"AS far as I know, his mother died when he's only ten years old. Kaya hindi na ako nagtataka why he's acting like that, well in fact, even his own father doesn't give a damn on his own child..." saad ni Madison habang nasa cafeteria kami ng ospital. Isang linggo na ang nakararaan ng magsimula ang residency niya kung saan ko kinukuha ang clinical training ko.
Bumara yata sa lalamunan ko ang kinakain na excited pa naman ako nang malamang adobo ang ulam ko. Tinungga ko ang isang basong tubig bago sinulyapan sa tabi ko si Madison na payapang kumakain ng vegetable salad na halos kalahating oras na ay hindi pa rin niya maubos-ubos.
Hindi ko alam kung ano'ng dapat na isipin nang marinig ang bagay na iyon dahil sa totoo lang wala naman sana akong problema kung hindi ako naging assisting nurse ni Estevan. Sa tingin ko nga kahit hindi na siya manatili sa ospital kaya niyang gawin ang mga physical therapy niya sa bahay.
Ngunit hindi nakaligtas ang katotohanan sa 'kin. E
Kabanata XNAIYUKOM ko ang mga kamay habang pinagmamasdan ngayon ang sinapit ng isa sa mga tauhang inatasan ko sa pagbabantay kay Aniela.I looked helplessly to Mang Ren's daughter who kept on crying ever since she heard that her father was brought to a hospital because of an encounter.Kung hindi pa rin titigil si Ginoong Romuel sa mga plano niya na gantihan ang pamilya ni Mang Anton sa nangyari ilang taon na ang nakararaan, wala akong pagpipilian kung hindi isiwalat ang lahat kahit kapalit niyon ay napalaking bagay. I couldn't take this anymore seeing my people get hurt and I'm afraid this terrible thing may also happen to Aniela if I didn't tell her everything.Plano kong itago sa kanya ang lahat pero kung walang magbabago kahit na layuan ko si Aniela at panatilihin siyang ligtas sa likod ng anino ko, mawawalang saysay ang lahat.I miss Aniela. We've been together for ten years... sa isang iglap kinailangan ko siyang talikuran
HINDI pa rin tumitigil ang panginginig ng kamay ko ng lumabas kami ng storage room kanina ni Samuel. Naudlot lang ang mainit na eksena naming dalawa ng tumunog ang suot kong relo hudyat na tapos na ang break ko.
Samuel“SIR, your father is waiting inside your office.”I paused for a second before opening my office door. Siguradong umabot na sa kanya ang balita tungkol sa nangyaring pamamaril sa isa kong tauhan.I entered the office with unease. Hindi nga ako nagkamali. Even without uttering any words. I already know what he was about to say.Hindi na rin ako nagulat nang lumapat ang kamay niya sa pisngi ko at ilang sandali lang ay pinanood ko na lamang dugong dumaloy sa baba ko. I looked at my own reflection the my office glass wall.Dahan-dahan ako na nag-angat ng tingin. Saka tumambad sa 'kin ang nagpipigil sa galit na ama ko na ilang taon na noong huling beses ko siyang huling nakitang ganito.That time, it wasn’t me who's he was angry at. It was towards his father's friend, Romuel. Pero sa pagkakataong ito, walang duda na ako ang dahilan ng matinding galit sa mukha niya.Napasapo ako sa labing kanina lang ay ginamot n
GUMUHIT sa mga labi ko ang isang munting ngiti nang makita sa lobby ng hospital si Samuel. Hinintay niya marahil ako hanggang sa matapos ang shift ko. Sinulyapan ko ang suot na relo.
Rated 19+ (BAWAL SA BATA!)"W—wait? W—what?!" I almost lost my own voice. I looked at him with disbelief. "You are that man, that night?!" halos pasigaw kong tanong.So, hindi 'yon panaginip? This is more than my heart can take.Sa isang iglap uminit ang mga mata ko. I can't take this so much happiness. Naitakip ko ang isang kamay sa bibig ko. Ayokong bigkasin ang mga salitang narinig ko ng gabing 'yon. Natatakot akong malaman na baka dala lamang iyon ng desperasyon ko na marinig iyon mula sa kanya.But, I can't. I want to ask him if he really said those words.Tuluyang bumagsak ang malulusog kong luha sa mga mata ko. Tuluyang bumigay na ang puso ko na ilabas na ang lahat ng emosyong pilit ko itinago ng matagal.I thought that night was only a dream. Dala lamang ng labis kong pagnanais na mahagkan niya."D—did you really mean it? That you love me?" I stuttered while asking those.Pinanood ko nang iangat niya ang kamay at hawiin ng isan
Kabanata XVI
(Rated +19)Present"DOES it hurt?" nag-aalalang tanong ni Samuel sa akin. Ibinalot niya ang comforter sa katawan ko saka mahigpit na niyakap. "I'm so sorry, I didn't mean to hurt you..."Gumanti ako ng yakap sa kanya. My body doesn't hurt, but rather my heart is. I couldn't understand the root of the uneasiness that is gradually building up inside of me. Nanatili akong ganoon ng ilang segundo saka mayamaya'y nagpaalam siya na matutulog na lamang sa kanyang kwarto.Maliit ang kamang mayroon ako kaya naiintindihan kong kinailangan niyang matulog sa sariling silid. We didn't do it. Walang nangyari sa amin.Kagat-kagat ang mga labi ay tumayo ako. Naiyukom ko ang mga kamay. Tila ba ay may kung ano'ng kanina pa bumabagabag sa akin simula ng makauwi kami ng bahay ni Samuel.Halos isang buwan na nabakante iyon matapos na hindi rin ako umuwi. Balak ko sanang mag-stay na lamang sa ospital at doon magpalipas ng gabi at sa weekend ay makapasok sa ib
Kabanata XVIIISamuel
Extra III"MAGANDANG umaga ho!" bati ni Aniela sa maghahatid sa kanya sa school. Labingdalawang taong gulang na siya at nasa first year highschool na. Napakalaki ng ipinagbago niya nang magsimulang magdalaga.Bagay na bagay sa kanya ang suot na uniporme at paldang umaabot lamang hanggang tuhod. Nakalugay ang buhok na mamasa-masa pa dahil hindi na nagawang mapatuyo dahil tinanghali na siya ng gising, sa sobrang kaba kasi niya kaiisip tungkol sa unang araw niya sa pagiging highschooler nakalimutan na niyang ipikit ang mga mata.Sa katunayan, halos tatlong oras lang ang tulog niya. Pero hindi mahahalata dahil sa baby face pa ring mukha.Agad siyang lumulan ng sasakyan na nakaparada sa labas lamang ng tinutuluyang bahay kung saan ay kasama si Samuel.Mayamaya'y lamang ay kasabay ring lumabas si Samuel habang ang suot naman ay simpleng polo at maong pants."Lalong gumaganda si Ma'am Aniela, 'di na ako magugulat kung maraming lalaki ang manliligaw sa ka
TINUPAD ni Tito Rucio ang pangakong tutulong siyang mabuo muli ang pamilya ko. Hindi naman nito iyon responsibilidad, pero lubos-lubos ang pagpapasalamat ko.Katuwang ang anak na si Samuel, agad kaming naghanap ng malilipatang bahay. Pinili ko kasing manirahan na lamang ang mga magulang ko sa syudad. Lubos akong natutuwa na matapos ang ilang taon ko na pag-iipon upang makapagpundar ng sariling bahay ay nagamit ko na.Dinagdagan lang 'yon ni Samuel para sa mga ibang appliances na kakailanganin ng mga magulang ko para maging komportable sila.Tahimik, payapa at malayo sa mga mapangbuskang mga tao. Iyon ang gusto kong lugar kung saan sila mamumuhay na dalawa. Kahit unti-unti nang nakalilimutan ng nanay ko ang sariling pamilya nang lumala ang kanyang dimentia. Wala akong nagawa kung hindi umiyak nang umiyak sa bisig ni Samuel.Napakabigat ng dibdib ko sa tuwing sasagi sa isip ko ang mga taon na nasayang at mga panah
PINAMULAHANAN ako ng mukha. "Alam na rin ba ni Tita Sophia?" halos pabulong ko nang tanong."Yeah. Even Ate Sera knows it."Gusto ko mang sumabog sa pagkahiya. Parang nanariwa sa akin na animo'y normal lamang kanina ang naging pag-uusap namin ng pamilya niya."I can't tell if they were mad about me...""Why would they?"Binalingan ko siya. Parang hindi siya apektado ng balitang 'to at wala mula sa kahit sino sa kanila ang negatibo ang reaksyon.Kaya nagduda na naman ako kung panaginip lang itong lahat.Muling nagbadyang maluha ako. Ayokong magising na panaginip lang lahat at hindi totoong pinangakuan ako ni Samuel.Sunod-sunod ang pagtikhim ang narinig ko na kapwa pumukaw ng atensyon ko at ni Samuel.Madilim ang anyo ng mukha ni Tito Rucio nang makita ang namumugto kong mga mata. Nakita kong umigting ang panga niya at ano mang oras ay handa ng ambahin ng suntok ang lalaking nasa tabi ko. Matalim ang tinging ipinukol niya sa anak
***continuation
Extra I
UNTI-UNTI kong iminulat ang mga mata. Nagtaka ako nang makita ang Ate Frixie ko na iyak nang iyak habang hawak ang kamay ko.Bumakas ang gulat sa mukha niya nang makitang gising ako.“Aniela!” bulalas niya. Dali-dali siyang tumakbo palabas ng silid kung nasaan ako. Wala akong nagawa kung hindi sundan lamang siya ng tingin.Mayamaya'y inilbot ko ang paningin. Puting-puti ang buong lugar at naiiba lamang ang kulay ng kurtina. Kulay beige kasi iyon kaya nakapupukaw ng pansin.Binalak ko sanang tumayo nang mahagip ng paningin ko ang nakatusok sa likod ng kamay kong iv fluid. Gusto ko sanang matawa dahil kung dati-rati ay ako ang naglalagay niyon sa pasyente pero ako ngayon ang mayroon n'on. Nang maisipan kong tanggalin 'yon, napangiwi ako nang makitang naka-cast ang isa kong braso.Kaya napagtanto kong totoo ang lahat ng nangyari. Hindi 'yon panaginip.Pero may isang bagay akong naalala na gusto kong matiyak na totoo mula sa mga natunghayan kong nangy
Kabanata XXNANG magising kaninang umaga masakit man
ILANG sandaling natahimik ang ama ko bago tumikhim. "Ngayon lang kami nakapag-usap ng anak ko at ngayon niya lang din nabanggit sa akin na nakapag-propose na siya kagabi. I'm really sorry to say that Aniela is now part of my family."Napatitig sa akin ng ilang segundo si Mr. Caleb. "My son really likes her..." anito sa mababang boses."She likes me Mr. Caleb David, and I love her. We already settled everything last night. If you want I can invite you and your son for my upcoming wedding... or should I call you Ravier Calbrieto?" Tumalim ang mga mata kong nakatingin sa kanya. "Pero sa tingin ko ay hindi na kailangan pa dahil bago dumating ang araw na 'yon ay sisiguraduhin kong mabubulok ka na sa kulungan..."Gumuhit ang nakatatakot na ngiti sa mga labi niya. Kahit labis na naguguluhan sa tunay niyang pakay at base pa lamang sa reaksyon niyang hindi man lang kinakaila ang pagtawag ko sa kanya sa pangalang iyon, lalo ko lang napatunayang siya ang nasa likod
Kabanata XVIIISamuel