Napangisi si Mark. Hindi niya naisip ang mga dahilan ni Arianne kung bakit siya umalis sa Tremont Estant. Mahigit sa sampung taon na, isang napakahabang panahon at kahit kailan ay hindi siya umalis sa Tremont Estate. Ngunit ngayon, bigla siyang aalis. Dati, hindi siya mapakali sa pag-alam kung bakit, at hindi niya sinubukang taimtim na paandarin siyang manatili. Sa wakas ay naintindihan niya matapos marinig ang paalala ni Aery. Umalis ba talaga si Arianne dahil sa ginawa niya kay Will? Ang mga mata ni Aery ay kumislap at makikita ang isang matagumpay na ngiti nang makita ang lalong masalimuot na mukha ni Mark. “O sige na, Mark. Huwag mo nang isipin ang ang mga malulungkot na bagay. Tikman mo ang mga dessert na dinala ko sayo. Masarap ang mga ito. Mahilig kong kainin ang mga dessert mula sa shop na ito mula pa noong bata ako. Mananatili ako dito at hihintayin ka hanggang makauwi ka galing sa trabaho, tapos aalis tayo at kakain ng sabay, okay?" Hindi tinanggihan ni Mark ang dessert n
Kumuha si Helen ng isang property deed at isang bank card mula sa kanyang wallet. "Ito ang aking savings sa Kinsey ng ilang taon. Masaya ako na nakipaghiwalay ako kay Jean. Ang kumpanya at ang bahay ay mapupunta sa kanya habang nakakuha ako ng eighty percent savings sa dalawang iba pang properties. Ibibigay ko sayo ang isa sa mga bahay at kalahati ng pera. Plano kong magbukas ng isang maliit na kumpanya para sa sarili ko kung may matitira. Kapag namatay na ako, mapupunta sayo ang kumpanya. HIndi maayos ang management ng mga Kinsey noon at gumagana ito ngayon dahil sa partnership nila sa kumpanya ni Mark, kaya hindi masyadong malaki ang halaga na nakuha ko. Hindi ito masyadong malaki para sayo pero alam ko na nangangailangan ka ng pera ngayon."Tiningnan ni Arianne ang mga bagay na nasa kanyang kamay ngunit hindi ito agad tinanggap. Ang ari-arian ay dapat na nagkakahalaga ng hindi bababa sa ilang daang libong dolyar at ganoon din ang laman ng card. Kung hindi dumaan sa financial crisis
Nang-asar si Arianne, "Maaari mo rin siyang pakasalan. Kumain ka at gumastos."Biglang tumawa si Tiffany, ang halakhak niya ay parang evil. “Haha… Ang sakit ng tiyan ko. Naisip ko na din makuha ko din siya bilang asawa na panghabang buhay na. Sabihin na natin na matangkad, gwapo, mayaman at marunong siyang magluto - saan mo mahahanap ang isang lalaking ganoon? At kung minsan naiisip ko siya nang… he he he… hubo't hubad. Stylish ang mga damit niya, siguro maganda ang katawan niya kapag hinuhubad niya ang damit niya! Mabuti na lang at hindi ako masyadong na-infatuate. Kung hindi man, matagal ko na siyang nilamon!"Kinilabutan si Arianne "Ah ... napaka-hopeless mo. Sige, titigil na ako dito. Umalis ka na at kumain ng lunch."Pagkatapos ng tawag, biglang naramdaman ni Tiffany na may isang tao sa likuran niya habang makikita pa rin ang ngiti sa mukha niya mula sa tawag. Nagulat siya pagkatalikos niya at nakita si Jackson na nakatitig sa kanya, naramdaman niya na parang may pumitik na uga
Hindi na nagtaka si Brian. "Okay. Sir. Ayusin mo po ang upo niyo. Ihahatid na kita ngayon." Nagmaneho si Brian hanggang sa apartment ni Arianne at tinulungan niya si Mark na lasing sa taas hanggang sa makarating sa unit ni Arianne. Hindi naglakas loob na kumatok si Brian at mahinahon niyang tinawag si Arianne, "Madam, nandito si sir..."Walang tunog sa kabilang kwarto. Biglang kumalabog ng malakas sa pintuan si Mark. "Buksan mo ang pinto!" Tumalon si Brian at mabilis na pinigilan si Mark mula sa kanyang walang ingat na pag-uugali. Buntis si Arianne. Hindi siya makatakot ng ganito sa kalagitnaan ng gabi. Kung may anumang mangyari dahil dito, magiging huli na para pagsisisihan ito!Si Arianne, na ginising mula sa mga katok, ay maingat na nag-check mula sa peephole. Nakahinga siya nang maluwag nang makita niya na sina Brian at Mark kaya binuksan niya ang pinto. Bago siya magsalita, inipit siya ni Mark at niyakap siya ng mahigpit, binubulungan ang isang bagay na hindi niya nagawa."Aalis
Sumuko si Arianne sa panlalaban. Hindi mahalaga kahit na magpumiglas siya, pipilitin pa rin ni Mark na magawa ang gusto niya... Ang mga galaw ni Mark ay nakakatakot tulad ng nakakabinging kulog, na huminto sa habang umiiyak siya.Tumigil ang ulan noong gabi, mararamdaman ang init ng araw na sumikat at maririnig ang naiwang mga patak ng ulan. Si Arianne ay natakot buong gabi at halos hindi siya nakatulog.Tiniyak niya na ang kanyang sanggol ay mabuti pa, ngunit mayroon pa rin siyang galit kay Mark. Hindi siya napanatag habang naliligo siya. Ang pagod at morning sickness ang umubos sa lahat ng kanyang natitira niyang lakas, kaya hindi niya kayang yumuko at kunin ang isang nahulog na tasa mula sa sahig. Hindi pa siya nagpapakita ng anumang mga palatandaan ng morning sickness dati, ngayon niya lang ito naramdaman nang dumating si Mark. Naisip niya na siguro naapektuhan siya ni Mark...Sa wakas, nagising si Mark dahil sa ingay ni Arianne. Nagtaka si Mark nang makita niya ang hindi pamily
Kaswal na nagtanong si Arianne, "Sinong nagpadala ng mga ito?"Sinagot ng babae kung ano man ang tanungin sa kanya, "Sinabi niya na siya si Brian."Brian? Nakaramdam ng maliit na sakit sa ulo si Arianne. Hindi naging mabait si Mark sa kanya nang makausap siya nito noong umaga. Hindi niya inaasahan na hihilingin niya kay Brian na padalhan siya ng agahan. Kung hindi ito sasabihin sa kanya ni Mark, hindi rin ito gagawin ni Brian. Hindi talaga niya alam kung ano ang iniisip niya.Mainit ang panahon ngayon at ang mga pagkain ay maaaring tumagal lang ng isang araw. Hindi niya ito mauubos. Napaisip ng sandali si Arianne at sinabi, "Kukuha ako ng konti. Pwede mong kunin ang natira kong pagkain. Hindi ko mauubos ang mga ito."Ginawa ng front desk girl ang sinabi sa kanya at tinira niya ang pinakamahusay na pagkain kay Eric. Nang makita ni Eric ang label sa kahon, biglang pumitik ang kanyang dila. "Mukhang bati na sila. Tingnan mo ito, nagpapadala pa ng pagkain sa opisina...”"Mr. Nathanie
Magkahalong emosyon ang naramdaman ni Mark habang nakatingin sa determinadong itsura ni Arianne habang bitbit niya si Rice Ball. Mukhang sa kanya lang walang pakialam si Arianne. Mas pinapahalagahan niya pa ang ang isang pusa...Hindi naglakas-loob si Arianne na sumakay sa kanyang kotse, alam niya na si Mark ay isang germaphobe at nag-aalala siya na ang balahibo ni Rice Ball ay malaglag sa kotse. "Hindi mo kailangang nagmamadali dito… Tapos na ang drip ngayon, sadyang hindi ko mapakain ang gamot na ito nang mag-isa sa bahay… Babalik ulit siya bukas para sa isang drip pa."Tumalon palabas ng kotse si Mark at dinampot ang pet carrier kung saan nakalagay si Rice Ball bago ito tinapon sa sasakyan. "Wala akong oras para sa kalokohan mo. Pasok."Nagulat si Arianne, nag-alala na may mangyari kay Rice Ball mula sa magaspang na kilos ni Mark, ngunit hindi naglakas-loob na makipagtalo sa kanya. Mainit at tuyo ang panahon, hindi maiwasan na mabilis na mawala ang pasensya ng mga tao. Ang isang
Hindi isinara ni Arianne ang pinto ng kwarto nang siya ay natulog. Sa ganitong paraan, ang aircon sa kwarto ay dadaloy sa sala. Kung hindi, hindi makakatulog ng maayos Mark.Ang pagod sa dalawang araw na ito ay naging sanhi ng mahimbing na pagtulog ni Arianne hanggang sa kinaumagahan. Kung hindi siya nagising mula sa tawag ng kalikasan, hindi siya mag-aabala na iwanan ang kanyang kama. Naglakad siya papunta sa banyo habang inaantok at nabigpa siya nang pumasok siya. Nasa banyo si Mark! At hindi man lang niya sinara ang pinto! Kahit na nakatayo si Mark at nakatalikod sa kanya, malinaw na naririnig siya ni Arianne.Kusa napapikit ang kanyang mga mata at lumingon. "Pwede mo bang isara ang pinto kapag gumagamit ka ng banyo?""Hindi pwede, masyadong mainit." Si Mark ay walang pakialam dahil sa inis sa kakulangan niya ng tulog.Papatayin ba siya ng init sa banyo habang umiinit siya? Wala nang sinabi si Arianne. Kasabay nito, ipinagdasal niya na maging mas mabilis si Maek. Kasama ang sang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy