“Narinig kita, Arianne. Kakausapin ko siya tungkol dito nang may pag-iingat ako. Then, later, I'll be eating with you and Tiffany at Teo's place. Wala akong pakialam sa iniisip niya. Pupunta ako doon nang nakataas ang aking ulo, at ipapaalam ko sa kanya ang aking sarili!"Kaya lang, tinapos na ni Melanie ang kanilang tawag, naiwan si Arianne na sumasayaw ang isip sa mga pin at karayom. Ano ang ginawa niya? Siya ang naglabas nito, ibig sabihin, kapag nagkaroon ng mainit na alitan sa pagitan nina Melanie at Alejandro, bahagi nito ang nasa kanya.Samantala, wala pang isang minuto ang sinayang ni Melanie bago nagmaneho hanggang sa opisina ni Alejandro. Sa kabila ng weekend, nag-overtime ulit siya. Ang lalaki ay kilala sa pagiging masugid na nakatuon sa kanyang trabaho, na malamang na nagmula sa kanyang maligalig na karanasan sa buhay sa nakaraan. Alam na alam na ang kaligtasan ng kayamanan at legacy ng pamilya Smith ay nasa kanyang mga balikat, habang marami pa siyang dapat matutunan at
Tila nabasa ni Melanie ang nasa isip ni Arianne. "Hindi, Arianne. Ito ay walang kinalaman sa iyo. Kahit na ilihim mo ito sa akin, nalaman ko na sana ito, kaya huwag mong isipin na nangyari ito dahil sa iyo,” she pointed out. “In fact, I’m happy and grateful... Hindi mo piniling maging bias sa kanya sa kabila ng koneksyon niya sa iyo. Kung talagang iisipin natin ito... Siya ang iyong bayaw, hindi ba? Pamilya siya. Hindi ako."Ang pagsusuri ni Melanie sa kanilang masalimuot na relasyon ay umabot sa lalim na hindi alam ni Arianne, at ito ay nagpahiya sa kanyang sarili. Sa totoo lang, ni minsan ay hindi niya inalagaan si Alejandro sa paraang dapat gawin ng isang disenteng hipag, lalo na't hindi talaga nasisiyahan si Mark sa pinakamainit na pagkakamag-anak nito. Totoo, na may backdrop na kasing lakas at kaguluhan, nadama ni Arianne na parang hindi siya magiging mabuting hipag kahit na sinubukan niya.Palaging nasa restaurant niya si Mateo nitong mga ilang araw, pero at least hindi na siya
Agad na tumahimik ang katawan ni Mateo. Nang iangat niya ang kanyang mukha upang isaalang-alang si Melanie, ang kanyang signature practiced grin ay ganap na wala. "Paano mo nalaman?"Nakahinga ng maluwag si Melanie. Siya ay hinalinhan; Lumalabas na hindi siya hinahangaan ni Mateo, gayunpaman, hindi niya maiwasang mag-alala sa landas na tila handa nang tahakin ng dati niyang kaibigan.“Masasabi ng kaibigan mo, Teo. And unless I'm mistaken, hindi naman nagkataon ang reunion namin sa supermarket, di ba? Pinlano mo ito. Kahit kailan hindi ako ang dahilan na nagpilit sayo na bumalik; that had always been Arianne,” sabi niya. “Alam mong kaibigan ko si Arianne, kaya ginamit mo ako para tulungan kang mapalapit sa kanya. Wala akong pakialam na gamitin sa ganitong paraan, Teo, ngunit sa palagay ko ay dapat kitang bigyan ng babala—ang asawa ni Mark Tremont ay hindi isang taong dapat mong pagtuunan ng pansin. Kailanman.”Ipinulupot niya ang kanyang mga labi sa isang nanginginig, masakit na ngit
Nang makarating sa estate, bumaba si Alejandro at dumiretso sa bahay.Walang pakialam na sinundan siya ni Melanie. Habang siya ay mas tahimik, mas nanganganib ito, tulad ng kalmado bago ang isang bagyo. Talagang hindi likas ni Alejandro ang pagiging tahimik, lalo na't ang tirada na ikinuwento ni Melanie kay Jett ay dapat na sinindihan ang kanyang piyus at naging dahilan ng pagputok niya ng dalawang beses.Nang marinig ang kanilang mga yapak, lumabas si Melissa upang salubungin sila. “Tatay! Mommy!”Binuhat ni Alejandro ang maliit na babae sa kanyang mga bisig at hinalikan ito sa pisngi. “Medyo pagod si Daddy ngayon; kailangan magpahinga. Kailangan mong maglaro mag-isa ngayon, Millie."Kumaway naman si Melanie sa dalaga. "Halika dito. Si Mommy ang magiging kalaro mo ngayon.”Maya-maya ay nawala si Alejandro sa hagdan nang hindi nagtanong sa kanya o kahit na nagpapakita ng mga palatandaan ng isang papasok na alitan.Nagsisimula nang maramdaman ni Melanie ang dissonance ng pagiging
Tingnan mo na lang yung ibang bata! Lahat sila ay nakahawak sa mga kamay ng kanilang mga magulang habang tinitingnan nila ang dayuhang kapaligiran na parang bata. Iilan lang sa kanila ang tila malugod na tinatanggap ang matapang, bagong mundong nakalatag sa harapan nila.Nagpakita na si Mark ng mga palatandaan ng pagpiyansa palabas doon. “Seryoso, hindi ba pwedeng isama mo na lang siya sa loob, mag-iwan ng ilang salita sa kanya, tapos mission accomplished, uuwi na tayo? Kapag oras na, babalik kami at ihahatid siya sa bahay. Simple as that,” mungkahi niya. "Ito ay nagiging medyo maliwanag ngayon, hindi ba? Wala siyang kaunting sakit! Hindi ako makapaniwala na nalampasan niya ang pagkabalisa mo!"Inilibot ni Arianne ang mga mata sa kanya. “Huwag mo itong lagyan ng asukal; naiinip ka lang! Hindi ako makapaniwala na naiinip ka sa sarili mong anak! At gayundin, dahil hindi siya nababalisa ngayon ay hindi na siya mawawala sa bahay pagkaraan ng ilang sandali. Ano ang mangyayari kung umiyak
Sinundan ni Smore ang iba pa niyang klase sa kanyang silid-aralan. Maya-maya ay sumunod si Arianne para kausapin ang guro, kahit na hindi niya maiwasang mapansin si Smore na walang humpay sa pagsenyas sa kanya na lumabas ng silid-aralan na may parehong mabilis na pagkainip.Sa unang pagkakataon, naramdaman ni Arianne ang labis na hindi kanais-nais... ni Smore, hindi bababa!Dahil ang lahat ng mga magulang ng iba pang mga bata ay nanonood mula sa labas ng klase, si Arianne—na medyo nabitin pa—ay nagpasya na obserbahan ang kanyang anak mula sa isang lugar kung saan hindi niya nakikita. Ang kanyang layunin? Sinusubukang makita kung ang bata ay tuluyang maluha!Gaya ng nakagawian ng maraming bata sa unang araw ng paaralan, hindi sila sanay na umalis nang mag-isa nang wala ang kanilang mga magulang sa paligid. Marami ang talagang nag-aatubili na pumasok sa loob ng silid-aralan kung kaya't maaaring maghinala ang isa na akala nila ay itinapon sila sa isang bilangguan kung saan nakatago ang
Sa oras na nakarating sila sa bahay, si Smore ay hindi na nakakatulog. Dala niya ang kanyang maliit na backpack at nagsimulang tapusin ang kanyang unang takdang-aralin: isang arts-and-craft project.Lumapit si Arianne sa kanya at nagtanong, "Ano ang itinuro sa iyo ng guro ngayon, Anak?"Smore pouted in disdain. "Wala! All she did was busy herself pleading those babies to just stop crying already—it's just soooo annoying! At pagkatapos ay gusto niya akong makipaglaro sa kanila, masyadong! Urgh, parang gusto ko! Ang mga sanggol na iyon ay dapat na umuwi at bumalik sa pag-inom ng gatas ng kanilang ina!"Huminto muna si Arianne bago sumagot, “Hey, hey, hey! Sandali lang, binata. Lumaki ka rin na nagpapasuso, alam mo ba? Paano mo makikita ang iyong mga kapantay sa ganitong paraan? Normal para sa mga batang kaedad mo na ma-attach sa kanilang mga magulang. Hindi ibig sabihin na iba ka ay may karapatan kang kamuhian sila dahil dito, ok?"Ibinalik ni Smore ang isang side-eye leer sa dibdib
Namula ang mukha ng guro dahil sa aggresibong pananalita ng babae. Nautal ang kawawang guro at hindi niya nagawang makapagsalita ng diretso.Humugot ng malalim na hininga si Arianne. “Excuse me, ma’am, pero puro paninirang-puri ang inakusahan mo kanina. Tingnan mo, mga bata sila mga dalawa o tatlong taong gulang; medyo nagkaroon sila ng scuffle, pero wala pa ring mutual cooperation between parents cannot achieve, right? Ang paglalagay mo ng ganitong overdramatic na ugali ay medyo sobra-sobra, ma'am. Sure, magagalit ako kung ang anak ko rin ang tinamaan, pero tapos na ang ginawa. Ang tanging bagay na natitira para sa amin ay upang magsama-sama nang mahinahon at lutasin ito nang sama-sama; hindi nakakatulong ang isang verbiage.""Yes, Mrs. Tremont has got a point," mabilis na piggyback ng guro ang sagot ni Arianne. “Lalo na kapag hindi naman talaga seryoso gaya ng ginagawa mo, ma’am. Medyo nosebleed lang, sa totoo lang. Kung ang medikal na pagsusuri ay nagsiwalat ng walang seryosong ba
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy