Hindi makapaniwala si Tiffany nang makarating sila sa West residence. Sigurado na ang bahay ay hindi maituturing na isang murang property sa capital. Ang bawat detalye nito ay ipinapakita ang mga bakas ng kasaysayan. Ito ang mga uri ng bagay na itinuturing na hindi mabibili ng salapi. Hindi niya mapigilan ang pag-pause at paghanga sa daang taong gulang na puno sa garden. Sa puno pa lang ay napakataas na ang halaga nito."Pwede kang pumunta dito nang madalas hangga't gusto mo," pang-aasar na biro ni Jackson."Pfft... Loko." Inilibot ni Tiffany ang kanyang mga mata at tinadyakan si Jackson gamit ang kanyang sapatos na may mataas na takong, na parang hindi siya kagaya ng isang lady. Ito ang plano niya - mas makakabuti kung mas ayaw siya ni Mrs. West.Si Summer West ay nakaupo sa sala, umiinom ng tsaa nang pumasok sila. May bitbit siyang isang light grey poodle sa kanyang mga braso. Nang makita niya si Tiffany, nagsalita siya na may kalahating ngiti sa kanyang mukha, “May ugali siya. It
Sa hapag kainan, tinaas niya ang isang paa pataas at sadyang inilagay ito sa kanyang upuan. Maingay siyang ngumuya habang kumakain, at sa tuwing susubukan niyang kumuha ng isang bahagi mula sa isang pagkain, sadyang lalapit siya kay Gng West o tatayo siya at aabutin ang pagkain para gawin ito. Kinain niya ang mga bastos na gawain sa hapag kainan na kinamumuhian ng mga kahit sinong pamilya. Humugot pa siya ng isang nakakalokong ngiti dahil sa pagpapanggap niya at pinagmasdan ang mukha ni Mrs. West.Pagkalipas ng sampung minuto, ang buong mukha ni Mrs West ay naging itim. Hinampas niya ang mga kubyertos sa hapag kainan. Napatalon si Tiffany sa sobrang takot at natakot siyang gumalaw pa. Masunurin niyang dinulas ang kanyang binti pababa."Jackson West, hindi ka patay. Sa totoo lang, humihinga ka pa rin. Hindi mo ba matulungan si Tiffie na makakuha ng ilang mga pagkain? Nasayang na ba ang tangkad mo? Hindi mo ba nakikita na hindi niya ito maabot?"Napatulala si Tiffany."Opo, gagawin k
Pumayag si Arianne, tumalikod, at bumalik sa kanyang kwarto. Gayunpaman, hindi siya makatulog habang paikot-ikot siya sa kama.Makalipas ang tatlong oras, ang kotse ni Brian ay bumalik sa Tremont Estate. Sinuri niya ang kalendaryo at nakita niya na Biyernes na. Hindi na kailangang pumunta sa trabaho si Tiffany bukas. Nagpadala siya ng message kay Tiffany: Narinig ko mula kayla Brian at Henry na gising na siya. Okay lang ba na ihatid mo ako doon? Pasensya na at inaabala pa kita sa ganitong oras.Napakabilis na sumagot ni Tiffany: Bakit pabebe ka sa akin? Papunta na ako. Maghintay ka diyan.Sumagot sa kanya si Arianne na may nakangiting emoji, pagkatapos ay bumangon at nagpalit ng damit. Ayaw niyang ihatid siya nina Brian o Henry dahil kumilos siya na parang wala siyang pakialam nang marinig niyang gising na si Mark. Parang hindi tama na hilingin si Henry o Brian na ihatid siya hanggang doon ngayong gabi. Tumanggi ang kanyang subconscious na aminin na gusto talaga niyang pumunta sa os
Agad na nagpanic si Arianne. "Hindi ako umiyak! Ah… Natakot lang ako. Nasa intensive care unit ka noong panahong iyon at para kang patay na… Hindi ko pa nakikita ang ganoong bagay. Takot na takot ako..."Ngumisi siya. "Oh... Ganun ba."Gusto niyang mag-relaks, kaya nakakita siya ng isang topic at nagtanong, "Paano naaksidente?"Hindi niya balak na pag usapan ang mga detalye kay Arianne at wala ring silbi na sabihin pa ang mga ito sa kanga. Mas magiging mabigat lang ito sa kanya. Kahit kailan ay hindi niya nagustuhan ang pagiging pabigat. "Huwag kang magtanong. Walang silbi kung nalaman mo." Pagkatapos, nagpatuloy siya, "Ang impormasyon mula kay Helen ay importante. Gusto niya talaga akong tulungan. Hindi ito ang iniisip mo. Ang aksidente ko ay walang kinalaman sa kanya. Marahil ang lahat na nagawa niya sa nakaraan na buong pusong debosyon niya sa mga Kinseys. Ginagawa niya ang lahat ng ito para sayo ngayon. Kung sabagay, hindi naman makakabuti sa kanya na saktan ako."Ayaw pag usap
Isang kotse sa labas ng kanilang bintana ang dumaan ng mabilis sa harapan nila. Tumagos sa kanilang tainga ang screech ng mga gulong nito. Napakatindi ng tunog nito, isang malaking pagkakaiba sa tahimik nilang sasakyan.Hindi sumagot si Arianne, ngunit maliwanag ang sitwasyon."P*ta!" Nagmura si Tiffany. "Sana nalaman ko! Ngayon naiintindihan ko na rin sa wakas kung bakit hindi mo kayang mahalin ang isang napakahusay at napakayamang taong tulad ni Mark. Ikaw ay isang maliit at inosenteng lamb at siya ay isang wolf na kinakagat ka tuwing nagagalit siya. Pero, kahit na anong mangyari, dapat ka pa ring magpasalamat sa kanya sa pagpapalaki sayo!”Medyo kalmado si Arianne kumpara sa galit na si Tiffany, "Hindi ito kasing sama katulad ng iniisip mo. Hindi ko siya mahal; ang inaalala ko lang sa relasyon nila ni Aery ay ang pagkatao niya. Hindi ako masyadong nag-aalala sa kanyang extra-marital affairs. Inaamin kong nasaktan ako noong pinagtakpan siya ni Mark, pero… hindi ako pwedeng magalit
Dumating si Tiffany sakay ng isang taxi. Inilaan ni Arianne na kunin ni Tiffany ang isa sa mga kotse mula sa garahe, ngunit wala si Henry doon. Wala siyang nagawa kundi kumuha ng isang random na hanay ng mga susi ng kotse mula sa drawer sa kwarto ni Henry. Dinala niya ang chicken soup sa ilalim ng mainit na araw, naghihintay para dalhin ni Tiffany ang kotse mula sa garahe. Isang nakakasilaw na pilak na guhit ang biglang pumasok sa kanyang mga mata, na bumaril sa sikat ng araw. Ito ay sobrang nakamamangha.Nagulat siya. Ito ay isang two-seater silver sports car. Ang kanyang unang impression dito ay napaka-cool ng itsura nito. Ang pagmamaneho nito ay kahanga-hanga!Pinagpapawisan si Tiffany mula sa kaba, "Ari, Sigurado ka bang gusto mong imaneho ko ang kotseng ito nang kasama ka para ipadala ang chicken soup? Papatayin ka ba ni Mark kung malaman niya ito?"Si Arianne ay hindi partikular na pumili ng tungkol sa mga kotse, hangga't maaari silang hinimok. Samakatuwid, lumusot siya sa loo
Si Arianne ay nasa shopping mall, pumipili ng mga damit ng mga newborn baby sa mommy at baby department. Ang bawat maliliit na outfit ay napaka cute. Itinuon niya ang kanyang buong atensyon sa maliliit na rosas na damit ng sanggol dahil sa sinabi ni Mary noon, tungkol sa kanyang pagiging buntis sa mga babae na baby. Habang tumitingin siya, lalong tumanggi siyang umalis dito. Sobra siyang natukso na bilhin ang buong shop.Lumapit si Tiffany at hinaplos ang kanyang tiyan, “Tsk tsk. Ang iyong baby ay hindi pa ipinanganak at mukha ka nang nanay. Hindi ako makapaniwala na ikaw ay magiging nanay na kaagad. Ang bilis lumipas ng panahon. Kung ako lang ang masusunod, hindi mo papagurin ang iyong sarili sa pamamagitan ng paglalakad at pagbili ng mga bagay na ito. Hintayin mong makalabas si Mark at sabihin sa kanya na sumama sayo. Ang kanyang mga kontribusyon ay hindi maaaring tumigil ng ganun na lang. Masyadong mong pinapadali ang buhay niya."Gulat na gulat si Arianne sa sinabi niya kaya namu
Nagulat ang babaeng nakapula. Tumayo siya sa likuran ni Ethan at takot na magsalita pa. Sekretarya lamang siya at ang kwintas ay dapat ibigay para sa isang babaeng kliyente.Hindi inaasahan ni Tiffany na bibilhin ni Ethan ang mamahaling kwintas. Ngumisi siya, "Kinain ko na Chineses style omelet wrap na dati mong binili. Huwag mo na akong bilhan ng kwintas. Hindi ko ito kayang bayaran at sigurado naman na hindi ko kayang bilhin ito para sa akin."Inilabas ni Arianne ang kanyang black card mula sa kanyang bag, “Paki-swipe ang card ko. Ako na ang bibili nito."Pinilit ni Ethan na i-swipe ang kanyang card, ganap na hindi naapektuhan ng pagtanggi ni Tiffany at mga nagyeyelong salita.Itinuro niya ang isa pang kwintas habang pinupunasan niya ang kard, "Pakibalot mo rin ang isang iyon."Biglang naguluhan si Tiffany. Itinapon niya ang nakabalot na kuwintas sa lupa, "Ethan, sinusubukan mo bang ipakita na mas mayaman ka sa akin? Nakakaaliw ba ito para sayo? Dahil gumastos ako ng pera sayo d
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy