Madeline's P. O. V.Wala na akong gana magpatuloy sa buhay ko, hindi ko na alam kung paano pang pagbangon ang gagawin ko ngayong nagkagulo na ang lahat. May buhay na nawala, pakiramdam ko pati ang buhay ko nasama niya. "Anak ko..." bulong ko habang hawak ang litrato ng fetus na nilabas sa akin kahapon. Ito ang una at huli niyang litrato. Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil ayokong mabasa ang hawak kong picture."M-Maddy... Kumain ka na, kagabi ka pa hindi kumakain. The doctor said that you need to gain strength again..." hinawakan ni Mommy ang magkabilang balikat ko."Paano pa, Mom? I was pregnant and I didn't know that. It's already too late for everything, lalo na sa relasyon namin ni Raven---" "Maddy, you can still fix everything if you wanted to. Ang amin lang, may pagkakamali rin kami ng Daddy mo. Actually, he texted me that he felt guilty na hinayaan ka naming makasal in a young age. It's because we needed to, akala rin namin mapapabuti sa 'yo 'yon. We didn't see this co
Madeline's P. O. V.Umuwi na ang dalawa dahil malapit nang dumilim at ayoko rin namang mapagalitan sila dahil sa akin kaya hinayaan ko na silang umalis. Kahit papaano ay gumaan ang loob ko at nakaramdam ako ng kaunting lakas. "Kailangan ko kumain, uminom ng gamot, magpalakas, para bukas..." bulong ko.Muli akong napatingin sa litrato ng baby ko na nakapatong sa desk. Dahan-dahan akong tumayo nang biglang bumukas ang pinto ng silid ko."Anak! Why are you standing up, you should be laying down--"."Mom, don't panic. Iihi lang ako," ani ko."Tara, tutulungan kita. Kakagaling mo lang sa surgery, paniguradong masakit pa ang private part mo," ani Mommy."Actually, makirot nga kapag naglalakad, kaya pala bed rest ako," sabi ko at hinawakan ang braso ni Mommy.Inakay niya ako, dinala niya ako sa banyo at nahihiya naman ako magpakita sa kaniya ng pribadong parte ko kaya hindi ako agad makaupo sa toilet."Why, anak?" "Mom, can you turn around?" nahihiya kong sambit."Ow.. sure!" Hawak niya pa
Madeline's P. O. V.Kinabukasan, nagising ako sa boses ng mga taong nag-uusap sa paligid ko. Pagdilat ko ay bumungad sa akin si Mommy kasama si Dad, may kausap silang dalawang nurse at si Doktora na nag-surgery sa akin."Anak, you're awake." Napatingin sa akin ang lahat.Dahan-dahan akong naupo, agad na lumapit ang nurse para alalayan ako."Good news, anak. Makakalabas na tayo dito, magpapagaling ka na lang sa bahay," sabi ni Mommy sabay hinawakan ang aking kamay.Tila ba nabunutan ako ng tinik. Ang mahalaga wala na sa alanganin ang buhay ko, kailangan ko na lang maging matatag. "I'll pray for your fast recovery, Mrs. Aguilar," ani ng Doktor.Ngumiti ako sa kaniya. "Maraming salamat po." "Mauuna na po ako, Mrs. Rosario," ani Doktora.Nang lumabas ang doktor ay sumunod ang dalawang nurse sa kaniya. Naiwan kaming tatlo, lumapit sa akin si Daddy at hinawakan ang ulo ko."Big girl na talaga ang baby ko, ang galing na mag-handle ng mga problema," sabi ni Dad."Still, baby pa rin natin si
Madeline's P. O. V.Tinulungan ako ni Mommy at Daddy na bihisan si Raven, dahil basang-basa ito ng ulan. Nakahiga na ito sa aming kama habang ang doktor ay chine-check ito. Tumawag na lamang si Dad ng private doctor para kay Raven dahil hindi na kami pwede bumalik sa hospital dahil mainit kami ngayon sa media. "His vitals are normal, napansin ko lang na mukhang pagod at wala siyang tulog. He also smells like alcohol or something, did you already talked to him bago siya himatayin?" tanong ng lalakeng doktor.Napayuko ako, mukhang mas grabe ang sinasapit ni Raven ngayon at hindi ko lang nakikita. Bumigay ang katawan niya sa kaniyang pagluluksa."N-No, Doc. Pero magiging okay naman po ba siya?" tanong ko."Of course, he just needed some rest. Mayroon akong vitamins na ire-recommend para mas lumakas siya after he woke up." "Good to hear he's okay," sambit ni Daddy.Ngumiti ako sa kaniya ng tipid. Nagsimula namang magsulat ang doktor ng reseta na ibibigay niya para kay Raven."If somethi
Raven's P. O. V.Something inside me broke, pakiramdam ko huminto ang mundo ko. Hinawakan ko ang kamay ni Maddy, she's also stunned. Tila ba hindi mag-sink in sa amin ang boses na narinig namin."Track her location," ani ng pulis. Kinuha nila ang cellphone at dinala sa computer. Napayuko ako, pakiramdam ko nanghihina ang buong katawan ko. I can't accept nor believe that my own sister will betray me. Alam ko at naiintindihan kong galit sila kay Maddy because of their own reasons but this have gone too far."F*ck it..." bulong ko."S-Sino ang Rebecca na 'yon?" takang tanong ni Tita."H-His sister, ang kapatid ni Raven..." "W-What!? Ang babaeng naka-away mo noon!?" gulat na sigaw ni Mommy.Napatingin ako kay Maddy na ngayon ay lumuluha na. Hinila ko ang braso niya para yakapin siya."Kapatid mo pa talaga!?" Nagulat ako nang bigla niya akong itulak, hinampas niya ng malakas ang dibdib ko, nakaramdam ako ng sakit sa hampas nito pero hindi ko ininda."M-Maddy, wala akong alam at hindi ko
Madeline's P. O. V.Hindi matigil ang pagtulo ng luha ko. Punong-puno ng galit at sakit, magkahalo ang aking nararamdaman. Hindi ko matanggap at kahit kailan ay hindi ko matatanggap ang kawalang-hiyaan na ginawa nila."Police officer, nandito na si Chief." Napatingin kami sa pulis na dumating, iba ang uniporme nito at halatang may mataas na ranggo. Nakaupo kami sa upuan at nasa harapan namin sina Rebecca, magkakatabi ang tatlong manloloko. Habang ako ay katabi si Raven, Mommy at Daddy. Narito kami sa prisinto at hinihintay ding dumating ang magulang ni Raven."We need to close this precinct. Ang daming reporters sa labas, they are asking kung nandito kayo," tumingin sa amin ang chief."Pwede naman kasing i-settle 'to in private! Now pinagpepyestahan ako ng bashers sa social media dahil sa inyo---" "Good for you, para maramdaman mo kung anong pinaramdam mo sa akin! Inutusan mo siyang harasin ako sa eskinita na 'yon para ano? Para ipamukha sa lahat ng tao na madumi akong babae!?" siga
Madeline's P. O. V.Nagising ako sa kwarto ko nang masakit ang ulo. Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa mga nangyare kahapon. Tumingin ako sa paligid ko, tila ba nanibago ako sa sarili kong kwarto, kung saan ako natutulog ng ilang taon. "Naninibago ba talaga ako o may nami-miss ako?" bulong ko.Tumayo ako at sinuot ang aking tsinelas na matagal ko nang hindi naisuot. Nagtungo ako sa banyo para maghilamos at magsipilyo. Paglabas ng banyo ay biglang may kumatok sa pinto."Ma'am?" narinig ko ang boses ni Manang."Po, Manang?" lumapit ako sa pinto para buksan ito.Nawala ang ngiti sa labi ko nang makita si Manang na katabi ang asawa ko, nakatitig ito sa akin at dahan-dahang ngumiti. Napalunok ako sa sarili kong laway, habang dinadama ang mabilis na pagkabog ng puso ko."Nandito po si Sir Raven, Ma'am. May dala po siyang pagkain, pumayag naman po ang Mommy ninyong papasukin siya." Hindi makatingin sa akin ng tuwid si Manang habang nagsasalita. Napabuntong hininga ako, ano pa ba
Raven's P. O. V.Ipinatong ko sa aking desk ang 4R sized frame na may litrato na aking anak nang mailabas ito sa tiyan ni Maddy. Nakaramdam ako ng lungkot, knowing our angel is gone forever. "Regarding sa applicants ng secretary, nandito po lahat ng resume---""Yung wallet size na picture ng baby ko, na-print mo na din ba?" Pag-iiba ko ng tanong.Napayuko si Roland, ang bagong nag-a-assist sa akin dahil wala na si Bianca, nasa department siya at assistant ng manager pero kinuha ko muna pansamantala dahil kailangan ko ng secretary."P-Printing pa po, Sir." "Sabihin mo gawing limang copies. Tapos bumili sila ng frame na ka-size ng short bond paper, i-print niyo ng ganon kalaki." Binuksan ko ang laptop ko."O-Opo, Sir. Masusunod po---""Why are you trembling?" Napakunot ang noo kong tumingin sa kaniya.Simula pagpasok niya sa office ko ay utal-utal na siyang magsalita, parang hindi normal. Nanginginig pa ang kamay niya. Mukha naman siyang walang sakit."K-Kabado lang, Sir." "Hindi ak
Madeline's P. O. V.Hawak ko ang aking cellphone, naghihintay ako ng reply mula kay Roselle. Ang sabi kasi nilang dalawa ay dadalo sila sa welcoming ko bilang bagong CEO. Nakasakay pa rin ako sa kotse, nakaupo ako sa backseat dahil driver lang nila Mommy ang naghatid sa akin. Nasa company building na ngayon si Raven kasama nila Mommy."Hayst... Sabi nila pupunta sila," malungkot kong bulong.Pumasok ang driver sa loob ng kotse at naupo na sa driver's seat."Ma'am, tumawag na po ang Mommy ninyo, pwede na raw tayo pumunta sa entrance," aniya."Sige po, Manong!" Nakaramdam ako ng halo-halong emosyon, kaba, saya, at excitement. Napahawak ako sa aking dibdib dahil lumakas at bumilis ang tibok nito.Binalik ko na sa hand bag ko ang cellphone ko saka kinuha ang foldable mirror ko, tinignan ko ang aking make up, na ngayon ay hindi pa rin nagugulo. Ngumiti ako at nag-practice ng aking speech habang nagda-drive si Manong.Napatigil ako nang makita ko na ang grand entrance. Napaawang ang labi k
5 YEARS LATERMadeline's P. O. V."Ms. FA, ehem--Roselle!" sigaw ko nang hindi niya ako pansinin dahil busy siya sa pakikipag-picture sa kaniyang mga kaklase. Nang lingunin niya ako ay kusang gumuhit ang ngiti sa aming mga labi. Nagtatatalon ito papunta sa akin, nang makalapit siya ay binigyan niya ako ng mahigpit na yakap. "Yes! Graduate na tayo!" sigaw ko habang yakap namin ang isa't isa.Humiwalay siya at hinawakan ang pisngi ko."Pero, Bes... Ang pinakamasarap sa lahat. Tapos na tayo mag-aral tapos sasahod na tayo!" sigaw niyang muli."Bakit parang hindi na ako kasali sa inyo?" Napatigil kami nang marinig namin ang boses ni Catalina. Paglingon namin sa likod ay nakita namin siyang nakatayo, may dalang isang bouquet ng bulaklak. Napataas ang kilay ko nang makita ang manliligaw niya sa kaniyang likuran."Oh, nandyan pala si Paul James," puna ko."May sasabihin kasi ako sa inyo, actually, kami... May sasabihin kami," ani Catalina sabay ayos ng kaniyang eyeglasses. Napakunot ang n
Madeline's P. O. V.Lumipas ang ilang araw, natiis ko ang limang araw na pag-tutor sa akin. Natapos ang lahat ng modules ko sa tulong ng bwisit na si Professor Pauline. Kahit ba malagkit ang tingin nito sa asawa ko ay napakinabangan ko naman siya, although bayad naman ang trabaho niya."I'm happy that you already finished all of these, next week exam na lang then bakasyon ka na," ani Raven habang nakatayo sa harapan ng lamesa kung saan nakapatong ang mga tumpok na modules and answer papers.Biglang hinawakan ni Prof. ang braso ko sabay ngiti. I suddenly felt awkward again pero nasanay akong pekein ang pagngiti ko sa kaniya."Of course, sa talino ba naman ng asawa mo, Sir Raven. I'm so impressed in her skills, from reading comprehension to memorizing. Malayo ang mararating ni Mrs. Madeline." Hinimas-himas niya pa ang balikat ko.Napairap ako at tumingin sa kaniya. Bahagya kong hinampas ang braso niya, gusto ko ngang lakasan. Aalis na lang ang dami pang satsat."Thank you for the compli
Madeline's P. O. V.Pagsapit ng gabi ay antok na antok na ako. I felt mentally exhausted sa dami ng inaral namin in just a day, pakiramdam ko sinasadya na niyang wala man lang pahinga. Tuloy-tuloy ang pagpasok ng information sa utak ko. Although gusto ko na talaga matapos ang modules but I really feel awkwardness between me and Prof. Pauline."Love, you keep on yawning. I think you should sleep early," puna ni Raven sa akin. Tumango ako at kinapa ang gilid ng mata ko na puno ng luha kakahikab ko. Pinunasan ko ito gamit ang mga daliri ko. Nakaupo kami sa sala at nagpapahinga dahil kakatapos lang namin mag-dinner. Ayoko naman matulog kaagad dahil kakakain ko lang, may mga masamang kasabihan about sa pagtulog ng busog."Love..." hinawakan ni Raven ang kamay ko.Bigla niyang pinatay ang TV kaya nanlaki ang nga mga mata ko."Oh, I thought you want to watch soccer?" tanong ko."But your sleepy, kaya matulog na tayo sa kwarto," ani Raven."Pero kung gusto mo manood, okay lang sa akin. Buksa
Madeline's P. O. V."Huwag ka na kaya magluto ng lunch mamaya?" suhestyon ko kay Raven habang kumakain kami ng umagahan."It depends, why?" Napairap ako, nagsu-suggest na nga akong huwag na pero parang gusto niya pa ring magluto at kumain na naman dito si Prof."Bakit ba gusto mong magluto? Pwede naman tayong um-order na lang. Masyado kasing epal si Prof. magaling nga siyang guro pero yung ugali, tagilid." Pabagsak kong binitawan ang kutsara ko sabay kuha ng aking hot chocolate drink."Love, it's not like that. Gusto ko lang ring kumain ka ng niluluto ko. Sunday ngayon, tapos the next five days, I'll be busy again." Mahinahon ang pagsasalita niya habang nakatitig sa akin."Kahit na ba! As long as dito kakain yung haliparot na 'yon, huwag ka magluto." Padabog kong ipinatong sa lamesa ang tasa ko. Napapikit naman si Raven sa lakas ng tunog na nagawa ko. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya, mukhang napapagod na siya sa ugali ko."Love, can you calm down?" aniya sabay bitaw sa kutsara'
Madeline's P. O. V."Grabe, I didn't knew you're best sa kusina, Sir Raven!" Napatigil ako sa pagnguya, pakiramdam ko exaggerated na ang reaksyon ni Prof. Pauline. Ganoon lang ba talaga siyang klaseng tao? Matalino siya at friendly, pero minsan mapapansin talaga na hindi normal yung kilos niya, especially ang tawa niya."Thank you for the compliment, Prof. Pauline." Ngumiti si Raven at kinuha ang basong juice niya na melon dahil pinangakuan niya ako.Biglang kinuha rin ni Prof. Pauline ang kaniyang basong juice sabay taas nito, tumingin siya sa akin."Cheers?" aniya.Naiilang akong kinuha ang baso ng juice ko, go with the flow lamang ako. Nakangiti naman si Raven habang pinagdidikit namin ang mga baso namin. Parang nagugustuhan naman niya ang pakikisama ni Prof. "Bukas, sunday. Are you still available for tutoring?" tanong ni Raven."Of course, pwedeng-pwede. Kung okay lang ding mag-aral ng sunday, Mrs. Madeline?" tanong nito at tumingin sa akin."H-Huh? Okay lang naman... Para din
Madeline's P. O. V.Kinabukasan ay sabay kaming nag-umagahan ni Raven sa hapagkainan, siya na naman ang nagluto. Omelette ang aming almusal, wala ring mintis ang sarap ng kaniyang pagluluto. Kailan ko kaya matututunan ang ginagawa niya."Love, alam mo?" tumigil ako sa pagnguya."Don't speak when your mouth is full," aniya at binaba ang tasa ng kape."Psh, may sasabihin lang e'." Inirapan ko siya.Napansin naman niya ang pag-iba ng mood ko, binitawan niya kaagad ang hawak niyang kutsara saka hinawakan ang kamay ko."I'm sorry... Sige, ano ba 'yong sasabihin mo?" tanong niya."Wala na, ayoko na." Pag-iinarte ko."Love naman..." malambing ang tono ng kaniyang boses."Gusto ko lang sana itanong din," tumingin ako sa kaniya habang nagsasalita. "May balak ka bang turuan akong magluto? I mean, alam ko naman kasing busy person ka, so... Gusto mo itanong kung maisisingit mo ba sa time mo yung pagtuturo sa akin sa kusina?" Napatango siya ng ilang beses at binitawan ang kamay ko. Naghintay ako
Madeline's P. O. V.Parang tumalon ang puso ko sa saya nang marinig ang pagbukas ng automatic gate, nakita ko kaagad ang sasakyan ni Raven na papasok sa garahe. Bumangon ako mula sa sofa at binuksan ang main door. Nakita kong lumabas ng kotse si Raven dala ang kaniyang laptop bag. "Oh, what are you doing there?" tanong niya."Malamang sinasalubong ka. Ang boring kaya dito mag-isa," sabi ko.Nang tuluyan siyang makalapit sa akin ay bigla niya akong sinunggaban ng halik sa labi. Napapikit ako at tumugon sa kaniya. Bigla akong napasandal sa bukas na pintuan habang sinisiil ako nito ng halik. Napahawak ako sa kaniyang leeg."I missed you," bulong niya nang humiwalay sa akin.Napalunok ako ng ilang beses, pakiramdam ko ay nabitin ako. Tumalikod siya para ibaba sa sofa ang hawak niyang laptop bag. Napahawak ako sa labi ko, bigla siyang naging aggressive, not bad dahil masarap ang halik niya."Is there a problem?" tanong ni Raven.Nagising ako sa reyalidad. Napataas ang kilay ko at umiling.
Madeline's P. O. V.Nang matapos ang dinner date namin. Inuwi na ako ni Raven sa bahay niya, pinagbuksan niya ako ng pinto at unang hakbang ko sa bahay ay tila napuno ako ng halo-halong emosyon."Is there a problem, Love?" tanong ni Raven at hinawakan ang beywang ko. Narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako at tinignan siya."Na-miss ko dito. Punong-puno ng memories ang bahay na 'to, tayong dalawa... Kapag naaalala ko na sana may kasama na tayong batang malikot at makulit. Nakakalungkot, pero siguro hindi pa nga ngayon yung right time natin para maging isang ganap na magulang." Ngumiti ako ng pilit."I really appreciate your positive thoughts, na this isn't the right time. Umaasa naman ako na kung darating ang right time na 'yon, nasa tamang edad ka na. Walang problema sa trabaho ko, tapos hindi ka rin stress sa business niyo. May mas malaki na tayong bahay at---""Teka," pinatigil ko siya sa pagsasalita. "Lilipat pa ba tayo ng bahay? Iyon ba ang plano mo?" tanong ko.