Tumingin si Shelly kay Mary at umirap sa kanya. "At sino ka para magsalita? At sinong nagsabi sayo na kakausapin mo ako ng ganyan, ha? Hindi tatagal ang buhay ko kumpara kay Arianne, pero alam kong mabubuhay ako nang mas matagal kaysa sayo. Hindi ako ang unang mamatay sa ating dalawa, kaya ipagdasal mo na magkaroon ka ng mas mahabang buhay sa halip."Inilibot ni Mary ang kanyang mga mata. "Kumpleto pa ang mga paa ko, maayos ang aking mga binti, at bawat taon ay sinasabi ng aking body check-up na normal ako at malusog. Tignan natin kung sino sa atin ang huling tatawa."…Habang nililipat ang bawat maleta at kahon sa kanyang bagong tahanan, nagpasya si Arianne na huwag pumunta sa opisina kasama si Mark ngayon. "Sasamahan ko si Smore ngayon," sabi niya. "Kailangan mo pang i-unpack at ayusin ang mga gamit namin, mukhang natapos ko na ang aking trabaho para sa araw na ito. Gusto ko sanang isama si Mary, pero wala akong oras para pag-usapan ito sayo. Pwede ba niya akong samahan dito?"Ma
Biglang sumabog si Tiffany. “Ano?! Kaya pala bigla kang lumipat. Ito ay dahil sa bwisit na Karen na iyon, pagkatapos ng lahat! Wala bang utak si Mark? Hindi ako makapaniwalang hahayaan ka niyang umalis sa lugar na pag-aari mo dapat!"Napangiti si Arianne. “Maniniwala ka ba sa akin kung sasabihin kong pupunta si Mark dito tuwing gabi nang walang pagkukulang? Sa tingin ko, magiging mas kakaiba kung patuloy siyang babalik sa estate at makikita ang mukha ni Shelly-Ann Leigh buong magdamag."Naintindihan naman agad siya ni Tiffany. “Aba! Lumalabas na walang nagbago kahit na pagkatapos mong lumipat. Ang inyong masayang pamilya ay pinalitan lang ng isang bagong tahanan, dahil kayo ay ninakawan ng karapatan ng matandang b*tch na iyon."Si Smore, na nakatayo sa harap ng French window at nakatingin sa labas, ay biglang excited na sumigaw, "Mama, tingnan mo, may ibon!"Ang batang ito ay hindi pa nakakapunta sa isang mataas na building, kaya ngayon, ang lahat ay sobrang cool at exciting para s
Itinuro ni Smore ang bintana at sumigaw ng malakas, “Gusto ko dito, maraming maliliit na ibon. Sinasabi nila ay cuckoo-cuckoo-cuckoo-cuckoo!"Pinag-uusapan ni Smore ang tungkol sa mga kalapati na madalas pumunta sa malapit na plaza. Ang flock ay minsan na lumilipad sa himpapawid nang sabay-sabay, at ito ay talagang kahanga-hangang panoorin.Ginugol ni Mark ang kanyang oras pagkatapos ng hapunan sa panonood ng TV kasama si Smore sa kanyang kandungan. Dahil dito ay sinamantala ni Arianne ang pagkakataong magtanong, “Anong oras ka uuwi?”Lumingon si Mark sa kanya habang nakasimangot. “Gusto mong umalis na ako? Hindi ako pupunta kahit saan. Sa katunayan, sinabi ko kay Mary na i-pack ang ilan sa mga damit at ilagay ang mga ito dito. Simula ngayon, dito na ako nakatira.”Sa simula pa lang ay inaasahan ni Arianne na gagawin niya iyon. "Seryoso ako dito, Mark. Kailangan mong bumalik doon paminsan-minsan, alam mo. Ayokong may makipag-away sa akin dahil dito."Nagsabi si Mark ng "oo", nguni
Hindi na pinansin ni Shelly si Tiffany at itinuon ang atensyon niya kay Arianne. Hindi siya aalis dito nang walang dala at wala siyang kaunting pakinabang na nakuha.“Arianne Wynn, hayaan mo akong maging malinaw sayo. Kapag nanatili si Mark sa bahay na ito ngayong gabi, sasabihin ko sa publiko ang mga kalokohang ginawa ng kanyang foster mother pati na rin ipaalam sa buong mundo na siya talaga ang anak ko," sabi niya. “Alam mo na ito na ang huling bagay na gusto niya. Kung ang motibo mo ay makita siyang nahihirapan, patuloy na kumapit sa kanya. Wala akong pakialam kung ano ang tingin mo sa akin. Malinaw na ako ang kontrabida sa inyong lahat, at hindi ako natatakot na gampanan ang papel sa logical agreement na ito. At saka, alam kong balang araw ay magigising siya at magpapasalamat siya sa akin—balang araw, magpapasalamat siya na ginawa ko ang kinakailangang hakbang para iwan ka niya."Kung talagang nagmamalasakit ka sa kanya, huwag mong hayaan na magkatotoo ang kanyang pinakamasamang
Lumapit si Mark sa hapag kainan at tumingala, nanatili siyang nakatayo.Ilang sandali pa ay galit na galit niyang hinagis ang bawat ulam sa mesa papunta sa sahig. Sa kalagitnaan ng kaguluhan ay sinabi niya, “Bakit mo ginawa 'yon?! Wala akong pakialam kung ako ang pagbantaan mo, pero bakit mo gagawin iyon kay Arianne?!”Nagulat si Shelly sa kanyang biglaang outburst kaya't sumuko siya sa paghahanap sa kanyang tungkod, piniling bumangon hangga't kaya niya sa tulong ng kanyang upuan. “M-Mark, mahal ko! A-Anong ginawa mo?! Ibinuhos ko ang aking puso sa buong gabi... Si Arianne iyon, di ba? Sinabi niya sayo, tama ba? Sumbongera talaga!"Ibinaling ni Mark ang kanyang mukha kay Shelly, ang kanyang mga mata ay nakamamatay na parang kutsilyo. “Ano ba ang kailangan mo sa akin? Tinanggal sa akin ang aking asawa at anak, at ngayon ay tinatanggal mo sa akin ang anumang maliit na pagkakataon na mero ako upang makita ang aking pamilya? Siya ang pag-ibig ng aking buhay, at ang isa ay ang aking ana
Napabuntong-hininga si Henry. “Opinyon mo ‘yan. Sa totoo lang, napanood ko ang paglaki ni Madam mula sa isang maliit na babae hanggang sa kung sino siya ngayon, tulad ni Mr. Tremont. Siya ay palaging nasa ilalim ng kanyang guidance sa nakalipas na maraming taon. Sino ka para husgahan ang kanyang pagkatao at ugali? Desisyon mo na maniwala sa iyong sariling obserbasyon," sabi niya. “Ikumpara mo ang Tremont Estate bago ka bumalik, sa kung paano ito noon. Naging tahimik at masaya ang lahat. Pero ngayon, ang bahay ay nababalot ng isang galit na aura. Kung ipagpapatuloy mo ito, ang estate na ito ay sasabog. Yan ba ang gusto mong makita?"Mapait na ngumiti si Shelly. “Please, ang tanging nawala sa sambahayan na ito ay si Arianne Wynn. Ano naman ngayon? Isa lang siya sa mga dime-a-dozen na babae. Magpapatuloy si Mark balang araw; ang kanyang dating devotion ay magbabago din balang araw. Hindi totoo ang tapat at walang hanggang pag-ibig.”Nasa kanya ang lahat ng mga halimbawa na kailangan niy
Inilagay ni Smore ang ilan sa kanyang cookies sa isang walang laman na plato. "Nag-iiwan ako ng ilan para kay Daddy. Hindi pa niya kinakain ang ginawa ni Mommy."Si Smore ba ay insensitive at walang konsiderasyon? Kung siya nga, wala siyang pakialam kung natikman ng kanyang ama ang cookies ng kanyang ina. Kung gayon, mas sensitibo at matamis si S? Buweno, pinilipit lang niya ang kutsilyo sa puso ng kanyang ina, kung saan ito masakit...Si Mary, kahit papaano, ay naaliw sa kalokohan ng maliit na bata. "Aww, hindi ba ang ating Smore ang pinakamahalaga, pinakamatamis na bagay?" puri niya. "Ang iyong tatay ay naglalagay ng isang nagyeyelong panlabas sa lahat ng oras, ngunit anak, siya ang palaging pinakamabait na ginoo sa kanyang ginang. Ang mansanas ay hindi masyadong nahuhulog mula sa puno nito; Alam kong tiyak na paglaki mo ay tulad ng isang mapagmahal na lalaki."Samantala sa Tremont Estate, nakaupo sa tapat ng bawat isa sa hapag-kainan, sina Mark at Shelly ay nakatitig sa isa't isa
Sa totoo lang, hindi inaasahan ni Mark na magiging malaya siya ngayong gabi. Batay sa nalaman niya tungkol kay Shelly, mas makabuluhan at mahalaga ang isang araw, mas magiging malupit ang kanyang pag-aresto sa bahay.Nababawasan ang pasensya niya kay Shelly at sa mga banta nito. Minsan, ang isang salpok na sumuko na lang at hayaan siyang gawin ang lahat ng gusto niya ay makaakit sa kanya. Para sa isang pagkakataon na malaya mula sa kanyang kontrol, natukso si Mark na payagan si Shelly na malayang maghari sa anumang bagay—hanggang sa naisip niya ang tungkol sa mga potensyal na epekto, at biglang ang pag-iisip na iyon ay magiging masama muli.Higit sa lahat, alam ng lalaki na ang halaga ng pagkikita nila Arianne at Smore ngayong gabi ay mas mabigat kaysa sa pangakong pinilit niyang gawin. Marami pang mga pakana sa manggas ni Shelly ang naghihintay sa kanya, sigurado siya, ngunit sa ngayon, inihagis niya ang kanyang mga alalahanin hanggang sa pinakamalayo sa kanyang isipan. Gusto lang n
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy