Niyakap ng accountant ang binti ni Jackson nang papalapit na siya sa pintuan habang umiiyak, “Please lang, Mr. West, please! Nakikiusap ako sayo! Ang mga magulang ko... ay may mga sakit, Mr. West! Kailangan ng nanay ko ng gamot para mabuhay! Hindi nila ito kakayanin kung nalaman nila ito! Please, please... Ibabalik ko ang perang iyon, nangangako ako—”Umiyak ang accountant, ngunit walang anumang luha ang makapagpapalambot sa puso ni Jackson. Ang bawat isa ay may manipis na linya sa kanilang isip na hindi pwedeng sirain ng ibang tao. Nagkataon na umayon si Jackson sa batas.Tinanggal ni Jackson ang accountant sa katawan niya at bumalik siya sa opisina nang hindi tinitingnan ang luhaang accountant.Si Tiffany at Amy naman ay nakikinig habang nangyayari ang lahat ng ito at mabilis silang umupo nang tuwid nang pumasok siya.Hindi pa naubos ang galit ni Jackson dahil kitang-kita ito sa paraan ng pag-flip sa mga dokumento sa kanyang mesa dahil mukhang hindi niya mahanap ang eksaktong pap
Nang palapit na ang original time para umalis na sa trabaho, nakaramdam si Tiffany ng banayad na pananakit sa kanyang baywang, balikat, at likod. Sumandal siya sa upuan niya at nakaramdam siya ng kaunting init.Desperado siya at nagpadala siya ng text kay Jackson: ‘Sigurado ka bang mag-o-overtime kami ngayong gabi? Pwede ko bang sabihin na hindi? Nararamdaman ko na malapit na akong malaglag. Pwede ba akong humingi ng leave? Kung hindi ka sumagot sa akin, ituturing ko ito na pumapayag ka sa request ko.'Inasahan na ni Tiffany na ang lalaki ay masyadong abala sa kanyang oras kaya hindi siya pinansin ng lalaki, ngunit ang sagot nito ay napakabilis. 'Hindi ka mag-overtime? Pwede kung sasamahan mo ako sa hotel.'Ang term na "hotel" ang nagdala sa isip ni Tiffany papunta sa bastos na imagination, ngunit nawala ang imagination na ito nang ma-realize niyang buntis siya. Medyo guilty siyang sumagot sa kanya, ‘Bakit gusto mo akong pumunta sa hotel, hmm? Magiging prangka ako sayo; Hindi ako m
Naunang pumasok si Jackson sa elevator at sinundan siya ng napakadaldal na si Tiffany. Magalang na lumapit sa gilid ng mga pinto ng elevator si Jackson para pigilan ang mga ito sa pagsara.Maliit na gesture iyon pero sapat na iyon para magdagdag ng ilang guilt sa isip ni Tiffany. Nagtataka na talaga si Tiffany kung na-jinx siya ng isang uri ng vodou noong gusto niyang makipaghiwalay sa kanya.Walang sinabi si Jackson habang nasa loob sila ng elevator. Nakatingin siya sa harap habang siya ng parang yelo at uncaring expression habang kaswal niyang nilagay ang kanyang mga kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang jeans. Tinupi niya ang kanyang manggas hanggang sa kanyang mga siko at lumabas ang kaunting bahagi ng kanyang balat na kulay-ivory. Makikita sa kanyang kaliwang pulso ang isang mamahaling luxurious watch na sinisira ang kanyang social status.Kung ilalarawan ang aura na ni Jackson, ito ay nasa seventy percent katapangan na pinaghalo na may thirty percent katalinuhan.Nang bumaba
Nawalan na ng pasensya si Jackson kaya nalulungkot niyang tinitigan ito. “Kailangan mo bang gawin ito sa akin? Ano ba tayo? Pwede bang…” Samahan mo ako?Hindi niya ipinagpatuloy ang mga salitang ito dahil hindi niya makontrol ang panginginig sa kanyang boses.Napakamot ng ulo si Tiffany nang marinig niya ang sinabi nito. “Hindi iyon ang sinusubukan kong sabihin... Hindi ba tayo kakain? Kumain na tayo. Gutom na ako."Hindi sumagot si Jackson. Mabilis siyang naglakad papunta sa kotse at makikita na galit na galit siya. Bumuntong hininga si Tiffany at mabilis na sumunod sa kanya. Hinihintay niyang magsalita ang lalaki ngunit hindi ito nagsalita.Nakarating sila sa isang steakhouse. Awtomatikong nag-order si Jackson ng kanyang paboritong medium-rare na steak dahil alam niya ang mga gusto ni Tiffany. Noon, palagi siyang nag-o-order para sa kanya tuwing lumalabas sila para kumain. Gusto niyang sabihin kay Jackson na hindi siya pwedeng kumain ng rare na karne, ngunit hindi niya ito sinabi
Mabilis na bumangon si Jackson. "Okay, uuwi agad ako. Saan siya nasaktan? Seryoso ba ang kanyang mga injuries?"Nakahinga ng maluwag si Jackson nang marinig niyang nasaktan lang ni Summer ang kanyang binti. Pagkatapos ng tawag, nilingon niya si Tiffany at sinabing, “Mag-enjoy ka sa pagkain mo. Naaksidente ang nanay ko kaya kailangan kong magmadaling umuwi. Ako na ang magbabayad ng pagkain. Mag-usap tayo sa phone mamaya."Nawala na siya bago pa makasagot si Tiffany. Nakaramdam ng disappointment si Tiffany ngunit nag-aalala rin siya para kay Summer. Pagdating niya sa bahay, naghintay siya hanggang sa halos makarating si Jackson sa bahay bago niya tinawagan si Jackson. "Okay lang ba si Mrs. West?" tanong niya.Nasa ospital si Jackson sa oras na ito. “Hindi naman ito seryoso. Nabali ang kanang paa niya. Nagrereklamo siya tungkol sa problema niya sa pagiging matanda. Palagi siyang nasasaktan at nag-aalala na baka mapilay siya. Medyo maganda ang mood niya ngayon. Gabi na, bakit hindi ka p
Parang mas energetic na si Aristotle ngayong wala na ang lagnat niya. Bumalik na rin ang kanyang ganang kumain. Nakahinga na ng maluwag si Arianne dahil dito. Pinilit niyang umalis si Mark nang maging maayos na ang pakiramdam ni Aristotle. Hindi niya pwedeng hayaan ang sakit ng sanggol na hilahin ang buong pamilya. Hindi naman nila kailangang manatili sa tabi niya buong araw.Samantala sa ibang ospital, nanatili si Jackson sa tabi ng kama ni Summer buong gabi. Kinaumagahan, bumili siya ng lychee at grapea sa kahilingan ng kanyang ina at binalatan ito para sa kanya. Inilagay niya ang bowl sa kamay ng kanyang nanay. “Wala naman naghahadlang sayo na kumain dahil ang legs mo lang naman ang nasaktan. Wala ka bang chauffeuer? Anong nangyari?"Nagreklamo si Summer habang kumakain. “Steady driver ang chaffeur ko sa loob ng maraming taon. Mas malala pa ang sugat niya kaysa sa akin. Umalis ka para bilhan siya ng supplement mamaya at bisitahin mo siya. Work related ang mga injuries niya, kaya b
Kararating lang ni Tiffany sa opisina nang matanggap niya ang message at mabilis siyang sumagot: ‘Nabalitaan ko kay Jackson na naaksidente ka. Naisipan kong umuwi para bisitahin ka ngayong weekend. Magda-drive ako pauwi pagkatapos ng trabaho ngayong Friday.'Ang lychee sa bibig ni Summer ay padang naging matamis nang makita niya ang mensaheng iyon. Hindi babalik si Jackson, kaya mas mabuting si Tiffany na lang ang pumunta. Masaya siyang sumagot sa text nito: ‘Okay. Dumiretso ka sa bahay ko kapag nandiro ka na. Siguro makakalabas naman na ako noon. Maghihintay ako na may nakahandang masarap na pagkain. Sabay tayong kakain pagdating mo.'Kinakalkula ni Tiffany ang oras at nagdesisyon siyang magpahinga ng hapon sa Biyernes, bago siya umuwi sa Capital. Siya pa rin ang hinahanap ni Summer pagkatapos ng aksidente kaya hindi na ito pwedeng magtagal pa.Agad na nagmaneho si Jackson sa bahay ni Eric pagkalabas niya ng ospital. Malinis ang kanyang bahay salamat sa caretaker. Maayos naman ang
“Nagsisisi ako dahil hindi ko alam ang tunay na ibig sabihin ng pagmamahal,” agad na sinabi ni Eric.Ang buhay ay puno ng pagsisisi. Sa huli, wala nang oras para ayusin silang lahat.Bigla namang naging seryoso si Jackson. “Huwag kang mag-alala dahil babawi ako sa kanya. Matagal nang nawala ang mga kinasanayan ko simula nang makilala ko siya at nang makita ko ang maganda niyang ngiti. Hindi pa ako nagmamahal ng taong katulad niya. Hindi ko naisip ang marriage bago ko siya makilala. Bumalik ka na sa pag-drawing mo. Isasama kita para mamasyal sa mga magagandang greenery ngayong weekend. Pupunta tayo sa isang lugar na malamig. Huwag kalimutang iwanan ang iyong mga sketch sa akin. Gusto kong... may maaalala ako sayo."Tumango si Eric. “Oo naman.”…Masyadong mabilis ang takbo ng oras. Pwede itong gamitin ng kahit sinuman pero manonood lamang ang mga tao habang lumilipas ang oras.Mabilis na dumating ang Friday. Pinauwi na si Aristotle mula sa ospital. Masayahin pa rin siya gaya ng da
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy