder na ibinigay niya rito. Tama ang kaniyang hinala, hindi nga nito papaniwalaan ang lahat. Kung hindi nagawang kumbinsihin ng lagda at testify ng police ang babae, then how could he? "Pawang kasinungalingan lang ang lahat ng iyan!" Tanggi ni Naikkah sa mga rebelasyon at mahigpit na pinunit ang folder. Sinamantala ng babae ang pagkagulat niya kaya nagawa nitong mapunit ang mga papel nang walang kahirap-hirap. "Naikkah!" Tanging nasambit na lamang niya at walang nagawa kundi pagmasdan ang mga nagliliparang pira-piraso ng nasabing police report. Muli siyang nabigla nang bigla itong magpalahaw ng iyak at hesterical na sinasapak ang sariling ulo. "This is not true! It can't be true!Sinisiraan niyo lamang si Juno! pare-pareho lang kayo!" Mabilis niyang dinaluhan ang babae at hinawakan ito sa magkabilang braso upang awatin sa pananakit nito sa sarili. "Naikkah, stop it! You're hurting yourself!"
NARAMDAMAN ni Naikkah ang isang mainit na dampi ng halik sa bandang buhok niya. Maging ang isang tilamsik ng tubig na kung hindi siya magkakamali ay luha ni Jino. Hindi pa siya tulog, nagkukunwari lamang. Malinaw pa nga niyang naririnig ang mga sinasabi ng lalaki. Tinakpan lamang niya ang kaniyang mga tainga at mukha dahil ayaw niyang makita nito ang kaniyang mga luha. Hanggang ngayon ay hindi pa din siya makapaniwala sa mga nangyari. Ang una ay hindi niya akalaing ampon lamang si Juno ng pamilya Dolmenazav. Ang hindi pa niya maisip ay kung bakit doon pa talaga sa party nabulgar ang katotohanan tungkol sa pagkatao ni Juno. Sa totoo lang kasi ay puwede namang magyari iyon sa ibang panahon? Sumagi sa isipan niya na baka nadulas lamang si Don Edmund sa pagsabi noon dahil sa hindi na ito maawat. Ito namang tungkol sa pagkakatuklas ni Jino sa kalagayan niya ay hindi niya din alam kung paano nito nalaman. Pinaimbestigahan ba siya ng lalaki? Lihim na sinusubaybayan? Ang gulo-gulo ng is