Hindi kaya ni Jackson na piliting ngumiti lalo na sa oras na ito. Hinila niya na lang si Tiffany sa kanyang yakap, "Okay lang. Hindi ako galit sayo. Huwag mo masyadong isipin ito. Alam kong tinawagan siya ng nanay ko, pero hindi ko talaga inasahan na talagang magpapakita siya at sa lalong madaling panahon din. Medyo umaasa ako na hindi na siya babalik. Para sa akin, patay na siya. Wala namang problema kung talagang babalik siya para magkaroon ng isang mapayapang buhay kasama ang nanay ko, pero hindi na niya ito kakayanin kung umalis ulit siya. "Walang masabi si Tiffany, "Hindi ako marunong kung paano mag-comfort ng mga tao. Subukan mo muna sigurong huminahon. Aalis muna ako at huhugasan ang makeup ko bago maligo. Dahil hindi ka pa natutulog mula kahapon, subukan mong makatulog ng maaga ngayong gabi. Kailangan ko pang maghanap ng trabaho bukas."Tatayo pa lang siya nang hilahin siya ni Jackson, "Sabay na tayong mag shower..."Namula si Tiffany dahil sa ginawa ni Jackson, "Ano... Hi
Biglang pumatak ang mga luha sa kanyang mga mata. Ang pulbos sa kristal ay ang abo ni Rice Ball. Kahit na hindi ito maikukumpara sa isang branded at mamahalin na regalo, ang halaga naman nito ay hindi kailanman mabibili ng salapi. Hindi niya inaasahan na magsisikap si Mark dito.Maingat niyang isinabit ang dreamcatcher sa itaas ng kanyang kama. Nilabas niya ang kanyang cellphone at pinadalhan ng message si Mark: 'Salamat.'Dalawang simpleng salita lamang ito, ngunit nagdadala ito ng daan-daang libong damdamin. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na naramdaman niya na naantig siya sa kanya. Ang malamig at malayong taong ito ay may malambot at banayad pagdating sa kanyat. Sa oras na ito, talagang ipinakita niya kay Arianne na nagmamalasakit siya at hindi ito panandalian lamang.Hindi sumagot si Mark sa kanyang message ngunit diretso siyang tinawagan nito. Hindi niya binaba ang kanyang tawag at sinagot agad ito, “Salamat sa binigay mo. Itatago ko ito."Nakaupo si Mark sa upuan na nasa h
Seryoso siyang tinitigan ni Nina nang sabihin niya, "Mahal mo pa rin siya, tama? Iyon ang dahilan kung bakit sinusubukan mo akong pigilan na habulin siy. Napaka-provocative kon pagdating sa kanya, pero parang hindi ka nagalit. Muntikan na akong maniwala sayo."Hindi nagbigay ng diretsong sagot si Arianne, "Kung nandito ka para magpakasaya, e di magpakasaya ka. Mag-enjoy ka sa pagkain mo, may kailangan pa akong gawin."Tumitigil sa pagsasalita si Nina at sinimulan niyang kainin ang kanyang mga dessert. Nabigla siya sa kanyang unang kagat, "Ito ay standard ng isang top notch pastry chef! Inggit na inggit ako; ikaw ay halos perpekto sa lahat ng ginagawa mo! Palagi akong pinupuna ng tatay ko dahil sa wala daw akong talento. Kailangan kong ikulong ang sarili ko!”Inilabas ni Arianne ang kanyang ulo sa labas ng kusina, "Huwag kang exaggerated diyan. Paano ko magagawang masarap ang isang bagay? Binigay sa akin ni Mark ang recipe na ito mula sa isang top class pastry chef. Hindi dapat ako
Hindi na nagpumilit si Mark at winagayway niya ang kamay patungo sa camera, "Good night."Napahawak si Arianne sa kanyang dibdib nang matapos ang tawag. Ramdam na ramdam niya ang pintig ng kanyang puso. Naisip niya noong una na hindi siya mababaliw sa lalaki kahit anong mangyari at hindi siya tutupi sa kanyang nakakaakit na boses o ng mukha nito na kanyang tinitignan nang higit sa sampung taon. Nababaliw na ba siya?Naisip ni Mark na lalo silang napapalapit sa tuwing nag-uusap sila. Sigurado din siya dito. Nang malapit na siyang matulog, muling tumunog ang kanyang cellphone at ito ay isang tawag mula kay Charles Moran.Nagkaroon ng mabuting relasyon ang lalaking ito sa kanyang ama, ngunit hindi siya kailanman tatawagan nito nang walang magandang kadahilanan. Tinanong siya nito kung alam niya na may anak sa labas ang kanyang tatay sa unang pagkakataon na nagkita sila pagkatapos nitong bumalik sa bansa… Sumimangot si Mark at sinagot ang tawag, “Hello? Uncle Moran."Sinagot siya ni Ch
Hindi napansin ni Nina ang galit sa kanyang boses, "Haha... palalayasin mo ako? Mababaw ba ang pinagsamahan natin para sayo? Akala ko malapit tayo sa isa't isa para pag-usapan natin ang lahat. Hindi ba ako pwedeng makatulog sa higaan mo?"Nanatiling tahimik si Mark at hindi agad siya sumagot. Lumabas siya mula walk-in closet matapos magpalit ng damit at agad siyang bumaba. Ang mga salitang iniwan niya kay Nina, "Hindi tayo malapit sa isa't isa. Bahay ko ito kaya dapat mong sundin ang patakaran ko. Minsan ko lang ito sasabihin."Hinintay ni Nina ang kanyang sasakyan na umalis sa Tremont Estate bago siya umakyat sa kanyang kama.Hindi na casual at walang pakialam ang kanyang itsura. Sa loob ng puso niya, alam niya na ang lalaking ito ay hindi dapat maliitin. Gayunpaman, siya rin ang rason kung bakit siya nababaliw sa lalaking ito. Napilitan siyang sumuko nang makita niya pagmamahalan ni Mark at Arianne. Ngayon, sa wakas ay naghiwalay na sila. Ayaw niyang sumuko at gusto niyang subukan
Hindi kailanman sa buong buhay ni Charles Moran na sinampal niya ang mukha ng kanyang anak na babae.Umalingawngaw ang malakas na hampas sa buong lugar at makikita na tulala si Nina sa unti-unting namumula niyang pisngi na tinatakpan ang kanyang mga kamay. Binalot ng kaba ang kanyang maluha-luhang mga mata habang nakatutok ito sa kanyang ama."Bakit ... Bakit mo ako sinaktan ?! Mali ba ako?" Sabi niya. "Mga tauhan mo lang naman ang nandito, kaya bakit ka kumikilos na parang hindi ko dapat sinabi iyon?"Hinugot ni Charles ang pill na naipasa sa kanya ng kanyang bodyguard. Huminahon siya ng kaunti at doon lang siya sumagot, "Ang-ang lalaking ito ay ang parehong tao na pumatay sa kanyang kapatid na lalaki nang hindi man lang nakokonsensya sa ginawa niya. Sino ka para isipin na magiging mabait siya sayo? Kung gusto ka niya, ikaw ay hahawak sa kanyang puso. Kung hindi, hindi ka ililigtas ng kalandian mo mula sa galit niya!"“Ikaw lang ang anak kong babae, Nina. Sa palagay mo kaya kong p
Nag-pause si Mark at napa-isip, "Alam mo, huwag na tayong lumabas para kumain. Medyo late na at tayong dalawa lang rin naman ang magkasama. Pupunta tayo sa apartment mo at lutuin ang kahit anong nandoon. Hindi mo ba alam kung paano gumawa ng ramen?"Naalala pa niya ang ramen na ginawa ni Arianne? Iyon lamang ang pagkain na kaya niyang lutuin ng maayos. Bukod pa dito, ito ay masarap lamang sa kanyang sariling mga standard at higit sa lahat ay nakasalalay kung ito ang niluto ng maayos o hindi, "Okay... pero hindi ito masyadong masarap, kaya't tiisin mo na lang ito. Gagawa ako ng paraan na magkaroon ng libreng oras bukas at bibilhan kita ng pagkain para magpasalamat sa regalo mo sa akin."Sumimangot si Mark ngunit hindi siya sumagot. Nararamdaman niya na ayaw ni Arianne na magkaroon siya ng utang sa kanya dahil sa regalo na iyon, kaya ito ang kinagalit niya. Gayunpaman, hindi na siya nakipagtalo kay Arianne nang maalala niya na babalik ito sa kanya pagkatapos ng isang taon.Binuksan ni
Ang tatay ni Jackson? Ngayon lang narinig ni Arianne ang tungkol sa kanya, kaya lalo siyang naging curious, "Siyempre, pupunta ako. Pero teka, ang tatay niya? Hindi ko pa naririnig tungkol sa kanya noon…"Hindi ito masyadong ipinaliwanag ni Mark, “Masyadong komplikado ang sitwasyon ng pamilya niya. Kapag bumalik ka sa capital, manatili ka na lang sa Tremont Estate. Makikita mo rin sina Henry at Mary."Hindi niya binigyan ng anumang pagkakataon si Arianne na tumanggi. Alam niya na hindi pabagu-bago ang isip ng babaeng ito at malamang ay namimiss na niya sila Mary at Henry. Samakatuwid, ginamit niya ang mga ito bilang isang dahilan para bumalik si Arianne sa Tremont Estate. Hindi siya dapat magkaroon ng anumang dahilan para tumanggi kung pansamantala lamang ito… tama?"Pag-uusapan natin ito kapag malapit na itong mangyari. Pagod na ako. Good night,” nakapikit na si Arianne pagkatapos nito. Napagod talaga siya sa araw na iyon. Buong araw nga naman siyang nagtrabahoWala nang sinabi p
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy