"We will go now, kuya," ani Rome pagpasok niya sa silid.Agad akong lumingon sa kanya, bahagyang naguguluhan. His tone was calm, yet there was a sense of urgency in the way he carried himself. Tumayo siya sa tabi ko, at mahigpit na hinawakan ang kamay ko, ang init ng kanyang palad ay tila nagbibigay ng kaunting katiyakan."Rome," tawag ko, mahina ngunit puno ng katanungan. Hindi siya tumingin sa akin, sa halip ay dumiretso siya ng tingin kay Ryder na hindi man lang nag-angat ng ulo mula sa ginagawa nito.“Alis na kami, kuya. Huwag mong kalimutan ang sinabi ko kanina,” seryosong sabi ni Rome. His voice carried a weight that made me realize whatever conversation they had earlier wasn’t something trivial.Ryder finally looked up, his sharp eyes landing on Rome before briefly shifting to me."Ingat," malamig ngunit seryosong sagot nito. "And Rome... protect what’s yours."Napatingin ako kay Ryder, bahagyang natigilan. There was something in his tone—an unspoken warning or maybe a reminder
In the afternoon, I found myself still lounging in Rome’s penthouse—well, our penthouse now, as he so proudly declared. Medyo pagod ang katawan ko, and I wasn’t in the mood to head to the Foundation today. Kaya naman, nag-message na lang ako kay Jessica, instructing her to take care of things for me. She’s reliable, and I trust her judgment.I was on the balcony, talking to Aria over the phone. Kamustahan tungkol sa business ko sa Monaco ang naging topic ng usapan namin. Thankfully, everything was running smoothly, no issues reported. I took the opportunity to invite her to the Philippines for my upcoming charity event. Aria was thrilled and promised to check her schedule.Since charity preparations were already underway, I also reached out to a few other women I knew—some single and some simply passionate about helping. I had remembered their previous interest when I casually mentioned hosting a charity event. This one-night date auction for bachelors seemed like the perfect opportun
"...according to the tabloids, rumors said—the secret wife of Rome Benjamin Azcárraga is the new founder of... Your Grace? Are you alright?" Napakurap-kurap ako at napaayos ng upo nang marinig ko ang tinig ni Aria mula sa Skype. Kausap ko siya ngayon tungkol sa upcoming charity event, pero tila iba ang iniisip ko. Napansin kong natulala ako at malalim ang iniisip matapos niyang sabihin ang mga salitang iyon. Gabi na, at mabuti na lang wala pa si Rome dahil sigurado akong magtatanong siya ng maraming bagay kapag nakita niyang ganito ako. Well, sino bang hindi mapapaisip sa sinabi ni Aria? Ako? Pregnant? I... I don’t know. Hindi ko alam. Hindi ko sigurado kung totoo, pero naiisip ko, posible nga. Me and Rome are active, and honestly, we don’t use protection. So, there’s a real possibility. Pero hindi ko maialis sa isip ko—what if I’m not? Ayoko ring tumalon sa konklusyon nang wala pang tiyak na sagot. Napabuntong-hininga ako, tinakpan ang mukha gamit ang isang kamay habang pinipilit
Wearing my robe habang pinupunasan ang basa kong buhok, paglabas ko ng banyo ay bumungad sa akin si Rome na kasalukuyang nagtatanggal ng necktie. His movements were sharp, almost impatient, at ang tensyon sa kanyang postura ay ramdam na ramdam kahit sa di kalayuan.Napahinto ako at napatitig sa kanya. Nakakunot ang kanyang noo, at madilim ang anyo niya, tila may bumabagabag sa kanyang isipan. Hindi ko alam kung bakit, pero ang bigat ng presensya niya ngayon ay parang may kung anong bagay na kailangang pag-usapan—at hindi ito maganda."Rome," mahinahon kong tawag sa kanya, habang iniayos ko ang hawak kong tuwalya. "What's wrong? May nangyari ba sa work?"Hindi niya ako sinagot agad. Imbis ay dumiretso siya sa bar area ng kwarto, nagbukas ng alak, at nagbuhos ng isang baso. Walang imik, uminom siya ng isang mabilis na lunok, pagkatapos ay tumingin sa akin nang matalim, halos may paghuhusga sa kanyang mga mata.“Alam mo ba kung ano ang pinag-uusapan ng mga tao tungkol sa’yo ngayon?” mala
"Good morning, Your Grace. The tabloids and even the social media posts have already been taken down—erased by your own husband, Your Grace. He even filed cases against the people behind the rumors and the tabloid companies. As for the social media platforms, they're facing charges for allowing such defamatory content to circulate." Pagkagising ko, yan agad ang bumungad sa akin mula kay Aria. Napabuntong-hininga ako at umupo sa kama habang hinihimas ang sentido ko. Of course, Rome would do that. Typical Azcárraga behavior—direct, aggressive, and leaving no stone unturned. "Good morning din sa'yo, Aria," sagot ko sa kanya habang pinipilit isalansan ang magulong isip ko. "Do you have more details about the charges? And how much noise has this stirred up in the business world?" Napatingin si Aria sa screen ng kanyang laptop, halatang nagbabasa ng updates. "Well, the charges include defamation, invasion of privacy, and spreading malicious content. The companies involved are now scrambl
Alam kong wala na akong magagawa kapag ganito na siya kaseryoso. Tumango na lang ako at hinayaan siyang tulungan akong magbihis. Tahimik siyang naghalungkat ng simpleng damit sa closet habang ako naman ay naupo ulit sa gilid ng kama, pilit na tinatago ang nararamdamang pagod. "Here," sabi niya habang iniaabot ang isang plain na damit. "Wear this. We’re going to the hospital." "Rome, baka naman overreacting ka lang," pilit kong sagot habang tinatanggap ang damit. "I told you, I’m fine." Tumigil siya sa ginagawa niya at hinarap ako, ang mga mata niya’y puno ng determinasyon. "I’m not overreacting, wife. You looked pale, you felt dizzy, and now you’re trying to downplay it. That’s not normal. I won’t take risks when it comes to you." Hindi na ako sumagot pa. Alam kong hindi siya titigil hangga’t hindi niya nasisigurong ayos ako. Tahimik kong sinuot ang damit habang nakamasid siya, ang mga mata’y puno ng pag-aalala. Pagkalabas namin ng kwarto, halos patakbo siyang nagmaneho papunta s
If there's good news, there's always bad news to balance it out. Kinabukasan, ang saya ng pagiging soon-to-be parents namin ni Rome ay napalitan ng tension nang bigla kong marinig mula kay Jessica ang hindi kaaya-ayang balita."Good morning, ma'am. I'm sorry for disturbing you po but you might want to see this," sabi ni Jessica sa kabilang linya, ang boses niya’y halata ang pagkaalarma.Nasa opisina ako ng foundation nang bigla niyang i-video call ang eksena sa labas. Sa screen, nakita ko ang dalawang pamilyar na mukha—ang aking mga half-sisters na sina Agnes at Lilian. Nakatayo sila sa harap ng main entrance ng foundation, may hawak na mga placard na tila may ipinaglalaban. May mga media pa silang dala. Goodness!"Margaret Serrano! Magpakita ka! How dare you? We are your family but what did you do, huh! Hindi mo kami pwedeng itago sa kahihiyan ng pamilya natin!" sigaw ni Agnes habang halata sa mukha niya ang galit.Si Lilian naman ay mas dramatiko. Umiiyak habang tumitili, "Paano mo
After the incident, binayaran lahat ni Rome ang media para pigilan ang anumang balitang may kaugnayan sa akin. Inutusan niya ang kanyang team na i-delete ang anumang litrato o video ko na kumalat na sa social media platforms. Kahit ako, hindi makapaniwala sa bilis ng kilos niya—parang sanay na sanay siyang magkontrol ng ganitong mga sitwasyon. “Rome,” tawag ko sa kanya habang abala siyang kausap ang isang executive sa telepono. “You didn’t have to go that far.” Natapos niya ang tawag bago niya ako hinarap. Ang mga mata niya’y seryoso, pero may bahagyang lambing. “I did what I had to do. I won’t let anyone exploit you or twist your image for their own gain.” Napailing ako, pilit na kinakalma ang sarili. “But this is too much. Hindi ko naman kailangan ng ganito.” Lumapit siya sa akin, inilapag ang kamay niya sa balikat ko. “Esmeralda my strong independent wife, you might not think so, but your reputation matters. Not just for you, but for us—for everything we’re building togethe
Napalunok ako habang sinasabi ni Antonio ang mga salitang iyon. Sa kabila ng galit at determinasyon kong labanan siya, hindi ko maalis ang kirot na unti-unting bumabalot sa puso ko. Paano kung tama siya? Paano kung magbago ang lahat kapag nalaman ni Rome ang totoo? Ipinikit ko ang aking mga mata, pilit na tinatanggal ang mga pagdududang sinisimulan niyang itanim sa akin. Mahal ako ni Rome, alam ko iyon. Pero sapat na ba ang pagmamahal na iyon para harapin ang katotohanan na matagal ko nang itinago? "You're lying," mahina kong sabi, ngunit nanginginig ang boses ko. "Rome is not like you. He loves me, and he loves our child. Kahit ano pang sabihin mo, Antonio, hindi mo kami kayang sirain." Lumapit si Antonio, mabagal ngunit puno ng awtoridad, hanggang maramdaman ko ang malamig niyang hininga sa gilid ng aking tainga. "Oh, Esmeralda," bulong niya. "Do you really believe that? Love has limits, hija. And when those limits are tested by betrayal, it crumbles. Tandaan mo 'yan." Bigla
"Hindi ako papayag, Antonio. I will not do that. I'm not your puppet anymore! Bakit hindi ang anak mong si Agnes ang gumawa niyan?" Tumingin ako kay Ate Agnes. "Hindi ba, ate Agnes?" Diniin ko ang pangalan niya. Nakita ko kung paano namutla at napatras siya habang nagtaka naman ang buong pamilya. Nakita ko kung paano nilingon ng papá si ate na naiiling na lumingon sa kanya. "I..I don't know what she means, dad. Kung anuman ang sasabihin ng gag*ng niyan, don't believe her! She's making me her target." Nagulat ang lahat sa naging reaksyon ni Agnes. Hindi ko napigilan ang mapangisi, kahit pa nanginginig pa rin ako sa galit at takot. “Target? Ate Agnes, bakit ka naman kakabahan kung wala kang itinatago?” Seryoso kong tanong, tinitingnan siya diretso sa mga mata. "Stop it, Margaret!" Singhal ni Agnes, ngunit halata sa boses niya ang kaba. "You don’t know what you’re talking about!" “Really? Wala akong alam?” Hinawakan ko ang mga tali sa kamay ko, pilit na nilalabanan ang pangh
Lumayo ito at humalakhak na parang demonyo. Sumabay ang mga anak niya't asawa tila natutuwa sa nangyari. Natutuwa silang makita akong wasak at durog. Para bang nanonood sila ng isang palabas na sila mismo ang nagsulat at dinidirek, at ako ang bida sa kanilang trahedya. Napakapit ako nang mahigpit sa mga tali sa kamay ko, pilit pinipigilan ang pangangatog ng aking katawan. Ayokong ipakita sa kanila na nadadala ako sa kanilang mga laro. Napatingin sa akin si Lilian at binigyan niya ako ng matamis na ngiti. "Don't cry, Ate Margaret? You're strong, right? Why so mad? Why are you crying? Don't tell me, you love him? Aw! So sad. Kawawa ka naman." Hindi ko siya pinansin. Ngunit biglang bumaba ang tingin nito sa aking tiyan. Bumalot muli ang takot sa buo kong katawan sa posibilidad na mangyari. Ngumisi si Lilian, puno ng panunukso at kasamaan. "Oh, what's this?" aniya, tinutukoy ang tiyan ko. "Don't tell me... you're carrying his child?" Napatitig ako sa kanya, pilit iniipit ang takot
Lumapit siya nang bahagya at tumigil sa harapan ko, yumuko para tumitig nang diretso sa mga mata ko. "Guess what, hija?" bulong niya, ang boses niya’y malambing ngunit puno ng pananakot. "You’re not married to Azcárraga, Margaret." Parang may bumagsak na bomba sa paligid ko. Ang utak ko’y nagsimulang maglikot, pilit inaalala ang lahat ng nangyari. Hindi maaari. Ang kasal namin ni Rome... ang lahat ng iyon... "You’re lying," madiin kong sabi, pilit pinapakalma ang sarili. "Lahat ng sinasabi mo ay kasinungalingan!" Ngunit tumawa lang siya, malamig at malutong. "Lying? Ako? Hija, ang totoo lang ang sinasabi ko." Tumuwid siya ng tayo at naglakad muli paikot sa akin. "I fake your marriage, Margaret, and never submit your marriage certificate. Wag kang magalit. Tinulungan na nga kita eh. Hindi ba't ayaw mong maikasal din sa kanya? And I think, ganun din siya." Nakangiti ito. "Naalala ko tuloy kung paano sumama ang mukha niya. Kung gaano siya kagalit malaman niyang ikakasal siya sa
Nagising ako sa dilim, malamig ang paligid at naramdaman ko ang bigat sa buong katawan ko. Unti-unti akong nagkamalay, pilit inaaninag ang paligid kahit na parang umiikot pa rin ang paningin ko. Amoy kong may kahalong amag at metal sa hangin—isang lugar na malayo sa anumang pamilyar sa akin. Naramdaman ko ang mahigpit na gapos sa aking mga kamay at paa. Nakaupo ako sa isang malamig na upuan, at ang mga tali sa akin ay tila hindi matitinag kahit anong pilit kong igalaw. Ang tiyan ko ang unang pumasok sa isip ko, at napakabilis kong ibinaba ang tingin sa sarili ko. Salamat sa Diyos, ligtas ang baby ko. Pero hindi ko maikakaila ang kaba sa dibdib ko. "Hello? May tao ba rito?" tanong ko, kahit alam kong malabo akong sagutin ng kahit sino. Tahimik. Sobrang tahimik, maliban sa tunog ng mga patak ng tubig sa di kalayuan. Napahinga ako nang malalim, pilit iniipon ang lakas ng loob. Kailangan kong tumakas. Hindi pwedeng magtagal ako rito. Pagkatapos ng ilang minuto, narinig ko ang mahi
"Yeah, thank you for watching my kids," sabi ni Euphie, ang ngiti nito puno ng pasasalamat habang hinaplos ko naman ang pisngi ni Atlas na nakayakap ngayon sa kanyang hita. Napakagiliw ng bata, at kitang-kita sa mga mata niya ang kasiyahan. Tumingin ako sa likuran niya at napansin ang dalawa pang bata—si Apollo at Ares—na nakayakap din sa hita ng kanilang ama, parang ayaw nilang pakawalan ito. Ang kanilang maliliit na kamay ay mahigpit na nakapulupot, na para bang doon lang sila ligtas. Samantala, ang panganay na si Z ay tahimik lang na nakahawak sa kamay ni Euphie. Walang sinabi ngunit makikita sa kanyang tingin ang pagiging mapagmasid at protektibo, kahit sa murang edad. Halata na siyang tumatayong kuya sa kanyang mga kapatid. Napangiti ako at tumingin kay Euphie. "Hindi biro ang magbantay sa apat na bata na iba-iba ang gusto. Pero salamat talaga." Ngumiti si Euphie, halatang sanay na sa likot ng mga bata. "They’re angels, really," sagot niya, habang hinihimas ang ulo ni Atla
Ang conference room ay puno ng reporters—may mga flashing cameras at mikroponong nakatutok kay Antonio Serrano, ang patriarch ng Serrano family. Nakaupo siya sa likod ng podium, suot ang isang matalim na ngiti na tila nagpapakita ng kumpiyansa at kapangyarihan. Ang press conference na ito ay tinawag upang sagutin ang mga usap-usapan tungkol sa biglaang arranged marriage ng anak niyang si Margaret kay Rome Benjamin Azcárraga, ang pangalawang apo ng kilalang Azcárraga family. "Gentlemen, ladies of the press," panimula ni Antonio habang dramatikong nilinisan ang lalamunan, "narito ako upang linawin ang mga espekulasyon tungkol sa kasal ng aking anak na si Margaret kay Mr. Rome Benjamin Azcárraga. Ang Serrano at Azcárraga families ay matagal nang may espesyal na koneksyon. Ang kasal na ito ay simpleng patunay ng matibay na ugnayan na iyon." Nagkaroon ng mahinang bulungan sa silid, pero may isang matapang na journalist ang nagtaas ng kamay. "Mr. Serrano, may mga balita na ang kasal a
My morning started like any other—quiet and structured, just the way I liked it. Rome had already finished preparing breakfast by the time I stepped out of the bedroom, the rich aroma of brewed coffee and freshly cooked food filling our penthouse. The triplets were scattered across the living room, each lost in their own little worlds, while Ares sat solemnly in a corner, carefully arranging his toys with the precision that only he seemed to have inherited from his father. I had just finished fastening my Cartier watch when a soft knock interrupted my peaceful routine. Rome glanced at me, his brow slightly furrowed in curiosity. "Expecting someone?" he asked, voice low yet commanding. I shook my head. "Not really." Making my way to the door, I opened it to find Urania, my ever-dramatic and vivacious cousin, standing in her usual radiant self. She looked like she had stepped out of a fashion magazine with her backless floral dress and glowing complexion. I wasn't surprised, thoug
"So, siya ang mastermind sa nangyari?" tanong ko ulit kay Rome. Nasa loob kami ng sasakyan. Hindi mawala sa isipan ko ang nangyari kanina lamang. I don't understand kung bakit nandun siya. Sinadya ba niyang magpakita o nagkataon lang na nandun rin siya? Kung nagkataon na nandun lang siya, for what naman? Wala akong nakita na may kasama siyang iba bukod sa siya lang talaga mag-isa. He even wore a black suit, like he came from an important meeting sa lugar na iyon. I don’t think this is coincidence. Sumakit ang ulo ko. I doubled my efforts to avoid stress because I’m pregnant, pero dahil sa kanya, baka hindi ako makatulog kakaisip ng mga tanong. Napatingin ako kay Rome, na seryoso ang mukha habang nagmamaneho. Alam kong may iniisip rin siya, pero hindi niya sinasabi. Typical Rome—silent but calculating. "I can't say for sure," sagot niya sa huli, breaking the silence. "But he's too smart to show up without a purpose. Whatever it is, I’m sure it’s connected to everything happenin