Sa sobrang galit ni Mark ay malapit na siyang sumabog. “Tumigil ka! Huminahon at makinig sa akin. Oo, binayaran ko siya ng pera, pero iyon ang tanging paraan na kailangan natin para malutas ang problema natin sa ngayon. Hindi mahalaga kung sino ang nangopya kung sino, ang kailangan nating gawin ngayon ay linisin muna ang ating mga pangalan, at doon natin pwedeng dahan-dahang maimbestigahan ang kaso. Ang lead lang natin ngayon ay si James, pero tumatanggi pa rin siya na siya ang nag-plagiarize ng design mo. Higit pa rito, wala tayong anumang ebidensyang magagamit laban sa kanya, kaya ano ang dapat nating gawin maliban sa pag-neutralize sa sitwasyon sa ngayon? Alam ko ang ginagawa ko at may plano akong lutasin ito, kaya huwag mo na akong guluhin at bumalik sa trabaho please."May gustong sabihin si Arianne pero pinigilan niya ang kanyang sarili. Hindi niya inaprubahan ang paraan ni Mark sa paglutas ng problema sa pamamagitan ng pera. Wala talagang pagkakaiba sa design nilang dalawa ni J
Hindi na kaya ni Mark na pakinggan pa siya. "Sige, hayaan na lang natin ‘yan. Wala akong ganang kumain, kaya kumain ka na ng mag-isa. Aalis na ako ngayon."Nagmamadaling nagtanong sa kanya si Shelly, "Babalik ka ba mamayang gabi?"Tumigil ng sandali si Mark. "Busy ako, kaya hindi ako babalik mamayang gabi."Habang pinagmamasdan niya si Mark na naglalakad palayo nang hindi man lang lumilingon, bumagsak ang mga balikat ni Shelly. Nawalan na rin siya ng gana, sa kabila ng masaganang pagkain na inilatag sa kanyang harapan.Madilim ang kapaligiran sa loob ng buong Tremont Estate. Maging ang mga kasambahay ay nanatiling nakatago at magpapakita lamang kapag tinawag sila ni Shelly, na para bang siya ang dahilan sa lahat ng hindi magandang nangyari. Ang kalungkutan na naramdaman ni Shelly ay katulad ng dati niyang nararamdaman noong nasa ibang bansa siya. Sa panahong iyon, palagi siyang nag-iisa... Mag-isa habang lumilipas ang panahon. Araw-araw ay isang pakikibaka para sa kanya, kaya't wal
Dahan-dahang nagsalita si Mark habang hinahaplos ang buhok ni Arianne, “Wala akong ibang pinag-iisipan. Ayoko na kasing mag isip dahil masyado itong nakakapagod. Ang gusto ko lang ay mayakap ka ng ganito ngayon. Ang bango mo talaga…”Napakagat labi si Arianne at ngumiti. Wala na ang bango ng rosas sa kanya ni Mark at bumalik na ang kanyang dating amoy. Mukhang binago ni Mark ang lahat ng bathing products na pinalitan ni Shelly para sa kanya dati. Bumalik pa nga siya sa mga bathing products na gustong-guto ni ni Arianne dati. Ang mga kababaihan ay palaging madaling maantig sa lahat ng maliliit na detalye. Hindi man si Mark ay isang taong nagbibigay pansin sa bawat detalye, pero ginagawa niya ang lahat para kay Arianne.Ilang sandali pa ay bigla nilang narinig si Smore na umuubo mula sa katabing kwarto, kaya agad na napaupo si Arianne sa gulat. "Pupunta ako doon at titingnan siya. Inuubo siya nitong mga nakaraang araw at mukhang hindi siya gumagaling."Matapos takpan si Smore ng kumot
Makikita ang pangungutya sa ngisi ni Mark. “Hindi ‘yon mahalaga. Wala akong pakialam sa kalokohan mo o pagmamayabang sa iyong mga kaibigan. Ang gusto ko lang malaman ay ito: sino ang nagbigay sayo ng design draft? Alam kong hindi mo ito ginuhit—ito ang drawing ng asawa ko. Ninakaw mo, kinasuhan mo siya ng plagiarism, at nag-extort ka sa akin ng one-hundred-fifty thousand. Para sa akin, mahabang proseso pa bago natin maayos ito."Nanginginig si James na parang dahon. “Hin-Hindi! Hi-Hindi totoo yan! Hindi ako nagnakaw ng kahit ano mula sa sinuman. Nangangako ako! Hindi ako nagnakaw! Please, Mr. Tremont, pakawalan mo lang ako, okay? Ayoko nang makuha ang natitirang pera, okay? Magkasundo na lang tayo, okay? Sasabihin ko sa press na ang buong plagiarism case ay isang misunderstanding lamang! Okay na tayo ngayon! Magandang dahilan iyon para bitawan mo ako, tama ba?"Mabilis na naubos ang pasensya ni Mark. Nakakunot ang kanyang noo nang sabihin niya, “Ang dami mong sinasabi. Ito ba ang par
Napakunot-noo si Brian kay James—na nakahiga pa rin sa sahig—bago siya sumakay sa kotse. "Mr. Tremont, hindi ba natin dapat kunin ang pera natin mula sa kanya? Wala tayong utang sa kalokohang ito. Walang rason para kunin niya ang pera natin, lalo na’t seventy-five thousand dollars ay hindi isang maliit na halaga,” sabi niya.“Oh. Ibabalik niya ang pera sa atin ng kusa,” mahinahong sinabi ni Mark. "Siya ay isang milquetoast. Kahit na ang pinakabobong milquetoast ay alam na ang pgagkuha ng pagkakataong mabuhay ay mas mahusay kaysa sa mamatay.”Gaya nga ng nahulaan niya, ang perang ibinigay ni Mark kay James ay ibinalik ng buo sa kanya noong araw na iyon. Kahit papaano ay may sapat na sensibility ang lalaki para piliin ang ibang opsyon kaysa magkaroon ng isa na namang beatdown.Nauna nang sinabi ni James sa press na ang plagiarism case ay isang "misunderstanding" lamang, ngunit hindi nagtagal, dumating ang lalaki sa press na may iba pang karagdagang statement. Sa isa pang pahayag na in
Pagkatapos ng ilang pag-iisip ay sinabi ni Mark, "Ang designer na iyon-si James McGinnis-ay inamin na ang design ay ibinigay sa kanya ng isang hindi kilalang sender sa pamamagitan ng email. Inamin niya na hindi ito ang kanyang original creation na nilikha niya mula sa simula; ninakaw niya ang idea ni Arianne. Tungkol sa pagkakakilanlan ng sender na iyon, pwede silang makinabang kung hindi nila ito malalaman, pero hindi naman mahirap alamin kung sino sila. Sa lalong madaling panahon, lalabas ang katotohanan... at makikita natin ito."Binigyan ng pansin ni Mark ang ekspresyon ni Shelly habang nagsasalita ito, pero walang kakaiba sa kanyang mien. Sa katunayan, nakahinga siya ng maluwag. “Magandang balita ‘yan, ‘di ba? Kunin mo ang maliit na ahas na iyan. Makakahinga ng maluwag ang lahat kung mahuhuli sa wakas ang perp na iyon. Mag shower ka na habang inaayos ko ang mesa."Pagkatapos kumain, ipinatawag ni Mark si Henry sa kanyang study room. "Gusto kong malaman ang sender sa likod ng em
Natahimik sandali si Sylvain bago muling nagsalita. "Ginoo. Tremont, maaari mo ba akong bigyan ng oras upang suriin kay Robin? Bibigyan kita ng mga sagot niya."Inaprubahan ni Mark ang kanyang kahilingan. Mas gusto niyang harapin ang kasalukuyang buhol na ito sa isang mas humanistic na diskarte dahil nalutas na ang mahusay, pangkalahatang isyu. Kasunod nito, ito ay higit pa sa isang maliit, maluwag na strand.Besides, judged from Arianne’s nature, she would still refuse to take any action kahit si Robin ang totoong may kasalanan.Pagkalabas ng opisina ni Mark, dumiretso si Sylvain sa Strategy Department. Naroon ang kanyang asawa, ganap na abala sa kanyang agenda-of-the-day hanggang sa bigla na lang niya itong pinaalis; gulat na gulat niyang tanong sa kanya.Nang nasa isang bakanteng sulok lang ng opisina silang dalawa, sa wakas ay nagtanong si Robin, “Anong ginagawa mo, Syl? Oh Diyos, mukha kang malagim... May mali ba? Medyo busy ako ngayon, at ayokong makita kami ng superior ko, ‘
Umupo si Mark sa likod ng mesa. "Anong problema?"Agad namang iniabot ni Robin sa kanya ang isang resignation letter. "Ginoo. Tremont, alam kong masama ang tingin sa akin ngayon, kaya naman... Wala akong problemang magbitiw sa aking posisyon basta't ligtas si Sylvain mula sa mga negatibong splashes. I swear, though, wala akong kinalaman sa alinman dito. Inosente ako! Ngunit sinabi sa akin ni Sylvain na napakahirap na linisin ang aking pangalan sa ngayon, at malamang na ang pagsisiyasat ay walang iba pang mga lead upang magpatuloy. I... I guess that means there's no other way out, so I'll willingly resign. Patawad."Tinitigan ni Mark ang resignation letter na nasa kamay niya at nag-isip sandali. “Ibalik mo ito. Sa totoo lang, hindi ko naisip na tanggalin ka," sagot niya. “Kanina ko lang nakausap si Arianne, and we both agreed to close the chapter on this case. Wala sa amin ang interesado na ipagpatuloy ang pagsisiyasat na ito, at walang sinuman ang magbabanggit nito kailanman muli, pa
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy