"Hindi ka sasama kung nag-aalala ka talaga," malamig ang boses ni Mark. Nag pout sa kanya si Aery. "Aww, halika na." Tumingin si Butler Henry kay Arianne ngunit nilunok niya ang sasabihin niya. Umakyat siya at binati si Mark, "Sir." Binati siya ni Mark saka tinanong, "Inasikaso mo ba ang lahat ng gawain sa bahay?" "Opo, nasweldohan sila nang naaayon sa trabaho nila," sagot ni Butler Henry. Kumuha si Mark ng isang kard at iniabot kay Butler Henry. "Para sayo, salamat sa lahat ng pagsusumikap mo sa taong ito." Ginawa ito ni Mark bawat taon; siya ay napaka mapagbigay sa kanyang mga tagapaglingkod. Hindi ito tinanggihan ni Butler Henry. "Ito ang trabaho ko." Mabilis na inihain sa mesa ang pagkain. Naupo sa hapag si Mark kasama si Aery. Hindi sinasadyang ibinaba ni Arianne ang kanyang ulo at sinubukang hindi tumingin sa kanila. Umupo sila sa tapat lamang niya. Ito ay parang... siya ay isang outsider...“Ang mga magulang ko ay nagbakasyon sa ibang bansa. Halos mabaliw ako sa s
Bumagsak ang puso ni Aery. Bihira niyang makita si Mark na mukhang seryoso at nakakatakot ito. Hindi maintindihan ni Aery kung bakit hindi iiwan ni Arienne si Mark kahit hindi niya ito mahal. Hindi niya rin maintindihan kung bakit ayaw ibigay sa kanila ni Mark ang kanyang mga bendisyon kahit na parang wala siyang pakialam sa kanya. Ito ba ay dahil sa kanyang pride bilang isang lalaki? Kung magpapatuloy ito, siya ay magpakailanman maging lihim na kabit ni Mark. Ang hinahangad niya ay maging si Mrs Tremont. Nakuha ito ni Arianne nang walang kahirap-hirap, ngunit hindi niya ito pinahahalagahan. Hindi mapigilan ni Aery na magalit sa pag-iisip nito. Habang si Mark ay nagtatrabaho sa study room, si Aery ay lumusot sa kanyang kwarto upang maligo. Pagkatapos ay kinuha niya ang isa sa silk na pajama ni Arianne at isinuot ito. Mukha siyang mistress ng bahay, lumakad siya papuntang sala at buong pagmamalaki na inutos kay Butler Henry, "Ihanda mo ang guest room." Nanatiling nakatayo si Butle
Bumangon si Arianne at umakyat sa taas, ngunit huminto muli nang nasa harap siya ng kwarto ni Mark. Habang nag-aalangan si Arianne, itinulak ni Butler Henry ang pintuan, na walang iniiwan oras para sa kanya na ihanda ang kanyang sarili. Muli niyang iniwas ang kanyang tingin mula sa kwarto. Ano ang magiging reaksyon niya kung may nakita siyang hindi dapat makira? "Sir, hindi maayos ang pakiramdam ni madam, kailangan niyang magpahinga ngayon. Sana ilagay na ang hindi gaanong mahalaga bisita sa kabilang kwarto." Ang tono ni Butler Henry ay mapagpakumbaba, gayunpaman may dala itong mabigat ng awtoridad. Si Mark ay naninigarilyo sa isang silya aa harap ng French window. Tahimik lamang siyang tumingin kay Arianne. "Sino ang tinawag mong hindi gaanong mahalaga?" Mabilis na gumanti si Aery. “Naninigarilyo pa rin si Mark dear. Kung hindi maganda ang pakiramdam mo, bakit hindi ka matulog sa guest room, big sis?" Walang sinabi si Arienne. Si Mark lang ang tinignan niya. Dahan-dahan si
Napagkamalan ni Mark ang pagkalito ni Arianne sa pag-asang magkita pa sila ni Will. Lalong lumakas ang galit sa kanyang mga mata. Mahigpit niyang sinara ang kanyang kamao bago niya ito unti-unting binuka, umalis siya at hinampas ang pintuan sa kanyang likuran. Habang ang kanyang sasakyan ay nag-drive palayo sa Tremont Estate, umupo si Arianne sa malamig na sahig at nakatalikod siya sa tabi ng kama. Niyakap niya ang kanyang mga binti at ibinaon ang mukha sa kanyang tuhod. Siguro, mawawala ang kalungkutan na nararamdaman niya sa pagiging mag-isa na naman... Bumalik si Mary makalipas ang tatlong araw. “Ari, bakit pinili ni sir na mag-business trip nitong New Years Eve? Hindi mo ba sinubukan sabihan na isantabi muna ang trabaho nang kaunti? Nalulungkot ka siguro ngayon dahil iniwan kang mag-isa lang." Naupo si Arianne sa sofa at hindi siya sumagot. Bigla nalang nag ring ang phone niya. Ito ay isang mensahe na pagbati mula kay Eric, at isang holiday bonus na kasama nito. Hindi tinan
Bago pa siya makabalik sa kanyang normal na sarili, sumugod si Mark sa kanya at nilapit ang kanyang labi. "Hindi ako papayag. Hindi ka pwedeng umalis! Bawal kang umalis sa paningin ko!" paos na bulong ni Mark Tremont. Ang kanyang labi ay humihimas sa labi ni Arianne.Gustong ipaliwanag ni Arianne na pupunta lamang siya sa lugar na ito makapagpahinga at masiyahan sa art exhibit, ngunit hindi binigyan ng pagkakataon ni Mark si Arianne na makapagsalita. Napansin niya na si Mark ay may sakit, at ito ay medyo malubha na din. Medyo nagkagulo ang isipan ni Mark. Sa paghawak ni Mark sa kanya, nawalan siya ng paraan para lumaban pa. Pagkatapos, nang malapit na siyang mawalan ng hininga, tuluyang iginalaw ni Mark ang labi niya sa leeg ni Arianne... Huminga ng malalim si Arianne at hinabol niya ang kanyang hininga. "Mark ... May sakit ka, pumunta tayo sa ospital ... Itigil mo ito..." Hindi siya pinansin ni Mark na para bang hindi niya ito narinig. Lumabo ang isipan ni Arianne. Sa huli,
Bumaba si Arianne sa kama, tiniis ang sakit na naramdaman niya. Kinuha niya ang damit niya at tumungo sa banyo para magpalit. Sa oras na makalabas siya, tapos na si Mark sa pag-iimpake at naghihintay na ito pintuan. Tumitig ng masama si Mark sa kanya nang mapansin niya ang medyo hindi pangkaraniwang paglalakad nito. Ang kanyang ekspresyon ay naging malamig din, at ang kanyang mga saloobin ay hindi mawari. Patuloy na nakakatulog si Arianne sa eroplano ngunit natatakot siyang hawakan si Mark kung makatulog siya. Masasabi niya na bad mood si Mark. Hindi niya ito kinausap tungkol sa walang paalam na pagpunta ni Arianne sa Ayashe. Sa kanyang pagbalik sa Tremont Estate, agad na bumalik si Mark sa kanyang banyo upang maligo. "Kailan siya umuwi?" Mahinang tanong ni Arianne kay Mary. Blangko ang titig sa kanya ni Mary. “Hindi pa talaga bumalik si Sir. Kararating lang niya lang ngayon." Nararamdaman ni Arianne na medyo nainis siya. Hindi niya dapat sinabi kay Eric ang tungkol sa kanyan
Hinubad niya ang jacket at naghugas ng kamay bago bumalik sa kwarto. Inamoy pa niya ang sarili niya para suriin kung may natitirang baho sa kanya, natatakot na baka magalit si Mark kung mabaho siya. Ang kanyang pag-iingat ay naitatag mula noong siya ay walong taong gulang pa lamang. Sumalubong sa kanya ang mahinang amoy ng tabako nang buksan niya ang pinto. "Ano 'yon?" nakakunot siya nang magtanong. Nakatayo si Mark sa harap ng French Window, habang nakatingin siya sa snow. Ang kanyang light grey tailored suit ay bagay sa kanyang matangkad at tuwid na pangangatawan. Kahit ang kanyang likuran ay kaakit-akit. “Ang kumpanya ay magkakaroon ng isang fashion show six o'clock ngayong gabi. Ang mga disenyo mo ay nandoon. Pwede kang pumunta kung gusto mo.” Ang kanyang mga disenyo? Ang nag-iisang disenteng design na nagawa niya ay ang mga wedding gown designs na kinamuhian ni Mark, hindi ba? Ang mga finished products ay napakabilis na nilabas. "Pupunta ako," masayang sagot ni Arianne.
Hindi alam ni Arianne na pinapanood siya. Napapaligiran siya ng mga gulat at papuri, naramdaman niya na parang ang mga tainga niya ay may kalyo mula sa dami ng mga nga taong pumapalibot sa kanya. Ang bridal show ay sa huling bahagi ng fashion show. Tumagal ng twenty minutes bago niya mai-handa ang sarili niya at hinintay niyang lumitaw ang kanyang disenyo sa runway. Bagaman hindi siya bahagi ng proseso ng pagmamanupaktura, siya ang "tunay na ina" pagdating sa kanyang disenyo. Ilang minuto at segundo ang lumipas, at ang palabas ay malapit nang matapos. Nagsisimula na siyang makaramdam ng pag-aalangan; ang kanyang disenyo ay hindi maaaring ilagay sa dulo, tama ba? Hindi naman siya miyembro ng kumpanya ni Mark Tremont. Gayunpaman, kung wala ito sa dulo, nangangahulugan ba ito na pinaglalaruan lang siya ni Mark? Sa isang saglit, ang musika ay nagbago ang ritmo ng tempo sa isang malambing na tono. Isang matangkad, balingkinitan at may mapayat na modelo na nakasuot ng puting
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy