Ganun din ang iniisip ni Jackson. “Ang sama ng iniisip ko. Kanina ko pa pinagmamasdan ang espasyong ito; hindi lang makapagplano ng anuman dito dahil medyo kapos sa pondo ang kumpanya ko kamakailan. Kung seryoso ka tungkol dito, maaari ba akong magmungkahi ng kooperasyon?"Palaging nakikita ng mga kapitalista ang negosyo saan man sila pumunta—kahit sa panahon ng piknik sa labas. Ang dalawang ito, sa partikular, ay medyo malayo sa bagay na ito.Biglang, sa hindi magandang timing, tumunog ang telepono ni Mark.Na-trauma sa walang humpay, obsessive na mga hangarin ni Shelly sa mga araw na ito, naging sobrang allergic si Mark sa mga tawag sa telepono sa pangkalahatan. Natigilan siya saglit bago tuluyang hinugot ang telepono. Nang makitang galing iyon sa opisina ay bahagyang nabawasan ang kanyang pagngiwi. “Oo?”Walang nakakarinig sa sinasabi mula sa kabilang panig, ngunit dahan-dahang sumimangot ang mukha ni Mark. Hindi na siya nagsalita pa bago ito ibinaba, na sinasabing, “Mayroon ako
Hindi siya ininda ni Arianne. "Mag-ingat ka sa pagmamaneho."“Huh? Oh, tama. Yes, I will,” nakangusong sagot ni Mark, abala pa rin ang isip niya sa plagiarism scandal. "Dapat kang pumunta sa bahay ngayon. Smore, say bye bye to Daddy."Ang isang buong araw ng hijinks ay kinuha ang karamihan sa enerhiya ng batang lalaki sa kanyang sistema. Ngayon, matamlay siyang kumabit sa balikat ni Arianne at kumakaway ng kalahating puso, wala man lang sapat na lakas para magpaalam.Sa oras na bumalik si Mark sa Tremont Estate, nakatulog na si Shelly. Nakakapagtaka, hindi siya nagpuyat para hintayin siya gaya ng karaniwan niyang ginagawa.Ito ay isang nobelang pag-uugali para kay Shelly, ngunit sa huli ay hinusgahan ito ni Mark bilang isang magandang bagay. Hindi bababa sa, malinaw na siya mula sa isa pang away sa kanya para sa gabi.Kinabukasan, pagpasok pa lang ni Arianne sa kumpanya, hinila siya ni Robin sa isang bakanteng sulok ng gusali. “May problema, Arianne! May nagdemanda sa iyo dahil sa
Bumagsak si Arianne sa kanyang mesa sa mababang moral. "Paano ko ihaharap ang aking kaso? Kung totoo, malinis ang pangalan ko. Ngunit paano kung hindi natin makuha ang matibay na ebidensiya na si Shelly ang gumawa nito, hmm? Ito ay magiging paninirang-puri, at pagkatapos ay ano ang iisipin sa akin ni Mark? Hiwalay na tayo, pare. Ang aming relasyon ay medyo pagsubok ngayon; hindi lang ito katatag gaya ng dati. Sa totoo lang? I don’t dare stake the shaky remains of our current relationship for this,” she murmured. “At saka... I trust his capabilities. Sigurado akong malalaman niya ang katotohanan sa pamamagitan ng kanyang pagsisiyasat. At magiging mas mabuti kung malalaman niya ito sa kanyang sarili kaysa marinig ito mula sa akin, tama ba?... Diyos, kung ang suspek ay literal na kahit sino pa sa mundo, buburahin ko sila nang walang pilikmata. Ngunit ito ay frickin' Shelly-Ann Leigh! I can't afford to be rash and reckless here, and you know why, Sylvain. Kumbaga, kailangan ko lang... tiis
Sinamaan niya ito ng tingin. "Wag mo akong pagbuksan ng pinto kung ayaw mo akong makita. Hindi ka ba masaya sa tuwing nakikita mo ako? Kailan pa ako nagdala ng sarili kong susi?"Nabulunan si Arianne nang walang lumalabas na salita sa kanyang bibig dahil tila totoo ang sinabi ni Mark; wala siyang sariling susi at si Arianne ang magbubukas ng pinto para sa kanya everytime. Talagang naalala ni Mark ang detalyeng iyon.Pagdating nila sa Tremont Estate, wala nang makita si Shelly kahit na nilibot ni Mark kung saan-saan.Sinabi lang ni Henry na hindi niya nakita kahit tinanong siya ni Mark. Karaniwang nagtatago si Henry sa isang lugar na malayo kay Shelly dahil karaniwang hindi niya ito hahanapin, kaya paano niya mapapansin ang kanyang kinaroroonan?Makalipas ang mahigit isang oras na paghihintay, sa wakas ay nakauwi na rin si Shelly matapos siyang mag-isa. Ang kanyang binti ay halos gumaling at magagawa pa ngang maglakad nang hindi umaasa sa kanyang mga saklay, basta't hindi siya gumag
Bago pa man ibuka ni Mark ang kanyang bibig, nagkusa si Sylvain na banggitin ang kaso at sinabing, “Mr. Tremont, I can swear that I wasn't involved in Arianne's designs being plagiarized. Bagama't nakita ko ang kanyang sketch, maraming bahagi sa kanyang sketch na tinulungan kong baguhin. Samakatuwid, maaaring hindi ko ma-claim ang pagmamay-ari para sa kanyang mga disenyo, ngunit maaari kong i-claim ang hindi bababa sa 10% nito, kaya walang dahilan para gawin ko ang gayong karumal-dumal na gawain. Mula sa kaibuturan ng aking puso, gusto kong ipagpatuloy ang pagbuo ng aking karera sa Tremont Enterprise dahil wala nang mas magandang lugar para magtrabaho maliban sa Tremont Enterprise, kaya hinding-hindi ako gagawa ng anumang bagay na makakasama sa aking sarili. Isa pa, hindi ako sigurado kung sinabi sa iyo ni Arianne o hindi, pero may isa pang tao na talagang nakakita ng sketch niya maliban sa akin... Nakita na rin ng taong iyon ang sketch niya sa harapan ko mismo."Tumango si Mark. “Hin
Naglakad si Mark papunta kay Shelly at umupo sa rattan chair. "May itatanong ako sayo."Isinara ni Shelly ang librong binabasa niya at seryosong tumingin sa kanya. "Anong problema? Magtanong ka."Tinitigan niya ang mga mata nito at dahan-dahang nabuo ang mga salita habang nagtatanong, "Nakita mo na ba ang mga disenyo ni Arianne?"Sandaling nagulat si Shelly. “Kailan pa ako… Oh! naalala ko ngayon. Ang tinutukoy mo ba ay ang araw na iyon sa opisina? Maaaring nakita ko ito nang pumunta ako roon upang hanapin siya para sa isang diskusyon, ngunit wala siya, kaya umupo ako sa kanyang upuan at nakipag-chat saglit sa binatang iyon na nagngangalang Sylvain. Pinulot ko nga ang mga gamit niya sa mesa niya at tinignan ito saglit. Nakalimutan ko na sana kung hindi mo sinabi. Naniniwala ako na mayroong ilang mga disenyo. Napakahalaga ba nito? Naisip ko na hindi ito mahalaga dahil… iniwan niya ito sa kanyang desk. Hindi ba nandoon din si Sylvain? Sa tingin ko wala akong nagawang mali, di ba?"Sag
Anuman, si Arianne ang tanging tao na tatanggap ng gulo. Kung si Arianne ay nakasuhan ng plagiarism, tiyak na walang paraan para ipagpatuloy niya ang pagtatrabaho sa industriya.Sa loob lamang ng ilang araw, kumalat ang balita tungkol sa kaso ng plagiarism, na naging dahilan upang si Arianne ay hindi maiiwasang maging sentro ng atensyon sa mga tsismis ng kanyang kasamahan at mabatikos. Habang pinauwi siya ni Mark, iminungkahi niya, “Bakit hindi ka magpahinga at magpahinga? Maghintay muna tayo hanggang sa malutas ko muna ang usapin.”Nakakunot ang noo ni Arianne habang nakatitig sa kanya. “Ano ang gusto mong sabihin? Kung ako ay mananatili sa bahay at magtago sa salita, iyon ay magiging karagdagang patunay para sa iba na isipin na ako ay nagkasala. Tumanggi akong masuspinde sa trabaho kapag wala akong dapat ikahiya. I’ve done some research and found that the person who demanding me is currently abroad, kaya hahanapin ko siya kapag nakabalik na siya.”Walang magawang bumuntong-hininga
Tiningnan siya nito ng masama. “Hindi ba iyon ang gusto mo? Kailan ka ba tumigil sa kakaisip tungkol sa s*x sa tuwing pumapasok ka sa bahay na ito? Ang mga lalaki ay mga hayop lamang na ginagamit ang ibabang kalahati ng kanilang mga katawan para mag-isip. Naiintindihan ko naman yun, kaya tama na ang bullsh*t.”Gagawin pa kaya ito ni Mark pagkatapos sabihin ni Arianne ang nakakainsultong pahayag na iyon? Sa halip, mahigpit niyang isinara ang kanyang bibig at binalot ang kanyang sarili ng mahigpit sa kanyang kumot. "Gagawin ko ito kung papayag ka. Kung hindi, kalimutan mo na ito. hindi kita pipilitin. Mayroon akong mga pangangailangan, pero pwede ko itong pigilan, naiintindihan mo? Sige, matulog ka na. Sasamahan kita ng sandali bago ako umalis. Bukas... Mas mabuti pa rin kung hindi ka papasok sa trabaho. Pupuntahan kita pagkatapos kong makipag-usap sa designer, kaya maging mabait ka at manatili sa bahay sa susunod na dalawang araw. Itrato mo na lang ito bilang bakasyon."Nagpupumiglas
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy