Pinigilan ni Arianne Wynn ang sarili niya, doon niya naintindihan na panaginip lamang ang kagustuhan niyang makalaya sa mga kamay ni Mark Tremont. Masasabi na maawain pa nga si Mark Tremont para gamitin ang buong buhay ni Arianne bilang kabayaran sa mga kasalanan niya at wala siyang karapatan na pumili ng ibang paraan para dito..."Matutulog ako sa guest room." Ito ang huling pagkakataon na lumaban si Arianne. "Subukan mong umalis!"Pinagbantaan siya ni Mark Tremont. Nakakatakot ang tono ng pananalita nga lalaking ito, parang pumasok sa puso ni Arianne ang malamig na hangin sa labas dahil sa naramdaman niyang takot. Nanahimik at huminto siya ng saglit, hinintay niyang magsalita ulit si Mark Tremont. Lumipas ang katahimikan bago siya nagsalita ulit, "Gusto mo nang umalis? Okay, papayagan kita! May kailangan kang gawin kung gusto mong makalaya... bigyan mo ako ng anak!"Anak? Gusto niyang si Arianne ang magiging ina ng anak niya? Isang bata na mula sa kanilang dalawa? Biglang
Kinabukasan, dumiretso na sa trabaho si Arianne at hindi na siya kumain ng breakfast. Tambak ang mga documents na nakalagay sa kanyang table. "Kanino 'to?"May bumulong sa gilid niya, "Si Mr. Donn yung nag-assign niyan sayo. Ginalit mo ba siya? Halos lahat ng gawain ibinigay niya sayo. Malamang mag-overtime ka ngayong araw…"Walang sinabi si Arianne at umupo na lamang siya, alam niya na ito ang kanyang parusa dahil sa pagtanggi niya at napahiya sa kanya si Simon Donn. Tanghali na at may natanggap siyang text message, "Nanay ako ni Aery Kinsey. Magkita tayo. Hihintayin kita sa Mocha Café."Inisip ni Arianne kung may kilala ba siyang Arianne Kinsey, mukhang hindi niya kilala ang tinutukoy nito kaya sumagot siya, "Hindi ko kilala si Aery Kinsey."Mabilis na sumagot ang babae, "Kilala kita. Magkita tayo doon."Biglang lumabas sa isip ni Arianne ang babae na kasama ni Mark Tremont sa airport. Lalo siyang naging naintriga dahil dito. Lunchtime na, umalis si Arianne sa kanyang opis
Pagkabalik sa opisina, hindi pinansin ni Arianne ang kumakalam niyang sikmura.Bumabagabag sa isip niya ang mukha ni Helen Cameran. Hindi niya inakala na magpapakita sa ganoong paraan ang kanyang ina.Hindi niya alam kung nagagalit o nadudugyutan siya sa pagkakataon na iyon. Iba't-ibang emosyon ang gumugulo sa puso niya.Ilang taon na ang lumipas kaya nagbago na ang itsura ni Arianne. Hindi siya namukhaan agad ni Helen Cameran. Gayunpaman, agad niyang nakilala ang kanyang ina! Nakaukit sa isip niya ang mukha ng kanyang nanay. May isang bagay siyang hindi maintindihan. Iniwan siya ni Helen Cameron noong six years old pa lamang siya. Kung kinasal ulit si Helen Cameron, mas bata sa kanya ng pitong taon si Aery Kinsey. Hindi mukhang underage si Aery Kinsey…Kung stepdaughter ni Helen Cameran si Aery Kinsey, ano sa kanya si Arianne kung sobra niyang binibigyan ng halaga si Aery… Biological daughter niya rin ba si Aery Kinsey?!“Arianne Wynn, balak mo ba mag-overtime dito hanggang
“Sinabi ko na sayo. Si Mark Tremont ang puntahan mo kung gusto mo akong umalis. Wala akong choice. At saka, sinasabi ko ngayon palang – Hindi ako aalis! Asawa ko na si Mark Tremont, kasal kami!”Tumakbo si Arianne sa kasagsagan ng snow pagkatapos niyang sumigaw. Sana hindi niya na lang nakita ang nanay niya kung sa ganitong paraan niya ito makikita ulit. Hindi niya namalayan ang layo ng nilakad niya nang biglang mag bumusina na kotse sa kanyang likuran. Hindi niya ito pinansin dahil akala niya si Helen Cameran ito.Dumaan sa kanya ang kotse at nakita niya na nakadungaw ang ulo ni Brian Pearce sa bintana. “Pasok ka sa loob, madam.”Pinunasan ni Arianne ang mga luha na nanuyot sa kanyang mukha. Nakita niya na nasa loob si Mark Tremont, agaw pansin ang itsura ng taong ito. Panandalian siyang natakot at unti-unti itong nawala nang makapasok siya sa loob ng kotse. Nagdalawang isip muna siya bago niya tinanong si Mark Tremont, “Alam mo na younger half-sister ko si Aery? Revenge mo rin
Nanigas ang katawan ni Arianne bago siya dahan-dahang humarap kay Mark Tremont at binalot niya ang kanyang braso sa leeg ng lalaki. Habang nakatingin siya sa lalaking ito, paulit-ulit niyang sinabi sa kanyang sarili na makakalaya na siya kapag nabuntis at iniluwal na niya ang anak ng lalaking ito. Hindi pa rin makagalaw si Arianne kahit tinatak niya iyon sa kanyang isipan. Malayo ang isip ni Arianne at hindi niya namalayan ang kanyang sinabi, “Basa pa ang buhok mo…”Sa isang saglit, nagtagpo ang kanilang mga labi. Natunaw ang kanilang mga alalahanin sa malalim na gabi at unti-unting bumigat ang kanilang paghinga. Aksidenteng tiningnan ni Arianne ang malalim na mga mata ni Mark Tremont, kahit kailan ay hindi niya naintindihan ang pananaw nito. Makikita sa kanyang mga mata ang init at pagnanasa...Sa pagkakataon na ito, nawala na sa isip ni Arianne na tumakas mula sa lugar na iyon. Nakahawak siya sa dibdib ni Mark Tremont, pamilyar ang init na nararamdaman niya sa kanyang mga palad
Nagising agad si Arianne Wynn. Dalawang oras palang ang nakalipas noong umalis si Mark Tremont pero lasing na agad siya?“Uh… okay. Hintayin niyo ako, pupunta na rin ako!” Bumaba siya sa kama at agad siyang nagbihis habang sinasabi niya ito. Pagkarating niya sa bar kasama si Butler Henry, palabas na sila Eric Nathaniel at Jackson West habang buhat nila si Mark Tremont. Hinila ni Arianne ang kanyang coat at lumapit siya sa kanila. “Pasensya na sa abala.”Ngumiti si Eric. “Walang problema, sampung taon na kaming magkaibigan. Sa… Glide Design ka nagtatrabaho… tama?”Hindi alam ni Arianne kung bakit siya tinaning ni Eric Nathaniel pero tumango siya. “Oo.”Wala nang ibang sinabi si Eric, tinulungan niya na lang na buhatin si Mark papunta sa loob ng kotse. Habang pauwi sila, pinaalalahanan ni Butler Henry si Arianne, “Madam, paki-check na lang si sir kasi baka magsuka siya, nakainom siya ng marami. Ayaw niya ang kotse na ‘to kapag nasuka siya dito.”Umoo si Arianne, alam niya na t
Wala nang oras si Arianne para isipin kung saan niya narinig ang boses na ito. Pagpasok niya sa opisina, bumungad sa kanya si Eric Nathaniel. "Ikaw…"Ngumiti sa kanya si Eric Nathaniel. "Oo, ako ang bagong boss mo. Pero, hindi ibig sabihin nito na magiging maluwag ako sayo. Hindi ko ugali ang favoritism. Umupo ka muna, may kailangan akong sabihin kay Mr. Donn."Nagulat si Simon Donn na kilala pala ni Eric Nathaniel si Arianne Wynn kaya bigla siyang nangamba. Bigla siyang sumabad at ngumiti sa bagong boss. "Mr. Nathaniel, ano ang kailangan kong gawin para sayo?"Mukhang mabait at madaling makisama si Eric, pero nakakatakot ang ngiti sa kanyang labi.Pinagmamalaki niya rin ang kanyang magandang itsura. Kahit si Simon Donn, na isang lalaki, ay nagwapuhan sa kanya.Gayunpaman, nakakatakot ang mga salitang lumabas mula sa bibig ni Eric. "Kunin mo sa HR ang last pay mo at umalis ka na."Nawala ang ngiti sa mukha ni Simon Donn. "Ha? Bakit? Pangit ba ang naging performance ko?"Tumaas
Walang awa siyang inasar ni Mark Tremont, "Gusto mong makipagkita kay Tiffany, o gusto mo malaman ang kalagayan ni Will Sivan?"Huminga ng malalim si Arianne at mabilis siyang tumayo, "Tapos na ‘kong kumain."Tiningnan siya ng masama ni Mark Tremont. "Sinabi ko ba na pwede ka nang umalis?""May kailangan pa ba tayong pagusapan?" Lumingon at tiningnan siya ni Arianne habang nakatayo siya iisang lugar.“Umuwi ka agad pagkatapos ng trabaho mo bukas. Kung hindi mo magawa iyon, ‘wag kang umasa na makakalabas ka pa,” sabi ni Mark Tremont bago siya umakyat sa taas. Ayaw niya nang mag-rason pa si Arianne. Kung tungkol ito sa ibang bagay, pwedeng palipasan o hayaan na lang ito ni Arianne, pero kailangan niya talagang makipagkita sa kaibigan niya bukas.Kinain ng galit si Arianne at sinundan niya si Mark Tremont papunta sa hagdan.“Mark Tremont! Gusto ko lang makita si Tiffany! ”Tumigil ang mga yapak ni Mark Tremont. "Tinanong kita, pero pinili mong hindi ako sagutin. Hindi na kita b
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy