Hindi sukat akalain ni Jake na totoong lahat ng kaniyang mga hinala. Matapos maisalaysay ang lahat ng tumawag sa kaniya ay nagkaroon siya ng pag-asang malaman kung sino ang may kinalaman sa pagkawala ng kaniyang babaeng pinakamamahal. “Totoo po ba ang sinasabi niyo?” Pangungumpirma niya. “Baka naman po binibigyan niyo lamang ako ng maling pag-asang makikita ko pa ang nobya ko?” Tumanggi ang kausap. “Totoo sir. Hindi po ako gumagawa ng kuwento.” Mukhang wala naman sa tono ng kausap ang nagbibiro. “Kung totoo man ang sinasabi niyo po, nagpapasalamat po ako sa inyo.” Masayang pahayag niya rito. “Hulog kayo ng langit sir. Bukas na bukas din po ay ibibigay ko po ang pabuyang nakalaan sa pagha___” Nagsasalita pa siya ng pinutol nito ang tawag. Sinubukan niya tawagan ito ulit pero hindi na makontak. Nanghinayang siya at hindi niya naibigay dito ang gantimpalang deserve ng mga ito. Kahit man lang sana personal niya itong mapasalamatan kahit tanggihan man nito ang napakalaking pabuya. Gayu
Bahagya pa lamang naabsorb ng isip ni Arianne ang nagaganap ngayon. Habang nakagapos at walang alam, nakapalibot naman sa kaniya ang pamilya ni Blake. Naroon ang ama nitong si Arthur, mommy nito at si Zieth Kate. Pakiramdam siya ay bihag siya ng pamilya ng mangkukulam at siya ang nakatakdang alay. Walang pakialam ang mga ito kahit hinang-hina siya dahil kakasilang lamang niya ng isang sanggol. Ramdam niya pa rin ang sakit at kirot na likha ng panganganak niya.‘A-ng anak ko? Ibigay mo sa akin ang anak ko?” halos pasigaw na wika niya pero nananatiling wala siyang lakas. Kahit ang bahagyang paggalaw niya ay para siyang mawawalan ng malay.“Anak ko.” Pakli nito. “Soon, mawawala ka na kaya ako lang ang kikilalaning parent niya.”Inilipat nito sa Mommy ang baby nila. “Mom, take my son away from here. I don’t want him to witnessed his mother’s end.” wika nito sa mommy at tumango naman ito.“Napakasama mo!” sigaw niya. “halimaw ka talaga.” Mura niya rito pero halos paos ang kaniyang boses. R
Hindi alam ni Arianne kung ilang oras na siyang natutulog. Siguro ay sa sobrang pagod pagkatapos niyang magsilang ng sanggol na lalaki ay mahina pa rin ang kaniyang katawan. Idagdag pa ang nagaganap sa kaniya ngayon at sa katotohanang kaniyang natuklasan. Pagkagising niya ay madilim na ang paligid at bahagyang liwanag na lang ang tumatanglaw sa loob. Mag-isa na din siya sa kwartong iyon at wala na si Blake.Naramdaman niyang naaalog ang kaniyang katawan at napansin niyang para siyang itinutulak sa di malamang direksiyon ng isang di nakikilalang personalidad. Nakalagay siya sa isang kamang de-gulong na karaniwang makikita sa mga hospital. Mga mapupusyaw na ilaw ang bumabati sa kaniya at kumakaway sa dinadaanan.‘S-sino ka?” Paanas niyang wika habang patuloy siyang itinutulak ng di nakikilalang estranghero. “A-at san mo ako dadalhin? P-pakiusap? Tumigil ka na … nahihirapan na ako…” halos padaing niyang sumamo sa estrangherong iyon dahil bawat alog ng kaniyang katawan ay siya namang kirot
Ngiting tagumpay ang nakalarawan sa mukha ni Blake John nang makalabas na ito ng study room. Iniwan na nito sa hired killer ang lahat at ipinaubaya ang pagligpit kay Arianne. Tiwala-tiwala naman siya dahil base sa records nito ay hindi pa ito pumalpak. At hindi basta-bastang halaga ang ibinayad niya rito. Kahit pa mana ganoon ay ayaw niyang sa kmaay niya mismo mamamatay si Arianne. Minsan niya lang gagawin ito at hindi na din ito mauulit. Paglabas niya ay dumeretso siya sa dining room ng mansiyon at tumungo sa ref para kumuha ng yelo. Pagkatapos niyon ay tumungo naman siya sa kwarto niya at kumuha ng isang Louis Roederer- Crystal Brut champagne. Nagsalin siya ng kaunti sa isang champagne glass at nilagyan ng konting yelo. Humagod hanggang lalamunan ang sarap nito. It tasted sounds like a trumpet to his ears! Its soothing appetite raised her triumphant into the air. He finally accomplished his mission without any hassle or anomaly. He gave a toast for himself. Drawing near to the fron
Nagpapasalamat si Jake na hindi napano ang nobya niya. Ayon sa doctor na nag-examine rito, ilang days lang at makakarecover na rin daw ito. Ilang days na ring patuloy na kinukunsumo ng gamot pampatulog ang sistema ng katawan nito. “Bilib ako sa mga vital organs niya at sa formation ng kaniyang mga cells.” Humahangang pahayag nito. Family doctor nila ito simula pa noon kaya kapag emergency ang pinag-uusapan, to the rescue kaagad ito. “She can heal herself in a seconds, kusang nagri-rebuild ang mga tissues niya and working in harmonious body system. Bihira ang nagtataglay ng ganoong katangian kasi mostly people are commonly inactive body cells tulad na lang ng mga laging exposed sa radiations or pressures.” Mahaba-habang wika pahayag nito habang ngiti-ngiti. Matiyaga naman siyang nakabantay sa babae na noo’y mahimbing namang natutulog matapos maturukan ng gamot.Tiningnan nito siya pagkatapos ay lumapit sa bandang tenga nito at may mahinang ibinulong. “kapag nagsama ang mga genetic chro
Nabigla si Jake nang madatnan si Arianne na hirap na hirap na inaabot ang isang mansanas na nakapatong sa mesa. Lumabas muna siya sandali at bumili ng iba pang mga gamot para mas mapabilis ang pagrecover ng babae. Pagbukas niya nag pinto ng room niya ay ganoong tagpo ang eksenang naabutan niya.Huli na para maagapang masalo pa niya ito. Mabilis niyang dinaluhan ang nobya matapos itong bumagsak sa sahig.“Arianne,” dalo niya sa babaeng napangiwi sa sakit dahil sa naramdamang paglagpak nito. “Bakit mo naman pinilit na abutin ang mansanas, eh pwede ka namang tumawag. O hindi kaya ay antayin na lang ako. Yan tuloy napano ka.” Sermon niya rito pero wala naman sa boses niya ang galit. Agad niyang binuhat ito para ibalik sa kama.“P-pasensiya na.” halos padaing nitong sagot na napamasahe sa bandang puwetan na bahagyang namaga. “Kanina pa ako nagugutom.”“Next time, wag mo na uling gagawin iyon ha?” pahayag niyang parang nangangaral sa isang bata.Tumango naman ito kahit panay parin ang haplos
Matuling lumipas ang mga araw at ganap nang nakarecover ulit si Arianne. Noon ay nakaupo ito sa kama at nakadungaw sa tinted na window glass nang madatnan ni Jake. Galing siya sa labas at bumili ng makakain. Inabutan niya wala ito sa kama sa halip ay nakadungaw sa labas ng bintana at parang malalim ang iniiisip. Tumikhim siya para mapansin nitong nasa pintuan na siya."Mukhang malalim yata ang iyong iniiisip?" wika niya habang nilapag ang mga dala- dalang supot na may lamang mga prutas ulit at kasama na din ang mga gamot niya. Saka pa lamang ito lumingon sa kaniya. nilapitan niya ito at niyapos mula sa likod. "May gumugulo ba sa iyong isipan? Pwede ko bang malaman iyan?" malambing na usisa niya habang hinahalikan- halikan pa ito sa likod ng leeg nito.Hindi siya nito sinagot. Nanatili itong nakatulala at malalim ang iniisip. kahit pa sabihing hindi pa ito nakarecover ay nagawa pa rin niyang katalikin ito nakaraang gabi. Subalit nagtataka na naman siya ulit. Iniisip niya na baka bumalik
Sa Isang abandonadong lugar dinala si Blake ng kaniyang kotse. Ayon sa address na binigay ni Jake kung saan may mahalaga silang pag-uusapan. Isang mahalagang usapan na hindi pwedeng marinig sa linya. Sinipat niyang muli ang address na nakasent sa cellphone. Matapos matiyak tama ang pinuntahan niya ay inioff na niya ang cellphone at mabagal na humakbang papasok sa abandonadong building na iyon.Medyo madilim sa bandang loob dahil walang ilaw sa kasalukuyan sa lugar na iyon. Buti na lang at nadala niya ang kaniyang cellphone. Ito ang ginamit niyang panilaw habang naglalakad papasok pa sa loob.Sinulyapan niya ang suot na wrist watch. Maga alas nuebe na ng umaga. Nagtataka siyang nadidismaya kung bakit wala pa rin ang kausap. Wala rin siyang nakitang kotse sa labas kaya sigurado siyang siya ang nauna sa kanila. 'Nasaan na kaya ang bw*s*t na iyon? Ang tagal naman nun?' bubulong-bulong niyang wika at panay ang linga ng mga paningin.Iniisip niya na baka natakot na ito at umatras. O pwede d