Matapos makinig sa mga salita ni Ethan, natuklasan ni Mark ang lahat ng ginawa ni Mr. Sloane para maitago ang pagkakasangkot ni Ethan sa pag-crash ng eroplano. Pinili pa niyang balikatin nang mag-isa ang pasanin.Si Ethan ay halos sampung taong gulang pa lamang, at gayon pa man, malalin nang nakaukit ang poot at galit sa kanyang puso. Hindi nakakagulat na ang bata ay babangon sa posisyon na ito ngayon sa pamamagitan ng pag-iwan ng kanyang bloodline nang mamulat siya.Ang pinaka-ironic na bagay, gayunpaman, ay mali si George. Alam niya ang tungkol sa pag-uusap ni Mark sa kanyang ama sa study room noon, ngunit wala siyang alam sa kung ano ang sumunod; ang bata ay nagtungo sa kwarto ng kanyang nanay kaagad. Ito ay ang nakamamatay na gabi na dapat itapon ni Mark Tremont ang kanyang pagiging inosente. Gabi na nang tuluyang naintindihan niya kung gaano kapait ang katotohanan.Pumunta siya sa kwarto ng kanyang nanay diretso mula sa study room ng kanyang ama dahil ang kanyang nahihirapan na
Si Ethan ay nasisiyahan habang pinapanood ang magkasalungat na emosyon na makikita sa mukha ni Mark. "Kung ayaw mong mapunta ang sulat na ito kay Arianne, lumayo ka sa mga ginagawa ko. Akin ang lupa na iyon at wala nang iba. Kung pinapaalam mo kay Tiffany kung ano ang nagawa ko, dapat mong malaman na malalaman ni Arianne ang tungkol mga ginawa mo."Pinikit ni Mark ang kanyang mga mata at huminga nang malalim, pinipigilan ang sarili laban sa mga emosyong gumugulo sa kanyang dibdib. Hindi niya kailanman ibubunyag ang katotohanan tungkol pag-crash ng eroplano. Mas gugustuhin niyang pasanin ito nang mag-isa kaysa ilantad ang kanyang nanay. Kung tutuusin, ang kanyang maling impresyon sa kanyang ina na isang makatuwiran at mabait na babae ay nakalatag sa kaibuturan ng kanyang puso. Hindi niya sisirain ang isa sa huling impression na mayroon siya sa kanyang nanay."Anong mangyayari pagkatapos mong makuha ang lupa at si Tiffany? Hanggang kailan mo itagago ang sulat sa akin? "Ngumisi si Eth
Inunat ni Mark ang kanyang kamay sa harap ni Arianne at pinalapit siya. "Halika dito." Masunurin siyang sinunod siya ni Arianne. Ito ay parang lahat ng mga hadlang sa pagitan nila ay nawala.Hinila siya nito sa kanya, pinatong sa kanyang kandungan bago niya isinandal ang kanyang baba sa kanyang mga balikat. Naamoy ni Arianne ang amoy nito, pinapayagan itong aliwin ang kaguluhan sa kanyang isipan. "Ari, gusto mo ba talaga akong iwanan?"Ito ang kauna-unahang pagkakataon na narinig ni Arianne na tinutukoy siya bilang Ari habang siya ay matino. Kinabahan siya dahil dito sa ilang kadahilanan. Nagsimulang mabasa ng pawis ang kanyang mga palad at naninigas ang kanyang katawan. Nauutal siyang nagsalita, “Ba-bakit mo ako tinatanong ng ganito ngayon? K-kakaiba talaga ang kilos mo ngayon!"Tumugon siya sa pamamagitan ng paghigpit ng mga braso sa kanya, halos parang nag-aalala siyang tatakas si Arianne. "Gusto kong malaman."Inulit-ulit ni Arianne ang tanong sa kanyang ulo. Noon pa niya gusto
Naging magulo ang isip ni Arianne hindi dahil nahihirapan siya sa kanyang pagpipilian pero dahil sa pananaw ni Mark sa bagay na ito. Nagdalawang isip si Arianne sa kanyang sarili at nagtataka siya kung nasobrahan ba siya sa kanyang sinabi. Pwede maging maayos ang relasyon nila Ethan at Tiffany? Mayroon bang mga magagandang dahilan para tumingin sa ibang paraan kay Ethan?Sa huli, ito ay isang pribadong bagay sa pagitan nina Tiffany at Ethan; ayaw ni Arianne na makipag-away kay Mark sa ngayon."Okay, pag-iisipan ko," sabi ni Arianne, bago niya dinagdag, "Alam mo, kung ito ay matatapos sa ganitong paraan, kung gayon hindi mo dapat sinabi sa akin ang una mong sinabi. Ibig kong sabihin, paano mo ako aasahan na magpanggap na wala akong alam ngayon? Sus! Gumagabi na at gusto ko nang umuwi. Sasama ka ba?"Si Mark ay hindi kailanman magpalipas ng gabi sa kanyang opisina at ngayong personal nang lumapit si Arianne sa kanya kaya hindi na niya ito gagawin pa. "Tayo na."Samantala, sa loob ng
Nilabas ni Lilian ang title deed para makita ng kanyang anak na babae. "Ito, ito mismo, ay tumutukoy sa isang lupa na pagmamay-ari ng lolo mo. Napakahalaga nito ngayon at hulaan kung sino ang gusto nito? Walang iba kundi si Mark Tremont mismo, at darating siya para pirmahan ang kontrata ngayon! Bakit hindi ako magiging masaya? Salamat sa diyos nakalimutan natin ang tungkol sa piraso ng lupa, na ligal pa rin sa iyong lolo, at hindi namin ito nilista bilang isa sa aming mga assets nang idineklara namin ang bankruptcy. Kaya, excuse me - kailangan ni Mommy asikasuhin ang maraming bagay. Tata!"Nataranta si Tiffany. Sa isang sandali, hindi niya makolekta ang kanyang sarili sa pag-iisip na si Mark ay may pinaplano na makuha ang pagmamay-ari ng kanyang pamilya. Tulad ito ng isang panaginip na natupad, lalo na kung maaari itong maging kanilang tiket para makawala sa kahirapan!Pagkatapos maligo ni Tiffany, tinawagan siya ni Ethan para ipaalam sa kanya na pauwi na siya mula sa ospital. Na-lat
"Mary, papunta ako sa opisina," sabi ni Arianne at umalis agad siya. Mababaliw na siya kung tumagal pa siya sa bahay. Nang marinig ni Mary na pupunta siya sa opisina, ang una niyang naisip na si Arianne ay pupunta sa kumpanya ni Eric. "Napakainit at ang iniisip mo lang ay lumabas para kumita ng pera? Ang kuripot ba ni sir sayo? Hindi pwede! "Walang magawa na sinabi ni Arianne, "Pupuntahan ko si Mark Tremont, ang iyong master! Hindi ako magtatrabaho. Tsaka wala akong balak bumalik sa kumpanya ni Eric." May naisip siyang ibang bagay na gawin. Nakaramdam siya ng inip dahil sa pagta-trabaho niya sa design industry nang mahabang panahon.Nang marinig ito, sa wakas ay sumuko si Mary. "Okay, ihahatid ka ni Henry. Masyadong mainit ang panahon."…Hinatid ni Henry si Arianne sa Tremont Tower, at nakarating siya sa forty sicth floor nang walang paghihirap. Alam ni Ellie na hindi niya gusto ang pagsunod sa mga patakaran ni Mark na palitan ang kanyang sapatos kaya hindi niya inalok si Arianne
"Hindi ko inaasahan na mabilis ka pala. Para sa nakabubuti ito. Pwede akong mag-propose kay Tiffany sa lalong madaling panahon."Si Mark ay hindi interesado kung si Ethan ay magpapakasal o hindi. “Pirmahan mo na ang transfer agreement ngayon. Wala akong oras para makipag usap sayo."Malinaw na pinirmahan ni Ethan ang kanyang pangalan sa dokumento at tumingala habang nagtanong siya, "Kung ikakasal ako, bilang kuya ko, pupunta ka, di ba?""Huwag kang lumagpas sa limitasyon mo!" Patay na nakatitig sa kanya si Mark.Nagkibit balikat si Ethan habang nakangiti. "Ako ba? Hiniling ko sayo na ibigay sa akin ang lahat ng meron ang mga Tremonts, pero dahil nag-aatubili ka, ayaw rin naman kitang pilitin. Kaya kong makuha ang lahat kung aasa ako sa sarili ko. Pero, hindi rin masama para sa akin kung sasabihin ko sa lahat na Tremont din ako. Sa katunayan, makikinabang ito sa akin. Hindi ka papayag, tama? Kung sabagay, nasabi mo kay Arianne ang lahat ng nagawa ko. Walang kinalaman sa akin kung pa
Pinapanood nila ang mga masayahin na daldalan ng mga bata kaya hindi mapigilan ni Arianne na tumawa. "Hindi ko inaasahan na magiging sikat ka sa mga bata. Akala ko matatakot sila sayo." Si Mark ay hindi nakasuot na suit ngayon. Nakadamit siya ng puting short-sleeve na sportswear at isang pares ng light violet sunglass. Kung ikukumpara sa kung gaano siya ka-sharp sa kanyang suit at leather na sapatos, mas malumanay siya at mas kaswal ngayon. Siya ay yumuko para dalhin ang isang maliit na batang babae sa paligid ng apat na taong gulang at hiniling kay Brian na kunin kung ano ang nasa puno ng kahoy.Para bang alam ng mga bata kung ano ang lalabas mula sa puno ng kahoy kaya lalo silang sumaya. "Mr. Tremont, nagdala ka ulit ng amin na mga libro at laruan?! At masarap na meryenda! Gusto naming pumunta ka araw-araw. Sinabi ni Madam na hindi pa isang buwan mula nang huli kang dumating kaya hindi ka na agad pupunta. Hindi ako makapaniwalang nandito ka!"Nagulat si Arianne. Hindi niya ina
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy