"Jackson…?" Medyo natigilan si Aery. Sa oras na iyon, nagtataka rin siya tungkol sa layunin ng kanyang biglaang pagbisita. Bukod kay Mark, si Jackson ay isang nakakaakit rin na tao. Kung tutuusin, walang hindi magkakagusto sa isang mayaman at gwapong lalaki.Walang emosyon na sinenyasan siya ni Jackson na sumakay sa kotse. Sa sobrang tuwa, binuksan ni Aery ang pintuan ng kotse sa passenger seat at sumakay. "Long time no see, Jackson! Kamusta?"Si Jackson ay isang lalaki na hindi kailanman mananakit ng mga babae ng mga malapit niyang kaibigan. Naging magalang lang siya kay Aery noon para kay Mark. Ang dahilan ng kanyang biglaang pagbisita ay para malaman ang lahat ng nangyari kay Tiffany mula kay Aery. "Sabihin mo sa akin ang lahat ng nangyari pagkatapos kang hanapin ni Ethan."Ang isang itsura ng pagkabigo ay nabalot sa mukha ni Aery nang mapagtanto niyang hindi na si Jackson ang lalaking pinapayagan siyang kumilos tulad ng isang sanggol sa paligid niya. Pinili niyang kumampi kayla
Sinabi ni Helen na may malamig na ekspresyon sa kanyang mukha, "Aery, isipin mong maigi ang mga lumalabas sa bibig mo. Tinuro ko sayo kung paano kumilos at tratuhin ang iba mula pa noong bata ka. Bakit ang sama pa rin ng bibig mo? Pinapasok ko kayong dalawa ngayon para magkaroon kayo ng oras na manirahan kayo dito. Nakipaghiwalay na ako kaya wala na akong kinalaman kay Jean. Ligal ka ring nasa hustong gulang at nag-aaral ka pa. Ayaw kitang alagaan habang buhay, pero ang magbabayad ng kalahati ng iyong living expenses at tuition fees. Maliban doon, wala na. Jean, dapat ka na ring maghanap ng trabaho. Hindi ako magiging ganap na responsable para sa mga panggastos kay Aery at hindi rin ako ang magbabayad para sayo!"Ang iniisip lamang ni Aery ay ang buhay na komportable habang nakasalalay sa kanyang ina, ngunit si Jean ay nasa tamang pag-iisip na ngayon. Ang ugali ni Helen ay matigas. Walang lugar para pagusapan pa ito. Walang kahihiyan na ipinaglaban ni Jean ang benepisyo na makukuha ni
Tumango si Henry at lumabas.Nagmaneho si Mark papunta sa Tremont Tower at ipinasa ang susi sa security para iparada ang kanyang sasakyan. May isang matanda na nahulog sa tabi ng kalsada at naisip ni Mark na lumapit at tumulong, ngunit bigla niyang natandaan ang mga hysterical na salita ni Arianne nang umalis siya, "Itigil ang pagpapanggap mo, okay?"Hipokrito ba talaga siya? Siya ay isang taong manhid. Hindi naman dapat siya maging napakabait.Sa huli, si Mark ay pumasok sa tower nang hindi lumilingon habang ang security, na nagsusumikap na lumapit, ay tumulong sa matandang nahulog.…Sa White Water Bay villa, katatapos lang magbiruan nila Arianne at Tiffany. Magulo ang sala at ang sopa. Sa kabutihang palad, wala si Jackson sa bahay. Kung hindi, magrereklamo siguro siya."Ari, ngayon na iniwan mo na ang Tremont estate, anong plano mo?"Saglit itong pinag-isipan ni Arianne. "Hindi ko pa alam... Ayokong manatili sa city na ito. Gusto kong pumunta sa isang foreign country at magsim
Tumango si Arianne. "Yeah, sabi ni Tiffie na aalis siya kasama ko. Plano naming magsimula ng isang dessert shop, pero hindi pa kami sigurado. Kung nabigo kami, maghahanap kami ng trabaho at pakakainin ang aming sarili."Nawala ang ngiti sa mukha ni Jackson nang marinig niya na aalis na rin si Tiffany, "Oh... Naisip niyo ba kung saan kayo pupunta?"Umiling si Arianne. "Hindi pa. Hindi kami nagmamadali. Masyadong biglaan ito at hindi pa kami masyadong nakagawa ng desisyon. Tama, pwede mo bang sabihin kay Mark na ibalik sa akin si Rice Ball? Kailangan kong dalhin siya sa akin; Ayaw ito ni Mark."Biglang naisip ni Jackson na nakakaawa ang kanyang matalik na kaibigan. Hindi siya mas mahalaga sa pusa para kay Arianne. "Hindi mo naisip na kunin rin ang lalaki? Ang pusa lang?"Seryosong sumagot si Arianne, “Huwag ka nang magbiro. Ayokong na siyang makasama sa buhay ko. Hindi ko isasapubliko na inosente ang aking ama at hindi ko siya kakasuhan para imbestigahan muli ang kaso para ilantad si
Mas lumamig ang hitsura ni Ethan habang nababawasan ang init sa kanyang pananalita. “Limitado ang pasensya ko. Kung talagang may gusto akong gawin sayo, gagawin ko ito sa sasakyan at hindi mo pa kayang lumaban."Alam ni Tiffany na walang saysay na magmatigas pa siya, kaya't napangisi siya at lumabas ng kotse para sundan si Ethan sa bahay.Nanatili ang dating itsura ng bahay na ito. Walang nagbago. Ang mga laman ng bahay ay hindi nagbago sa kanyang mga alaala. Maayos na nilalaro ni Ethan ang kanyang mga baraha dahil alam niya na si Tiffany ay maaaring makapagpahinga nang matagal kapag nandito sila. Ito rin ang dahilan kung bakit niya dinala ang babae dito.Inihain na ng yaya ang mga pagkain sa lamesa. Amoy ang aroma ng hapunan, si Tiffany ay nasilaw saglit na para bang bumalik siya sa nakaraan kung saan masayang nabuhay ang kanyang pamilya. Ang lalaking nasa harapan niya ang siyang naging sanhi upang maging kung sino siya ngayon, ngunit sa huli, dinala niya si Tiffany dito bilang may
Biglang may huminto na sasakyan sa harap niya at mabilis itong umikot para tumabi. Pinunasan ni Tiffany ang kanyang luha. “Jackson? Bakit ka nandito?"Ang unang ginawa ni Jackson pagkalabas ng kotse ay ang kunin siya at sinuri siya mula ulo hanggang paa, nakahinga siya nang maluwag nang makita niyang maayos ang kalagayan ni Tiffany. Alam ng Diyos kung gaano siya nabalisa nang malaman niyang kasama ni Tiffany si Ethan. Siya ay nagluluto ngunit itinapon ang spatula at sumugod kaagad, dinaanan pa niya ang mga pulang ilaw habang nagmamaneho siya.“May galit sayo si Ethan, di ba? Kung hahanapin ka niya sa susunod, sabihin mo sa akin. Hindi ko hahayaan na i-blackmail ka niya palagi. May nagawa ba siya sayo!?”Umiling si Tiffany. "Wala. Pinaalis niya ako. Wala rin siyang hawak laban sa akin. Kaya ko nang simulan ulit ang buhay ko mula ngayon, maglalakad ako ng wala na ang kanyang anino at mabubuhay ako nang maayos…"Hindi mapigilan ni Jackson ang kanyang sarili at hinila niya si Tiffany s
Malinaw at malinaw ang pananalita niya. Si Jackson ay isang tulala kung hindi niya ito maiintindihan. Makikita ang lungkot sa ilalim ng kanyang mga mata habang siya ay nagpapanggap siya na wala siyang pakialam. "Oo naman, all the best para inyong mga babae. Huwag niyong kalimutan na magpaalam sa akin, ang tao na naging parte ng nakaraan niyo, bago kayo umalis."Tumawa si Tiffany dahil akala niya nagbibiro si Jackson. Gayunman, iba sina Tiffany at Jackson. Ang isa ay gumagawa ng resolusyon habang ang isa naman ay nirerespeto ang resolusyon.Pagkatapos ng hapunan, nagsimulang maglinis ang dalawang babae. Biglang nagsalita si Jackson. "Oo nga pala, Arianne, hindi ba sinabihan mo ako na ibigay ni Mark ang pusa sayo? Sinabi niya na hindi niya ito ibibigay."Agad na naguluhan si Arianne. "Bakit hindi? Pinagbawalan niya akong itago ang pusa noon. Hindi niya nga rin gusto ito. Bakit hindi niya ibabalik sa akin ang pusa?!"Mabilis na sumagot si Jackson, "Huwag kang magalit sa akin, ako lang
"Pumili ka talaga ng oras kung kailan hindi ako uuwi... Ganyan ka ba kasigasig na iwasan ako? Kung aalis ka, dapat ka man lang magpaalam." Mahirap para sa kanya na malaman ang mga emosyon sa kanyang pananalita, ngunit ang matinding pagdurusa ay makikita sa ilalim ng kanyang kalmadong itsura. Hindi lumingon si Arianne, dahil hindi siya sigurado kung paano siya haharapin. Paano siya magiging prangka sa kanya at kikilos siya na parang walang nangyari? Pagkatapos ng isang katahimikan, kinuha ni Mark ang kanyang bagahe papunta sa baba. Nagulat si Arianne dahil dito. Naisip niya na pipigilan ni Mark ang pag-alis niya, magiging mahigpit siya sa lahat ng paraan tulad ng dating baliw na ugali ni Mark at pipilitin na manatili sa kanya. Natatakot siya doon, kung siya ay naging matapat. Gayunpaman, nagulat siya, tila kalmado sa kanya si Mark. Napabuntong hininga siya. At least, maaari niyang dalhin ang kanyang sarili na sabihin ang ilang mga mabuting mga salita sa kanya. Inilagay ni Ar
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy