Tumingin si Arianne kay Tiffany na naglalakad paalis. Ngumiti siya at tumango na lamang. Nang siya ay lumingon, ang luha na matagal na niyang pinipigilan ay tuluyan nang bumuhos sa mukha niya.Hindi siya tumawag ng isang taxi at nagpasya siyang maglakad pauwi kasama ang walang laman na mga kalye. Damang-dama niya ang bawat hakbang na ginagawa niya. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagsimulang lumabas sa kanyang isipan. Naging malabo sa kanya ang mahihirap at masasayang pangyayari sa buhay niya. Siguro darating ang panahon na makakalimutan na niya ang lahat ng masasakit na pinagdaanan niya at ang lahat ng mga taong iyon...Biglang may narinig siyang mga yapak na papalapit sa kanya at biglang nanginig ang kanyang katawan. Takot na takot siyang lumingon at tumingin kaya binilisan niya ang kanyang takbo. Sa kasamaang palad, lasing siya kaya ang kanyang utak at mga binti ay nanghihina kaya nadapa siya ng ilang beses. Hindi niya napansin dahil sa kanyang kalasingan ang panganib ng pa
Ang pangyayari na iyon ay parang imposible. Si Mark ay nasa capital. Bakit naman siya pupunta dito at gagawa ng mga nakakatawang bagay? Bukod pa dito, hindi siya kailanman sumagot sa message ni Arianne noong sinabi niya na paalisin na si Lynn. Mukhang sumuko na si Mark sa kanya kaya sigurado na hindi iyon gagawin ni Mark. Naisip ni Arianne na masyado niya itong iniisip.Kahit na wala na sa tabi niya si Tiffany, nagpatuloy pa rin ang negosyo nila at buhay niya. Ang panahon ngayon ay mukhang maganda, para bang sinusubukan nitong pasayahin si Arianne. Medyo malamig ngayon at hindi ito masyadong humid o masyadong mainit. Ang araw ay hindi masyadong mainit at ang negosyo ay maayos.Pagsapit ng tanghali, biglang sumigaw si Naya na may pagtataka, “Ari, nakatanggap kami ng malaking order mula sa isang finance company sa opisina sa kabilang kalye. Sa palagay ko ito ay mula sa… kumpanya ng asawa mo? One hundred desserts at one hundred cups ng americano. Madaling gawin ang mga Americano pero ma
Naging mabigat ang loob ni Arianne sa sandaling naisip niya na walang pakialam si Mark nang makita niya ito sa opisina. Kung hindi lang siya naghahanap buhay para kumita ng pera, hindi niya tatanggapin ang order ni Mark. Buong hapon siyang nagpagod dahil dito at naramdaman niya na sinadya ito ni Mark sa gawin sa kanya para pahirapan ang kanyang buhay.Hindi nagtagal, bumalik si Naya sa shop pagkatapos sunduin ang kanyang anak na babae mula sa preschool. Ito ay naging isang pangkaraniwang pangyayari kamakailan lang. Walang pakialam ang ibang mga tao dito, ngunit malinaw ito para kay Arianne. "Naya, wala bang tao sa bahay na makakatulong sayo na alagaan ang bata? Wala akong pinaparating na masama, gusto ko si Lulu pero iniisip ko lang na... nakakapagod ito para sayo. Wala bang ibang susundo sa kanya para sayo?"Umiling si Naya na may pilit na ngiti. "Wala, eh. Pagod na sa trabaho ang asawa ko. Siya ay isang programmer at laging nagtatrabaho hanggang gabi dahil overtime siya parati. Hi
Maingat na nagtanong ng chauffeur, "Ah... paano ka pala?"Mabilis na nawala ang pasensya si Mark. “Bakit mo ako tinatanong? Sino nag-hire sayo? Wala ka bang utak? Magdala ka ng mas matalinong tao dito!"…Sa baba ng apartment, nakita ni Mark na nakabukas ang mga ilaw sa unit ni Arianne habang siya ay paakyat sa elevator. Hindi na siya makapaghintay na makita at makausap ulit si Arianne, kahit na pagagalitan siya nito…Kanina ay naisip niya na bagalan ang kanyang galaw, ngunit hindi na siya nakapagpigil pagkatapos niyang makita si Arianne kanina. Pagtitiis niya kanina ay parang kinagat siya ng milyun-milyong mga langgam. Nagtiis siya ng hindi mabilang na mga gabi na hindi puntahan si Arianne, lalo na at natatakot siyang umuwi nang mag-isa si Arianne sa gabi. Gusto ni Mark na palakasin ang loob niya at sabihin sa kanya na palagi siyang nandyan para kay Arianne…Pagdating sa pintuan, matagal na nagdalawang isip si Mark bago kumatok dito, ngunit wala siyang natanggap na sagot sa kabil
Nagulat si Arianne nang makita niya ang itsura ni Mark. "Anong nangyari sayo? Sino ang gumawa nito! Wala ka bang mga bodyguard kapag lumalabas ka? Bakit nasa labas ka nang mag-iisa!""Pwede bang mamaya na ako magpaliwanag?" Gusto lang pumasok ni Mark at suriin kung ano ginawa sa kanya ng chauffeur.Sa wakas ay nag-react si Arianne at tinulungan siya gamit ang kanyang buong lakas. Nang maupo siya sa couch, mabilis siyang umalis para hanapin ang first aid kit. Gayunpaman, nawalan siya ng pag-asa nang mahanap na ito at buksan ito. "Hindi namin inasahan ni Tiffany na may makakaharap kaming aksidente kaya naghanda lang kami ng ilang antiseptic at mga band aid. Gusto mo bang pumunta sa ospital?"Hindi plano ni Mark na pumunta sa ospital. "Hindi na... hindi ito magandang ideya…"Nagulat si Arianne nang marinig siya. "Si Ethan ba ang may kagagawan nito? Tao ba niya ang gumawa nito?"Hindi tumanggi si Mark dito. Hindi niya kayang aminin na ginawa niya ito sa kanyang sarili. Hindi niya rin
Tumango si Mark habang medyo matigas ang mga galaw ni Arianne. Hindi niya inaasahan na magkikita muli sila ni Mark sa ganoong pangyayari. Hindi niya mapapaalis si Mark ngayon kahit na nag-aalala siya.Habang nakaupo na si Mark sa kama, humarap si Arianne sa sala matapos niyang isara ang pinto para sa kanya. Humiga siya sa sopa at bigla siyang nag-isip ng maraming bagay hanggang sa hindi siya makatulog. Kahit anong mangyari, meron pa rin silang koneksyon sa bawat isa na hindi mawawala. Nag-alala ng sobra si Arianne Nang makita siyang nasugatan, syempre nag-alala siya.Tulad ni Arianne, hindi rin nakatulog si Mark. Naka-video call siya kay Jackson suot ang isang pares ng Bluetooth earphones dahil baka marinig ito ni Arianne.Nainis si Jackson nang makita niya ang sugat sa noo ni Mark. "Iyon lang? At pinapasok ka niya?"Nagbabantang sumabog ang galit ni Mark. "Iyon lang? Parang beehive ang likod ko ngayon kaya bakit pa niya ako papapasukin? Hindi maganda ang ideya mo. Nakapasok na ako
Hindi inaasahan ni Tiffany magiging malala ang reaksyon ni Jackson kahit na sinusubukan lang niya na hindi sundin ito para manatili siyang interesado kay Tiffany. Sumilip siya sa ibaba ngunit wala siyang makita dahil ang kanyang bagong bahay ay masyadong mataas. “Nasa baba ka ba talaga? Hindi… Hindi ako makababa…”Hindi siya makababa? Nawala na ang pasensya ni Jackson. "Huwag mong sabihin sa akin na may iba kang lalaki sa bahay? Pinakiusapan ka ba ng nanay mo na makipag-blind date ulit? Maghintay ka lang at pupunta na ako ngayon!"Nabigo si Tiffany na manatiling matatag at dali-dali niyang sinabi, “Maghintay ka diyan! Bababa na ako ngayon." Pagkababa niya ng tawag ay mabilis siyang nagpalit ng damit at nagmadali siyang lumabas. Nang tanungin ni Lillian kung saan siya pupunta, sinabi lang niya na makikipagkita siya sa isang kaibigan at babalik rin siya kaagad.Medyo hinihingal si Tiffany nang bumaba siya at tumakbo sa sasakyan ni Jackson. "Anong meron? Para kang bata na ginagawa ang
Nag-panic si Tiffany. “Sinabi mo noon na huwag sabihin ang salitang maghiwalay. Hindi ko sinabi ang mga salitang maghiwalay…" Ayaw makipaglaro ni Tiffany ng wordplay sa kanya at sa pagkakataon na iyon ay muli siyang dinaganan ni Jackson.Huminga ng malalim si Tiffany habang nakahawak siya ng maigi sa unan. "Hindi ko na ito babanggitin... Ikaw..." Nanginginig ang kanyang boses at hindi niya nagawang tapusin ang buong pangungusap. Ang unan na hawak niya ay mahigpit niyang hinawakan hanggang sa nawala na ang hugis nito.Biglang nag-ring ang kanyang cellphone at nagulat siya dahil dito. "Tumatawag ang nanay ko!""Sagutin mo. Sabihin mo sa kanya na kasama mo ako. Maiintindihan niya kung ano ang ibig sabihin ng sasabihin mo sa kanya."Alam ni Tiffany na inaasar siya ni Jackson sa pagkakataon na ito kaya sumagot siya, "Oo na, inaamin kong mali ako!" Naging maamo ang itsura ni Jackson dahil dito at pinayagan siyang sagutin ang tawag."Ma… nasa labas ako."Biglang nagreklamo si Lillian, “
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy