Sumunod si Henry saka muling kinuha ang telepono at bumulong ng ilang salita kay Mark bago matapos ang tawag. Naupo si Arianne sa harap ng lamesa, uminom ng isang mangkok ng millet porridge, habang emosyonal pa siya. "Anong sinabi niya sayo, Henry?""Sinabi ni Mr. Tremont na 'Maghintay ka lang'..." Sumagot si Henry na seryoso ang mukha."Sige. Maghihintay ako... Makikita natin kung alin sa atin ang unang maiihi sa kanyang sarili," nagsisisi na sinabi ni Arianne habang pinapasok ang ilang millet porridge sa kanyang bibig, ang mga mata niya ay kumukurap-kurap.Matapos ang trabaho ng hapon, nakipagkita siya kay Tiffany at muling bumiyahe sa convalescent house. Kakadating lang nila sa harap ng kwarto ni George nang makita nila ang isang matandang babae na naglilinis. Ang pinto ng kwarto ay nakabukas at walang tao sa loob."Mawalang galang na po, saan ang pasyente mula sa kwarto na ito? Nasaan si George Levin?" Mabilis na tanong ni Tiffany.Huminto ang babae at tinitigan sila. “Wala na
Siyempre, ang private investigator ay natutuwa ngayon na may pera nq binabanggit.Hinawakan ni Tiffany ang pisngi ni Arianne nang matapos ang tawag. "'Wag kang magalit, Ari. Okay lang. Hindi ito ang unang setback natin. Mahahanap natin si George habang buhay pa siya. Kung nalaman natin na siya si Mr. Sloane, pipilipitin natin siyang magsalita at pipigilan siyang makatakas. Masama ang lalaking ito. Ang buhay mo ay medyo mapayapa na, pero pinilit niyang magsalita bigla para sabihin sayo na ang iyong tatay ay pinagbintangan lang. Pagkatapos ay naglalaro siya ng hide and seek sayo nang dumating ka. Iniisip niya siguro na wala na siyang kinalaman sayo dahil lang sa mamamatay na siya. Bakit kailangang maghirap ang mga nabubuhay?"Ngumiti si Arianne sa malamig na hangin. "Hahanapin ko siya. Nagtrabaho siya para sa mga Tremonts nang napakatagal at nagawa kong makakuha ng impormasyon sa kanya. Hahanapin ko siya hangga't hindi pa siya patay."Biglang nag-ring ang cellphone ni Tiffany. Nagsimu
Nang makarating sila sa White Water Bay Café, sinabi sa kanila na ang lahat ng mga upuan ay naka-reserba na. Agad na nagmaktol si Tiffany. "Naghanda na ako para kumain ng marami at ngayon sinasabi mo sa akin na wala nang mga natitirang lamesa? Ano ba ang iniisip ng boss ng restaurant na ito? Ang negosyo ay umaangat na, pero hindi niya naisip na palawakin ng dalawang branches ang restaurant? Wala naman siyang sense sa negosyo. Hindi siya dapat magkaroon ng high social status. Magiging stagnant siya sa buhay niya!"Hindi sumagot si Arianne. Gusto niyang sabihin kay Tiffany na ang café na ito ay pagmamay-ari ni Jackson, pero mas mabuti na itikom niya na lang ang kanyang bibig…“Hayaan mo na. Kumain tayo sa mas malapit na kainan. Mamimili tayo pagkatapos natin kumain. Hayaan mo si Mark na manatili sa bahay at maghintay." Si Tiffany ay nag-aatubili na umalis ng ganoon na lang. Masaya siya kapag kumakain siya sa White Water Bay Café. Gusto niyang kainin ang pagkain na meron sa bahay ni Ja
Narinig siya ni Mark at agad na tumingin sa kanila. Parang gusto na lang mamatay ni Arianne sa puntong ito. "Nandito na si Mark!"Napagtanto ni Tiffany ang kanyang kabobohan at ibinaba ang kanyang ulo, nananahimik na lang siya. Lumapit sa kanila si Mark at tinitigan sila ng may pilit na ngiti. "Alam niyo talaga kung paano mag-enjoy. Hihilingin ko ba kay Jackson na personal na magluto ng pagkain para sa inyo?"Pinisil ni Arianne ang tainga nang marinig ito at bumulong, “Hindi na. Akala ko ba sa loob ng dalawang araw ka pa makakauwi?"Umupo siya sa tapat mismo ng mga babae. "Iyon ang plano, pero pinahinto ako sa trabaho ng pagmamaktol mo. Kaya kailangan kong umuwi ng maaga. Pwede ba nating pag-usapan kung ano ang kinakagalit mo ngayon?"Inilabas ni Tiffany ang screenshot na nai-save niya sa kanyang cellphone at ipinakita ito sa kanya. "Tingnan mo. Tingnan mo mismo!"Ang mga mata ni Mark ay lumubog nang makita ang update na nai-post ni Aery sa social media. “Nagkataon lang na nagkita
Wala nang gana si Arianne na tumawa sa puntong ito. "Sige, sige. Sa susunod, kung mayroon kang gustong kainin, sabihin mo lang sa akin. Dadalhin kita dito. Kailangan kong umuwi ngayon. Bubungangaan ako ni Mark kung uuwi ako ng late."Napansin ni Tiffany ang isang taxi na nagmamaneho papunta sa kanila sa hindi masyadong kalayuan at itinaas ang kanyang kamay upang parahin ito. "Sige na. Mauna ka nang umuwi."…Sa White Water Bay Villa.Naninigarilyo si Mark dahil sa pagkabigo, sunod-sunod na inubos ang kanyang mga sigarilyo na para bang wala siyang balak tumigil.Hindi mapigilan ni Jackson ang pagbukas ng isang bintana para sa bentilasyon. "Anong nangyayari?"Naglabas si Mark ng isang file mula sa kanyang briefcase. "Tingnan mo. May nagse-set up sa akin."Nag-ilaw din si Jackson ng sigarilyo pagkatapos ay binasa ang mga papeles. "F*ck!" hindi niya napigilan na magmura, "Sino ang may mga itlog na gawin ito? Malinaw ang gusto niyang gawin; ikaw ang gusto niyang sirain. Nagawa niyang
Wala na agad si Mark ng maaga kinabukasan. Si Arianne ay nakaramdam ng inis dahil kay George Levin. Nang siya ay bumaba para mag-agahan, si Mary ay lumapit at nagsimulang magbunganga. “Ari, nag-away ba kayo ulit ni G. Tremont? Kagagaling lamang niya sa kanyang biyahe sa negosyo kagabi, at mukhang nababagabag siya noong umalis siya kaninang umaga. Para kang malungkot."Umiling si Arianne, "Hindi ako nakipag-away sa kanya. Hindi ko alam kung anong meron sa kanya. Masama lang ang pakiramdam ko, pero wala itong kinalaman sa kanya. Huwag kang mag alala, Mary. Busy lang ako ngayon. Kailangan kong mag-overtime sa mga susunod na araw dahil hindi ako nag-overtime dati. Paki-asikaso na lang at bantayan si Rice Ball para sa akin.”Napabuntong hininga si Mary. "Masaya ako na hindi kayo nag-aaway. Huwag kang mag alala. Si Rice Ball ay kumakain ng mas mahusay kaysa sa akin. Pinapayagan kong subukan niya ang bawat masarap na pagkain sa bahay na gusto nito. Mataba na siya ngayon at ang tummy nito ay
Ang tatay ni Eric ay malakas na hinampas ang kanyang tungkod. “Binibigyan mo ba ako ng parenting advice? Eric, hindi mo dapat dalhin ang iyong walang kwentang mga kaibigan sa kumpanya. Hindi mo magagawang ma-manage ito sa ganoong paraan. Nagdesisyon na ako. Bibigyan kita ng isang linggo para ibigay ang Glide Design sayong pangalawang kapatid!"Ang mga kamay ni Eric ay naging mga kamao. "Bakit ko ito ibibigay sa kanya?"“Kasi tatay mo ako! Kahit anong sabihin ko, masusunod ito. Gawin mo ang sinabi ko. Kung hindi ka masaya, pwede ka nang umalis sa pamilyang Nathaniel!" Si Mr. Nathaniel ay galit na galit na ang kanyang matandang mukha ay namula mula sa galit.Bigla namang naalala ni Arianne si Helen. Kahit na si Helen ay hindi mapanakit sa kanya, pinili nito sina Jean at Aery at inabandona siya. Masaya pa si Aery sa lahat ng wala siya. Galit siya sa mga magulang niya na tulad nito. Nag-apoy ang kanyang puso sa galit habang sinasabi niya, “Mr. Nathaniel, sinasabi mo ba na ang asawa ko n
Biglang tumawa si Eric. "Okay lang. Mula ngayon, wala akong kinalaman sa mga Nathaniel. Narinig ko na ang aking pinakamatandang kapatid na lalaki ay sinusubukan na kumbinsihin si Mark na makipagtulungan sa kanya. Alam mo bang hindi pumayag dito si Mark? Dahil ang asawa ni Mark ay nandito ngayon, hayaan mo akong linawin ito sayo; kalimutan niyo nang lahat ang paggawa ng relasyon kay Mark Tremont. Habang nandito ako, hindi ito mangyayari! Ang mga kita ay maaaring maging mahalaga kay Mark, pero hindi ito kasing halaga ng pagkakaibigan. Kung hindi ka naniniwala sa akin, subukan mo!"Napatingin si Mr. Nathaniel kay Eric bago ibinaling ang tingin niya kay Arianne. Walang makapagsabi kung ano ang iniisip niya. Sa huli, nanatili siyang tahimik at umalis.Napabuntong hininga si Arianne. Natakot talaga siya. Natatakot siya na hindi lang saktan ni Mr. Nathaniel si Eric, ngunit papatayin din niya ito. Iyon ang dahilan kung bakit binanggit niya si Mark simula pa lang. Mukhang napaka-epektibo ng p
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy