Pagkatapos ng hapunan, si Mark at Arianne ay direktang bumalik sa Tremont Estate.Nang pauwiin ni Ethan si Tiffany, inilabas niya ulit ang singsing. "Tiffie, pwede mo ba akong bigyan ng sagot ngayon?"Medyo nasasakal si Tiffany. "Ethan... Pasensya na, wala pa akong desisyon sa ngayon."Nakasimangot si Ethan at itinabi ang singsing. "Sinabi mo sa akin na bibigyan mo ako ng sagot kapag nakalabas na ako sa ospital. Kahit na may pag-ibig sa pagitan natin o wala. Napakahirap bang magdesisyon tungkol dito? Na-in love ka na ba sa ibang tao noong magkalayo tayo?"Inikot ni Tiffany ang bintana ng sasakyan at huminga ng malalim para mapabuti ang kanyang pakiramdam. "Hindi... Ah... Nag-aalala lang ako na baka magalit ang nanay ko. Alam mo kung ano ang ugali niya. Hindi siya makakapagpigil sa sandaling magalit siya..." Sa oras na ito, maaari lamang niyang gamitin ang kanyang nanay bilang isang dahilan. Kahit na gusto niya ang matatamis na salita ni Ethan, ang simpleng pagtanggap ng kanyang pro
Naturally, hindi aaminin ni Ethan na siya ang anak sa labas ng pamilyang Tremont. Tinago niya ang lamig sa kanyang mga mata at binigyan siya ng pinaka perpektong ngiti. "Hindi alam ng marami ang tungkol dito. Kung hindi ka naniniwala sa akin, maaari mong tanungin si Tiffie o tawagan mo mismo ang aking kapatid. Siya nga pala, nagdala ako ng agreement sa paglipat para sa piraso ng lupa. Pwede mong patunayan ang authenticity nito.” Kinuha ni Ethan ang agreement.Sinuri ito ni Lillian at pinaniwalaan lamang siya matapos niyang mapatunayan na ito ay talagang isang tunay na dokumento. "Nabanggit mo... ang isang bagay tungkol kay Tiffie ngayon lang? Nagkikita ulit kayong dalawa?"Tumango si Ethan. "Oo, naaksidente ako sa sasakyan ilang araw na ang nakakalipas at si Tiffie ang nag-alaga sa akin. May sarili akong mga dahilan sa pakikipaghiwalay sa kanya noon. Ngayong maayos na ang lahat, gusto kong pakasalan si Tiffie. Pero, hindi siya nakapagbigay ng sagot sa akin dahil nag-aalala siya na ba
Nawala ang ngiti sa mukha ni Tiffany. Bakit pinili ni Ethan ang White Water Bay Café kahit na maraming ibang restaurant sa city? O pinili niya ito dahil kay Jackson? Talagang gusto niyang ipaliwanag kay Ethan na walang anumang pagitan sa kanila ni Jackson, hindi niya lamang maiwasan na sabihin ito sa tuwing umaabot ang mga salita sa kanyang mga labi.Bukod sa paggastos ng walang kwenta na pera, marunong din si Lillian na basahin ang isang sitwasyon. Alam niya na may higit na kadahilanan si Ethan na pumili ng White Water Bay Café kaysa sa nakikita sa ibabaw. "Gusto ko ito, mukhang disenteng lugar ito."Nang umalis si Lillian at iniwan silang dalawa para magpalit ng damit, sa wakas ay hindi na napigilan ni Tiffany ang kanyang sarili. "Ethan, hindi mo kailangan gawin iyon. Wala talagang kahit ano sa pagitan namin ni Jackson."Ang titig ni Ethan ay naging matigas. "Kung ganoon, walang problema na kumain tayo doon, tama ba? Dapat kang maging komportable at patunayan sa akin na wala talag
Huminto siya sa kanyang paglalakad at humarap siya kay Jackson. "Hm?""Sigurado ka ba? Posible bang magbalikan ang dating nagmamahalan? Pwede mo ba talagang magustuhan ang isang tao tulad ng bago kayo maghiwalay?"Si Jackson ay umiwas sa pakikipag usap kay Tiffany tungkol sa mga private na mga bagay noong nakaraan kaya't medyo nagulat si Tiffany sa mga tanong na ito. Pinag-isipan niya ang tanong ni Jackson, ngunit ang sagot lamang niya ay hindi talaga isang sagot. "Sa totoo lang, tatlong taon kaming nasa isang relasyon at binuhos ko dito ang puso at kaluluwa ko. Kung gusto pa rin namin ang isa't isa, kung gayon, natural sa amin na magsama. Dahil napagpasyahan kong makipagbalikan, kailangan kong seryosohin ito."Sa wakas ay ngumiti si Jackson. "Hindi ka eksaktong star performer sa opisina kaya ang pagbitiw mo ay hindi kawalan sa akin. Huwag kang mag-alala, masaya kong pipirmahan ang letter mo."Tiningnan niya ng masama si Jackson. "Dapat ba akong maging masaya para sayo dahil sa wak
Agad na namula si Tiffany. Sa halip na pagalitan siya, kinakabahan niyang inubos ang isang basong alak. "Ang sungit mo talaga..."Natulala si Jackson ng dalawang segundo sa reaksyon ni Tiffany. Sa tuwing nagbibiro sila ng ganito dati, gaganti siya sa halip na mamula...Bigla nalang nag ring ang phone niya sa bag niya. Sinagot ni Tiffany ang tawag sa harapan ni Jackson ng walang pag aalangan. “Ethan? Kumakain ako sa labas. Bakit? Wala naman, kasama ko ang isang kaibigan. Ano? Magkita? Late na kapag natapos ako dito, pwede bang bukas na lang? Nga pala, nag-resign na ako. Magkakaroon ako ng maraming oras bukas. O sige, ibababa ko na 'to ngayon."Pagkatapos ibaba ni Tiffany ang tawag, nagpatuloy siya sa pagkain at hindi napansin ang malamig na ekspresyon ng mukha ni Jackson. Matapos ang ilang baso ng red wine, ang pamumula sa kanyang mukha ay hindi nagpakita ng mga palatandaan ng pagkalasing. Malakas ang alcohol tolerance niya ngunit hindi na ngayon dahil matagal na noong huli siyang um
Hindi nagduda si Arianne sa intensyon ni Mary kaya't masunurin niyang dinala ang kanyang libro sa itaas. "Oo naman. Madilim dito, mag-ingat ka sa pagpatay ng mga ilaw."Ngumisi si Mary sa tuwa. Halos hindi bumalik ng maaga si Mark. Hindi niya papayagang sayangin ni Arianne sa pagkakataong ito.Nang bumalik si Mark sa kwarto , naupo siya sa harap ng French window hawak ang isang libro. Ang mga librong binasa niya ay iba sa binabasa ni Arianne. Lahat ng mga ito ay may foreign language. Si Arianne ay hindi magaling sa mga foreign language at sasakit ang ulo niya kapag sinubukan niyang intindihin ito. Dahil nine o’clock pa lang ng gabi, humiga siya sa kama at nagpatuloy sa pagbabasa. Bago pa man niya matapos ang pagbabasa ng isang pangungusap, pinagalitan siya ni Mark, "Sinong nagturo sayo na magbasa ng nakahiga? Plano mo bang sirain ang mga mata mo? Umupo ka at basahin ito kung gusto mo, kung hindi, matulog ka na lang.”Ang kanyang tono ay tulad ng isang magulang na nagtuturo sa kanya
Hindi namalayan ni Arianne na parang bata siya na nagpapakitang-gilas, ngunit kitang-kita ito ni Tiffany. "Oh, oh, oh, tingnan mo ikaw! At sinabi mo pa sa akin noon na gusto mong mag-divorce kayo, pero hindi mo rin naman matiis... Masyado kang lovey-dovey ngayon, hindi ba? Sa palagay ko imposible na mag-divorce kayo dahil makasama kayo ng maraming taon. Meron pa ring family love sa pagitan niyo kahit na hindi ito romantic love. Talagang naiinggit ako sa inyong dahil dumiretso na kayo sa familial love kahit na walang romance sa pagitan niyo. Hindi mahalaga kung magtalunan kayo, magkakasundo rin kayo sa isang iglap. Ang ibang mga tao ay napakadaling maghiwalay at mag-divorce.”Lalong makikita ang pahiwatig ng isang ngiti sa mga sulok ng labi ni Arianne. "Itigil mo yan! Dapat may oras ka na sa hapon dahil hindi ka na nagtatrabaho. Gusto mong lumabas tayo para mag-tsaa? Pwede na rin akong lumabas nang malaya ngayon. Mamamatay ako sa sobran boring dito!"Hindi makapaghintay si Tiffany han
"Ay, oo nga pala, ang pera at pag-aari na binigay mo sa akin, ayoko nang kunin ang mga ito. Hindi ko ito dala ngayon. Ibabalik ko ang mga ito sayo sa susunod," mahinahon na sinabi ni Arianne, inilalayo ang kanyang sarili kay Helen.Napahinto ang ngiti ni Helen. "Napakatagal na nito. Dapat tanggapin mo lang ang mga binigay ko. Sa totoo lang, si Aery ay freeloader sa bahay ko ngayon. Anuman ang meron siya ay galing sa akin, humihingi din siya ng mga allowance sa akin. Kung ibabalik mo sa akin ang bahay at pera, kukunin niya ang mga ito. Nagbigay ako ng higit sa sapat para sa kanya, kaya nga may ugali siyang humingi ng mga bagay. Wala na akong ibibigay sa kanya, itago mo na lang ang mga ito. "Hindi inakala ni Arianne na si Aery ay magiging isang linta. Matanda na siya, ngunit kumikilos siya tulad ng isang malaking sanggol na nanatili sa bahay ng divorced niyang nanay. Hindi niya mapigilan ang pakiramdam na bias si Helen. Ngayon na nalugi ang mga Kinsey, hindi dapat mag-freeload si Aer
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy