Gustong kumain ni Tiffany ng pagkain sa White Water Bay Cafe, ngunit nag-aalala din siya sa kalusugan ni Arianne. “Sigurado ka bang fit ka na lumabas? Pwede naman tayong pumunta sa ibang araw...”Sa totoo lang, naiinip si Arianne, "Hindi, okay lang ako, tara na! Baka puno na ang White Water Bay Cafe ngayon. Tatawagan ko muna si Jackson para kumuha ng mesa. Huwag kang mag alala, hindi kita babanggitin."Pareho silang umalis sa Tremont Estate pagkatapos ng i-reserba ni Jackson ng isang table para sa kanila. Naturally, nakita ng mga bodyguard at ni Mary si Arianne na palabas na. Gayunpaman, hindi nila pinigilan si Arianne dahil wala siyang dala ng kanyang bagahe.Nakakatuwa itong si Arianne. Kung sabagay, kung gusto talaga niyang makatakas, hindi na niya kailangan dalhin ang kanyang bagahe. Gayunpaman, mahahanap siya ng mga tao mula sa Tremont Estate. Mas gugustuhin niyang hindi na mag-abala na gawin pa ito....Nag-order si Tiffany ng ilan sa kanyang mga paboritong pagkain nang maka
Nagpakawala ng isang kakatawa na tawa si Arianne habang binabasa ang message sa screen mula kay Jackson, "Hindi ko alam... Nasa ilalim ako ng impression na hindi siya karaniwang nandito. Anong gagawin natin?"Mabilis na tinapik ng mga daliri ni Tiffany ang screen ng telepono, ang pag-aalala sa kanyang mukha ay unti-unting lumalala. "Hala, tapos na tayo. Sinabi niya na walang iba pang mga upuan sa lugar na ito, kaya wala siyang magagawa kundi makipag-share ng isang lamesa sa atin. Pumayag ang kanyang nanay at sinabi na isang magandang pagkakataon ito para kumain tayo ng sama-sama. Anong gagawin natin? Ito ba ay isang pormal na meeting kasama ang mga magulang? Nasabi ko na sa kanya na itigil na namin ito, pero kailangan ko pa ring mag-acting para sa kanya? Darating na din sila. Anong gagawin ko? Aalis na ako?"Nanawagan si Arianne sa isang staff na linisin ang basura sa mesa, "Huwag kang matakot, nandito ako. Walang ibang paraan ngayon. Kailangan mong magpanggap na muna. Iyon lang... n
Pinilit ni Arianne ang isang ngiti, "Okay lang, hindi naman alam ni Mrs. West. Ayos lang. Hindi ako pwedeng magka-anak. Dalawang beses akong nalaglagan at ngayon ay hindi na ako mabubuntis."Tiningnan ng masama ni Summer si Jackson, "Bakit hindi mo sinabi? Binanggit ko ang isang taboo dahil sayo. Pasensya ka na, Mark. Pasensya na, Ari. Okay lang 'yan, bata ka pa. Alagaan lamang ang iyong kalusugan at magiging maayos ka na. 'Wag kang manghinayang."Sa wakas ay naging mas mainit ang kapaligiran nang ihain ang mga pagkain. Sila Tiffany at Arianne ay kumain na kanina kaya hindi sila masyadong nagugutom. Hindi ginusto ng pares ang mga ganitong uri ng social happening. Nagkatinginan sila at tahimik na gumawa ng isang kasunduan para sabay na pumunta sa banyo.Sa banyo, naglabas si Tiffany ng mahabang buntong hininga, "Mababaliw na ako. Ang nanay ko talaga ay talagang isang mahusay na artista. Malinaw na iniisip niya na ako ay isang baliw, pero inaangkin niya sa harap ng ibang tao na sumasa
Nagulat si Arianne, "Anong sinabi mo?"Sandali natahimik si Mark bago mahinahon na ipinaliwanag, “Naaalala mo ang bagay na binanggit ni Charles Moran? Narinig mo rin ang pag-uusap namin ni Jude sa study room. Ang ba*tard na iyon ay si Ethan. Delikado siyang tao, kaya dapat kayong lumayo ni Tiffany sa kanya. Naalala mo ang pangyayaring iyon noong nasa university ka pa? Ang kutsilyong kinuha mo para sa akin nang bigla akong atakihin ng baliw na anak ng cafeteria lady? Si Ethan ang nag-udyok sa kanya. Ang pinakamahalaga doon, siya ang master manipulator sa likod ng mga nawawalang produkto ng pamilyang Lane. Ang lalaking iyon na namatay sa apoy ay isang sacrifice lamang. Biglang nagsimula si Ethan ng isang kumpanya matapos na iwan si Tiffany at binili din ang hindi natapos na gusaling iyon. Sa tingin mo saan nagmula ang pera? Iyon lang ang kailangan mong malaman. Wala na akong masasabi para sayo. Ginawa niya ang lahat ng iyon para maghiganti sa akin, ngunit dapat mong malaman na mayroon s
Agad na umiling si Mary, "Ito ay isang order mula kay Mr. Tremont. Bakit hindi mo siya kausapin mismo? Hindi ako maglalakas-loob na magdesisyon nang mag-isa."Gusto niyang kausapin si Mark ngunit kinilabutan siya nang maalala na masama ang pakiramdam niya.Sa shopping mall.Naramdaman nila Jackson at Tiffany na wala silang maramdaman at wala silang kaluluwa. Naglakad sila sa buong mall, ngunit sina Lillian at Summer ay hindi nagpakita ng mga palatandaan ng pagtigil. Si Jackson ang pinaka-nahirapan dito; bilang nag-iisang lalaki dito, ang kanyang mga braso ay malapit nang bumigay.Nang magtungo na si Lillian sa isa pang branded na clothing store, hindi mapigilan ni Tiffany na paalalahanan siya, "Tama na, Ma. Pagod na kami ni Jackson sa pagtatrabaho buong araw."Alam niya na hangga't ginamit niya ang pangalan ni Jackson, hindi magiging makulit si Lillian.Tulad ng inaasahan, nag-atubiling huminto si Lillian, "Tama ka. Huminto muna tayo dito."Ngumiti si Summer, "Sige, magkita tayo
Wala nang magagawa si Arianne. Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Mark. Wala sumagot ng tawag ng matagal. Plano na niyang ibaba ang tawag nang biglang sinagot ni Mark ang tawag. Narinig niya ang namamaos at mahinang boses nito. "Hello?"Nagsalita siya ng normal, "Bakit hindi ka umuwi kahapon? Nasaan ka na ngayon?"Natahimik sandali si Mark bago siya sumagot, "Nag-overnight ako sa villa ni Jackson. Magtatrabaho ako mula dito."Wala na siyang masabi pa. Inihagis niya ang isang tingin kay Mary, tahimik na nagtanong sa kanyang mga mata kung pwede na niyang ibaba ang tawag ngayon.Ginaya siya ni Mary, tinatanong siya na kumpirmahin kung si Mark ba talaga ang kasama ni Jackson kaysa ibang mga babae ang kasama niya. Nararamdaman ni Arianne na nakakaabala ito, ngunit gusto niyang mabilis itong matapos para makakain siya ng maayos. Pinakinggan niya si Mary at sinabi, "Magpadala ka ng video."Tumayo agad si Mark, ngunit nagpadala siya sa kanya ng isang maikling video na tumag
Sinimulan ni Ethan ang makina ng kotse nang hindi tintanong si Tiffany ang address ng pinagtatrabahuhan ni Tiffany. Malinaw na alam niya ang lahat tungkol kay Tiffany. “Napilitan akong makipaghiwalay sayo noon. Alam kong parang nakakatawa ito per totoo ang sinasabi ko. Nag-alala rin ako nang makita ko ang pamilya mo na may problema dahil hindi ko maibigay sayo ang uri ng buhay na nakasanayan mo. Napagpasyahan kong gamitin ang lahat ng pera para mag-invest sa isang project kasama ang mga kaibigan ko. Hindi mo alam ito, pero isinangla ko pa ang kotse na binigay mo sa akin para makakuha ng loan sa bangko." Patuloy niyang sinabi, "Ayokong mahirapan ka kung sakaling mabigo ang aking investment. Iyon ang dahilan kung bakit ako nakipaghiwalay sayo. Wala akong ibang babae. Sino ang nag-akala na magtatagumpay ako? Plano kong palawakin ang negosyo ko pagkatapos nito. Pwede nating balikan ang buhay na mayroon tayo dati. Tiffie, mabait ka sa akin dati. Pagkakataon ko na ngayon na tratuhin ka ng ma
Pinag-isipan niya sandali ang tanong ni Jackson bago niya sinabi, "Hindi pa, pero malapit na. Nga pala, nasabi mo na ba sa nanay mo na naghiwalay na tayo? Hindi na ako pwedeng magpanggap pa para sayo."Tila nawala ang boses ni Jackson sa sandaling ito. Hindi siya nakapagsalita ng matagal.Medyo napaatras si Tiffany. "Anong problema mo? Hindi mo matiis ang nakakakita ng isang taong nasa relasyon? Dahil lang ayaw mong mag-aasawa, hindi ito nangangahulugang na ganoon din ako. Bukod pa dito, tatlong taon ko nang kilala si Ethan, bagay kami sa isa’t isa."Pinilit ni Jackson ang sarili niya na magsalita, "Isara mo ang pinto at pumunta ka rito."Sinara ni Tiffany ang pinto na itinuro at umakyat sa kanya. "Ano?"Biglang sumandal si Jackson sa kanyang mesa at hinawakan ang mga balikat ni Tiffany. Nagtagpo ang kanilang mga mata at ramdam na ramdam niya ang mahigpit na pagkakahawak ni Jackson sa balikat niya. Seryoso siyang nagsalita, "Hindi ka pwedeng bumalik sa kanya.""Anong problema mo?
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy