Pinapanood nila ang mga masayahin na daldalan ng mga bata kaya hindi mapigilan ni Arianne na tumawa. "Hindi ko inaasahan na magiging sikat ka sa mga bata. Akala ko matatakot sila sayo." Si Mark ay hindi nakasuot na suit ngayon. Nakadamit siya ng puting short-sleeve na sportswear at isang pares ng light violet sunglass. Kung ikukumpara sa kung gaano siya ka-sharp sa kanyang suit at leather na sapatos, mas malumanay siya at mas kaswal ngayon. Siya ay yumuko para dalhin ang isang maliit na batang babae sa paligid ng apat na taong gulang at hiniling kay Brian na kunin kung ano ang nasa puno ng kahoy.Para bang alam ng mga bata kung ano ang lalabas mula sa puno ng kahoy kaya lalo silang sumaya. "Mr. Tremont, nagdala ka ulit ng amin na mga libro at laruan?! At masarap na meryenda! Gusto naming pumunta ka araw-araw. Sinabi ni Madam na hindi pa isang buwan mula nang huli kang dumating kaya hindi ka na agad pupunta. Hindi ako makapaniwalang nandito ka!"Nagulat si Arianne. Hindi niya ina
Ang maliit na bata ay biglang umiyak, siguro ay dahil natakot siya sa banayad na kurot ni Mark.Likas na inakbayan ni Arianne ang bata. “Hush, baby, hush. Sino ang magaling na baby… "Huminto kaagad sa pag-iyak ang maliit na bata, ngunit mayroon pa ring malungkot na pag-pout sa kanyang mukha at namula ang kanyang mga mata.Mahinang nagtanong si Mark sa tainga ni Arianne, "Bakit hindi tayo mag-ampon ng isang bata?"Tumingin sa kanya si Arianne. Hindi ito ang unang pagkakataon na nabanggit niya ito. Nagkunwari siyang hindi siya naririnig. Sinabi niya sa direktor, "Hindi na kailangan ng pasasalamat basta ang maliliit na anghel na ito ay maaalagaan."Matapos gugulin ang buong umaga sa bahay ampunan, magalang na tinanggihan nina Arianne at Mark ang paanyaya ng direktor para sa tanghalian. Sa kanilang paglalakbay pabalik sa Tremont Estate, iniisip ni Arianne ang tungkol sa pakiramdam ng sanggol na lalaki sa kanyang mga bisig. Ang bata ay napakalambot at nakatutuwa na nararamdaman ng kanya
Maya-maya pa ay lumapit sa kanya si Mark mula sa likuran. "Pag-aari lahat ito ng pamilyang Tremont. Tingnan mo kung may gusto ka dito."Nang tumalikod si Arianne, nakita niya ang isang malaking stack ng mga property certificates sa mga kamay ni Mark. Halos bumagsak ang panga niya. “Ah… Ano? Ayoko..."Sumimangot si Mark. "Hindi ba ang mga babae ay gusto ng sigurado sa buhay nila? Naisip ko ito dahil sa mga sinabi ni Brian…"Napanganga si Arianne bago niya ilayo ang kanyang mga mata dahil ito ang kanyang kinagawian. "Seryoso ka? Bakit pakiramdam ko kakaiba kang kumilos nitong mga nakaraang araw? Kalaban mo ako. Hindi ba kakaiba para sayo na bigyan ang iyong mga kaaway ng mga properties? Bukod pa dito, hindi ako nagkukulang ngayon. Mayroon akong mga pagkain at damit sa Tremont Estate at binibigyan mo ako ng pera na pwede kong gastusin. Kuntento na ako dito. Ilayo mo mo sa akin ang mga ito. Ayoko ng anumang mga property."Medyo lumabo ang mga mata ni Mark habang itinapon ang stack ng m
Medyo nahihiya si Arianne kapag iniisip niya ang tungkol sa galit ni Mark. Gayunpaman, hindi siya sumuko. Kung tutuusin, meron pa rin pagkakaiba sa pagitan ng aircon sa isang cafe at pagtamasa ng aircon sa tahimik na opisina ni Mark.Nang dumating si Arianne sa forty sixth floor, sumulong si Ellie para ipaalala kay Arianne, "Madam, may bisita si Mr. Tremont."Isang bisita? Saglit siyang napaisip sa mga sinabi ni Ellie bago siya nagtanong, "Ibig mong sabihin… Hindi ako pwedeng pumasok ngayon?"Umiling si Ellie. "Hindi, pinapaalam ko lang sayo." Hindi siya pinigilan ni Ellie na pumasok pero binigyan siya nito ng paalala? Anong bisita ang nangangailangan ng pormalidad?Hindi mapigilan ni Arianne na hindi mag-alala. Kasabay nito, nahulog ang kanyang tingin sa dibdib ni Ellie. Doon niya napagtanto na si Ellie ay isang totoong magandang babae na may katwan na isang supermodel. Matangkad siya at may mga curve sa lahat ng tamang lugar. Kahit na bihis siyang propesyonal, ang kanyang dibdib
Naturally, hindi na tatanungin pa ni Arianne si Mark tungkol dito dahil mukhang ayaw niya itong pag-usapan.Matapos banggitin ni Ethan ang dinner date, hindi nagtagal ay nagpasya siyang kumain sa bahay nila sa gabi din na iyon.Lumalala ang ekspresyon ni Mark nang matanggap niya ang message na iyon. "Pupunta tasyo sa White Water Bay para mag-hapunan ngayong gabi."Biglang nahulaan ni Arianne na si Ethan ang manlilibre sa kanilang kumain. "Inimbitahan tayo ni Ethan?"Maliwanag na nag-aatubili si Mark, ngunit tumango pa rin siya. Hinila pa niya ang tie niya sa sobrang inis. Lalong nagtaka si Arianne sa kilos niya na ito. Bakit ba siya kumikilos na para bang binabantaas siya ng isang tao? Alam niya kung anong klaseng tao si Mark. Kung ayaw niya, sigurado na walang makapipilit sa kanya na gumawa ng kahit ano.Naging mas maayos ang ekspresyon ng mukha ni Mark nang mapagtanto na nakatitig ito sa kanya. "Sobrang busy ako pero kailangan ko pa rin siyang harapin. Nakakainis..."Nanatili
Hinawakan ni Tiffany ang laylayan ng shirt niya sa ilalim ng mesa gamit ang isang kamay niya. Para bang nilalamon siya ng isang hindi nakikitang stress, at pinagbawalan siyang tumingin kay Jackson.Ang katahimikan ay tumagal ng ilang segundo, ngunit parang walang-hanggan ito para sa kanya. Tiningnan ni Jackson si Tiffany bago kinuha ang baso ng red wine mula kay Ethan. "Oo naman."Napapansin ni Arianne na parang may mali kahit hindi niya masyadong maintindihan ang tungkol sa ugnayan ng mga lalaki at babae. Tumingala siya at pinagmasdan ang mga ekspresyon ng mukha ng mga lalaking naroroon. Makikita pa rin si Mark na malamig at malayo. Sa kabilang banda, parehong magalang sina Jackson at Ethan sa bawat isa. Wala talaga siyang makita na kakaiba dito.Sa wakas ay guminhawa ang pakiramdam ni Tiffany matapos umalis si Jackson. Hindi pa siya nakakain ng husto, ngunit pakiramdam niya ay nabusog na siya. Inilapag niya ang tinidor at kutsara. "Busog na ako ngayon. Kumain muna kayo diyan. Aali
Pagkatapos ng hapunan, si Mark at Arianne ay direktang bumalik sa Tremont Estate.Nang pauwiin ni Ethan si Tiffany, inilabas niya ulit ang singsing. "Tiffie, pwede mo ba akong bigyan ng sagot ngayon?"Medyo nasasakal si Tiffany. "Ethan... Pasensya na, wala pa akong desisyon sa ngayon."Nakasimangot si Ethan at itinabi ang singsing. "Sinabi mo sa akin na bibigyan mo ako ng sagot kapag nakalabas na ako sa ospital. Kahit na may pag-ibig sa pagitan natin o wala. Napakahirap bang magdesisyon tungkol dito? Na-in love ka na ba sa ibang tao noong magkalayo tayo?"Inikot ni Tiffany ang bintana ng sasakyan at huminga ng malalim para mapabuti ang kanyang pakiramdam. "Hindi... Ah... Nag-aalala lang ako na baka magalit ang nanay ko. Alam mo kung ano ang ugali niya. Hindi siya makakapagpigil sa sandaling magalit siya..." Sa oras na ito, maaari lamang niyang gamitin ang kanyang nanay bilang isang dahilan. Kahit na gusto niya ang matatamis na salita ni Ethan, ang simpleng pagtanggap ng kanyang pro
Naturally, hindi aaminin ni Ethan na siya ang anak sa labas ng pamilyang Tremont. Tinago niya ang lamig sa kanyang mga mata at binigyan siya ng pinaka perpektong ngiti. "Hindi alam ng marami ang tungkol dito. Kung hindi ka naniniwala sa akin, maaari mong tanungin si Tiffie o tawagan mo mismo ang aking kapatid. Siya nga pala, nagdala ako ng agreement sa paglipat para sa piraso ng lupa. Pwede mong patunayan ang authenticity nito.” Kinuha ni Ethan ang agreement.Sinuri ito ni Lillian at pinaniwalaan lamang siya matapos niyang mapatunayan na ito ay talagang isang tunay na dokumento. "Nabanggit mo... ang isang bagay tungkol kay Tiffie ngayon lang? Nagkikita ulit kayong dalawa?"Tumango si Ethan. "Oo, naaksidente ako sa sasakyan ilang araw na ang nakakalipas at si Tiffie ang nag-alaga sa akin. May sarili akong mga dahilan sa pakikipaghiwalay sa kanya noon. Ngayong maayos na ang lahat, gusto kong pakasalan si Tiffie. Pero, hindi siya nakapagbigay ng sagot sa akin dahil nag-aalala siya na ba
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy