Magkasalungat na emosyon ang makikita sa mukha ni Charles. "Nahuli mo ako. Sinabi sa akin ng tatay mo tungkol dito bago ang matinding aksidente. Nagulat ako nang mabalitaan ang tungkol dito. Nagkaroon siya ng isang mapagmahal na relasyon sa nanay mo, alam mo yon, di ba? Iniwas niya sa akin ang mga detalye, pero malinaw na binanggit niya na kung dumating man ang araw kung kailan ang kanyang dalawang anak na lalaki ay naging magkalaban, gugustuhin niya na pumagitna ako. Ngayon na naiisip ko ito, parang nakakapagtaka ito, hindi ba? Siguro ay nakita niya ang kanyang katapusan o siguro hindi aksidente ang nangyari... Syempre, iyon ang private matter ng Tremonts. Hindi ko ito maintindihan."Ibinaba ni Mark ang tingin sa mesa. Ang kanyang mga mata ay naging dalawang perpektong opaque na screen na makikita ang kanyang napukaw na emosyon, ang kanyang mga kamay ay mahigpit na naging kamao at ito ang naging bakas ng kanyang tunay na nararamdaman. "Huwag mo siyang banggitin sa parehong pangungus
Sa ward, hindi nakatulog si Mark ng kahit isang saglit sa buong mahaba at tahimik na gabi.Kinaumagahan, dahan-dahang iminulat ni Arianne ang kanyang mga mata. Ang anaesthetic ay nawala at ang kanyang mukha ay naging maputla mula sa sakit. Ang kanyang noo ay may binalot ng malamig na pawis.Nagulat siya nang makita niya si Mark. "Ang mga baby ko..."Hinawi niya ng bahagya ang manipis na labi. "Okay lang, huwag na tayong magkaroon ng mga baby. Natutuwa akong ligtas ka."Dahan-dahang huminga si Arianne. Alam na niya na mawawala ang kanyang mga baby kagabi, hindi niya lang inaasahan na mangyayari ito nang biglaan. Naisip niya noon na kaya niyang maghintay para sa kanyang dalawang baby na dumating nang mapayapa, ngunit Ng mga bagay ay naging ganito..."Bakit? Paano ito nangyari? Hindi ba ako naging maingat noon? Hindi ako kumain o gumawa ng anuman na hindi ko dapat…" bulong niya sa kanyang sarili. Ang kanyang mga mata ay nakabukas, mukha siyang isang kaawa-awang basurang manika na n
Bumangon si Jean mula sa lupa na may isang kislap ng pag-asa sa kanyang mga mata. "Tama... si Arianne ay mayroon pa ring pera at bahay sa kanyang kamay. Aabot ito ng three million dollars, na kung saan ay sapat na upang tumagal sa atin! Hahanapin natin siya!"Matapos ang ilang pagsisiyasat, nalaman ni Aery na si Arianne ay na-ospital mula kagabi. Sumugod siya sa ospital, pinahinto siya ng mga bodyguard sa pintuan. Sa ngayon, wala na siyang pakialam sa pagpapanatili ng kanyang imahe bilang isang lady mula sa isang mayamang pamilya. "Papasukin mo ako! Hayaan mo akong harapin ang b*tch na iyon!"Narinig ni Mary ang kaguluhan sa labas ng ward. Ang kanyang mukha ay lumubog kaagad paglabas niya. "Bakit ka nandito?"Sinubukan ni Aery ang kanyang makakaya na tumayo sa kanyang mga daliri ng kanyang paa para tuminvin sa loob ng ward. “Nandiyan si Arianne, di ba? Papasukin mo ako! Mayroon akong isang importanteng bagay na kailangang pag-usapan!"Si Aery ay mukhang nandito siya para pumatay ka
Nakasimangot si Mark sa kabastusan ni Aery saka lumapit sa kanya at hinawakan ang kanyang baba. Sa isang nakalulugod na malalim ngunit mapanganib na mababang boses, sinabi niya, "Hinahamon mo ang aking limitasyon."Takot na takot si Aery kaya naluha siya at nanginginig ang kanyang katawan. "A-Ano... ang gagawin mo?"Tinulak niya bigla si Aery. "Hindi ugali na manakit sa mga babae. Pero kung magpapatuloy kang maging ignorante, hahayaan kong gawin ito ng aking bodyguard para sa akin."Si Aery ay nahulog sa lupa at sa kanyang puwitan. Ang mga takong na maingat niyang pinili para isuot para sa kanilang pagkita ni Mark ay naging malaking istorbo ngayon. Pilit siyang bumangon at tumakbo palabas, napahinto siya dahil sa isang bodyguard na biglang lumabas sa kung saan. Sa kanyang gulat, hindi niya magawang dumuro tulad ng ginawa niya kanina. Ngayon lamang niya napagtanto sa wakas ang pagiging kalmado ni Mark ay pagppanggap lamang. Ang kanyang ngiti ay maaaring gawing spring Wonderland, ngun
Si Tiffany ay nasa tabi niya sa lahat ng masasaya at masasamang mga panahon, at ngayon ay sinasabi pa ni Tiffany na hindi siya magkakaroon ng anak. Talagang nagawa niya ang lahat ng magagawa ng isang kaibigan.Muling naging mainit ang malamig na puso ni Arianne. "Tiffie... Salamat. Okay lang ako ngayon, medyo nalulungkot lang. Napakabuti ng pakiramdam ko pagkatapos kitang kausapin. Gusto kong ng divorce, pero ano ang magagawa ko kung ayaw ni Mark?"Totoong gusto na ni Arianne ng hiwalayan. Binigyan niya ito ng isang magandang pag-iisip nang siya ay na-ospital at napagtanto na hindi niya kayang bitawan ang nakaraan. Bukod pa dito, hindi na siya nakapag-anak ngayon. Nangangahulugan ito na walang magiging tagapamana ang pamilyang Tremont. Imposible na hindi maiisip ni Mark na hindi magkaroon ng isang anak sa ilang mga punto sa kanyang buhay. Ang isang tagapagmana ay kinakailangan para sa pamilyang Tremont, para sa napakalaking negosyo na kanilang pinapatakbo. Mas gugustuhin ni Arianne n
Hinawakan niya ng mahigpit ang laylayan ng kanyang blusa at sinubukan ang lahat para manatiling kalmado sa kanyang itsura. "Hindi, pinipilit kong maghiwalay tayo. Minsan ay sinubukan kong kumbinsihin ang aking sarili na magpatuloy sa pamumuhay ng ganito. Nang mabuntis ako, inaasahan ko ang pagsilang ng aking mga anak at naniniwala na magiging maayos ang mga bagay. Pero, sinabi sa akin ng tadhana na dapat na akong umalis. Salamat sa pagsabi sa akin na mahal mo ako, pero pasensya na, hindi kita kayang mahalin. Kapag kasama kita, palagi akong nanginginig at kinakabahan, pakiramdam ko ay nabibigatan ako sa sobrang pagkakasala. Paano tayo mapapatuloy na mabuhay nang hindi tayo nagmamahalan? Hindi ka ba nagsasawa dito? "Tumayo bigla si Mark at niluwagan ang kanyang tie. Gusto niyang basagin ang mga bagay ngunit nag-aalala na baka matakot dahil dito si Arianne. “Hindi mo ako kailangang mahalin. Hindi ako papayag sa divorce. Gawin ang anumang gusto mo! Lalabas na ako dahil may kailangan pa a
Sa residence ng pamilyang West.Si Tiffany ay nakikipag-chat kay Summer. Para silang isang pares ng ina at anak na babae sa unang tingin. Napakahusay ng kanilang relasyon na si Jackson ay mukhang hindi nila kilala kahit na siya ay anak ni Summer. Naupo siya doon, yakap yakap si Summer sa kanyang mga braso. Ito ay isang kaibig-ibig na paningin; isang matangkad na lalaki na may suot na bitbit ang isang malambot na puppy. Kahit na si Tiffany ay hindi mapigilang tingnan siya ng maraming beses.Parang may naalala si Summer nang bigla niyang sinabi, “Tiffie, ito na ang pangalawang beses na napunta ka, di ba? Huwag kang umalis ngayong gabi. Gabi na ngayon, manatili ka lang dito ngayong gabi at samahan mo ako. Medyo matagal na rin mula nang manatili si Jackson dito sa akin."Ang ekspresyon ni Tiffany ay unti-unting naging tensionado. Sinabi niya, "Sa palagay ko hindi ito tama, Mrs. West. Sigurado na bubungangaan ako ng nanay ko kung mananatili ako dito ngayong. Hindi niya ako papayagang ma
Pagpasok pa lang ni Jackson sa banyo, tinanggal na ni Tiffany ang twalya at humiga sa kama. Ang bango sa unan ay katulad ng amoy ni Jackson. Mabango ang aroma nito. Bigla niyang naalala ang unang pagkakataon na nakilala niya si Jackson. Nasilaw siya nang makita ang mukha nito. Ang puso ng isang tao ay siguradong titibok ng mabilis kapag nakita nila ang kanyang mukha. Gayunpaman, hindi ganoon para sa kanya dahil kasama pa niya si Ethan sa mga oras na iyon.Kahit na ang kanyang isipan ay napuno ng magulong saloobin, hindi nagtagal ay nahulog siya sa mahimbing na tulog. Ang maginhawang higanteng kama, malambot na unan, at komportableng kumot ay nag-ambag sa kanyang magandang pagtulog. Medyo matagal na mula nang naramdaman niya ang gaan ng loob.Hindi niya alam kung gaano karaming oras ang lumipas, ngunit nagising siya nang hindi komportable. Mukhang sobra siyang uminom ng tubig habang nakikipag-chat kay Summer pagkatapos ng hapunan. Nasa groggy state pa rin siya habang binabalot ang sar
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy