Carlos' PovI dreamed about the woman I met in my clinic. Sa panaginip ko ay masaya kaming nagkukuwentuhan na dalawa. We also shared kisses, and we ended up making love in a dark room full of sensations.The woman called me Ubi, many times, and it was like my real name to her. Para bang iyon talaga ang pangalan ko. We are both happy, kitang-kita ko rin sa panaginip ang sarili ko na puno ako ng pagmamahal para sa kaniya. Hanggang sa bigla kong nakita ang sarili ko na iniwan ang babaeng nakatulog na dahil sa pagod mula sa mainit namin na p********k. Lumabas ako ng isang silid na walang lingon-likod. Ngunit bago ako tuluyan na makalayo ay narinig ko ang isang malakas na boses na siyang tumawag sa pangalan ko."Ubi!"Isang sikat ng araw na nagmumula sa bintana ang tumama sa mga mata ko dahilan upang magising ang diwa ko.Kinusot-kusot ko ang aking mga mata habang inaaninag ko ang silid na kinaroroonan ko.I'm in my room. Bumangon ako at ininat-inat ang katawan habang tinutungo ko ang bin
Makati Medical Hospital Jheanne's Pov Isang puting silid ang nakita ko nang imulat ko ang aking mga mata.Nasaan ako?Nagsimulang maglikot ang mga mata ko sa paligid at hinahanap ang taong huling nasilayan ko bago ako nawalan ng malay sa labas ng Café.Pero dumapo ang mga mata ko sa taong hindi ko inaasahan na narito ngayon at nakaupo sa gilid ng kama at nakangiting nakatingin sa akin."H-Hugo..." malat ang boses na sambit ko sa pangalan niya."How are you, Jhe? Bakit ka ba sinugod dito sa Hospital? Alam mo bang alalang-alala ako sayo?" Umangat ang kamay niya at hinaplos ang noo ko. "Iniwan ko nga ang meeting ko para puntahan ka dito." Nginitian ko si Hugo pero ang kabaliktaran niyon ay nalulungkot ako dahil ang taong hinahanap ko ay wala rito ngayon. Hindi kaya mas pinili niya ang babae niya kaysa sa akin? Naalala ko ang babaeng iyon, nakita ko na iyon sa Cebu. Pero sinabi ni Ubi na hindi niya ito kilala. Bakit siya nagsinungaling sa akin noon?Parang piniga ang puso ko sa isiping
Jheanne's Pov Nanlamig ang buong kalamnan ko at paulit-ulit na tumugtog sa aking isipan ang sinabi ni Ma'am Rosita.Kung si Ubi nga ay si Carlos at ito nga ang nawawala niyang anak ibig sabihin...May asawa na si Carlos...kasado na ito.Wala sa sarili akong napatayo habang binabalot ng sakit ang aking puso. Ang tatlong nakaupo ay naging isa ang tingin sa akin at binalot ng pagtataka kung bakit ako biglang napatayo.Si Ma'am Rosita ang unang nagsalita at pinigilan ako sa braso nang akmang tatalikuran ko silang tatlo."Hija, saan ka pupunta? Hindi pa tayo nagsisimulang kumain." pigil nito sa akin na may halong paghihinayang ang tono ng boses.Walang salita ang namutawi sa aking labi. Tulala ako at nagsisimula na rin mabasa ang aking mga mata dahil sa mga luha na lumalabas mula rito.Ang pagtanong ni Ma'am Rosita ay hindi ko na sinagot bagkus nagpatuloy ako sa paghakbang hanggang sa tuluyan niyang bitawan ang braso ko. Bahala na kung iisipin niyang bastos ang pag-uugali ko, basta ang a
Pirromalli mansiyonForbes ParkCarlos' PovI was sitting in the chair next to my mom's chair while I'm holding a cup of coffee. Si mom ay nagkakape rin at kanina pa ito nakatulala. Siguro hanggang ngayon ay iniisip pa rin niya ang sinabi ng lalaking iyon kahapon sa café. I heave a deep sigh. Maging ako ay napapaisip rin tungkol sa sinabi ni Hugo Makatarungan.Inalam ko ang tungkol kay Hugo. At napag-alaman ko na dati itong kasintahan ni Jheanne Estofa. Ikakasal na rin sila nang biglang hindi sumipot ang lalaki sa araw mismo ng kanilang kasal.May kung anong emosyon ang dumaan sa mga mata ko at dumirekta ito pababa sa dibdib ko nang maisip ko ang tungkol sa kanila, at hindi ko ito mapangalanan. Hindi ko rin alam kung saan iyon nanggaling. I shook my head and took a sip of my coffee. Sumulyap rin ako kay mom na ngayon ay nakatulala pa rin at sa tanim niyang bulaklak siya nakatingin.Inilapag ko ang tasa sa lamesa at marahan na tinapik ang balikat ni Mom. Nagulat pa ito at sa akin naba
Jheanne's PovNanatili akong nakatitig sa pintong nilabasan niya. Kanina pa siya nakaalis pero heto ako't nakatayo pa rin sa kinatatayuan ko at patuloy na tumutugtog sa isipan ang sinabi niya.Hahanapin niya raw ako.Mapait akong napangiti. Gagawin niya ba talaga iyon para sa akin?Pero papaano kung mauubos ako? Paano kung sa paghihintay ko sa kaniya na maalala ako ay ako naman itong makalimot sa kaniya?Bumuntonghininga ako. Ang bigat sa dibdib nitong mga natuklasan ko. Ni minsan ay hindi sumagi sa isipan ko na magmamahal ako ng isang pulubi, pagkatapos ay malalaman kung may amnesia pala ito, at iiwan na lang ako bigla dahil burado na ako sa isipan niya nang bumalik ang tunay niyang alaala. Akala ko sa pelikula lang iyon nangyayari, pero hindi pala.Muling naglaglagan ang mga luha ko. Ang sakit na, pero talagang mahal ko si Carlos. Ganoon naman talaga siguro kapag nagmahal ka, kailangan mong magsakripisyo para sa taong mahal mo, kailangan mong umintindi sa abot ng makakaya mo, at ma
Garzon Healthcare Makati Carlos' Pov Nasa loob ako ng isang kuwarto at ako lang ang naroon, at si Ninong Esmael. Dilaw ang pintura ng dingding nito na may nakasabit na iba't ibang klase ng frame. Maaliwalas rin ang silid na ito at masasabi ko talaga na komportable ito sa pakiramdam.Si Mommy naman ay naghihintay lang sa labas. Sigurado naman ako na hindi rin siya mabuburyo dahil nakabukas naman ang tv sa labas at may malilibangan naman siya habang narito naman ako sa isang silidna ito.Today is my first day of the session. At naniniwala ako na may maalala ako ngayong araw na ito."Are you ready, hijo?" ani ni Ninong Esmael sa akin. Nakaupo siya sa couch na nasa harapan ko mismo. Sa isang tabi ay may isa pang pahaba na sofa, at sa tingin ko ay doon ako hihiga mamaya.Kaagad naman akong tumugon sa tanong niya. "I am." Tumango at ngumiti si Ninong Esmael sa akin."Lay on that sofa bed." utos sa akin ni Ninong Esmael habang iminusra ang sofa bed.Wala na akong sinayang pa na panahon,
Carlos' Pov Napamulat ako ng mga mata at marahas na napabangon."Carlos!" Narinig kong bulalas ni Ninong Esmael. Napabaling ako rito at nabakas ko ang pagkagulat sa kaniyang mukha.Humingi ako ng paumanhin sa kaniya. "Pasensya na po, ninong, pero kailangan ko ng umalis ngayon din." wika ko at kaagad na tumalikod."Teka, saan ka naman pupunta? Why are you in a hurry? May naalala ka ba?" sunod-sunod na tanong niya sa akin. Mabilis itong naglakad papalapit sa akin. "Okay ka lang ba, Carlos? Sa itsura mong iyan alam kong galit ka, sino ba ang kaaway mo?" Napatiim-bagang ako at nakuyom ko ang aking mga kamao ng mahigpit.Ang babaeng iyon!Ano ang kasalanan ni Christina sa kaniya at nakaya niya itong patayin! She's a murderer!Binalingan ko muli si Ninong. Wala na akong panahon na magpaliwanag pa. Kailangan kong puntahan si Mia ngayon din at magtutuos kaming dalawa!"I'm sorry po ninong pero saka na ako magpapaliwanag sayo.""Carlos—"Hindi ko na siya hinintay pang magsalita. Mabilis na
Jheanne's Pov The moment I heard what he said, my heartbeat stop from beating. Pakiramdam ko ay kinakapusan ako ng paghinga, ayaw mawala sa isipan ko ang mga salitang binitawan niya at hanggang ngayon ay patuloy ito sa pagtugtog sa pandinig ko."Si Christina lang ang mahal ko at hindi na ako magmamahal pa ng iba!"Those words still play like music in my head.Nakakabingi.Kahit narito ako ngayon sa isang park at maraming tao ang namamasyal at nag-iingay ay walang sinabi ang ingay nila sa ingay ng mga salitang sinabi ni Carlos na tumatak sa isipan ko.I wiped the tears that keep on streaming down my face. Hindi na yata ito maampat pa. Wala na yatang katapusan ang mga luha ko, hindi nauubos.Napabaling ako sa isang kamay na may hawak na panyo at nakalahad sa akin. Bumuntonghininga ako bago ako nagtaas ng tingin upang salubungin ng tingin ang nagmamay-ari niyon."Take it or else ako ang gagawa." anito.Napangiti ako sa sinabi niya. Kinuha ko rin ang panyo na bigay niya sa akin."Wala ba