Hindi na nakatiis sina Arianne at Tiffany. Hindi nila alam na ang number ni Vicky ang unang na-dial ni Eric nang mangyari iyon. Tinanggihan ni Vicky ang kanyang tawag habang siya ay naghihingalo dahil abala siya sa pagpapakasaya. Ang lakas pa talaga ng loob niya na sabihin na siya ang pinakamalapit para kay Eric!Ang irony pa doon ay sa lahat ng taong makakapagligtas kay Eric, si Tanya pa talaga, ang babaeng kinamumuhian ni Vicky.Unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Vivckt, ngunit nagpatuloy siya. "Ano ang sinasabi mo? Nababaliw ka na ba? Iniisip mo lang ito. Hindi ko ito ginagawa para sa kahit anong mana! Hindi ko namalayan na tumawag ka pala sa akin kagabi. Pumunta ako sa washroom at hindi sinagot ng kaibigan ko ang tawag dahil loko-loko siya. Hindi niya rin sinabi sa akin ang tungkol dito. Napansin ko kaninang umaga na hindi kita matawagan at nasa ospital ang last location mi. Tinanong kita sa isang nurse sa ibaba nang dumating ako... at nakita ko ang ward mo. Hindi ko sinasa
Tumigas ang emosyon sa mukha ni Arianne. Itinaas niya ang kanyang kamay sinampal ng malakas si Vicky. Hindi siya pinalaki na nagsasabi ng mga masasamang salita, kaya ang tanging paraan niya para mailabas ang sama ng kanyang loob ay ang isang mahigpit na sampal. “Umalis ka na.”Galit na galit si Vicky ngunit masyado siyang natatakot na saktan si Arianne, kaya't umalis na lang siya nang masama ang kanyang loob.Masyadong napalakas ang sampal ni Arianne dahil sa sobrang galot. Masakit at namamanhid pa ang kamay niya nang bumalik siya sa ward at pagdating niya ay hinila siya ni Mark. “Kami nang bahala kay eric. Dapat umuwi ka na. Hindi kaya ni Smore na mawala ka."Nakita agad ni Arianne na pagod rin si Tiffany kaya hinila niya ito. “Tara, samahan mo ako umuwi. Babalik kami kapag nagising na kami. Kailangan kong umuwi at alagaan ang bata."Alam ni Tiffany na hindi aalis sina Jackson at Mark para magbantay kay Eric. Tahimik lamang si Tiffany, nag-order siya ng take out para sa kanila bag
Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya para kay Eric. Akala niya noong una ay pag-ibig ito, pero habang tumatagal ay napagtanto niya na ito ay naiiba kumpara sa naramdaman niya para kay Jackson. Ngayon, naniniwala siya na parang kapatid lang si Eric sa kanya. Gusto niyang manatili sa ospital ngunit natatakot siyang makita si Arianne at ang iba pa. Kahit pa ganoon, nag-aalala pa rin siya para kay Eric.Habang nalilito siya, narinig niya ang tunog ng pagpihit ng susi sa doorknob. Si Jett lang ang may susi sa kanyang lugar.Nabanggit ni Jett na kailangan niyang bumiyahe sa South Park kasama si Alejandro at mananatili siya doon sa loob ng isang linggo. Nagulat siya dahil maaga itong umuwi, kaya bumangon siya, "Kumain ka na ba?" tanong niya. “Hin-… hindi ko alam na babalik ka ng maaga. Hindi ako nakahanap ng oras para magluto."“Huwag kang mag-alala sa akin,” mahinahong sinabi ni Jett. "Lalabas ka ba?"Doon lang napansin ni Tanya na hawak niya ang kanyang cellphone at ang mga sus
Nanatili sa kanyang isipan ang mga sinabi ni Tiffany na si Eric ay naghihingalo...Nakatitig siya sa mga puting dingding sa labas ng ospital. Ayaw niyang umalis sa ganitong estado ngunit hindi siya makaisip ng dahilan para bumalik sa loob. Sa gitna ng kanyang pag-aalinlangan, napansin niya ang isang itim na BYD sa gilid ng kalsada. Bumaba ang bintana ng sasakyan at nakita niya si Jett na nakasuot ng salamin at hinihimas ang kanyang baba.Tumingin siya sa paligid at siniguro niyang walang nakakita sa kanya, saka sumakay sa kotse. "Anong ginagawa mo dito?"Inistart ni Jett ang makina ng kotse nang walang emosyon sa kanyang mukha. "Nag-alala ako sayo. Kailangan kong bumalik kay Alejandro, pero ihahatid muna kita sa bahay."Kinagat ni Tanya ang kanyang labi at sinabing, “Pasensya na pero hindi ako pumasok sa ward. Naabutan ko si Tiffany sa ospital. Huwag kang mag-alala. Wala akong sinabi.”Hindi sumagot sa kanya si Jett. Inihagis niya kay Tanya ang isang plastic bag mula sa ospital na
Nakakatuwa talaga ang buhay. Umaasa ka at umaasa sa isang bagay na darating ngunit hindi ito mangyayari. Ngunit darating ito sa hindi mo inaasahang pagkakataon na parang isang aksidente.Napansin ni Jackson na nakatitig si Tiffany sa kanya at ibinaling ang kanyang mukha sa gilid para tingnan siya. “Bakit ka nakatitig sa akin? May dumi ba sa mukha ko?"Mabilis namang tumalikod si TIffany. “Hindi, nakatingin ako sa view sa labas. Wag kang tanga."Wala sa mood si Jackson na makipagbiruan sa kanya. Hinatid niya ito sa ground floor ng condo niya. “Dito ka na bababa.”Binuksan ni Tiffany ang pinto at bumaba ng sasakyan saka biglang huminto. “Kung sasabihin ko ba sayo na ako ang nabuntis at hindi si Tanya, pananagutan mo ba ang bata?”Tinitigan siya ni Jackson na parang nawawala ang kanyang isip bagi niya sinabi, "Kung buntis ka talaga, gusto kong makita ito. Kahit ang isang manok ay manganganak ng isang itlog kung matagal na niya itong pinangangalagaan."Kumibot ang mga sulok ng labi n
Tinitigan ni Aristotle si Eric habang sinisipsip ang kanyang mga daliri at tumutulo ang kanyang mga laway. Napaka-inosente ng kanyang mukha at wala siyang muwang, hindi siya apektado sa nakasusuklam na hangin ng pumapalibot sa ward.Ngumiti si Eric kay Aristotle nang makita niya ito. "Napaka-cute... Sayang kasi hindi ako magkakaanak at hinding-hindi ko makikita na lumaki siya."Huminga ng malalim si Arianne nang maramdaman niyang uminot ang kanyang mga mata dahil malapit nang lumabas ang kanyang luha. “Wag kang magsalita ng ganyan. Paano kung may himala na mangyari? Okay naman ang itsura mo sa paningin ko. Magiging okay ka rin. Kailangan mong maging optimistic. Magiging maayos rin ang lahat.”Hinubad ni Eric ang kanyang oxygen mask at huminto ng sandali. “Mukha ba akong pessimist? Mas malungkot kayong lahat kaysa sa akin. Okay lang ako na wala ito. Nahihirapan lang akong huminga kapag may ganito ako, hindi pa naman ako mamamatay. Bakit ko ito ipagpapatuloy?”Pilit na ibinalik ni Ma
Isang kakaibang itsura ang ipinakita ni Arianne kay Tiffany. “Okay, ano bang pinagsasabi mo Tiffie? Hindi ka ba nakatulog ng maayos kagabi at bangag ka ngayon?"Inikot ni Tiffany ang kanyang mga mata. “Totoo ang sinasabi ko, hon! Kung bibilangin natin ang mga araw, nabuntis talaga ako bago pa man mabuntis si Tanya! Ha! Okay, okay—so, kahapon, napansin ko na parang ang tagal ko nang walang period, kaya pumunta ako para magpa-body checkup at bingo! Naka-jackpot ako! Ang tagal ko nang nagdarasal para magkaanak ako, pero hindi ito gumana. Pero ngayon… nabuntis ako pagkatapos ng nangyari sa amin ni Jackson. Mabibigla ba ako o dapat ba akong matuwa ng kahit kaunti?”Tumahimik ng sandali si Arianne. "Masakit ang balita tungkol kay Eric at ang sinasabi mo naman ang pinakamagandang balita na narinig ko sa buhay ko. Pinapaikot nito ang ulo ko dahil hindi ko alam ang aking mararamdaman. Hindi ko alam kung dapat ba akong malungkot o maging masaya... So, ano ang plano mong gawin? Magbabalikan ba
Hindi namalayan ni Jett na humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. “Anong balak mong gawin?”Nanginginig ang mga nakakatakot na mata ni Alejandro. “Hindi ko hahayaang maipanganak ang batang iyan sa mundo. Kung mawala ito sa kanya, mawawala sa kanya ang nag-iisang dahilan kung bakit kailangan niyang bumalik kay Jackson... Hindi ko na kayang makita na ilayo siya sa akin!"Napahinto si Jett. Ang ultimate game plan ba ni Alejandro ay hindi na kailanman makasama si Tiffany? Hindi ba talaga minahal ng boss niya si Tiffany at ginawa niya ang lahat para lang angkinin siya na parang isang bagay? Kung tutuusin, paano magagawa ng sinumang tunay na nagmamahal sa isang tao na ipalaglag ang anak ng taong minamahal niya?Kinabahan si Jett nang sabihin niya, "Mr. Smith, parang masyado na kung gagawin mo ang bagay na iyon. Ano ang mangyayari kapag nalaman niyang ikaw ang naging dahilan kung bakit siya nakunan? Gugustuhin ka ba niyang makasama pagkatapos nito? Kapag ginawa mo ito, parang nagtanim
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy