Hindi talaga gusto ni Arianne ang mga lugar na may malakas na tugtog, pero sumang-ayon siya, para mapalayo lamang ang pakiramdam ni Tiffany. Gayunpaman, takot na takot siyang sabihin ito kay Mark. Hindi na niya kailangang isipin pa ito para malaman na hindi siya papayagan ni Mark.Naghanda siyang lumabas bago bumalik si Mark mula sa trabaho at nagpadala ng message sa kanya: Pupunta ako para mag hapunan kasama si Tiffie at pagkatapos ay namimili kami. Baka late na ako makauwi sa bahay.Si Mark ay nasa ilalim ng impresyon na siya ay mababaliw mula sa pagkabagot noong nakakulong siya sa bahay, kaya mas lalo niyang gusto na lumabas at magsaya ngayon. Samakatuwid, hindi niya masyadong iniisip ito: Mm.Napabuntong hininga si Arianne nang matanggap ang kanyang message. Hiniling niya kay Henry na dalhian siya sa isang restaurant sa tabi ng Zero Degree Bar at hinintay siyang umalis bago makipagkita kay Tiffany sa bar. Ang makapal na amoy ng sigarilyo ay naamoy niya mula sa sandaling siya ay
Parang naiinis ang lalaki. "Ilan ang nainom mo?"Pamilyar ang boses niya. Napatulala si Tiffany nang tumingin siya. Si Jackson iyon.Ang exposé ng kanyang mga aktibidad sa mga nightclub ay umangat sa isipan ni Tiffany. Pinilit niyang masayahin na sumagot, “Bakit? Naghahanap ba ulit si Mr. West ng kasiyahan? Wala akong masyadong ininom. Hinihintay ako ni Ari sa upuan namin. Babalik na ako. Mag-enjoy ka."Hindi siya pinakawalan ni Jackson. Sa halip, hinila siya nito sa isang liblib na hagdanan, "Hindi pa sapat na pumunta ka dito, pero isinama mo pa si Ari? Ano sa palagay mo ang mangyayari kung malaman ito ni Mark? Kayong dalawa lang ba magkasama?"Tinulak siya ni Tiffany palayo, "Tama yan, kaming dalawa lang ang magkasama. Sigurado ako na si Ari ay hindi pa nakapunta sa isang lugar na tulad nito dahil lagi niyang kasama si Mark. Hindi pa niya naranasan ang isa sa pinakamasayang aliwan sa buong buhay niya. Hindi ba sayang iyon? Nga pala, nandito ka ba para sabihan ako? Hindi kita paki
Sinundan ni Arianne ang direksyon ng kanyang paningin at tumibok ng mabilis ang kanyang puso. Si Mark ay kapansin-pansin kahit napapaligiran siya ng maraming mga tao. Imposible na hindi niya makita si Mark kahit na subukan niya. Hindi sige sigurado kung sanhi ito ng alkohol, ngunit hindi siya natatakot tulad ng dati. Para lumakas pa ang loob niya, nagbuhos siya ng isa pang baso at ibinaba ito. "Tiffie, kailangan ko nang umalis. Tawagan mo ako kung may kailangan ka...”Si Mark at ang kanyang grupo ng mga bodyguard ay dumating sa kanilang booth ng mabilis. Matapang na itinapon ni Arianne ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Mark bago pa magalit si Mark. "Nag-dinner ako kasama si Tiffie at maaga pa kaya pumunta kami dito. Anong ginagawa mo dito?"Ang mukha ni Mark ay mukhang madilim. Ang lasing na itsura ni Arianne ang nagpakulo ng dugo ni Mark. Pinilit niyang pigilan ang sarili niya. "Pinuntahan kita. Umuwi na tayo."Lihim na nag-paalam si Arianne kay Tiffany at iniwan ang bar kasama
Tumunog ang cellphone ni Tiffany at makikita na tinatawagan siya ni Jackson. Tinanggihan niya ang tawag, wala siyang balak na sagutin ito. Magulo ang kanyang isipan. Ayaw niyang magdala ng anumang karagdagang kaguluhan sa kanyang sarili.Makalipas ang dalawang minuto, narinig niya ang mga yabag na papalapit sa kanya. Kusa siyang tumalikod siya nang may pagbabantay at nakasalubong ang matinding titig ni Jackson. Nakaramdam siya ng bahagyang pagkakasala sa sandaling ito at ipinasok ang kanyang cellphone sa kanyang bag na may tuwid na mukha habang sinasabi niya, "Ah… Wala nang battery yung phone ko..."Tinaas ni Jackson ang noo niya. "Kung wala ka nang battery, hindi dapat naka-konekta ang tawag ko. Paano ito madi-disconnect sa gitna ng tawag? Ano ba ako? Tatlong taong gulang? "Hindi sumagot si Tiffany. Ibinaba niya ang kanyang ulo at tinitigan ang mga paa niya. Kung makakahanap lang niya ang isang butas sa lupa, masya niyang ililibing ang kanyang sarili sa loob!Si Jackson ay hindi
Umupo siya sa hapag kainan at ang kanyang isipan ay puno ng pag-aalinlangan. Tinawagan niya si Tiffany. Si Tiffany ay nanatili sa bar nang siya ay umalis kahapon. Kahit na nandoon si Jackson, nag-aalala pa rin para sa kanya si Arianne.Matagal nang tumunog ang dial tone bago tuluyang sumagot si Tiffany na parang inaantok pa siya, “Ano 'yon, Ari? Bakit ang aga mo magising?"Hininaan ni Arianne ang kanyang boses, “Maaga? Pasado ten o'clock na ng umaga. Kakabangon ko lang. Hinatid ka ba ni Jackson pag-alis ko? Gaano karami ang nainom mo?"Nagulat si Tiffany at nanatiling tahimik ng napakatagal. Biglang bumalik sa kanya ang lahat ng nangyari sa bar. Siya... siya ay nakipaghalikan kay Jackson! Alam niya niya ito dahil konti lang ang nainom niya! Naalala niya ang lahat!Nag-alala si Arianne nang mapakinggan ang matagal na katahimikan ni Tiffany. "Ano 'yon, Tiffie? May nangyari ba?"Bumuntong hininga si Tiffany. "Wala, mag-uusap tayo kapag nagkita na tayo sa susunod. Inimbitahan ko si Et
Pakiramdam niya ay medyo wala siyang magawa. Agad na tumigil siya sa pang-aasar kay Arianne. "Meron akong ganoon kagabi. Akala mo ba talaga hindi ako maglalagay ng ganon? Nag-order ako ng ilang mga desserts para sayo. Di ba gusto mong kumain ng mga dessert? Pwede mong subukan ang mga ito. Isa sa mga masasarap na desserts na nakain ko ang mga ito."Pagkatapos, naglakad siya pabalik sa kanyang mesa at tumawag sa kanyang telepono. "Pwede mo nang ipadala ang mga ito. Magdala ka rin ang dalawang tasa ng amerikano."Matapos ang tawag, napansin niya na ang ulo ni Arianne ay nakababa pa rin at namumula siya. Maalalahanin niyang tiningnan si Arianne at tinanong, "Hindi ka Nahihiya ka ba? Kilala na natin ang bawat isa ng higit sa sampung taon na ngayon. Hindi ba medyo kakaiba mahiya ka pa sa paligid ko?""Hindi ako nahihiya!" Mariing tinanggi ni Arianne habang namumula ang mukha niya.Kahit na alam ni Mark na nagsisinungaling siya, hindi niya ito inilantad. Sa halip, maingat niyang sinigura
Naramdaman ni Arianne na helpless siya, "Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Gumagawa lang ako ng kaswal na conversation. Nandito talaga ang iyong office desk mo?"Ngumiti si Ellie at tumango. "Ang floor na ito ay medyo tahimik. Hindi mahalaga kung nasaan ang aking mesa. Mabuti talaga ni Mr. Tremont. Hindi niya gusto ang pagkakaroon ng mga tao sa paligid niya kapag nagtatrabaho siya, pero kailangan kong maging handa na tulungan siya sa kahit anong oras na kailangan. Kaya mas mainam na magtrabaho ako dito."Hindi maintindihan ni Arianne ang ibig sabihin ni Ellie nang tinawag niya si Mark na 'mabuti'. Akala niya ay masungit si Mark kay Ellie. “Magkano ang sweldo mo kada buwan? Ang pagtatrabaho bilang kanyang secretary ay dapat maging isang nakakapagod na trabaho."Ang isang katanungan tungkol sa sweldo ay isang personal na topic, kahit na saan o kailan pa ito ganapin. Gayunpaman, dahil si Arianne ang nagtanong, hindi naiwasan ni Ellie ang usapan na tin. "Ang basic salary k9 ay 3500. Hi
Binigyan ni Ethan ng pilit na ngumiti si Tiffany at malamig na tinanong siya, "Sigurado ka bang hindi mo pinapahirapan hanggang sa matuwa ka at babalikan mo na ako pagkatapos? Nilinaw ko ito para aminin kong minaltrato kita noon. Totoo ang pagmamahal ko sayo ngayon kapag nasa paligid kita. Ano pa ang gusto mong gawin ko? Pwede mo akong pahirapan o gawin ang kahit anong gusto mo. Gusto kong magkaroon ng bahay. Isang tahanan na pag-aari natin. Ang kondisyon ko lang ay magpakasal ka sa akin. Hindi ako makakapaghintay ng ganito katagal. Pwede mong gawin ang gusto mo, sasang-ayon ako sa anumang nais mo. Ang gusto ko lang ay magpakasal tayo. Ayokong makipag-away sayo ngayon. Gusto ko lang makipagusap sayo tungkol dito. Ayusin mo muna ang isip mo bago mo ako sagutin. Natatakot akong hindi ko mapigilan ang sarili ko."Bagaman pinalambot ni Ethan ang kanyang pag-uugali nang konti, maramdaman pa rin ni Tiffany kung gaano siya katapang sa likuran ng kanyang kompromiso. Ang nag-iisa lamang niyang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy