Napangiwi si Cynthia sa tabi ni Papa Jackson, nanginginig na parang kuting. “Pero Nanay! Kakabalik lang ni Ares after so many years! Ang tagal na nating hindi nagkakasama, normal lang kung nagiging lil' ang mga pangyayari, alam mo ba, awkward? Kakaiba? Hindi sanay sa isa't isa? Pero I’m sure that given time, babalik lang tayo sa normal!” protesta niya. “At saka, ano ang mangyayari kung hindi niya ako magustuhan? Ano ang dapat kong gawin, kung gayon? Hindi ito ang uri ng bagay na dapat kong kontrolin, tama ba? Paano kung palagi niya akong nakikita bilang kanyang nakababatang kapatid na babae habang lumalaki?"Si Jackson, sa kaibahan ng kanyang asawa, ay naging mas zen tungkol sa mga bagay na ito. “Halika na. Ipahinga mo ang puso mo, Tiffie. Hayaan ang mga bata na galugarin at bumuo ng kanilang buhay pag-ibig sa kanilang sariling bilis, okay? Kaming mga magulang ay walang negosyo na idikit ang aming mga kamay sa kanilang negosyo. Besides, Aristotle said it already—Rey is just a schoolma
Halatang sinasadya na doon mapunta ang usapan. Kailangang pukawin ni Raven ang guilt sa loob ni Aristotle, pagkatapos ng lahat.Walang magawa ang lalaki at tahimik na tinanggal ang kamay nito mula sa kanya. "Ni minsan hindi kita naisip na ganyan, okay? Alam kong hindi ito para sa pera—di bale. Marahil ay hindi natin dapat pag-usapan ang isang bagay na malayo sa hinaharap, "sabi niya. “Matutulog na ako. Kailangang bumangon ng maaga bukas."Alam ni Raven na ang pinakamahalagang bagay sa kanya ay ang kumpanyang kanyang mamanahin. “Samahan mo ako bukas! Alam kong may mga bagay akong matutulungan ka. Kakabalik mo lang, kaya logical lang na baka kulang ka sa manpower. Makakatulong ako diyan!" nagboluntaryo siya. “Bonus point? Hindi mo ako kailangang bayaran kahit isang sentimo."Totoo, natamaan niya ang ulo—kailangan ni Aristotle ng human resources. Ngunit siyempre, ang sakit na konstitusyon ni Raven ay nagpabaliw sa kanya sa pagsasaalang-alang sa kanya para sa trabaho. "Sa palagay ko, da
Nakangiting sinalubong ni Raven ang assembly. “Salamat sa paghatid sa akin.”Si Melissa ay nabighani ng mga de-latang kagandahang-loob. Nginuya niya ang kanyang gum na may bagong hangin ng paghamak at bumuga ng malaking bula. “Puh-lease. Ang tanging mga tao na maaaring sumali sa kumpanyang ito ay ang tunay na pakikitungo sa mga kasanayan upang suportahan ang mga ito, tao, karapat-dapat silang narito. Walang ‘taken in’,” she stated sharply. “Basahin mo ang kwarto, bagong gal. Hindi mo ba nakikita na sinusubukan naming mag-host ng panloob na pagpupulong dito? Ang mga tagalabas na hindi bahagi ng grupo, narito ang pintuan."Si Raven, na naramdaman ang matinding poot ni Melissa, ay sinubukang pigilan ang lumalaganap na kamalayan sa sarili sa loob niya habang naglalakad siya palabas ng opisina.Sinundot ni Melanie ang kanyang anak sa likod ng kanyang ulo. "Ano iyon? Kaklase iyon ng iyong pinsan na kinaiinisan mo lang. Pakiusap, magpakita man lang ng disenteng pagtanggap.”Hindi naramdam
Bumilis ang tibok ng puso ni Raven. Gayunpaman, sa panlabas, naapektuhan niya ang kawalang-interes. “Oh oo? At sino kaya iyon? Ikaw?"Maglalaglag na sana ng F-bomb si Melissa nang biglang bumukas ang pinto ng elevator. Ang mga empleyado mula sa iba pang mga palapag ay dumagsa at pinunan ang espasyo sa kanilang paligid.Tahimik na nagpasya ang dalawang babae na hindi na ituloy ang dati nilang palitan. Nang makalabas na silang dalawa sa elevator ay sinira ni Melissa ang kanilang kunwa'y tigil sa pamamagitan ng pagturo sa isang direksyon na nakakunot ang noo. "Nandito ang canteen mo. Pumunta ka doon sa iyong sarili; Hindi ako mag-aaksaya ng oras na dalhin ka doon—ito ay isang lugar na kahit isang baboy ay malalaman."“Huh. Lumalabas na ang isang high-class socialite representative na tulad mo ay kasing uncouth and jerkish din ng iba nating ‘plebs,’,” Raven riposted acridly. “Sa tingin mo lahat ng pumupunta sa canteen para mananghalian ay baboy ha? Well, laktawan ko ang canteen at mag-o
Medyo naiinis siya dahil sa trabaho. “Hindi rin siya ganap na nagbibiro. May fiance ako, pero hindi siya. Gawin ang anumang dapat mong gawin; May trabaho pa akong dapat asikasuhin."Agad na nawala ang saya na naramdaman ni Raven kanina. Pakiramdam niya ay bigla siyang nabuhusan ng balde na puno ng malamig na tubig. Sa kabila ng mainit na araw ng tag-araw, naramdaman niya ang matinding lamig na tumutusok sa kanya.‘Kalahating taon na akong nakatira sa iisang bubong niya, pero hindi ko alam na may fiance siya!‘Sinasabi niya na kapatid niya si Cynthia at hindi niya fiance si Melissa, so sino kaya ang fiance niya?!’Habang puno ng pagdududa si Raven, ayaw niyang umalis sa opisina dahil alam niyang ayaw ni Aristotle na maiistorbo siya habang nagtatrabaho. Sa katunayan, "nalampasan" niya ang kanyang mga hangganan ilang sandali ang nakalipas. 'Tiyak na hindi ko maiparamdam sa kanya ang galit sa akin, siya na ang huling straw na natitira ko!'Dahil pareho silang nakatira sa Tremont Estat
Habang pinagmamasdan niya si Cynthia na umakyat sa itaas, nakaisip si Melissa ng isang plano. “Agnes, bilisan mo na at maghanda ng hapunan. Nasa paligid si Raven, hindi ba? Hahanapin ko siya."Tumango si Agnes at sumagot, “Nandito siya. Itutuloy ko ang trabaho ko, habang kayong mga kabataan ay nagpapatuloy at magsaya.”Kaya naman, naglakad si Melissa patungo sa silid ni Raven at kumatok sa pinto. Narinig na ni Raven ang kaguluhan kanina, pero kusa niyang ikinulong ang sarili sa kwarto niya. "May problema ba?"Tinulungan ni Melissa ang sarili habang diretsong tinulak ang pinto at pumasok. “Siyempre something’s the matter. Tara, sabay tayong mamili. Bibilhan kita ng hapunan, pwede kang kumain ng kahit anong gusto mo."Malinaw, alam ni Raven na hindi mag-aalok sa kanya si Melissa ng napakagandang bagay nang walang kondisyon. Hindi pa umabot sa puntong pwede na silang mamili at kumain ng magkasama. “Ubo, ubo... hindi maganda ang pakiramdam ko, kaya hindi kita makakasama ngayon. Mas mab
Biglang naging seryoso si Aristotle habang sinasabi, “Hindi ako natatakot. Gusto ko kung paano ka dati. Kung talagang hindi ako makakahanap ng girlfriend, kailangan mo lang magbayad sa pamamagitan ng pagbibigay ng iyong sarili sa akin noon. Iyan ang palaging inaasahan ni Tita Tiffany."Bagama't tila nagbibiro siya, nagawa pa rin niyang pabilisin ang tibok ng puso ni Cynthia. Habang nagpapanic siya, parang namilipit ang dila niya at hindi makabitaw ng salita.Naningkit ang mga mata ni Aristotle at biglang inilapit sa mukha niya. "Nakikita ko na pareho ka pa rin ng nakaraan. Magsisimula kang mautal sa sandaling kinakabahan ka at hindi makapagsalita nang ilang sandali…”May bahid ng pang-aakit ang boses ni Aristotle, na naging dahilan para muling matigilan si Cynthia.Mula pa noong bata pa sila, ang biyolohikal na kapatid ni Cynthia, si Plato, ay ang pinaka-hindi mapagkakatiwalaan. Sa kabilang banda, si Aristotle ay tahimik ngunit banayad sa kanya at noon pa man ay napaka-orthodox. Ga
Habang si Aristotle ay nahaharap sa sandamukal na mga tanong, nagsimula siyang tumangis nang tahimik. ‘Kung hindi dahil sa iyo, tapos na ako sa kung ano man ang ginagawa ko ngayon.’Si Aristotle ay pinananatili ang kanyang imahe bilang isang maaasahang nakatatandang kapatid kay Cynthia, ngunit si Plato ay nag-udyok sa kanya nang labis na siya ay agad na nagmura habang sinabi niya, "Tama na, wala akong oras para maabala ka. Mag-uusap tayo pagbalik mo. Binabaan ako ngayon."Si Aristotle ay palaging napakahusay sa pagtatapos ng mga pag-uusap nang malinis. Sa isang iglap, naging mapayapa muli ang mundo.Pagkatapos, naalala ni Aristotle kung paano tumakbo si Cynthia sa gulat. 'Ipagpalagay ko na hindi ko na mapanatili ang aking karaniwang imahe. Hinalikan ko na siya, kaya hindi na nararapat na magpanggap na inosente, hindi ba?'Tumayo siya at inayos ang kanyang t-shirt bago bumaba. Napasulyap siya at napansin niyang nagtatago si Cynthia sa kusina para tumulong sa pagluluto. Kaya naman, t