Aubrey's POVNag-stay ako sa isang five-star hotel sa labas ng New York City. Nag-leave ako sa office at ginugol ko 'yon sa loob ng hotel room, nakahiga lang sa kama. Natutulog o nakatingin lang sa kisame.Hindi ako mahilig kumain. Wala namang mukhang masarap. Kailangan ko pang pilitin ang sarili ko na kumain. Kahit yung magandang grand bathtub at Jacuzzi, wala akong interes. Kahit yung amazing na view, mukhang boring.Tumatawag at nagte-text si Adon. Pati na rin mga kaibigan ko, mga ka-trabaho, at mga kamag-anak, lahat nag-aalala sa akin, pero hindi ko sila pinapansin.Pinipilit kong mag-heal hangga't kaya ko na ulit gumalaw at ituloy ang buhay ko. Pag okay na ako, haharapin ko na silang lahat, lalo na si Adon.Si Camella lang ang may alam kung nasaan ako, at dumadalaw siya sa akin gabi-gabi. Nagdi-dinner kami at ikinukwento niya sa akin ang mga latest chismis tungkol sa kontrobersyal na pumpkin incident.Tama. Nagkalat kami ni Trisha sa balita kinabukasan. Puno ng pictures, videos,
Aubrey's POVNapako ang tingin ko kay Adon. Hindi ko in-expect na bibitawan niya agad 'yun. Magdi-divorce na kami? Just like that?"Magdi-divorce tayo?" tanong ko, tila hindi makapaniwala. "Ganun lang kadali?""Sabi mo nga, hindi ka sigurado sa atin," mahina niyang sagot. "Ayokong pilitin ka sa isang bagay na hindi mo gusto.""Pero hindi ko naman sinabing hindi kita gusto," sagot ko, ramdam ang kaba sa dibdib ko. "Nagdududa lang ako... kasi... kasi ang daming bagay na nangyari. Ang daming hindi malinaw. Paano na lang kung magkamali ako ng desisyon?""Mas mahirap kung pipilitin natin ang sarili natin na mag-work ito nang hindi tayo sigurado," seryoso niyang sagot. "Masasaktan lang tayo pareho.""Masasaktan din naman tayo kung susuko tayo agad," bulong ko, halos hindi ko marinig ang sarili ko.Napakagat ako sa labi habang tinitignan siya. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa tabi ko, at biglang naramdaman ko ang takot na baka mawala na siya sa buhay ko. Nasa dulo na kami, pero may parte sa
Aubrey's POVNagising ako sa gitnang gabi dahil sa isang tawag."Mrs. Gustav?"Si Sheila, personal assistant ni Grandpa."Ano'ng nangyari?""Nasa ospital kami ngayon," narinig ko ang tunog ng siren sa background, kaya't nahirapan akong marinig siya."Anong nangyari?""Nagkaroon ng stroke si Grandpa."Adon's POVDalawang buwan ang nakalipasNang pumasok ako sa Gustav building, lahat ng tao ay tahimik. Pwedeng marinig ang pagkatok ng isang karayom sa sahig sa tahimik na paligid. Nagulat ang mga front guards nang dumaan ako sa main door. Ang mga receptionists at staff sa lobby ay nagtinginan, nagtataka kung ako nga ba talaga ang kanilang boss.Tila ako ang pinakaibang tao nang pumasok ako sa gusali, sa sobrang haba ng buhok at balbas ko, gamit ang luma at maduming cargo khaki pants, gray shirt na dating puti, at mga climbing boots na may bakas ng putik sa mga gilid.May dala akong itim na backpack na naglalaman ng mga essential na bagay na kinailangan ko sa nakaraang dalawang buwan.Umak
Adon's POVSa paglipas ng mga linggo mula nang natanggap ko ang mga divorce papers, ang bawat araw ay tila isang bagong pagsubok na binabalik ako sa realidad ng aking buhay. Ang opisina ay puno ng mga aktibidad, at ang mga papeles ay tila walang katapusang hamon, ngunit ang bawat oras na ako ay nag-iisa, ang sakit ng pagkawala ni Aubrey ay tila bumabalik sa aking puso.Ang mga araw ko sa opisina ay puno ng mga pulong, presentasyon, at mga pakikipag-ugnayan sa mga kliyente. Habang sinusubukan kong maging produktibo at abala, ang pakiramdam ng pangungulila ay palaging nasa likod ng aking isipan. Ang mga oras na magkasama kami ni Aubrey ay patuloy na bumabalik sa akin, mula sa maliliit na detalye ng aming mga pag-uusap hanggang sa mga simpleng sandali ng ligaya. Ang pakiramdam na nawala na siya sa aking buhay ay tila isang walang katapusang pangungulila na nagpapahirap sa akin araw-araw.Isang araw, habang ako ay nasa isang pulong sa opisina, tinawag ako ni Sheila, ang personal assistant
Aubrey's POV“Good morning, Miss Mañas,” bati sa akin ng lahat ng tao, habang ako ay lumalabas ng aking limousine at pumapasok sa main door ng Mañas Center Building—isang 100 stories, at isa sa mga tallest office buildings sa Manhattan.Oo, akin ang building na ito. Inherit ko ito mula sa aking lolo, pati na ang lahat ng buildings sa Mañas Business Center.Naglakad ako ng may kumpiyansa sa isang red business suit na tailor-made, habang papasok sa lobby. Ang aking executive secretary, personal assistant, at adviser, ay nasa likuran ko, nag-iinform sa akin tungkol sa itinerary ko sa araw na ito.“May board meeting ka ng alas-diez ng umaga, lunch meeting kasama si Senator Johnson ng alas-12 ng tanghali,” sabi ng personal assistant ko, “dentist’s appointment ng alas-2, meeting sa department heads ng alas-3:30 ng hapon, suppliers’ meeting ng alas-5, at dinner kasama si Mr. Firth ng alas-7:30 ng gabi.”“Ang mga contracts para sa expansion ng steel warehouses sa Pilipinas at India ay nasa la
Aubrey's POVNang dumating ang pagkain, nagsimula kaming kumain at mag-usap tungkol sa mga nangyayari. Biglang nagsalita si Christian.“Narinig ko na bumalik ang ex-husband mo,” sabi niya, habang nakatingin sa akin na may taas ng kilay.“Yeah, narinig ko rin. Galing kay Camella,” sagot ko habang tinuturo siya. “Alam mo naman ako, palaging updated.”Ibaba ko ang tinidor ko at kumuha ng kaunting sip ng wine, hinahanap ang tamang salitang sasabihin.“Hiwalay na kami. Kaya, please, palitan na ang topic.”“Sige, chill. Kung yun ang gusto mo,” sagot ni Christian na parang naintindihan naman ang pinagdadaanan ko.“Yun ang gusto ko. Huwag nang banggitin ulit.”Tawa siya ng tawa, hanggang sa kumalat ang pagkain sa bibig niya.“Eww, ang dumi mo!” sabi ko.“Walang nanonood,” sagot niya habang tumitingin sa paligid.Isang babae ang lumapit at humingi ng picture kasama siya. Kami ni Camella ay pilit na pinipigilan ang aming pagtawa habang nagpa-pose sila para sa selfie.Maraming tao ang gustong ma
Adon's POVPagpasok ko sa Gustav Mansion, pinark ko ang sasakyan ko sa harap ng bahay. Ito ang unang pagkakataon na umuwi ako pagkatapos ng breakup namin ni Aubrey.Nakagulat ang pag-uusap namin ni Celine; pakiramdam ko ay malamig, numb, at naguguluhan. Hindi ko na maalala kung paano ako nakarating dito. Parang nagdala na lang sa akin ng subconscious ko pauwi.“Magandang hapon, Mr. Gustav. Mabuti at nakabalik kayo,” bati sa akin ni Bernard, ang butler, pagpasok ko sa bahay. Tumango ako sa kanya at pumunta sa bar counter para mag-shot ng brandy. Kailangan ko ng alak para maibsan ang shock ko.Naalala ko ang pag-uusap namin ni Celine. “Wala na tayong takot na magsabi ng totoo. Nagkaroon ng stroke si Papa, hindi na niya kayang takutin si Aubrey,” sabi niya.“Anong ibig mong sabihin na takutin?” Naguluhan ako sa narinig ko. Ang ideya na may nagtatangkang manakot kay Aubrey ay nagpatindig sa akin.“Hayaan mong simulan ko mula sa simula…” Nakinig ako habang ikinukuwento niya ang lahat. Tu
Aubrey’s POVAlam kong buntis ako. Regular ang menstruation ko, at wala akong nakaligtas na cycle noon. Kaya nga nandun ako sa OBGYN clinic kahapon para magpa-blood test. Kinumpirma lang ng family doctor namin ang hinala ko.“Nakausap ko na ang OBGYN mo, at kinumpirma niya base sa lab results mo,” sabi ng doctor.Tumango ako, “Salamat, Doctor Heinz. Inaasahan ko na 'yan.”Nandun din si Sheila. Pumasok siya sa kwarto habang ina-announce ng doctor.“Hindi ako makapaniwalang buntis ka,” nangingilid ang luha ni Mama. “Blessing ang batang ito para sa atin. Balak mo bang sabihin kay Adon?”Tumango ako, “Kailangan niyang malaman. Pero kailangan ko munang iproseso 'to bago ko sabihin sa kanya. Sobrang na-overwhelm ako.”“Ako rin,” niyakap niya ako, “ang saya ko na isasama mo si Adon sa journey mo sa pagbubuntis.”“Ayoko siyang ipagkait sa batang ito.”Inadvise ako ng doctor na mag-day off muna. Kaya inutusan ko si Sheila na pumunta sa opisina at i-cancel ang mga appointments ko for the day. I